ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน - 1971
บทที่ 1971
ในเวลานี้ ซ่งหรงวี่กำลังนั่งรออยู่ในห้องประชุมของกรมตำรวจนครบาลโตเกี่ยวด้วยความกังวล
เนื่องจากซ่งซื่อกรุ๊ปเป็นบริษัทที่มีชื่อเสียงและความแข็งแกร่งมากๆ ดังนั้นกรมตำรวจนครบาลโตเกียวจึงให้ความเกรงใจกับซ่งหรงวี่
ผู้กำกับใหญ่ที่รีบออกมาจากบ้านในตอนดึก ตอนนี้กำลังต้อนรับซ่งหรงวี่ด้วยตนเอง
เมื่อเห็นซ่งหรงรี่มีท่าทีกังวลใจมากๆ ผู้กำกับใหญ่ก็พูดปลอบใจทันที:”คุณซ่ง เจ้าหน้าที่ตำรวจของพวกเราทั้งหมดเริ่มค้นหาน้องสาวของ
คุณที่เขตนิชิทามะโตเกียวแล้ว ดั่งนั้นคุณไม่ต้องวิตกกังวล ถ้ามีผลลัพธ์หรือเบาะแสอะไร พวกเขาจะรายงานฉันทันที”
ซ่งหรงวี่ถอนหายใจ ปิดหน้าตัวเองด้วยความเจ็บปวดและพูดสะอื้น:”หวั่นถิงเป็นน้องสาวเพียงคนเดียวของฉัน และเป็นน้องที่ฉันรักมาก
ที่สุด คุณต้องทำอย่างสุดความสามารถ เพื่อช่วยเธอออกมาอย่างปลอดภัย!”
ผู้กำกับใหญ่ของกรมตำรวจนครบาลพกหน้าและให้สัญญา:”คุณซ่งโปรดวางใจ พวกเราจะพยายามอย่างสุดความสามารถเพื่อหาตัว
คุณซ่งให้เจอ!”
ซ่งหรงวี่พูดขอบคุณ.”งั้นต้องขอบคุณพวกคุณมากๆ!”
ในเวลานี้ ด้านนอกประตูมีคนเดินเข้ามา พูดอย่างกระตือรื่อร้นว่า:”ผู้กำกับใหญ่ คนของพวกเราพบรถตู้ของคุณซ่งที่ภูเขาในเขตนิชิทามะ
โตเกียว รถตู้ได้ตกลงไปด้นล่างหุบเขา พวกเขาพบสองศพที่ถูกไฟเผาไหม้อยู่ในรถตู้ และกลางหุบเขาก็พบอีกหนึ่งศพ!”
เมื่อซ่งหรงวี่ได้ยินคำพูดเหล่านี้ ดวงตาของเขาแดงขึ้นมาและน้ำตาของเขาก็ไหลออกมาทันที
เขาถามอย่างประหม่า”ผู้กำกับใหญ่ เกิดเรื่องไม่ดีขึ้นกับหวั่นถึงแล้วใช่ไหม?”
ผู้กำกับใหญ่ถอนหายใจและพูด:”คุณซ่ง ได้โปรดอย่างโศกเศร้าเลย….
ซ่งหรงวี่ปิดปากตัวเองและร้องไห้อย่างขมขื่น.”ทำไม…ทำไมต้องเป็นหวั่นถิง…เธอยังเป็นวัยรุ่น…เธอยังเป็นวัยรุ่นอยู่เลย! ทำไมคนที่ตาย
ถึงไม่ใช่ฉัน! ทำไม!”
ผู้กำกับใหญ่เดินมาข้างหน้าและตบหล่ของซ่งหรงรี่เบาๆ ขณะที่เขากำลังจะพูดปลอบใจ คนที่มารายงานก็พูดอีกครั้ง”ผู้กำกับใหญ่
พวกเราได้ภาพจากกล้องวงจรปิด และทราบว่าขณะที่คุณซ่งออกจากโรงแรม ในรถตู้มีผู้โดยสารทั้งหมดสี่คนร่วมเธอด้วย ดังนั้นจึงมีคนๆหนึ่งที่
หายตัวไป”
ซ่งหรงวี่เงยหน้าขึ้นมาทันที ถามด้วยความงุนงงทันที:” คุณพูดอะไรนะ?! ยั่งมีอีกคนที่หายตัวไป?!”
“ใช่ครับ!”คนๆนั้นรีบพูดทันที”มีสี่คนขึ้นรถตู้ แต่พบศพเพียงแค่สามคน ส่วนอีกคนหนึ่งยังหาเบะแสไม่ได้ และพวกเราสงสัยอย่างยิ่งว่า
คนที่หายตัวไปคือคุณซ่ง!”
“อะไรนะ?!”ซ่งหรงวี่รู้สึกประหม่าอย่างมากและพูดออกมาทันที:”คุณมีหลักฐานอะไรยืนยัน ว่าคนที่หายตัวไปคือน้องสาวของฉัน? พวก
คุณยืนยันหรือยังว่าคนที่ตายอยู่กลางหุบเขาคือใคร? มีอีกเรื่องหนึ่ง คพที่ถูกฟไหม้อยู่ในรถตู้คือเธอหรือเปล่า?”
คนๆนั้นรีบอธิบายทันที:”เรื่องเป็นอย่างนี้ครับคุณซ่ง คนที่ตายกลางหุบเขาได้รับกรยืนยันแล้ว เธอคือเฉินย่านที่เป็นเลขาของคุณซ่ง
สำหรับสองศพที่โดนไฟผาไหม้อยู่ในรถตู้ พวกเราได้ใช้กล้องความละเอียดสูงทำการเปรียบเยบแล้ว เรียงลำดับที่นั่งในรถตู้ขณะออกจาก
โรงแรม มีผู้ชายเพียงคนเดียวที่เป็นคนขับรถตู้ และคนที่นั่งอยู่เบาะข้างๆคนขับคือเลขาอีกคนหนึ่งของคุณซ่ง เธอคือจางเสี่ยวฮุ่ย ตอนนั้นที่คุณ
ซ่งขึ้นรถตู้ ได้นั่งอยู่เบาะแถวหลังพร้อมกับเลขาอีกคนที่ชื่อเฉินย่าน”
เมื่อพูดถึงเรื่องนี้ คนๆนั้นก็พูดอีกว่า”ดังนั้น จึงเห็นได้อย่างชัดเจนว่า คพที่นั่งอยู่เบาะข้างคนขับและถูกไฟเผาไหม้นั้น น่าจะเป็นจางเสี่ยว
ฮุ่ย เว้นแต่คุณซ่งจะเปลี่ยนที่นั่งกับจางเสี่ยวฮุ่ยระหว่างทาง แต่พวกเราคิดว่าโอกาสที่พวกเธอจะเปลี่ยนที่นั่งกัน มันเป็นเรื่องที่เป็นไปได้น้อย
มากๆ”
ในเวลานี้ ผู้กำกับใหญ่พูดด้วยหลักการและเหตุผลว่า:”ตอนนี้ยืนยันพบศพของเฉินย่านแล้ว ส่วนอีกสองศพน่าจะเป็นของคนขับและจาง
เสี่ยวฮุ่ย ถ้าเป็นอย่างนั้น คุณซ่งอาจจะยังมีชีวิตรอดอยู่!”
เมื่อซ่งหรงวี่ได้ยินคำพูดเหล่านี้ เขาก็แทบจะเป็นบ้า!
เขาบ่นพึมพำอยู่ในใจด้วยความประหม่า:”เกิดอะไรขึ้น?! เกิดอะไรขึ้นกันแน่?! ทำไมซ่งหวั่นถิงยั่งมีชีวิตอยู่?! คนของฮาชิโมโตะชินคิจิ
แน่ใจและยืนยันแล้วไม่ใช่เหรอ ซ่งหวั่นถึงและรถตกลงไปที่หุบเขาแล้วไม่ใช่เหรอ?! ทำไมเธอถึงได้หายตัวไป?!”