ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน - 1976
บทที่ 1976
ซ่งหวั่นถึงมีความคิดอยู่ในใจ เธอรู้สึกว่า:ตั้งแต่ว้นนี้เป็นต้นไป ฉันซ่งหวั่นถิงยินดีทำทุกอย่างให้กับอาจารย์เย่ ถึงแม้ว่าอาจารย์เย่จะสั่งให้
ฉันไปตายตอนนี้ ฉันก็เต็มใจที่จะตายเพื่อเขาโดยไม่บ่นสักคำ!”
เย่เฉินไม่รู้ความคิดในใจของซ่งหวั่นถิงในตอนนี้ เขาใช้คำพูดอ่อนโยนเพื่อปลอบใจเธอตลอด”หวั่นถึง ความสัมพันธ์ระหว่างคุณกับฉัน
ไม่ต้องเอ่ยคำขอบคุณ ยิ่งไม่ต้องพูดถึงเรื่องบุญคุณด้วย คุณเป็นเพื่อนของฉัน ฉันมาช่วยคุณ มันเป็นเรื่องปกติ อย่าว่าแต่คุณอยู่ญี่ปุ่นเลย ถึงแม้
คุณจะอยู่ในที่อันตรายมากกว่านี้ ฉันก็จะไปช่วยคุณอย่างแน่นอน”
เย่เฉินกำลังแสดงให้ซ่งหวั่นถิงเข้าใจว่าตัวเองให้ความสำคัญกับมิตรภาพของเพื่อนมากๆ แต่เขาไม่คาดคิด คำพูดเหล่านี้ เมื่อซ่งหวั่นถึง
ได้ยิน มันกลับกลายเป็นคำสารภาพที่น่าประทับใจมากๆ!
ในเวลานี้ เธอยิ่งรู้สึกรักเย่เฉินมากขึ้น และเธอเต็มใจที่กอดเขาไว้แน่นอย่างนี้ อยากให้ร่างกายของตัวเองกลายเป็นส่วนหนึ่งของเขา
หัวใจของเธอทั้งรักและซาบซึ้งต่อเย่เฉินมากๆ เธอหุนหันพลันแล่นก็เลยเขงปลายเท้า และจูบที่ริมฝีปากของเย่เฉินทันที
นี่เป็นครั้งที่สองที่ซ่งหวั่นถึงจูบเย่เฉิน
และเป็นการจูบครั้งที่สองของเธอด้วย
ริมฝีปากของเธอเย็นมาก และมีรสชาติเค็มๆเล็กน้อยจากน้ำตา ทำให้เย่เฉินปวดใจมากๆ
ซ่งหวั่นถิงจูบเย่เฉิน และสองมือก็กอดเขาไว้อย่างแน่
ในเวลานี้ เธอปรารถาให้เวลาหยุดนิ่ง ทำให้ตัวเองและชายนเป็นที่รักของตัวเองหยุดนิ่งอยู่ในช่วงเวลาที่สวยงามที่สุดตลอดไป
ถึงแม้เธอจะต้องเสียชีวิตในตอนนี้ เธอก็เต็มใจ
น่าเสียดาย ความจริงไม่ใช่เทพนิยาย
ในขณะที่เธอจมดิ่งอยู่กับการจูบครั้งนี้ ก็มีเสียงเฮลิคอปเตอร์ดั่งขึ้นจากหุบเขาที่อยู่ไม่ไกล
เย่เฉินรีบหันหน้าไปมอง บนท้องฟ้า มีเฮลิคอปเตอร์สามลำกำลังบินมา
ที่ด้านหน้าของเฮลิคอปเตอร์ มีไฟสปอตไลท์ขนาดใหญ่สามดวงกำลังส่องแสงไปมาทั่วหุบเขา
เย่เฉิรีบพูดกับเธอทันที:”พวกเราอยู่ที่นี่นานไม่ได้ ตอนนี้เจ้าหน้าที่ตำรวจทั้งหมดของโตเกียวกำลังคันหาคุณอยู่”
ซ่งหวั่นถิงรีบพูดทันที!”อาจารย์เย่ ตำรวจมาหาฉันก็ดีแล้ว ฉันอยากจะแจ้งความพอดีเลย!”
เย่เฉินขมวดคิ้วเล็กน้อยและถาม:”คุณอยากแจ้งความเหรอ?”
“ใช่!”ซ่งหวั่นถึงพูดอย่างหนักแน่น”รถบรรทุกที่ขับมาชนรถตู้ของฉัน ห็นได้ซ้ดว่าพวกเขาจงใจทำเรื่องนี้ และพวกเขามาเพื่อฆ่าฉันด้วย!”
เมื่อพูดจบ ดวงตาของซ่งหวั่นถึงก็แดงทันที พูดด้วยความโกรธและโศกเคร้า:”ไอ้สารเลวพวกนั้น ถ้าอยากจะฆ่าฉันก็มาหาฉันโดยตรงเลย
ทำไมต้องทำร้ายผู้บริสุทธิ์คนอื่นๆด้วย เลขาสองคนของฉันและคนขับรถ ทั้งหมด…
เมื่อพูดถึงเรื่องนี้ ซ่งหวั่นถึงก็ไม่สามารถควบคุมอารมณ์ของตัวเองได้ สะอื้นด้วยความโศกเศร้และเจ็บปวด”ผ่านจื่อกับเสี่ยวฮุ่ยทำงาน
กับฉันมานาน พวกเธอตั้งใจทำงานมากๆ ช่วงตรุษจีนยังต้องมาดูงานที่ญี่ปุ่นกับฉัน ฉันวางแผนจะพาพวกเธอไปเที่ยวที่โตเกียวด้วย แต่ฉันคาดไม่
ถึง…คาดไม่ถึงว่าพวกเธอ….”
ซ่งหวั่นถิงในเวลานี้พูดอะไรไม่ออกอีกต่อไป และเธอก็ร้องห้ด้วยความเจ็บปวดและโศกเศร้า
เย่เฉินรีบปลอบใจเธอทันที:”หวั่นถิง คุณวางใจ พวกเธอจะต้องไม่ตายฟรี!”
ซ่งหวั่นถิงพยักหน้าและเช็ดน้ำตาตัวเอง พูดอย่างหนักแน่น:”ดังนั้นฉันต้องการแจ้งความ ให้ตำรวจไปจับคนร้ายที่อยู่เบื้องหลัง ทำให้พวก
เขาต้องชดใช้กรรม และแก้แค้นให้ย่านจื่อกับพวกเขาทั้งหมดสามคน!”
ย่เฉินส่ายหัวและพูดอย่างจริงจัง:”คุณอยู่โตเกียวไม่รู้จักใครเลยและไม่คุ้นเคยกับสถานที่แห่งนี้ คุณแจ้งความไปก็คงไม่มีประโยชน์ และ
อาจจะทำให้อีกฝ่ายรู้ตัวด้วย”
ซ่งหวั่นถิงรีบถามทันที:”อาจารย์เย่ ความหมายของคุณคือ ไม่แจ้งความใช่ไหม?”
“ใช่!”เย่เฉินพยักหน้าและพูด:”หวั่นถิง ตอนนี้พวกเรายังไม่แน่ใจ มีคนในญี่ปุ่นต้องการชีวิตของคุณ หรือมีคนในประเทศจีนต้องการชีวิต
ของคุณกันแน่ ด้งนั้น คุณแจ้งความที่ญี่ปุ่น มันแก้ไขปัญหานี้ไม่ได้ ถ้คุณเชื่อใจฉันก็ปล่อยให้ฉันจัดการเรื่องนี้ ฉันจะตรวจสอบเรื่องนี้ให้
กระจ่าง และให้ความเป็นธรรมกับคุณและสามคนที่เสียชีวิต!”
YOU MAY ALSO LIKE
