ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน - 2039
บทที่ 2039
คำพูดนี้ของเย่เฉิน ทำให้ชูรั่วหลีวิตกกังวลขึ้นมาอย่างไม่ได้ตั้งตัว
เธอเป็นนักโทษร้ายแรงที่ร้ายกาจในสายตาของศาลประเทศญี่ปุ่นทั้งหมด เป็นผู้ร้ายที่ทำลายล้างทั้งตระกูลมัตสีโมโตะ ถ้าหากหลังจาก
ที่ชนกับเรือ ทำให้กองกำลังป้องกันตนเองภาคพื้นดินญี่ปุ่นมาจริงๆ ตัวเองคงจะไม่มีทางหนีออกไปได้อย่างแน่นอน
ยิ่งไปกว่านั้น ถ้าหากให้คนของประเทศญี่ปุ่นพบว่าตัวเองได้หลบหนีออกจากคุกแล้ว คนประเทศญี่ปุ่นก็จะต้องช่วยกันดูแลตัวเองเข้มงวด
อย่างแน่นอน ไม่มีวันให้โอกาสตัวเองหนีออกไปได้เป็นครั้งที่สอง
เมื่อคิดถึงตรงนี้ ซูรั่วหลีกัดฟัน และสั่งการด้วยน้ำเสียงเย็นชาว่า: “ลดความเร็ว! เข้าใกล้ก็พอแล้ว ไม่ต้องชน!”
กัปต้นถอนหายใจด้วยความโล่งอก และเบรกฉุกเฉินอย่างรวดเร็ว
ในเวลานี้ดวงตาของซูรั่วหลีเต็มไปด้วยความแค้นใจกับเด็ดเดี่ยวหนักแน่น และตะโกนกับหลายคนข้างกายด้วยน้ำเสียงเย็นชาว่า: “ตาม
ฉันมา!”
จากนั้น ตัวเองก็เป็นผู้นำในการวิ่งออกจากสะพานเดินเรือ และตรงไปที่ด้านข้างของเรือ!
ในเวลานี้ เรือทั้งสองลำเกือบจะแนบติดกันแล้ว ซูรั่วหลียืนอยู่หน้าราวบันไดด้านข้างของเรือ และอยู่ห่างจากดาดฟ้าของเย่เฉิน เพียงแค่
สามถึงห้าเมตร
เผชิญหน้ากับเย่เฉินอีกครั้ง ดวงตาของซูรั่วหลีเต็มไปด้วยความแค้นที่มีต่อเขา กัดฟันแล้วพูดว่า: “ไอ้บ้า! ครั้งที่แล้วแกหนีไป ครั้งนี้แก
ไม่มีทางโชคดีขนาดนั้นแล้ว! วันนี้ถ้าไม่เอาชีวิตสุนัขอย่างแก ฉันก็ไม่ได้ชื่อว่าซูรั่วหลีแล้ว!”
เย่เฉินหัวเราะ และพูดอย่างมีความสุขว่า: “สาวน้อย เธอก็เจ้าอารมณ์แบบนี้มาตลอดเลยเหรอ? หรือว่าในกระบวนการเติบโตของวันถัดไป
มีชีวิตเก็บกดมากเกินไป ดังนั้นอารมณ์ก็ยิ่งอยู่ยิ่งร้ายงั้นเหรอ?”
ซูรั่วหลีพูดตวาดด้วยความโกรธว่า: “อย่ามาตีฝีปากกับฉัน! ถ้บอกแกกับฉันว่าชื่อแซ่อะไรมาดีๆ ฉันยังสามารถเก็บศพทั้งร่างของแกไว้
ได้! ไม่อย่างนั้น จะสับแกให้เป็นหมื่นๆชิ้น!”
เย่เฉินพูดด้วยรอยยิ้มว่า: “สาวน้อย ฉันดูเธออายุก็ยังน้อยอยู่ ยิ่งไปกว่านั้นก็สวยโดดเด่นด้วย ไม่ว่ายังไงก็ถือได้ว่าเป็นสาวสวยชั้นยอด
ดังนั้นอะไรนิดอะไรหน่อยก็อย่าพูดส้บให้เป็นหมื่นๆชิ้นแบบนี้ อ่อนโยนหน่อยไม่ดีกว่าเหรอ? เธอต้องจำไว้ ผู้หญิงที่อ่อนโยนมักจะเป็นที่ชื่นชอบ
ของผู้ชาย นิสัยแม่เสือสาวอย่างเธอ เป็นไปได้มากที่จะโสดไปจนตาย!”
“แกว่าอะไรนะ?!”ชูรั่วหลีชี้ไปที่เย่เฉินกัดฟันพูดว่า: “ไอ้บ้า! รอหลังจากที่แกตาย ฉันจะเย็บปากของแกอย่างแน่นอน ให้แกเกิดมาเป็นใบ้
ในชาติหน้า!”
เย่เฉินอย่างเจ้าเล่ห์: “งั้นก็ต้องดูว่าเธอมีความสามารถที่จะฆ่าฉันได้มั้ย! หากมีความสามารถนี้ จะฆ่าจะฆ่าฟันก็แล้วแต่เธอ แต่หากเธอไม่มี
ความสามารถนี้ งั้นฉันก็จะทำให้เธอรู้สึกถึงวิธีการลงโทษของฉันสักบ้าง!”
ดวงตาที่สวยงามของซูรั่วหลีเบิกกว้าง และตวาดด้วยน้ำเสียงเย็นชาว่า: “ไปตายซะ!”
หลังจากที่พูดจบ มือข้างหนึ่งจับบนรั้วไว้ นใดนั้นคนทั้งคนก็กระโดดขึ้น และกระโดดขึ้นสูงหลายเมตรแล้วพุ่งเข้าหาเย่เฉินอย่างรุนแรง
ด้วยกำลังทั้งหมด!
เย่เฉินยืนอยู่ข้างรั้ว บนใบหน้าปรากฏรอยยิ้มที่ดูถูกเหยียดหยามเล็กน้อย
ซูรั่วหลีเป็นยอดฝีมือจริงๆ แต่ยอดฝีมือคนนี้ มีไว้สำหรับคนธรรมดา
สำหรับเย่เฉินแล้ว ยอดฝืมืออย่างเธอ กับหญิงชราตามท้องถนนที่อ่อนแอไม่มีเรี่ยวแรง โดยพื้นฐานแล้วไม่มีอะไรแตกต่างกัน
กล่าวอีกนัยหนึ่ง ก็เหมือนกับในเกมอนไลน์ อยู่ต่อหน้าลูกบอสใหญ่ระดับหนึ่งร้อย ผู้เล่นระดับสิบและผู้เล่นระดับหนึ่งไม่ได้มีอะไรแตก
ต่างกันจริงๆ
บอสใหญ่ระดับหนึ่งร้อย ฟันผู้เล่นระดับหนึ่งเพียงแค่ดาบเดียว; ฟันผู้เล่นระดับสิบ ก็ต้องการเพียงดาบเดียวเหมือนกัน
แต่ทว่า ซูรั่หลีกลับไม่รู้ว่า ตัวเองอยู่ตรงหน้าของเย่เฉินสะกิดนิดเดียวไม่ได้ด้วยซ้ำ!
เธอกระโดดขึ้นไปบนดาดฟ้าเรือลำนั้นของเเฉิน เห็นเเฉินยืนนิ่งไม่ขยับอยู่ที่ราวบันไดโดยตลอด ตอนแรกต้องการที่จะบีบคอของเย่
เฉินในทันที!
กลับคาดไม่ถึงว่า เยฉินที่สงบอยู่ตลอด ในช่วงห้วเลี้ยวหัวต่อที่สำคัญก็ค่อยๆถอยหลังหนึ่งก้าว และหลบการโจมตีของซูรั่วหลีในทันที
เดิมที่เย่เฉินสามารถที่จะก้าวไปข้างหน้าในทันที และกำราบชูรั่วหลีด้วยทวงท่าเดียว แต่ว่าเขาไม่ได้ตั้งใจที่จะทำแบบนี้
ในสายตาของเขา ซูรั่หลีก็เหมือนกันสุนัขตัวน้อยๆที่เจอตามท้องถนน ทั้งๆที่ไม่มีความแข็งแกร่งอะไร กลับดันชอบเห่าใส่ผู้คน และบาง
ครั้งก็อยากจะพุ่งไปกัดผู้คน
แม้ว่าอุปนิสัยแบบนี้ของสุนัขตัวน้อยๆจะน่ารำคาญมาก แต่ที่สำคัญคือมันหน้าตาดีเป็นอย่างมาก ด้วยวิธีแบบนี้ ก็จะทำให้ผู้คนมีความคิด
หยอกล้อมัน
YOU MAY ALSO LIKE
