ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน - 2063
บทที่ 2063
เหตุผลที่เย่เฉินช่วยซูรั่วหลี ก็เพราะเขาเห็นว่าตระกูลซูคิดจะลอบฆ่าเธอ จึงอาศัยหลักการที่ว่า “ศัตรูของศัตรูคือมิตร” ดังนั้นจึงตัดสิน
ใจช่วยเธอเอาไว้
ขอแค่ในใจของซูรั่หลีริ่มแบ่งเส้นกั้นตระกูลซูออกไป แบบนั้นก็สามารถกลายมาป็นตัวช่วยในการล้างแค้นตระกูลซูของเย่เฉินได้
ถ้าหากเอาอยู่และสามารถทำให้ชูรั่วหลีกลายมาเป็นลูกน้องของตัวเองได้ ในความคิดของเย่เฉินมันเป็นไปได้แน่นอน
ถ้าอยากเอาใครสักคนมาเป็นพวกของตัวเอง สิ่งที่สำคัญที่สุดคือทำให้อีกฝ่ายรู้สึกว่าติดหนี้บุญคุณเขาก่อน
บนโลกใบนี้ ไม่มีบุญคุณไหนยิ่งใหญ่ไปกว่าการช่วยชีวิตอีกแล้วล่ะ
แผนของเย่เฉินในตอนนี้คือพาซูรั่วหลีกลับไปที่เมืองจินหลิงก่อน และซ่อนเธอเอาไว้
จากนั้นก็คอยสังเกตเงียบๆ ดูว่าต่อไปตระกูลซูคิดจะทำอะไร
ส่วนเรื่องร่วมมือกับชูรั่หลีแก้แค้นตระกูลชู ไม่ค่อยรีบเท่าไหร่ เย่เฉินซอบวางแผ่นก่อนแล้วค่อยลงมือทำ ไม่ลงมือก็แล้วไป แต่ถ้าลงมือ
เมื่อไหร่จะไม่ใช่แค่กระชากหน้ากากตระกูลซูแล้วถือว่าหายกัน อย่างน้อย ก็ต้องเล้นให้ถึงชีวิตถึงจะสามารถพูดได้เต็มปากว่าเรื่องทุกอย่างจบ
ลง
ต่อมา เย่เฉินก็ทำแผลให้ซูรั่วหลี่เสร็จ
หลังจากที่พันแผลให้อย่างคล่องแคล่ว เเฉินก็พูดกับชูรั่วหลีว่า “เอาล่ะ ทำแผลเสร็จแล้ว เรือของเรายังต้องแล่นอยู่ในทะเลหลวงอีก
สามสิบชั่วโมง ดังนั้นเธอพักผ่อนอยู่ในห้องนี้ดีๆล่ะ อยากได้อะไรก็เรียกลูกเรือเอาแล้วกัน”
ซูรั่วหลีพยักหน้าเบาๆ เอ่ยพูดขอบคุณว่า “ขอบคุณนะคุณชายเย่…..
เย่เฉินโบกมือ “เรื่องเล็กน้อยไม่ต้องเกรงใจหรอก”
พูดจบ เย่เฉินก็วางขาข้างซ้ายของเธอลงอย่างระมัดระวัง เอ่ยพูดว่า “เธอพักผ่อนเถอะ ฉันจะไปแล้ว”
ซูรั่วหลีรีบเอ่ยพูดว่า “คุณชายเย่ ให้ฉันไปส่ง…
“ไม่ต้อง” เย่เฉินเอ่ยพูดอย่างเรียบนิ่ง “เธอรีบพักผ่อนได้แล้ว”
พูดจบ เขาก็นึกขึ้นมาได้ว่าเขาปิดเส้นลมปราณของเธอเอาไว้ ด้งนั้นจึงพูดออกมาว่า “เมื่อกี้ฉันใช้พลังในปิดเส้นลมปราณของเธอเอาไว้
เดี๋ยวฉันจะช่วยปลดให้ก็แล้วกัน แต่ว่าเธอต้องรวังเหมือนเดินะ ขาที่ได้รับบาดเจ็บไม่ควรออกแรงมากเกินไป และพยายามอย่าให้โดนน้ำ ถ้า
อยากอาบน้ำ ก็ใช้ถุงพลาสติกห่อตำแหน่งที่พันแผลเอาไว้”
ซูรั่วหลีพยักหน้าอย่างเชื่อฟัง “ฉันรู้แล้ว รบกวนนายปลดให้หน่อยแล้วกัน ไม่อย่างนั้นคงจะขยับตัวลำบากน่าดู”
เย่เฉินยื่นมือออกไปแตะบริเวณข้อเท้าของเธอเบาๆ จากนั้นก็เก็บชื่แท้ที่อยู่ในร่างกายของเธอกลับคืนมา
ชั่ขณะนี้ชูรั่วหลีพลันรู้สึกได้ว่า เส้นลมปราณที่ถูกปิดอยู่ในกาย บัดนี้ถูกปลดออกอย่างสมบูรณ์แบบ ในใจก็อดที่จะที่งกับพลังวิเศษ
ของเย่เฉินไม่ได้ “แค่คุณชายเย่ใช้นิ้วแตะก็สามารถควบคุมการเปิดปิดเส้นลมปราณได้แล้ว ความสามารถนี้เป็นอะไรที่น่าเหลือเชื่อสุดๆ โชคดี
ที่เขาไม่ได้ฆ่าฉัน ถ้าเขาเกิดอยากฆ่าฉันขึ้นมาจริงๆล่ะก็ คงทำได้อย่างง่ายดายเหมือนพลิกฝ่ามือ…
ในตอนนี้เอง เย่เฉินก็ลุกขึ้นยืน เอ่ยพูดว่า “ไม่มีปัญหาอะไรแล้ว เธอพักผ่อนเถอะ ฉันไปละ”
ซูรั่วหลีรีบมาส่งเขาที่ประตู เอ่ยพูดอย่างนอบน้อมว่า “คุณชายเย่ค่อยๆเดินนะ….”.
ลึกในใจของซูรั่วหลี เริ่มรู้สึกเคารพเย่เฉินขึ้นมาแล้วจริงๆ
ไม่ใช่แค่เพราะว่าความสามารถที่แกร่งกล้าของเขา ขณะเดียวกันก็เพราะว่าตัวตนของเขาไม่ธรรมดา
ในความคิดของชูรั่วหลี ความสามารถของเย่เฉินหลักแหลมเป็นอย่างมาก อีกอย่างยั่งเป็นคุณชายตระกูลเย่ และเป็นลูกชายของเย่ฉาง
อิง คู่ควรที่จะถูกเธอเรียกว่าคุณชายเย่
ในเวลาเดียวกัน
เรือที่เย่เฉินโดยสารมาก็แล่นออกจากน่านน้ำของญี่ปุ่น ตรงเข้าไปในน่านน้ำของทะเลหลวง
อีกด้านหนึ่ง กองกำลังป้องกันตนเองภาคพื้นดินญี่ปุ่นก็มาถึงสถานที่นัดหมาย เฝ้ารอการมาถึงของเรือตระกูลซู
YOU MAY ALSO LIKE
