ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน - 2099
บทที่ 2099
เย่ฉางหมิ่นก็ยอมแล้วจริงๆ
แม้ว่าในใจของเธอยังคงเกลียดช้งเเฉิน แต่หลังจากคำพูดนี้ของเย่เฉิน เธอไม่กล้าที่จะต่อรองอะไรทั้งนั้นกับเย่เฉินต่อไป
เธอตระหนักว่า สัยและสไตล์กรทำรื่องต่างๆของเย่เฉิน ไม่ใช่ว่าตัวเองจะเอาอยู่ได้
ประกอบกับเมืองจินหลิงเป็นถิ่นของเย่เฉิน ตอนนี้คุณท่านก็เข้าข้างเย่เฉิน ตัวเองนอกเหนือจากอดทนแล้ว ไม่มีหนทางอื่น
มีเรื่องด้วยไม่ได้ ก็คือมีเรื่องด้วยไม่ได้
ดังนั้น เธอทำได้เพียงระงับความโกรธกับความไม่พอใจไว้ในใจของตัวเอง และพูดอย่างว่าง่ายว่า: ได้…ฉันเลือกทางที่หนึ่ง….
เย่เฉินพยักหน้า และหันหน้าไปพูดกับหงห้าว่า: “หงห้ นายได้ยินหมดแล้ว ในอีกเจ็ดวันข้างหน้า ต้องให้คนของนายควบคุมดูแลอย่างเข้ม
งวดให้ฉันด้วย ถ้าหากมีเรื่องตะโกนโหวกเหวกโวยวายและด่าทอในที่สาธารณะ รายงานฉันเป็นอันดับแรก!”
หงห้ารีบยืนตัวตรง และพูดเสียงดั่ง: “อาจารย์เย่วางใจเถอะ ผมจะให้คนดูแลอย่างเข้มงวดอย่างแน่นอน!”
เย่เฉินอือคำหนึ่ง แล้วพูดว่า: “ถ้าหากเธอทำตัวได้ดี ทันทีที่ครบเจ็ดวัน ก็ส่งเธอตรงไปที่สนามบิน และก็ไม่จำเป็นต้องรอคำสั่งของฉัน
แล้ว”
“ได้ครับอาจารย์เย่!”
เย่เฉินก็มองไปทางเย่ฉางหมิ่น และพูดอย่างจริงจังว่า: “คุณอา ให้คุณอยู่ที่เมืองจินหลิงไม่ใช่เป้าหมายของผม ให้คุณเรียนรู้ที่จะเคารพผู้
อื่น ถึงเป็นเรื่องที่สำคัญ สิ่งที่ผมควรพูดก็พูดไปแล้ว คุณทำตัวเองให้ดีๆ”
หลังจากที่พูดจบ ก็ไม่อยากที่จะฟังเย่ฉางหมิ่นพูดอะไรอีก ก็หันหลังเดินออกไป
ในใจของเย่ฉางหมิ่นโกรธอย่างไม่มีอะไรเทียบได้ แต่กลับไม่กล้ามีแสดงความไม่พอใจอะไรก็ตามออกมา
เธอถึงกับไม่กล้าระบายอารมณ์ด้วยการตะโกนโหวกเหวกโวยวาย กลัวว่าลูกน้องกลุ่มนี้ของเย่เฉินจะหาเรื่องเธออีก
ออกจากหมู่ข้านชุมชน หงห้าก็พูดกับเย่เฉินด้วยความซบซึ้งใจและความละอายใจเป็นอย่างมากว่า: “อาจารย์เย่ ตัวของผมเองทำงานได้
ไม่ได้ดี ยังต้องให้คุณตามล้างตามเช็ดให้ผมด้วย ขอโทษด้วยจริงๆครับ สร้างความลำบากให้กับคุณแว…
ในใจของหงห้า เขารู้สึกละอายใจมากจริงๆ
ตอนนั้นเย่เฉินบอกให้ตัเองปล่อยเย่ฉางหมิ่นหลั่งจากผ่านไปเจ็ดวัน แต่หลังจากที่ครบกำหนดเจ็ดวัน ตัวเองไม่กล้าปล่อยคนในทันที แต่
อยากรอให้เย่เฉินกลับมาหลังจากที่รายงานให้เย่เฉินค่อยปล่อย
แต่ทว่า ตอนนั้นตัวเองไม่ได้คิดว่า ด้วยเหตุนี้จะทำให้เย่ฉางหมิ่นขุ่นเคืองใจ จะเป็นจุดจบแบบไหน
คนอย่างเย่ฉางหมิ่น สำหรับหงห้าแล้ว เป็นคนใหญ่โตที่มีพลังวิเศษอย่างแน่นอน ถ้าหากเธออยากจะจัดการหงห้า รวมทั้งคนในครอบครัว
ของหงห้า หงห้าไม่สามารถต้านทานได้แม้แต่น้อย
ดังนั้นเขารู้สึกซาบซึ้งใจมากที่เวลานี้เย่เฉินมาเป็นแพะรับบาปแทนตัวเอง
ยิ่งไปกว่านั้น เขาก็รู้สึกซาบซึ้งใจต่อเฉินจี๋อข่ายเช่นเดียวกัน
ถ้าไม่ใช่เฉินฉี่อข่ายตักเตือน เขาอาจจะไม่ได้คิดเรื่องนี้ด้วยซ้ำ
เป็นไปได้มากว่าจนถึงตอนที่เย่ฉางหมิ่นมาแก้แค้น เขายังไม่เข้าใจว่าเป็นเพราะอะไรกันแน่
เย่เฉินเห็นเขาพูดขอบคุณกับตัวเอง ก็โบกมือแล้วพูดว่า: “นายทำงานให้ฉัน ไม่ต้องเกรงใจฉันมากขนาดนี้”
หลังจากที่พูดจบ เขามองไปทางเฉินจี๋อข่าย และเอ่ยปากพูดกำชับว่า: “เหล่าเฉิน ทางซูรั่วหลีนั้น นายจะต้องจับตาดูให้ฉันด้วย อีกอย่าง
ก็ช่วยฉันระมัดระวังการเคลื่อนไหวของตระกูลซูในตอนนี้ด้วย”
เฉินจี๋อข่ายพยักหน้าในทันทีและพูดว่า: “คุณชายวางใจเถอะ ผมจะไปจัดเตรียมคนจับตาดูของเย่นจิงเดี๋ยวนี้ ช่วยผมจับตาดูตระกูลซู”
เย่เฉินก็พูดว่า: “เอาล่ะ หงห้าไปทำงานเถอะ เหล่าเฉินขับรถส่งฉันกลับบ้าน”
เย่เฉินนั่งอยู่ในรถโรลส์รอยซ์ของเฉินจี๋อข่าย เรื่องแรกที่ทำก็คือโทรหาอิโตะ นานโกะที่อยู่ห่างไปออกไปในประเทศญี่ปุ่น
ด้านหนึ่งอยากจะรายงานความปลอดภัยให้เธอ อีกด้านหนึ่ง ก็อยากจะสอบถามสถานการณ์ในประเทศญี่ปุ่นด้วย
YOU MAY ALSO LIKE
