ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน - 2229
บทที่ 2229
คำพูดของWalter ทำให้จิตใจของหวังตงเสวี่ยนเคร่งเครียดขึ้นมา ความกดด้นนหนักหน่วง ทำให้เธอรู้สึกจะหายใจไม่ออกแล้ว
แม้เธอจะขยะแขยงถึงขั้นเกลียดชั่งมากกับข้อเสนอที่WaIterให้ไว้กับเธอ แต่ในใจของเธอก็เข้าใจมาก ว่าไตที่ไกลถึงสหรัฐอเมริกาที่Walterหาเจอ เป็นไตที่สามารถเข้ากับ
ลักษณะของพ่อเพียงอันเดียว ที่ตนรู้อยู่ในตอนนี้ นอกจากนี้ ไม่มีอย่างอื่นแล้ว
ถ้าไตนี้ถูกคนอื่นซื้อไปจริงๆ งั้นตนก็จะสูญเสียความหวังทุกอย่างไปโดยสิ้นเชิง
หวังตงเสวี่ยนเรียนอยู่ที่สหรัฐอเมริกาในปีนั้น ดังนั้นเธอจึงเข้าใจสถานการณ์ของสหรัฐอเมริกามาก
เทียบกับหัวเชี่ย กฎหมายของสหรัฐอเมริกาค่อนช่างอยู่ในระดับผ่อนปรน
ไม่ใช่แค่การครอบครองอาวุธปืน การครอบครองสารเสพติด แม้แต่การแลกเปลี่ยนอวัยวะมนุษย์ก็ไม่ควบคุมแต่อย่างใด
ถ้าคนๆหนึ่งต้องการขายไตของตัวเอง ต่อให้อยู่ที่โรงพยาบาลสัตว์ที่สหรัฐอเมริกา ก็สามารถทำการผ่าตัดไตออกมาสำเร็จได้ ทุกอย่างสบายมาก
และนี่ก็หมายความว่า ถ้าผู้บริจาคเจอผู้ซื้อที่หมาะสม เขาแทบจะใช้เวลาของอาหารแค่มื้อเดียว ก็ขายไตไปได้แล้ว
แต่ไตถูกตัดออก ก็จะใช้วิธีที่เร็วที่สุด ส่งถึงมือของผู้ซื้อทันที
ถ้าเป็นแบบนั้น ตนก็ไม่มีโอกาสอีกต่อไปแล้ว…
แต่ ในใจของหวังตงเสวี่ยนยังคงไม่สามารถตัดสินใจได้
เพราะ การลงทุนได้มาซึ่งไตชิ้นนี้ของพ่อนั้นช่างมากเหลือเกิน
มากถึงขั้น ตนต้องเสียสละทุกอย่างของตัวเอง
ความบริสุทธิ์ของตัวเอง การงานของตัวเอง คุณธรรมของตัวเอง ถึงขั้นทั้งชีวิตของตัวเอง
Walterเห็นเธอร้อนรนอย่างหาที่ปรียบไม่ได้ จงใจหัวเราะออกมา พูดจริงจังว่า “ตงเสวี่ยน ในมื่อคุณตัดสินใจจากขนาดนี้ งั้นก็ช่างเถอะ คุณไม่ต้องทรมานตัวเองแล้ว ผมจะ
บอกอีกฝ่ายเดี๋ยวนี้ ว่าไตนี้ผมไม่เอาแล้ว ให้เขาขายให้คนประเทศฝรั่งเศสเองก็แล้วก้น อย่างนี้คุณจะได้ไม่ต้องสับสน ทรมาน คุณว่าไงครับ?”
เพิ่งพูดจบ Walterได้หยิบมือถือขึ้นมา
หวังตงเสวี่ยนแทบจะกล่าวด้วยจิตใต้สำนึกว่า “ไม่เอา! Walter! ไม่เอา!”
Walterถามอย่างหัวเราะงุงิ “ทำไม? คุณเปลี่ยนความคิดแล้วเหรอ?”
พูดพลาง Walterกล่าวต่อด้วยใบหน้าจริงจังว่า “ตงเสวี่ยน ความจริงข้อเสนอที่ผมให้คุณก็ไม่เลวมากแล้วจริงๆนะ คุณไม่จำเป็นต้องแย้งกันขนาดนั้น เอาความอ่อนเยาว์สิบปีของ
คุณมอบให้ผม แล้วสิ่งที่ผมจะให้คุณ เป็นสิ่งที่20ปีถึงขั้น30ปีก็ไม่ได้มันกลับมา อีกสิบปีข้างหน้าคุณก็เพิ่งจะสามสิบปี ยังมีโอกาส เอาเงินมหาศาล ไปเริ่มชีวิตใหม่ของคุณ”
“ส่วนในช่วงสิบปี ลูกๆที่คุณกำเนิดให้ผม ถ้าคุณคิดว่าในอนาคตพวกเขาจะเป็นภาระให้คุณ ก็สามารถที่จะให้ผมพากลับไปเลี้ยงที่สหรัฐอเมริกาได้อย่างสิ้นเชิง”
“ถ้าเป็นแบบนี้ คุณในอีกสิบปีข้างหน้า จะเป็นสาวโสดที่ทรัพย์สินเป็นร้อยล้าน ถึงขั้นพันล้าน!”
“ใช้คำพูดของคนหัวเซี่ยของพวกคุณมาพูด ก็คือชายโสดเพชรที่ดั้งเดิม!”
“ถึงตอนนั้น เด็กหนุ่มที่20ต้นๆ วัยรุ่นหล่อเหลา จะคุกเข่าล้อมรอบคุณเหมือนหมา ในชีวิตจะมีอะไรที่สวยงมไปกว่านี้อีกมั้ย?” หวังตงเสวี่ยนนิ่งสงบ ไม่พูดไม่จา แต่แม่ที่ ร้องไห้
ฟูมฟายบนโซฟา ยากที่จะรับได้ มือทั้งสองอดหูไว้แล้ว
เธออยากไล่Walterอกไปมาก จนถึงขั้นอยากตีออกไป แต่ เธอและหวังตงเสวี่ยนมีความกังวลจุดเดียวกัน
ไล่Walterอะง่ายมาก แต่นั่นก็เท่ากับปิดประตูการอยู่รอดของพ่อหวังตงเสวีายนด้วยน้ำมือตัวเอง
ใช้ชีวิตของครอบครัวอีกฝ่ายมาบีบ พูดได้ว่าWalterทำได้อย่างดีเลิศ