ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน - 239 วางแผนให้ดีก็มีแต่ได้（1） - novel-lucky

บทที่239วางแผนให้ดีก็มีแต่ได้（1）

อยู่ดีๆ เซียวอี้เชียนก็บอกว่าจะช่วยเหลือ ทำให้นายหญิงใหญ่เซียวดีใจมาก

แต่ว่า เซียวเวยเวยกลับไม่รู้สึกดีใจแม้แต่น้อย

จุดสนใจของเธอนั้น ไม่ใช่เรื่องของบริษัทเซียวซื่อเลย

ถึงขนาดว่า เธอไม่สนใจด้วยซ้ำว่าบริษัทเซียวซื่อจะเป็นอย่างไร

เธอแค่คิดว่าอยากจะจัดการเรื่องชีวิตของตนเอง ได้แต่งงานกับคุณชายรวยๆ แล้วกลายเป็นคุณนายที่ใครๆ ก็ต้องอิจฉา จากนั้นก็อยู่บนยอดสูงสุดของสังคม

ถ้าเป็นเช่นนั้น บริษัทเซียวซื่อก็เป็นแค่ทรัพย์สินกิจการของฝ่ายเจ้าสาวเท่านั้น จะเกี่ยวอะไรกับตนเอง?

ตอนนี้ที่ทำให้เธอเสียมากที่สุดก็คือ เหวินเฟยตัดสัมพันธ์กับเธอ รวมไปถึงอนาคตที่มืดมนของตนเอง

ส่วนบริษัทเซียวซื่อจะเป็นอย่างไรนั้น เธอไม่สนใจ

นายหญิงใหญ่เซียวเห็นเธอไม่แยแส ก็เลยพูดส่งให้เธอว่า “เวยเวย ยังช้าอยู่ทำไม? รีบขอบคุณประธานเซียวเสียสิ！”

เซียวเวยเวยก็อึ้งๆ แล้วเงยหน้าขึ้น “ขอบคุณอะไรคะ?”

นายหญิงใหญ่เซียวก็พูดโมโหว่า “ก็ขอบคุณที่ประธานเซียวยอมยื่นมือเข้าช่วยเหลือบริษัทเซียวซื่อเราอย่างไรละ！ เธอไม่ได้ยินหรือ?”

เซียวเวยเวยตอบว่า “หนูกังวลเรื่องพี่เหวินเฟยและเรื่องชีวิตของหนู ไม่ใช่เรื่องบริษัทเซียวซื่อ！”

“ยัยไม่เอาไหน！” นายหญิงใหญ่เซียวโมโหมาก แล้วก็ยกมือขึ้นตบไปที่ใบหน้าเธอ

ในตอนนี้นายหญิงใหญ่เซียวก็ด่าทอว่า “กูก็เครียดเรื่องบริษัทเซียวซื่อแทบเป็นแทบตาย มึงกลับมาคิดถึงเรื่องไอ้เหวินเฟยห่าเหวไรนั่นงั้นหรือ? น่าโมโหจริง！ ไม่รู้จักจะแบ่งเบาภาระกูเสียบ้างเลยหรือไงกัน? ไร้ประโยชน์เสียจริง！”

อยู่ดีๆ เซียวเวยเวยก็ถูกตบหน้า แล้วก็มองนายหญิงใหญ่อ้าปากค้าง จากนั้นก็ร้องไห้พูดว่า “คุณย่าบ้าไปแล้วหรือไงคะ? ตบหน้าหนูทำไม? บริษัทเซียวซื่อมันเกี่ยวอะไรกับหนูคะ? หนูไม่ได้ทำงานในบริษัทเซียวซื่อเสียหน่อย！ มีแรงตบหนูได้ ทำไมไม่ไปตบอีเซียวชูหรันบ้างละคะ！”

นายหญิงใหญ่เซียวก็อ้าปากค้าง！

ไม่คิดว่า เซียวเวยเวยจะกล้ายอกย้อนตนเองเช่นนี้！

ตอนที่เธอกำลังจะระเบิดอารมณ์ออกไป เซียวเวยเวยก็หันหน้า แล้ววิ่งออกไป

นี่……..

นายหญิงใหญ่เซียวก็ทำตัวไม่ถูก แล้วก็ตะโกนใส่เซียวฉางเฉียนว่า “ไปตามมันกลับมา！”

“ครับ……” เซียวฉางเฉียนก็หยักหน้าเก้ๆ กังๆ “เดี๋ยวผมไปตามครับ”

นายหญิงใหญ่เซียวก็พูดกับเซียวอี้เชียนอย่างอับอายว่า “ประธานเซียว ต้องขอโทษด้วยนะคะ ขายหน้าคุณไปเสียหน่อย”

เซียวอี้เชียนเอง ก็ทำตัวไม่ถูก ได้แต่หัวเราะแหยๆ แล้วถามว่า “ผมว่า ดูเหมือนคุณเวยเวยจะได้รับความกระทบกระเทือนทางจิตใจ มันเรื่องอะไรกันแน่ครับนี่?”

“เฮ้อ” นายหญิงใหญ่เซียวถอนหายใจ แล้วพูดว่า “อย่าพูดถึงเลยค่ะ ต้องโทษที่ตระกูลเซียวเราโชคร้าย ไปรับเอาลูกเขยกระจอกๆ

เข้ามา”

จากนั้น นายหญิงใหญ่ก็เล่าเรื่องว่าเย่เฉินหลอกให้เซียวชูหรันออกไปจากตระกูล แล้วทำให้ตระกูลเซียวตกอยู่ในสถานการณ์คับขัน แล้วทำให้ตระกูลหวังถอนงานแต่งกับเวยเวย เล่าออกมาจนหมดเปลือก

แต่ว่า นายหญิงใหญ่จะพูดแบบนี้ไม่ได้

จากที่นายหญิงใหญ่เล่าออกมานั้น ความผิดทั้งหมด ล้วนไปลงที่บ้านของเซียวฉางควน4คน ว่าพวกเขาทรยศตระกูล ทรยศสายเลือด แล้วยังบังคับให้นายหญิงใหญ่ต้องคุกเข่าขอร้อง

เซียวอี้เชียนได้ยินดังนั้น อย่างน้อยก็ทนไม่ได้ แล้วก็พูดออกมาว่า “ยังมีลูกหลานที่ไม่กตัญญูเช่นนี้ด้วยหรือนี่ มันเกินไปจริงๆ ！”

นายหญิงใหญ่เซียวก็เช็ดน้ำตา แล้วมองเซียวอี้เชียน พูดขอร้องว่า “ประธานเซียวคะ คุณคือประธานคณะกรรมการของเชียนเฉิงกรุ๊ป ถ้าจะสามารถช่วยเหลือพวกเราได้ ตระกูลเซียวของพวกเราจะต้องกลับมายิ่งใหญ่ได้อีกครั้งแน่นอนค่ะ…..”