ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน - 2396
บทที่ 2396
เย่เฉินไม่สนใจเขา แล้วมองไปทางS teve พลางเอ่ยปากพูดขึ้นมาว่า”Steve คุณรู้ไหม ทำไมผมถึงจับลูกชายคุณมาที่นี่? ”
Steveดวงตาแดงก่ำ แล้วส่ายหัวไปมา
เย่เฉินมองไปที่WalIter แล้วพูดอย่างเย็นชา”มาสิ Walter แนะนำประวัติศาสตร์อันรุ่นโรจน์ของนาย ให้พ่อของนายฟังสิ”
…”Walterไม่รู้จะทำอย่างไรดี
เย่เฉินพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา”พูดสิ! ”
Walterเห็นเย่เฉินโกรธ จึงตกใจจนตัวสั่น แล้วรีบพูดขึ้นมาว่า “ผมพูด ผมจะพูดเดี๋ยวนี้แหละครับ……”
ทันใดนั้น เขาก็มองไปที่Steve แล้วพูดอย่างอึกอัก “พ่อครับ เป็นความผิดของผมเอง ผมหาเรื่องใส่ตัวอง…..ㆍ
เขาพูดเรื่องที่ เขาโลภในความงามของหวังตงเสวี่ยน ในขณะเดียวกันเขาก็แอบลอบทำร้ายอุตสาหกรรมของตี้เหากรุ๊ปในจินหลิง เพื่อเป้า
หมายยิงปืนนัดเดียวได้นกสองตัว และขั้นตอนวางยาพิษให้กับพ่อของหวังตงเสวี่ยน
Steveได้ยินทั้งหมด เขาแทบจะเข่าทรุดไปเลย
ตอนนี้เขาพึ่งรู้ ที่แท้ลูกชายของตนที่ภายนอกดูเรียบร้อยมีไหวพริบดี และมีศักยภาพที่ไร้ขีดจำกัดคนนี้กลับเป็นเศษสวะคนชั่วเลวทราม
เข้ากระดูก
เป็นเพราะการกระทำที่เลวยิ่งกว่าเดรัจฉานของลูกชายคนนี้ ทำให้เขาต้องเสียอนาคต แล้วยังทำลายตัวเองไปโดยปริยาย
ภายในใจของเขาเต็มไปด้วยความเกลียดชัง เขาตบไปที่ใบหน้าของWalterอย่างจัง แล้วพูดด้วยความโกรธ “ไอ้สารเลว! แกไม่เพียงแค่
ทำลายตัวเอง แต่ยังทำลายฉันไปด้วย! ”
Walterพูดไปร้องไห้ไป “พ่อครับ…..ขอโทษครับ…..ผะ…..ผมก็ไม่อยากให้เรื่องมันเป็นอย่างทุกวันนี้เหมือนกัน……”
พูดจบ เขาก็มองไปที่เย่เฉิน แล้วพูดอย่างสะอีกสะอื้น”คุณเย่ครับ กรรมเกิดจากเหตุ มีเหตุจึงมีผลตามมา เรื่องที่ผมทำผมจะน้อมรับไว้เอง
แต่ขอให้คุณปล่อยพ่อออกไปจากที่นี่ด้วย ให้เขากลับอเมริกาไปเถอะครับ”
เย่เฉินอดที่จะหัวเราะออกมาไม่ได้ “Walter นายคิดว่าฉันเป็นเด็กสามขวบรึไง? จะให้ฉันปล่อยพ่อนายกลับไป ถ้าเขากลับไปยกทหารมา
ช่วยนายอีกล่ะ นั่นมันก็เท่ากับการทำให้ฉันลำบากน่ะสิ? ”
พูดจบ เย่เฉินก็พูดขึ้นมาว่า”อีกอย่างนะ ฉันเคยบอกนายก่อนหน้านั้นแล้ว ในเมื่อนายสามารถบีบบังคับให้พ่อของหวังตงเสวี่ยนทำในสิ่งที่
เขาไม่อยากทำ งั้นฉันก็จะทำแบบนั้นเหมือนกัน ลากพ่อนายลงน้ำไปด้วย เริ่มตั้งแต่ตอนนี้เป็นต้นไป พ่อของนายจะต้องอยู่ที่นี่สิบปี ถือว่าเป็นการ
ดูแลนายไปในตัวแล้วกัน และถือเป็นการไถ่บาปของนายไปด้วย! ”
Walterมองไปที่Steveด้วยน้ำตามที่ไหลพราก แล้วร้องไห้พลางพูดขึ้นมาว่า “พ่อครับ ผมขอโขษ……
Steveเองก็น้ำตาไหลพรากเช่นกัน
เขาคิดไม่ถึงว่ามาหัวเซี่ยคราวนี้ จะเป็นการทำให้ตัวเองเสียอนาคตเช่นนี้ กระทั่งสูญเสียอิสระ
เวลานี้เองเย่เฉินชี้ไปที่กรงว่างๆที่อยู่ข้างๆ แล้พูดกับโสว่เต๋อว่า”คุณซู ที่นี่ก็คือห้องเดี่ยวของคุณ ถ้าคุณรู้สึกเหงา สองพ่อลูกที่อยู่ห้อง
ข้างๆยังสามารถเป็นเพื่อนให้คุณได้ ผ่านช่วงนี้ไป ผมจะหาโอกาสเอาพ่อของคุณเข้ามาด้วย ให้พ่อลูกสองคู่อย่างพวกคุณรวมโต๊ะเล่นไพ่นก
กระจอกกัน”
ซูโสว่เต๋อที่ได้ยินดังนั้น หัวใจของเขาเย็นวาบ
“เย่เฉินถูกบีบให้ถ่ายคลิปเยอะขนาดนั้น ถ้าถูกเปิดโปงออกไป คุณท่านต้องเกลียดเขาแน่ๆ ถ้าเอาพ่อของเขาเข้ามาในนี้ด้วย เมื่อสองพ่อ
ลูกเจอกันในกรง นั่นมันคงจะอึดอัดใจมาก……
“อีกทั้ง ถ้าเย่เฉินเอาคุณท่านเข้ามาจริงๆ นั่นมันก็เท่ากับการทำให้พี่ใหญ่ของฉันสมหวังน่ะสิ?!”
“ถึงเวลานั้นพวกเราสองพ่อลูกเข้ามาในกรงหมานี่ เขาอยู่ข้างนอกได้สืบทอดตำแหน่งผู้นำของตระกูลซู งั้นเขาก็กลายเป็นทาสเป็นไทขับ
ร้องลำนำ เป็นผู้ชนะในท้ายที่สุดน่ะสิ? ! ”
เมื่อคิดมาถึงตรงนี้ ในใจของซูโสว่เต๋อก็รู้สึกทรมานมาก
เดิมทียังคิดว่าไล่ซูโสว่เต้าไปแล้ว ตัวเองจะได้กลายเป็นผู้นำของตระกูล
เมื่อเห็นว่าทำงานสำเร็จ แต่คิดไม่ถึงว่าการมาจินหลิงเมืองเล็กๆแห่งนี้ จะทำให้ตนตกอยู่ในสถานการณ์เช่นนี้..
ในตอนที่เขารู้สึกเจ็บปวดรวดร้าวอยู่นั้น เย่เฉินก็นึกเรื่องบางอย่างขึ้นมาได้ จึงเอ่ยถามออกไปว่า”เอ่อจริงด้วยคุณซู ตอนที่เราสองคนเจอ
กันครั้งแรกที่ห้องพักในโรงแรม คุณส่งข้อความเสียงว่าอยากตีตูดใครนะ?”
“ผม…ครับ”
YOU MAY ALSO LIKE
