ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน - 2475
บทที่ 2475
“อ้อๆๆ!” ถึงเซียวฉางควนจะรู้สึกหมดสนุก แต่ก็แสร้งทำเป็นเข้าใจขึ้นมาทันที เขาตมหัวตัวเอง จากนั้นจึงถอนหายใจแล้วพูดว่า “โอ๊ย
เธอดูสมองฉันสิ เอาแต่คิดเรื่องในอดีต จนลืมเรื่องสำคัญไปเลย”
เขารีบพูดขึ้นมาอีกว่า “เหม่ยฉิง นั่งรอฉันก่อนนะ เดี๋ยวฉันไปเอาผ้าขนหนูชุบน้ำมาให้!”
หานเหม่ยฉิงรีบพูดว่า “ชั้นหนึ่งมีห้องน้ำ เดินไปแล้วเลี้ยวซ้าย”
“โอเค!”
เมื่อเห็นเซียวฉางควนเดินไปห้องน้ำ หานเหม่ยฉิงถึงกับโล่งอก
อันที่จริงเธอรู้จุตประสงค์ของเซียวฉางควน
พูดตรงๆ เซียวฉางควนไม่ได้เป็นเพียงแค่ผู้ชายคนแรกของเธอ เขายังเป็นผู้ชายคนเดียว ที่เธอรักมาตลอดชีวิต ดังนั้นในใจของเธอจึงรอ
คอยและเพ้อถึงเซียวฉางควน
แต่เพราะเธอได้รับการอบรมมาอย่างดี และเป็นผู้หญิงสง่างามมาตลอดชีวิต
ถึงเธอรู้ว่าตอนนี้เซียวฉางควนกับหม่าหลันจะแยกกันอยู่ แต่การสมรสของพวกเขายังคงอยู่ สำหรับเรื่องนี้ เธอคิดว่ายังไงตัวเองก็ไม่
สามารถทำผิดหลักการได้
ถึงเม้ตอนนั้นหม่าหลันจะใช้ร่างกาย เข้ามาแทรกความรู้สึกระหว่างเธอกับเซียวฉางควน อย่างหน้าไม่อาย แต่เธอไม่มีทางทำแบบนั้น
ตอนที่เธอกำลังหดหู่ใจ เซียวฉางควนเดินมาพร้อมกับผ้าขนหนูชุบน้ำ
เซียวฉางควนเอาฝ้ขนหนูเช็ดหน้าผากให้เธอ พลางพูดว่า “เหม่ยฉิง ฉันซื้ออหารที่ย่อยง่ายมาให้เธอ เดี๋ยวฉันพาเธอไปพักผ่อนที่ห้อง
แล้วค่อยป้อนอาหารให้เธอกิน เธอกินยาลตไขไปแล้ว กไม่นานไข้น่าจะลดลง”
หานเหม่ยฉิงพยักหน้า “ลำบากนายแล้วฉางควน เอาจริงๆ ฉันก็หิวนิดหน่อย ไม่ได้กินอะไรมาทั้งวัน”
เซียวฉางควนรีบพูดว่า “เฮ้อ ทำไมเธอไม่รีบบอกให้เร็วกว่านี้ เธอป่วย ควรจะบอกฉันทันที แต่ดูเธอสิ ถ้าฉันไม่ถามในวีแชท เธอคงไม่พูด
ความจริงกับฉัน!”
หานเหม่ยฉิงพูดว่า “ฉันไม่อยากรบกนนาย คิดว่าตัวเองจะทนได้ คิดไม่ถึงว่าอาการจะหนักขึ้นเรื่อยๆ”
เซียวฉางควนถอนหายใจ และพูดอย่างเอ็นดู “ถ้ามีเรื่องแบบนี้อีก เธอต้องบอกฉันทันที ฉันจะรีบมาแน่นอน เข้าใจไหม!”
หานเหม่ยฉิงพยักหน้า และพูดอย่างชาบซึ้ง “ได้…ฉันเข้าใจแล้ว…
เซียวฉางควนพอใจ และพูดว่า “ใช่สิเหม่ยฉิง เครื่องวัดอุณหภูมิของเธออยู่ไหน เดี๋ยวฉันวัดให้เธออีกที่ ดูว่าดีขึ้นหรือยัง”
หานเหม่ยฉิงพยักหน้า และชี้ไปที่เครื่องวัดอุณหภูมิ จากนั้นจึงพูดว่า “ตอนที่นายยังไม่มา ฉันว่าจะวัดดูสักครั้งแต่ฉันไม่มีแรง เลยสะปัดไอ้
เครื่องวัดอุณหภูมิที่ทำจากแก้วไม่ไหว นายช่วยสะบัดให้หน่อย…
เซียวฉางควนรีบหยิบเครื่องวัดอุณหภูมิขึ้นมา เขาสะบัด พลางพูดอย่างเจ็บปวด “เฮ้อ ฉันไม่รู้จริงๆ ว่าพอลไปทำงานนอกสถานที่ ไม่งั้น
ฉันคงมาหาเธอเร็วกว่านี้ เธอป่วยอยู่บ้านคนเดียว ถ้าเกิดอะไรไม่คาดฝันขึ้นมา จะทำยังไง..”
พูดพลาง เขาก็ยื่นเครื่องวัดอุณหภูมิที่สะบัดเรียบร้อย ให้หานเหม่ยฉิง จากนั้นจึงพูดว่า “รีบหน็บเอาไว้ ครั้งหน้าซื้อแบบดิจิตอลดีกว่า อยู่
คนเดียวจะได้ไม่ลำบาก”
เมื่อพูดจบ เหมือนเขาคิดอะไรออก จึงเปลี่ยนเป็นพูดว่า “ไมต้องซื้อแบบดิจิตอลดีกว่า เครื่องวัดอุณหภูมิแบบดิจิตอลไม่แม่นยำเท่าแบบ
แก้ว ถ้าเธอสะบัดไม่ไหว ก็เรียกฉันได้ ฉันช่วยเธอเอง”
หานเหม่ยฉิงพยักหน้าอย่างซาบซึ้ง
เธอปลื้มใจกับการดูแลเอาใจใส่ของเซียวฉางควนมาก โดยเฉพาะตอนป่วย ไม่รู้ความรู้สึกต้องการที่พึ่งพา ผุดขึ้นมาจากไหน
จากนั้นเธอจึงพูดอย่างเนอาย “ขอบใจนะฉางควน”
เชียวฉางควนหัวเราะ แล้วพูตว่า “เธอกับฉันยังต้องพูดขอบคุณกันอีกเหรอ ตอนนั้นเธอก็ดูแลฉันแบบนี้ไม่ใช่หรือไง”
เมื่อหานเหม่ยฉิงได้ยิน สีหน้าของเธอแดงระเรื่อ
เธอพูดเบาๆ อย่างเหนื่อยใจ “นั่นเป็นเรื่องในอดีตแล้ว นายไม่ต้องเอามาพูดหรอก…
YOU MAY ALSO LIKE
