ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน - 2545
บทที่ 2545
“จะช่วยคนออกมายังไงเหรอ”
เมื่อได้ยินคำถามของเฉินจื่อข่าย เย่เฉินหัวเราะอย่างเหนื่อยใจ เขาพูดด้วยน้ำเสียงราบเรียบ “พูดตรงๆ นะ ฉันก็ไม่รู้เหมือนกันว่าจะช่วย
คนออกมายังไง”
เฉินจี๋อข่ายถามอย่างกังวล “งั้นครั้งนี้คุณมั่นใจแค่ไหน”
เย่เฉินพูดอย่างจริงจัง “ฉันไม่เคยไปซีเรีย ไม่รู้ถึงพละกำลัง การป้องก้น ฝีมือของฝ้ายค้านซีเรีย แต่ดูจากที่นายว่ามา ข้อมูลของอีกฝ่าย
แข็งแกร่งมาก ถึงฉันจะมีพละกำลัง ก็ไม่สามารถต้านทานกับทหารอาวุธครบมือ กว่าพันคนได้ ดังนั้นจึงทำได้เพียงแอบเข้าไป”
พูดพลาง เย่เฉินถอนหายใจเขาๆ “ถ้าฉันโชคดี อาจแอบเข้าไปได้ แต่ถ้าโชคร้าย อาจแอบเข้าไปไม่ได้เลยก็ได้”
เฉินจื่อข่ายพูดอย่างเป็นกังวล “คุณชาย คุณเข้าไปในสถานที่อันตรายเพียงคนเดียว ขึ่นอีกฝ่ายจับได้ขึ้นมา จะอันตรายถึงชีวิตหรือ
เปล่า”
เย่เฉินโบกมือไปมา “ฉันพอจะมั่นใจและป้องกันตัวเองได้ แต่จะช่วยคนออกมาอย่างปลอดภัยหรือเปล่า เป็นเรื่องที่พูดยาก”
เฉินจื่อข่ายถามต่อ “คุณชาย คุณบอกว่าจะนั่งเครื่องบินปีกคงที่ แล้วโดตร่มลงไป คุณเคยโดตร่มมาก่อนหรือเปล่า”
เย่เฉินส่ายหน้า “ไม่เคย หลายปีมานี้ชีวิตของฉันมีแต่ปัญหา จะมีโอกาสไปโดดร่มได้ยังไงกันล่ะ”
สีหน้าของเฉินจี๋อข่ายตึงเครียดเข้าไปใหญ่ เขาพูดว่า “คุณชาย ถ้าคุณไม่เคยโดดร่ม ในสถานการณ์แบบนี้ ไม่ยิ่งอันตรายเข้าไปใหญ่เห
รอครับ”
พูดพลาง เขาก็พูดอย่างตื่นตระหนก “จากข่าวที่ผมได้รับรายงานมา อาวุธป้องกันทางอากาศของฝ่ายค้าน คือขี้ปนาวุธพื้นสู่อากาศ นำวิถี
ด้วยอินฟราเรด ขีปนวุธประเภทนี้ สามารถยิงได้สูงประมาณสี่ฟันเมตร ดังนั้นเมื่อเครื่องบินถึงที่หมาย ต้องบินให้สูงกว่าสี่ฟันเมตรขึ้นไป นี่
หมายความว่า คุณต้องโดดร่มลงมาจากความสูงกว่าสี่ฟันเมตร การโดดร่มในความสูงระดับนี้ มีความยากมากนะครับ!”
เย่เฉินถามอย่างถ่อมตัว “งั้นนายพูดคร่าวๆ มาหน่อย การโดดร่มที่ความสูงสี่พันเมตร มีความยากตรงจุดไหนบ้าง”
เฉินจี๋อข่ายพูดว่า “อย่างแรกเลย คือต้องรับมือกับความกดอากาศสูงและอุณหภูมิต่ำ นี่คือการทดสอบสมรรถภาพทางกายของนัก
กระโดดร่ม”
เย่เฉินพยักหน้า “จุดนี้ฉันมั่นใจว่าไม่มีปัญหา อย่างอื่นล่ะ”
เฉินจี๋อข่ายพูดว่า “นอกจากนี้ ลักษณะตอนที่อยู่กลางอากาศ คุณต้องมั่นใจว่า ความเร็วตอนที่ลงมาอยู่ในระดับที่เหมาะสม จะเร็วหรือช้า
เกินไปไม่ได้ คุณต้องใช้ร่างกายของตัวเองอย่างเหมาะสม ปรับแรงต้านอากาศและทาทางของคุณอย่างต่อเนื่อง”
เย่เฉินพยักหน้า “ฟังดูเหมือนจะไม่ยากเท่าไร ยังมีอีกไหม”
เฉินจื่อข่ายพูดต่อ “ที่เหลือก็คือการควบคุมจังหวะในการดึงรม และหลังจากดิ้งร่มครับ ตอนที่คุณโดดลงมาจากความสูงสี่ฟันเมตร
กระแสลมความเร็วสูงไม่คงที่ คุณต้องปรับศทางตลอดเวลา เอให้แน่ใจว่าตัวเองจะลงไปยังที่หมาย ถ้าบังคับผิดพลาด อาจลอยไปไกลหลาย
กิโลเมตร หรือหลายสิบกิโลเมตรก็ได้”
เฉินจี่อข่ายยั่งพูดอีกว่า “ใช่แล้ว และท่าทางการลงสู่พื้น โดยทั่วไปแล้ว ถึงดูคนโดดร่มลงสู่พื้น จะไม่เร็วเท่าไร แต่ตอนที่ลงสู่พื้น มี
ความเร็วมาก นี่ทำให้นักโดดรม ต้องปรับให้ดี ก่อนจะลงสู่พื้น ถ้าควบคุมไม่ด้ บ่อยครั้งที่จะขาหักหรือกระดูกหัก”
เมื่อเย่เฉินได้ฟัง เขาอดย้อนถามไม่ได้ว่า “ครั้งก่อนฉันโดตลงจากเฮลิคอปเตอร์สูงกว่าสิบเมตร ยังไม่เป็นอะไรเลย ที่นายพูดมา น่าจะไม่
เป็นปัญหาอะไรสำหรับฉัน”
เฉินจื่อข่ายนึกถึงตอนที่เเเฉิน ไปช่วยซูจือหยูกับตู้ให่ชิงครั้งก่อน คิดถึงสมรรถภาพทางร่างกายของเย่เฉิน ที่แตกต่างจากคนปกติ เขาก็
รู้สึกสบายใจขึ้นเล็กน้อย
ดังนั้น เขาจึงถอนหายใจ แล้วพูดว่า “คุณชาย ในมื่อเป็นเช่นนี้ ผมคิดว่ามีเพียงสองอย่างที่คุณต้องระวัง คือการควบคุมทิศทางกับจังหวะ
การดึงร่ม ผมติดต่อคนรับผิดชอบทางฝั่งเลบานอนแล้ว ให้พวกเขาเตรียมอุปกรณ์แสดงความกดอากาศ ความสูง และตำแหน่ง GPS ถึงตอนนั้น
คุณจะได้ตัดสินเวลาของการกระโดดร่มจากข้อมูลแบบเรียลไทม์ และควบคุมตำแหน่งตาม GPS ตามเวลาจริง”
เย่เฉินพยักหน้า “โอเค ให้เขาเตรียมครูฝึกโดดร่มขึ้นไปบนเครื่องบินกับฉันด้วย ระหว่างทางจะได้สอนฉันว่าจะโดดร่มหรือควบคุมทิศทาง
ยังไง!”
เมื่อผ่านการบินมา 4 ชั่วโมง เครื่องบินคองคอร์ดที่เย่เฉินโดยสาร ลงจอดที่เบรุตเมืองหลวงของเลบานอน
ตอนนี้ที่เบรุตเป็นช่วงบ่าย อุณหภูมิถึงประมาณ 30 องศาเซลเซียส
ฟ้าครึ้มตลอดเวลา อากาศขึ้นเล็กน้อย เหมือนฝนจะตก แต่ก็ไม่ตก
หลังจากเครื่องบินของเย่เฉินลงจอด และไถลเข้าไปในโรงเก็บเครื่องบินขนาดใหญ่ ตอนนี้ในโรงเก็บเครื่องบินยังมีเครื่องบินลำเลียงสี่
ใบพัด กลุ่มพนักงานบนเครื่องบินกำลังล้อมเครื่องบิน เพื่อทำการตรวจสอบอย่างละเอ๊ยด
หลังจากเครื่องบินจอดสนิท ปันไดขึ้นเครื่องถูกนำมาเทียบ พนักงานบนเครื่องบินเปิดประตู เย่เฉินกับเฉินจี๋อข่ายเดินออกมา
YOU MAY ALSO LIKE
