ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน - 267 - novel-lucky | นิยาย นิยายออนไลน์ นิยายวาย นิยาย PDF

บทที่ 267

เซียวอี้เชียนถูกคำพูดของแม่ ทำให้ตัวสั่นด้วยความตกใจ

ซือเทียนฉีเพราะว่าตัวเองล่วงเกินไอ้คนจนๆเย่เฉินคนนั้น ไม่เพียงแต่ไม่ช่วยตัวเอง ยังจะตัดขาดกับตระกูลของตัวเองทั้งตระกูลอีก?

ไอ้แก่ถูกเย่เฉินวางยาปิดหูปิดตาแล้วสินะ?！

ในใจของเขาเต็มไปด้วยความแค้น กลับทำได้เพียงพูดกับเซียวปี้หัวว่า： “แม่ ไอ้คนแซ่ซือนั้นไม่ได้เป็นคนดีอะไร！”

เซียวปี้หัวกัดฟันด่าว่า: “ฉันไม่สนว่าแกจะใช้วิธีอะไร วันเกิดครบรอบแปดสิบสี่ปีของฉันวันนั้น จะต้องให้ซือเทียนฉีมาที่เย้นจิงตรวจร่างกายให้กับฉัน รักษาโรคให้กับฉัน ไม่งั้นละก็ ฉันไม่เอาแกไว้แน่！”

หลายคนที่ยิ่งแก่ยิ่งเห็นแก่ตัว

ยิ่งแก่เท่าไหร่ ยิ่งกลัวตาย ก็ยิ่งคาดหวังว่าจะสามารถมีชีวิตอยู่ได้นานขึ้น ดังนั้น เซียวปี้หัวไม่อยากรู้ว่าระหว่างเซียวอี้เชียนและซือเทียนฉีจะขัดแย้งอะไรกัน เธอต้องการเพียงแค่ให้ซือเทียนฉีเป็นหมอรักษาร่างกายให้เธอแข็งแรงได้ต่อไป

มีเขาเป็นหมอรักษา ตัวเองจะมีชีวิตถึงเก้าสิบปีได้อย่างไม่มีปัญหาแน่นอน แต่ถ้าไม่มีเขาแล้ว อาจจะแม้แต่ช่วงอายุคราวเคราะห์ครั้งนี้ก็ผ่านไปไม่ได้

เซียวอี้เชียนก็อึดอัดมาก อยากจะอธิบาย อยากจะบอกความทุกข์ แต่เซียวปี้หัวไม่ได้ไม่ให้โอกาสเขาโดยสิ้นเชิง หลังจากที่ออกคำสั่งอย่างเด็ดขาดแล้ว ก็ได้วางสายไปทันที

เซียวอี้เชียนโกรธจนทุบห้องเป็นโพรง ในที่สุดก็กัดฟันและหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเพื่อโทรหาซือเทียนฉี พยายามใช้วิธียอมรับผิดและขอโทษ ขอร้องให้เขารักษาให้กับแม่ต่อไป

แต่ว่ามือถือของซือเทียนฉีปิดเครื่องไว้ตลอด

นี่ถึงทำให้เซียวอี้เชียนยิ่งโกรธขึ้นไปอีก

แต่ก็ทำอะไรไม่ได้ เขาไม่กล้าขัดคำสั่งของแม่เขา ได้เพียงแต่สวมใส่เสื้อผ้าอย่างน่าเวทนา ลงจากห้องไปขับรถไปที่จี้ซื่อถังของซือเทียนฉีด้วยตัวเอง

เมื่อรถไปถึงหน้าประตูจี้ซื่อถัง จี้ซื่อถังได้ปิดไปแล้ว

เซียวอี้เชียนอยู่หน้าประตูโมโหกัดฟันตลอด กลับมองเห็นเงาสองคนเดินออกมาจากมุมมืด

หนึ่งในนั้นเดินกะเผลกและดูคุ้นเคยเล็กน้อย

ดังนั้นเซียวอี้เชียนรีบหลบไปอยู่ข้างๆ สังเกตดูในมุมมืด ต่อมาทั้งสองคนเดินเข้าใกล้มา เขาถึงได้มองเห็น ที่แท้ก็เป็นชายวัยกลางคนอายุห้าสิบปี พาคนหนุ่มอายุยี่สิบกว่าปีคนหนึ่ง

ชายหนุ่มในวัยยี่สิบมือข้างหนึ่งถือไม้เท้า ในมืออีกข้างถือถังน้ำมันสีเขียวขนาดใหญ่ไว้

ด้านข้างชายวัยกลางคนที่ดูไปประสบผลสำเร็จในชีวิตสักเท่าไหร่ มีข้างหนึ่งพยุ่งชายหนุ่มที่ขาพิการ มีอีกข้างหนึ่งถือถังน้ำมันสีเขียวเหมือนกัน

เซียวอี้เชียนจำชายหนุ่มคนนั้นได้ วันนี้ตอนที่ตัวเองมารักษากับซือเทียนฉีนั้น ชายหนุ่มคนนี้กำลังถูกคนขายไล่ออกมาจากร้านขายยา

ดูเหมือน ไอ้หนุ่มคนนี้มาขอให้รักษาไม่สำเร็จ เตรียมจะใช้ไฟเผาคลินิกของซือเทียนฉี！

ดูเหมือนว่าทั้งสองคนนี้ ก็คือว่าก่อนหน้านี้ที่โรงพยาบาลแกล้งทำเป็นรู้ดีต่อหน้าเย่เฉิน สุดท้ายถูหงห้าโยนลงมาจากชั้นสาม

ตกจากที่สูงเป็นผลทำให้ขาของเขาพิการ กลายเป็นง่อย ในใจเกลียดเย่เฉินเข้ากระดูก เดิมทีอยากจะมาให้ซือเทียนฉีรักษาให้แล้วค่อยไปคิดบัญชีกับเย่เฉิน คิดไม่ถึงว่าซือเทียนฉีไม่ยอมให้ตัวเองเข้าร้านเลย

เขากลับมาถึงโรงพยาบาล ฟ้องพ่อเกาเจี้ยนจูน ทั้งสองคนโกรธมาจริงๆ จึงได้ซื้อน้ำมันมาสองถัง คิดจะจุดไฟเผาคลินิกของซือเทียนฉี

ทั้งสองคนวางแผนว่า ใช้ไฟเผาจี้ซื่อถังก่อน สั่งสอนซือเทียนฉีสักหน่อย จากนั้นค่อยคิดหาวิธีแก้แค้นเย่เฉิน

เซียวอี้เชียนได้ยินเกาจวิ้นเว่ยพูดกับเกาเจี้ยนจูนว่า： “พ่อ คิดว่าไอ้คนแซ่ซือไอ้แก่นั่นจะอยู่ในคลินิกหรือเปล่า?”

“ฉันจะไปรู้ได้ยังไง?”เกาเจี้ยนจูนพูดออกมาอย่างเย็นชา： “ไม่สนว่าเขาจะพักหรือไม่พักที่นี่ พักที่นี่ก็พอดีจะได้เผาเขาให้ตายไปด้วยเลย！ “แม่ง แกล้งทำท่าทางหยิ่งยโสอะไร สมควรตายจริงๆ！”

เกาจวิ้นเว่ยก็โกรธจนกัดฟันแล้วพูดว่า： “ไอ้คนแซ่ซือ ในเมื่อเห็นคนจะตายแล้วไม่ช่วย เผาเขาให้ตายยังน้อยไปด้วย