ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน - 308 - novel-lucky | นิยาย นิยายออนไลน์ นิยายวาย นิยาย PDF

บทที่ 308

ลุงวีพูดอย่างเย็นชาว่า “ได้ แกไม่เลียมันก็ได้ ฉันจะให้คนไปนำน้ำหอมเข้มข้น10ปอนด์ พวกแกสองคนดื่มกันคนล่ะ5ปอนด์ หากดื่มไม่หมดก็ห้ามกลับ!”

คลับเฮาส์ฮุยหวงมีทั้งหมด15ชั้น มีพื้นที่ขนาดใหญ่ ทุกที่จะอบอวลไปด้วยกลิ่นหอมระดับสูง ซึ่งนี่เป็นบทบาทของน้ำหอมนำเข้ามานั่นเอง

เพราะฉะนั้น น้ำหอมในโกดังของคลับเฮาส์ฮุยหวงมีปริมาณมาก

เว่ยฉางหมิงได้ยินว่าจะให้ดื่มน้ำหอมปริมาณ5ปอนด์ ตกใจกลัวจนตัวสั่น

น้ำหอม5ปอนด์ มีแอลกอฮอล์อย่างน้อย2ปอนด์ครึ่ง นอกจากนี้ยังมีสารเคมีปรุงแต่งต่าง ๆ มีสารปรุงแต่งชะมด และสารป้องกันการกัดกร่อน ถ้าหากดื่มเข้าไป5ปอนด์ แม้แต่เซียนต้าหลัวจินก็ไม่สามารถช่วยชีวิตได้!

เมื่อเปรียบเทียบกัน แม้ว่าการเลียโถปัสสาวะจะดูขยะแขยง แต่อย่างน้อยก็ยังมีชีวิตอยู่ …….

เมื่อเห็นเขาลังเล ลุงวีก็รู้สึกโกรธและหมดความอดทน เขากล่าวกับ รปภ. ข้างๆว่า “แม่งฉิบ ไม่ยินยอมเลีย ตีมันให้หนัก ๆ ถือเป็นดอกเบี้ยแล้วกัน!”

“ครับ!”

เมื่อเขาออกคำสั่ง รปภ. ระดับสูงของคลับเฮาส์ฮุยหวงก็รีบเข้ามาล้อมรอบเว่ยฉางหมิงกับเซียวเวยเวยไว้

รปภ. ไม่พูดพร่ำทําเพลง รีบชูกำปั้นทันที ใช้มือชกต่อยและใช้เท้าเตะทั้งสองคน

ก่อนที่เว่ยฉางหมิงและเซียวเวยเวยจะตั้งสติได้ พวกเขาก็ถูกต่อยด้วยหมัดและเตะด้วยเท้า จนเละไปทั้งหน้า น้ำมูกน้ำตาไหลออกมา ซึ่งเป็นภาพที่น่าสังเวชอย่างยิ่ง

เว่ยฉางหมิงเจ็บไปทั้งตัว ดิ้นรนและขอร้องว่า “ลุงวี ยังไงผมก็เป็นสมาชิกระดับสูงของพวกคุณ ผมเสียเงินห้าล้าน ไม่ต้องบอกว่าพ่อผมกับคุณเป็นเพื่อนกัน ถึงแม้เป็นคนธรรมดา ยังไงผมก็เป็นลูกค้าของที่นี่ คุณก็ไม่ควรทำร้ายผม! ”

เมื่อลุงวีได้ยินประโยคนี้ หน้าเขียวทันที “แกคิดว่าแกเป็นสมาชิกระดับสูงของที่นี่แล้ว แกก็สามารถยั่วยุสมาชิกVIPพรีเมี่ยมของเราได้เหรอ? ฉันจะบอกแกว่า ตระกูลซ่งทั้งหมดเคารพอาจารย์เย่ แกกล้าที่จะขัดแย้งกับอาจารย์เย่ แกคิดว่าตัวเองเป็นตัวอะไร? ฉันจะบอกแกว่า พรุ่งนี้ฉันจะคืนเงินค่าสมาชิกให้แก นับจากนี้วันนี้เป็นต้นไปห้ามแกเข้าคลับเฮาส์ฮุยหวงอย่างถาวร!”

เว่ยฉางหมิงจะบ้าแล้ว ตาของเขาแดงก่ำ บัตรสมาชิกระดับสูงที่ตนเองเสียเงินเพื่อให้ได้มา มีสิทธิ์อะไรมาบอกยกเลิก?

แต่ในเวลานี้ เขาไม่กล้าต่อปากต่อคำกับลุงวี?

มี รปภ. คนหนึ่งถือขวดน้ำหอมขนาดใหญ่เข้ามา กล่าวด้วยความเคารพว่า “ลุงวี น้ำหอมมาแล้วครับ”

ลุงวีพยักหน้าแล้วกล่าวว่า “ดีมาก เมื่อพวกแกไม่ยอมเลียโถปัสสาวะ งั้นก็ง้างปากพวกเขา กรอกน้ำหอมเข้าไป กรอกไปคนล่ะ5ปอนด์ น้อยไปสักหยดก็ไม่ได้! ”

รปภ. หลายคนได้เดินหน้าเข้ามา ง้างปากของเว่ยฉางหมิงและเซียวเวยเวย เพื่อให้พวกเขาอ้าปาก

หลังจากนั้น รปภ. สองคนต่างก็หยิบขวดน้ำหอมขนาด 2 ปอนด์ออกมา แล้วคลายฝาเกลียวออก กลิ่นหอมอบอวลไปทั่วทันทีและกลิ่นก็แรงมากจนแทบสำลัก

ลุงวีมองไปที่เว่ยฉางหมิงและเซียวเวยเวยที่บัดนี้มีใบที่หน้าซีดเซียว และพูดอย่างเย็นชาว่า “หากดื่มน้ำหอมปริมาณมากขนาดนี้ พวกแกตายไปสามารถมั่นใจได้ว่าร่างกายของพวกแกจะไม่เน่าเปื่อย ถึงเวลาก็จะหาที่รกร้างขุดหลุมฝังพวกแก หลายร้อยปีต่อมาอาจขุดพบซากโบราณวัตถุก็เป็นได้! ”

เมื่อทั้งสองได้ฟังประโยคนี้แล้ว ก็ตกใจกลัวจนขวัญหนีดีฝ่อทันที

หากสามารถมีชีวิตอยู่ได้ ใครก็ไม่ยินยอมที่จะตาย!

ตอนแรกคิดว่าจะให้ดื่มน้ำหอมเป็นเพียงคำข่มขู่เท่านั้น ไม่คิดว่าจะเอาจริง เมื่อเป็นเช่นนี้ การเลียโถปัสสาวะเป็นการลงโทษที่อ่อนโยนที่สุดในโลกแล้ว!

ฉะนั้นทั้งสองคนจึงกล่าวพร้อมกันว่า “ลุงวีไว้ชีวิตด้วย! พวกเราเลือกที่จะเสียโถปัสสาวะ!”