ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน - 331 - novel-lucky | นิยาย นิยายออนไลน์ นิยายวาย นิยาย PDF

บทที่ 331

ตอนที่เย่เฉินและภรรยาของเขากับต่งรั่งหลินกำลังแช่น้ำพุร้อนอยู่นั้นหลิวหมิงที่โดนสักคำว่าคนจนอยู่บนหน้าผาก อีกทั้งแฟนสาวหน้าปลอมที่จมูกพังกำลังนั่งอยู่บนรถตู้ที่ทรุดโทรมเดินทางไปในเมืองจินหลิง

หลิวหมิงที่นั่งอยู่บนรถก็ปิดหน้าผากที่มีเลือดไหลของตนเอง เพราะกลัวว่าคนขับรถตู้นั้นจะมองเห็น

เขากำลังออกจากช็องเซลิเซียน จ้างรถตู้ที่จอดอยู่สองร้อยหยวนให้พากลับบ้าน ดังนั้นตอนนี้เขาแค่อยากกลับบ้านให้ไวที่สุดและไม่อยากมีปัญหาอะไรเพิ่มอีกแล้ว

อย่างไรก็ตาม คนขับมองผ่านกระจกหลังเห็นหน้าผากของหลิวหมิงที่มีเลือดไหลไม่หยุด

เขาสังเกตอยู่นาน อดไม่ได้ที่จะถามว่า “หนุ่มน้อย บาดเจ็บเหรอ？”

หลิวหมิงพูดอย่างโกรธๆกลับไปว่า “มันไม่เกี่ยวอะไรกับนาย ขับรถให้ดีก็พอ อย่าพูดไร้สาระ！”

คนขับไม่พอใจเล็กน้อยและพูดว่า “นี่ฉันไม่ได้เป็นห่วงนายอยู่เหรอ？ดูสิ หน้าผากของนายมีเลือดไหลลงมาไม่หยุด อย่ามาทำเบาะรถฉันเปื้อนแล้วกัน！”

เมื่อหลิวหมิงได้ยินเช่นนั้น ก็ระเบิดอารมณ์ทันที พร้อมกับพูดว่า “ไอ้คนจนเอ้ย กับอีแค่รถWuling Hong Guangเก่าๆพังๆ ต่อให้เป็นของใหม่ก็คงจะแค่สี่ห้าหมื่นหยวน แล้วแม่มึงยังกลัวว่าฉันจะทำให้รถแกเปื้อนอีกงั้นเหรอ？ไอ้ยาจก！”

คำว่าคนจนนั้นกลายเป็นคำติดปากของหลิวหมิงไปแล้ว แม้ว่าหน้าผากของเขาจะมีคำว่าคนจนแล้วก็ตาม แต่ก็ไม่สามารถแก้โรคแบบนี้ของเขาได้ นี่เป็นสาเหตุที่บรรพบุรุษเคยกล่าวไว้ว่า สันดอนขุดได้ สันดานขุดไม่ได้！

คนขับไม่คิดเลยว่าหนุ่มน้อยคนนี้จะด่าคน เขาก็โกรธทันที โพล่งออกไปว่า “หนุ่มน้อยนายคงไม่ค่อยได้รับการสั่งสอนสินะ ทำไมถึงพูดแต่คำหยาบคายออกมา？”

หลิวหมิวรู้สึกรำคาญเป็นอย่างมาก เมื่อเห็นเขาไม่ยอมอ่อนข้อ จึงด่าไปว่า “ไอ้โง่ นี่แกจะพูดจบได้รึยัง？ยังจะมาบ่นกับฉันอีก เชื่อไหมว่าฉันจะโทรเรียกคนมาฆ่าแกให้ตายไปเลย？คนจนอย่างแก อย่างแกตายไปก็ไม่มีคนมาสนใจหรอก！”

คนขับรถตู้ตอนนี้เองก็โมโหเป็นอย่างมาก ตอนนี้ก็ขับรถมาถึงสี่แยกใจกลางเมือง ก็เห็นตำรวจจราจรยืนปฏิบัติหน้าที่อยู่ที่มุมสี่แยก เขาจึงขับรถไปจอดที่ตรงตำรวจจราจร จากนั้นก็ลงจากรถมา “คุณตำรวจครับ บนรถมีผู้โดยสารขู่คุกคามจะฆ่าผม ผมสงสัยว่าบนตัวเขาจะมีอาวุธ เขาคุกคามความปลอดภัยของผมอย่างมากเลยครับ！”

เมื่อตำรวจจราจรหลายนายได้ยินเช่นนั้น ก็ลงมาจากรถทันทีแล้วยืนล้อมรถตู้ไว้ จากนั้นก็ตะโกนบอกหลิวหมิงและยัยหน้าปลอมว่า “ยกมือขึ้น ลงจากรถ！”

ตอนนี้หลิวหมิงตระหนักว่าตัวเขามีปัญหาเสียแล้ว

และนี่คือใจกลางเมือง！

หากต้องยกมือขึ้นแล้วลงจากรถ งั้นคำว่าคนจนสองคำบนหน้าผากของเขาก็คงจะปิดมันไว้ไม่ได้อีกแล้ว？！

ดังนั้นเขาจึงตัดสินจว่า เป็นตายยังไก็จะไม่ลงจากรถ！

จากนั้น เขาก็โพล่งกับตำรวจจราจรว่า “พวกคุณกำลังทำอะไรอยู่？ผมแค่เรียกรถมา มันทำให้กวนใจพวกคุณงั้นเหรอ？รีบเรียกให้คนขับรถนั่นมาขับส่งผมกลับบ้านได้แล้ว ไม่งั้นเรื่องนี้ผมกับเขาไม่จบแน่！”

เมื่อตำรวจจราจรเห็นท่าทางที่เย่อหยิ่งผยองของเขาแล้ว ก็รู้ได้เลยว่าเขาไม่ใช่คนดี อีกทั้งยังเห็นมือที่กุมหน้าผากของเขา มีเลือดไหลออกมาไม่หยุด คาดการณ์ว่าเขาน่าจะเพิ่งผ่านการต่อสู้ด้วยอาวุธมา โดยพื้นฐานแล้วคนแบบนี้มักจะมีคดีอาชญากรรมติดตัว พวกเขาต้องกำลังหลบหนีเป็นแน่ ดังนั้นต้องจับให้ได้！

ตำรวจจราจรต่างขยิบตาให้กัน ตำรวจคนหนึ่งในนั้นใช้สเปรย์พริกไทย จากนั้นก็พูดกับหลิวหมิงว่า “ตอนนี้ขอเตือนคุณว่า เอามือประสานไว้ที่หัว ลงจากรถมาให้ตรวจสอบซะ ไม่อย่างนั้น พวกเราจะใช้มาตรการบังคับทางกฎหมาย”

หลิวหมิงเริ่มรำคาญและโพล่งด่าออกไปว่า “ลุง ฉันรู้จักกับหัวหน้าทีมซือเหว่ยของพวกนายนะ เขาเป็นเพื่อนสนิทของพ่อผมเลย หากพวกคุณไม่เชื่อ ก็ลองโทรศัพท์ไม่ถามว่ารู้จักหลิวหมิงลูกชายของบริษัทหลิวซื่อไหม！”

ตำรวจจราจรหัวเราะเยาะ “ลูกชายของบริษัทหลิวซื่อ？นายก็โม้เกินไปแล้วนะ นนายนั่งรถตู้แบบนี้ออกมา แล้วยังจะมีหน้ามาบอกว่าเป็นลูกชายของบริษัทหลิวซื่ออีกเหรอ？เป็นไปได้เหรอที่ลูกชายของบริษัทหลิวซื่อจะยอมให้ลูกชายของตัวเองนั่งรถWuling Hong Guang ในราคาสี่หมื่นหยวนงั้นเหรอ？！”

หลิวหมิงเกลียดการที่คนอื่นมาสงสัยในกำลังของเขา และเกลียดเมื่อโดนดูถูก เมื่อเห็นว่าตำรวจหลายนายกำลังหัวเราะเยาะตัวเองอยู่นั้น จึงด่าไปในทันทีว่า “ไอ้พวกโง่ ยังจะมีหน้ามาช่วยไอคนจนนี่อีกเหรอเชื่อไหมล่ะว่าฉันจะโทรหาหัวหน้าของพวกนาย？”