ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน - 359 - novel-lucky | นิยาย นิยายออนไลน์ นิยายวาย นิยาย PDF

ทที่ 359

เย่เฉินยืนอยู่ที่หน้าประตูมหาวิทยาลัยการเงินและเศรษฐศาสตร์จินหลิง ถูกฉินเอ้าเสวี่ยนกอดแขนไว้ข้างหนึ่ง

“อาจารย์เย่ ท่านนี่ร้ายกาจจริงๆ! พวกเราคนเยอะขนาดนี้เตือนหลิวเยว่ตั้งนานไม่มีประโยชน์ ท่านพูดกับเขาแค่ไม่กี่คำ เธอก็เข้าใจได้ทันที！”

เย่เฉินพูดเบาๆ “น่าจะเป็นเพราะหลังจากเธอกระโดดลงสระน้ำ เธอจึงตระหนักถึงความล้ำค่าของชีวิต คนเราเมื่อถึงทางตัน ถึงจะมองเห็นปัญหาในตัว”

ฉินเอ้าเสวี่ยนพยักหน้าติดต่อกัน พูดอย่างซาบซึ้ง “อาจารย์เย่ ครั้งนี้ขอบคุณท่านมากจริงๆ ถ้าไม่ใช่คุณออกโรง หลิวเยว่คงจะคิดสั้นแล้ว….”

เย่เฉินพูด “วางใจเถอะ หลังจากนี้ในอนาคตเธอจะต้องเผชิญกับชีวิตในแง่บวกและมองโลกในแง่ดี”

พูดไป เย่เฉินก็เตือนว่า “คุณเองก็ต้องระวังด้วย ในอนาคตเมื่อคุณมีแฟน อย่าถูกผู้ชายเลวแบบนี้หลอกได้!”

ฉินเอ้าเสวี่ยนยิ้มเขิน ๆ และพูดว่า “ไม่แน่นอน！เค้าฉลาดมากนะ … ”

พูดจบ มองไปที่เย่เฉินด้วยดวงตากลมโตที่เต็มไปด้วยความศรัทธาและความเลื่อมใส พูดเบาๆว่า “ฉันคิดไว้แล้ว จากนี้ถ้าฉันจะหาแฟน ก็จะหาแบบอาจารย์เย่… ”

เย่เฉินยิ้มแล้วพูด “บ้านเธอก็แต่งลูกเขยเข้าบ้านหรอ?”

ฉินเอ้าเสวี่ยนตอบด้วยความเขินอาย “ถ้าสามารถหาคนอย่างอาจารย์เย่ได้ แต่งเข้าบ้านหรือไม่แต่งก็ไม่ใช่ปัญหา… ”

เย่เฉินพยักหน้า พูดด้วยรอยยิ้ม “พอแล้ว ตอนนี้เธอยังเด็ก ตั้งใจเรียนดีๆ หลังจากจบมหาลัยค่อยมีความรักก็ยังไม่สาย”

ฉินเอ้าเสวี่ยนทำปากจู่บ่นพึมพำว่า “แล้วถ้าเจอคนที่ใช่ ถ้างั้นก็ต้องรักกันก่อน ในเมื่อรักเป็นเรื่องที่ยิ่งใหญ่ที่สุด！”

“อืม” เย่เฉินยังพูดอย่างจริงจังว่า “ถ้าหากเจอคนที่ใช่ ก็ต้องรักษาโอกาสไว้”

พูดแล้ว เย่เฉินก็ไม่ได้คิดอะไรลึกซึ้งและพูดกับเธอว่า “โอเค คุณกลับไปที่หอพักเถอะ ผมไปล่ะ”

ฉินเอ้าเสวี่ยนพูด “อาจารย์เย่ ท่านจะไปแล้วหรือ? ไปดื่มกาแฟด้วยกันไหม?”

เย่เฉินโบกมือ “ไม่ดื่มแล้ว ดื่มแล้วเดี๋ยวตอนกลางคืนผมนอนไม่หลับ”

ในเวลานี้ จู๋ๆฉินเอ้าเสวี่ยนได้รับหนี่งข้อความจากWeChat เธอเปิดดูอย่างสนใจ ทันใดนั้นตกตะลึงจนตาค้าง แล้วพูดว่า “แม่ง น่าขยะแขยงอะ!”

เย่เฉินถามอย่างสงสัย “มีอะไรเหรอ?”

ฉินเอ้าเสวี่ยนคลื่นไส้สักพัก เอามือถือยื่นให้เย่เฉิน ไอไปพูดไป “ในTiktok แชร์คลิปวิดีโอ…อู๋ฉีนั่น คิดไม่ถึงว่าไปห้อง

น้ำที่โรงพยาบาลแย่งกินอุจจาระ… ไอ้หย๋า น่าขยะแขยงจริงๆ คนอะไรทำไมถึงไปกินของแบบนั้น! บ้าจริงๆเลย!”

เย่เฉินดูคลิปวิดีโอ น่าขยะแขยงจริงๆ แต่แม่งก็น่าสะใจดี

ไอ้เด็กเปรตชอบใช้จิตวิทยากับคนอื่นใช่ไหม? ครั้งนี้นายโดนเองซะบ้าง ลิ้มรสความสุขที่ได้มาจากจิตวิทยาเถอะ

ในอนาคตของอู๋ฉี เย่เฉินสามารถมองเห็นได้

ทุกชั่วโมงเขาต้องกินอุจจาระหนึ่งครั้ง มิฉะนั้นชีวิตจะตกอยู่กับการทำร้ายตัวเองและฆ่าตัวตาย

ถึงจะขังเขาและมัดไว้ให้แน่นๆก็ไม่มีประโยชน์ ถ้าหากไม่ให้เขากินอุจจาระ เขาก็จะพยายามกัดลิ้นฆ่าตัวตาย พยายามอดอาหาร อดน้ำ ถึงขั้นตะโกนออกมาอย่างบ้าคลั่ง

ดังนั้น วิธีที่ดีที่สุดในการทำให้เขามีชีวิตอยู่คือตอบสนองความต้องการของเขาที่จะกินอุจจาระชั่วโมงละครั้ง

มิเช่นนั้น บุคคลผู้นี้จะต้องทนทุกข์ทรมานและเสียชีวิตภายในหนึ่งเดือน

แต่โชคดีที่ตระกูลอู๋เป็นครอบครัวใหญ่ ตระกูลใหญ่ธุรกิจใหญ่ คนก็เยอะ ในอนาคตจะขาดเขาไม่ได้ …

เพียงแต่การดำเนินชีวิตของอู๋ฉีจะลำบากหน่อย ห่างกันทุกหนึ่งชั่วโมงต้องกินหนึ่งครั้ง ไม่รู้จริงๆว่าเขาจะทนได้นานแค่ไหน!

…

เมื่อเย่เฉินกลับถึงบ้าน อู๋ฉีพึ่งถูกส่งไปที่โรงพยาบาลโรคจิตชิงซาน

โรงพยาบาลโรคจิตชิงซาน เป็นโรงพยาบาลโรคจิตเฉพาะทางแห่งเดียวในมืองจินหลิง แต่ว่าสถานที่นั้นอยู่ไกลไปหน่อย