ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน - 365
บทที่ 365
เซียวอี้เชียนยกชามซุปยาสีม่วงขึ้นมาอย่างตื่นเต้น จากนั้นดื่มจนหมดถ้วยในทันที!
ทุกคนเฝ้าดูเขาอย่างไม่คลาดสายตา แม้แต่เซียวเวยเวยก็เช่นกัน
ความจริงแล้วเซียวเวยเวยก็หวังที่จะกลับไปอยู่กับเซียวอี้เชียนอีกครั้ง เพราะเชียนเฉิงกรุ๊ปของเซียวอี้เชียนนั้นมีโปรเจคที่ใหญ่กว่า อีกอย่างเซียวอี้เชียนยอมให้เธอใช้เงินมากกว่าใคร
อย่างน้อยเธอก็ยังได้เงินค่าขนม 5 ล้านจากเซียวอี้เชียน
เพราะหลังจากที่เธออยู่กับเว่ยฉางหมิงนั้น เธอไม่เคยได้รับผลประโยชน์ใดๆ เลย
ถ้าเซียวอี้เชียนสามารถฟื้นคืนความเป็นชายได้ ไม่แน่เขาอาจจะพาเธอกลับไปจากเว่ยฉางหมิงก็เป็นไปได้
คนในตระกูลเว่ยก็สังเกตเซียวอี้เชียนอย่างไม่คลาดสายตาเหมือนกัน
สามารถพูดได้ว่าเซียวอี้เชียนเป็นคนแรกที่ใช้ผลิตภัณฑ์ใหม่นี้
ทุกคนต่างก็ให้ความหวังกับยาตัวนี้ ถ้าทุกอย่างเป็นไปตามคาด ตระกูลเว่ยก็จะได้แจ้งเกิดสักที!
หลังจากที่เซียวอี้เชียนดื่มน้ำซุปเข้าไป เขาก็รู้สึกได้ทันทีว่ามีความร้อนไหลผ่านระหว่างไตทั้งสองของเขา
และมันร้อนขึ้นเรื่อย ๆ!
กระแสความร้อนนี้ยังคงสะสมอยู่ในช่องท้องส่วนล่าง แล้วบรรจบสู่อวัยวะ……
เซียวอี้เชียนรู้สึกว่าตัวเองจะฟื้นตัวอีกครั้ง สิ่งนี้จึงทำให้เขารู้สึกปลาบปลื้มอย่างที่สุด!
เขาอดไม่ได้ที่จะพูดอย่างตื่นเต้น “ยาวิเศษ นี่คือยาวิเศษจริงๆ! ตอนนี้ผมเริ่มรู้สึกร้อน และผมรู้สึกถึงสัญญาณที่ดีในการฟื้นตัวแล้ว”
เว่ยฉางหมิงที่ยืนอยู่ด้านข้างเมื่อได้ยินคำนี้ก็รีบพูดขึ้นมาว่า “ขอแสดงความยินดีด้วยนะครับท่านประธานเซียว”
เว่ยหย่งเจิ้งก็รู้สึกตื่นเต้นและรีบขึ้นแล้วยิ้มพูด “ขอพรหลั่งไหลเข้ามาในตระกูลเว่ยของเรา นับจากวันนี้ ตระกูลเว่ยจะกลายเป็นบริษัทยาชั้นนำของโลกและจะยืนอยู่จุดสูงสุดของโลก!”
จากนั้นเขาหันไปพูดกับศาสตราจารย์เคอต่อ “เสี่ยวเคอ ลำบากคุณแล้วนะ! รอให้ยาของเราได้จำหน่ายเข้าสู่ตลาดก่อน ผมจะซื้อวิลล่าให้คุณและให้รางวัลคุณเป็นเงินสดอีก 50 ล้านหยวน!”
ศาสตราจารย์เคอรีบโค้งคำนับอย่างตื่นเต้น “ขอบคุณ คุณท่านเว่ยครับ!”
เซียวเวยเวยที่ยืนอยู่ด้านข้างเมื่อเห็นอาการของเซียวอี้เชียนเริ่มดีขึ้น เธอจึงกระซิบพูดอย่างเสน่หา “ประธานเซียวคะ เวยเวยก็ขอแสดงความยินดีด้วยคนนะคะ……”
เมื่อพูดจบ เธอก็ไม่พลาดที่จะส่งสายตาอันเย้ายวนให้กับเขา
เซียวอี้เชียนรู้สึกหวั่นไหวกับน้ำเสียงของเธอ เมื่อคิดว่าเขาจะเรียกความเป็นชายกลับมาได้อีกครั้ง เขาจึงพูดตรงๆ กับเว่ยฉางหมิง “คุณเว่ย ผมรู้ว่าสองวันนี้เวยเวยอยู่กับคุณมาตลอด แต่ตอนนี้ผมก็เกือบจะหายจากอาการป่วยแล้ว ผมคิดว่าผมอยากให้เวยเวยกลับไปช่วยลองฤทธิ์ยากับผมหน่อย ดังนั้นคืนนี้ผมจะขอพาเวยเวยกลับไปเลยได้ไหม?”
เมื่อเว่ยฉางหมิงได้ยินเช่นนี้ เขาก็รู้สึกไม่สบายใจอยู่บ้าง
เพราะเขาก็เริ่มชอบเซียวเวยเวยแล้ว ผู้ชายทุกคนล้วนไม่อยากเสียคนที่เราชอบไปอย่างแน่นอน
แต่เมื่อเขาคิดว่าเซียวอี้เชียนเป็นคนมอบเซียวเวยเวยให้กับเขาเอง และตอนนี้เขาต้องการผู้หญิงคนนี้ จึงไม่ผิดหรอกที่จะคืนเธอให้เขาชั่วคราว
แต่เมื่อเขาคิดว่าเซียวอี้เชียนเป็นคนมอบเซียวเวยเวยให้กับเขาเอง และตอนนี้เขาต้องการผู้หญิงคนนี้ จึงไม่ผิดหรอกที่จะคืนเธอให้เขาไปชั่วคราว ดังนั้นเขาจึงทำได้เพียงตอบตกลง “ในเมื่อประธานเซียวเอ่ยปากขอ น้องชายคนนี้ก็ไม่มีทางปฏิเสธอย่างแน่นอนครับ”
เซียวอี้เชียนพยักหน้าด้วยความพึงพอใจและพูดกับเซียวเวยเวยทันที “เวยเวย งั้นคืนนี้คุณกลับกับผมนะ!”
เซียวเวยเวยก็รีบตอบ “ได้ค่ะท่านประธานเซียว เราจะไปเดี๋ยวนี้เลยไหมคะ? เกรงว่าท่านประธานเซียวจะรอไม่ไหวแล้ว……”
เซียวอี้เชียนเหมือนนึกอะไรบางอย่างได้ เขาจึงรีบหันไปถามเว่ยหย่งเจิ้ง “จริงด้วย ตอนนี้ผมรู้สึกร้อนมาก ต้องรอนานแค่ไหนถึงจะดีขึ้น?
…………