ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน - 369 - novel-lucky | นิยาย นิยายออนไลน์ นิยายวาย นิยาย PDF

บทที่ 369

เซียวอี้เชียนออกจากโรงพยาบาลชุมชนพร้อมกับบอดี้การ์ดสองคนและตรงไปที่บ้านตระกูลเว่ยด้วยความโกรธ

ทันทีที่เข้ามาถึงหน้าประตูบ้านของตระกูลเว่ย สมาชิกคนหนึ่งในครอบครัวตระกูลเว่ยก็รีบเข้ามาทักทายด้วยความสงสัย “ประธานเซียว ทำไมมาดึกขนาดนี้ครับ……”

เซียวอี้เชียนจ้องเขาด้วยความโกรธ จากนั้นเหวี่ยงฝ่ามือตบไปที่หน้าของเขาแล้วพูดด้วยเสียงดัง “ไปให้พ้น!”

ความโกรธและความอัปยศอดสูในใจของเขาในขณะนี้เหมือนภูเขาไฟที่กำลังเดือดและพร้อมจะระเบิดได้ทุกเมื่อ!

ทันใดนั้น เซียวอี้เชียนและบอดี้การ์ดอีกสองคนก็เดินเข้าไปในบ้านตระกูลเว่ย ทันทีที่เดินเข้าไปในบ้าน เขาก็ตะโกนพูดอย่างโหดเหี้ยม “เว่ยหย่งเจิ้ง มึงออกมาเดี๋ยวนี้เลยนะ! ถ้ามึงกล้าหนี กูจะเอาชีวิตมึง!”

เมื่อได้ยินเสียงตะโกนของเซียวอี้เชียน คนทั้งครอบครัวของตระกูลเว่ยก็ถึงกับสะดุ้งตกใจ

ไม่นานหลังจากนั้น เว่ยหย่งเจิ้งที่ยังสวมเสื้อผ้าไม่เสร็จก็ถูกเว่ยฉางหมิงพยุงออกมาอย่างเร่งรีบ

เมื่อเห็นสีหน้าของเซียวอี้เชียนเต็มไปด้วยความโกรธ เขาก็รีบถามอย่างประหลาดใจ “เกิดอะไรขึ้นครับประธานเซียว? คุณกินยาเข้าไปแล้ว ตอนนี้คุณควรจะเสพสุขกับฤทธิ์ยาไม่ใช่เหรอ?”

“เสพสุขกับฤทธิ์ยา? ยาบ้าอะไร!”

เซียวอี้เชียนมองเว่ยหย่งเจิ้งและดุด่าด้วยความโกรธ “ไอ้แก่ มึงกล้าเอากูเป็นหนูทดลองเหรอ ให้กูลองยากระจอกของตระกูลเว่ยของพวกมึง! ตอนนี้น้องชายกูเน่าเปื่อยไปแล้ว มึงต้องรักษากูให้ได้ ไม่งั้นกูจะเอามึงให้ตายทั้งครอบครัว!”

สมองของเว่ยหย่งเจิ้งส่งเสียงอื้ออึง เขาเพิ่งรู้ว่าเซียวอี้เชียนพยายามบอกว่าเขามีปัญหากับยาที่กินเข้าไป

ดังนั้นเขาจึงรีบสงบสติอารมณ์และพูดว่า “ประธานเซียว คุณเข้าใจผิดไปแล้ว! คุณฟังผมอธิบายก่อนนะครับ ตระกูลเว่ยของเราหวังดีต่อคุณ เราไม่มีทางใช้คุณเป็นหนูทดลองหรอกครับ เราแค่เห็นว่าคุณกำลังต้องการใช้มันและหลังจากการผลิตเราจึงคิดถึงคุณเป็นคนแรกเลย เราหวังดีต่อคุณจริงๆ นะครับ”

เซียวอี้เชียนโกรธจนตัวสั่น จากนั้นเขาถอดกางเกงออกต่อหน้าทุกคนด้วยสายตาเย็นชาและชี้ไปที่ส่วนนั้นของเขาแล้วพูดต่อ “มันจะเน่าเสียจนไม่เหลือชิ้นดีแล้ว คุณยังบอกว่าเป็นการเข้าใจผิดเหรอ?”

เว่ยหย่งเจิ้งขยี้ตาแล้วมองไปตรงจุดนั้นอย่างละเอียด เมื่อเห็นภาพนั้นขาสองข้างของเขาหนีบกันทันทีโดยที่ไม่รู้ตัว!

เว่ยฉางหมิงลูกชายคนโตของเขาและเว่ยเลี่ยงที่ยืนอยู่ข้างๆ ก็ต้องตกใจจนสีหน้าซีดเซียวทันที

ให้ตายเหอะ!

มันเปื่อยแล้วจริงๆ!

เป็นไปได้ไง?

คงโทษเซียวอี้เชียนไม่ได้ เพราะต่อเป็นใครก็ต้องโกรธอยู่แล้ว!

เว่ยฉางหมิงรีบพูดต่อ “ท่านประธานเซียวใจเย็นๆ ก่อนครับ……บางทียาอาจจะยังไม่ออกฤทธิ์ก็ได้นะครับ ท่านรอดูอีกสักวันสองวันสิครับ……”

จะให้รออีกวันสองวัน? คงไม่ต้องไปโรงพยาบาลและปล่อยให้มันเน่าเสียเลยสิ!

เซียวอี้เชียนดึงกางเกงขึ้นแล้วตะโกนด่าเว่ยฉางหมิงด้วยความโมโห “รอบ้าอะไร เพราะคุณคนเดียว ถ้าไม่ใช่เพราะคุณโกหกผม ว่ายาวิเศษของตระกูลเว่ยจะรักษาผมได้ ผมคงไม่ต้องเจอเรื่องแบบนี้!”

หลังพูดจบ เขาก็หันไปพูดกับบอดี้การ์ดที่อยู่ข้างเขา “หักมือมันซะ!”

บอดี้การ์ดสองคนนี้เป็นมือดีของเขา

ก่อนหน้านั้นเขาพาบอดี้การ์ดมาเมืองจินหลิงหกคน แต่ถูกเย่เฉินจัดการไปแล้วสี่คน ตอนนี้จึงเหลือแค่สองคนนี้

อย่างไรก็ตาม แม้จะเหลือบอดี้การ์ดเพียงแค่สองคน แต่คนของตระกูลเว่ยก็ไม่กล้าต่อกรกับเขา!

เพราะเขาเป็นถึงประธานเชียนเฉิงกรุ๊ป ซึ่งมีอำนาจเหนือตระกูลเว่ยอย่างมาก