ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน - 376 - novel-lucky | นิยาย นิยายออนไลน์ นิยายวาย นิยาย PDF

ทที่ 376

ผู้ช่วยยิ้มพูด “คุณชิอิจิโร่ครับ ไม่ต้องกังวลหรอกครับ คนจีนไม่ได้ฉลาดอย่างที่คิด ตอนนี้เราใช้เวลาเพียงแค่ครึ่งชั่วโมงก็สามารถเดินทางไปถึงสนามบิน ทันทีที่ไปถึงเราจะใช้ช่องทางวีไอพีเข้าไปในสนามบิน ไม่เกินหนึ่งชั่วโมงเราก็สามารถออกบินได้ครับ! ถึงเวลานั้น แม้แต่เทพเจ้าก็หยุดพวกเราไม่ได้หรอกครับ!”

จากนั้นรถไมบัคของโคบายา ชิอิจิโร่ก็ขับออกจากจี้ซื่อถังด้วยความเร็ว เป้าหมายของเขาคือตรงไปที่สนามบินแล้วขึ้นเครื่องบินส่วนตัวและบินกลับไปที่โตเกียวโดยทันที

ในระหว่างทาง หัวใจของโคบายา ชิอิจิโร่เต้นเร็วขึ้นเรื่อย ๆ เขามองไปที่ยาวิเศษในมือแล้วพูดพึมพำกับตัวเอง “ตระกูลโคบายาของเราคงต้องพึ่งมันแล้วล่ะ! ถึงเวลานั้น เราก็ต้องพึ่งมันจนกลายเป็นประธานบริษัทผลิตยาโคบายาด้วย!”

ไมบัคแล่นด้วยความเร็วและไม่นานก็เดินทางไปถึงสนามบินจินหลิง

ทันทีที่รถจอดลง โคบายา ชิอิจิโร่ก็ลงจากรถและเข้าสู่สนามบินโดยเร็วที่สุด

แต่ในขณะที่เขาเพิ่งลงจากรถ ทันใดนั้นก็มีรถเมอร์เซเดสเบนซ์รุ่นจีคลาสขับเข้ามาจอดล้อมรอบรถไมบัคของเขา

จากนั้นมีบอดี้การ์ดในชุดดำสามสิบคนก็ก้าวลงมาจากรถแปดคันนั้น และคนเหล่านี้ล้วนเป็นยอดฝีมือของเฉินจื๋อข่ายทั้งนั้น!

เฉินจื๋อข่ายลงมาจากรถเมอร์เซเดสเบนซ์รุ่นจีคลาสคันหนึ่งแล้วจ้องมองไปที่โคบายา ชิอิจิโร่และพูดอย่างเย็นชา “คุณชิอิจิโร่ คุณชายของเราอยากเชิญคุณไปพบด้วย!”

“คุณชายของคุณ?!” โคบายา ชิอิจิโร่ซ่อนยาไว้ในกระเป๋าแล้วพูดด้วยภาษาจีนอย่างประหม่า “คุณชายของพวกคุณคือใคร? เขารู้ว่าผมเป็นใครไหม? ผมเป็นรองประธานบริษัทผลิตยาโคบายานะ!”

เฉินจื๋อข่ายยื่นมือออกไปตบหน้าเขาเบาๆ แล้วพูดอย่างเฉยเมย “บริษัทผลิตยาโคบายาเป็นบริษัทในญี่ปุ่น แล้วคุณจะมาทำกร่างอะไรในประเทศจีนครับ! ภาษาจีนมีคำคำหนึ่งซึ่งบอกว่า ไม่ใช่มังกรตัวจริงจะไม่ข้ามแม่น้ำ ผมอยากบอกคุณว่าญี่ปุ่นกับจีนมีทะเลคั่นอยู่นะครับ แล้วคุณจะมาทำกร่างได้ไง?”

ทันใดนั้น โคบายา ชิอิจิโร่ก็รู้สึกตื่นตระหนก

เขาไม่รู้ว่าคนกลุ่มนี้จะขวางทางเขาไว้ทำไม เพราะเรื่องยาวิเศษหรือเรื่องอื่นกันแน่?

ถ้าเป็นเพราะยาวิเศษจริงๆ เขาคงต้องเจอกับปัญหาใหญ่แล้ว เพราะดูท่าแล้วคนกลุ่มนี้ไม่ใช่คนธรรมดาและเขาก็ไม่อาจเอาชนะพวกเขาได้

แต่ถ้าเป็นเรื่องอื่น เขายังสามารถส่งยากลับไปที่ญี่ปุ่นก่อนได้ใช่ไหม?

เมื่อนึกถึงสิ่งนี้ เขาก็พูดด้วยความกล้า “คุณชายของพวกคุณคือใคร?”

เฉินจื๋อข่ายพูดอย่างเฉยเมย “คุณชิอิจิโร่ครับ บริษัทผลิตยาโคบายาของพวกคุณได้ลอกเลียนแบบสูตรยาจีนโบราณไปมากมาย ผมคิดว่าครอบครัวของคุณคงเข้าใจสถานการณ์ในประเทศจีนเป็นอย่างดีนะครับ คุณคงเคยได้ยินเกี่ยวกับตระกูลเย่แห่งเย่นจิงใช่ไหมครับ?”

“ตระกูลเย่?!” โคบายา ชิอิจิโร่ตกใจทันที!

ตระกูลเย่แห่งเย่นจิง เขาจะไม่เคยได้ยินได้อย่างไร?

เพราะนี่คือตระกูลอันดับต้น ๆ ของจีนและมีอำนาจอิทธิพลอยู่ในอันดับต้น ๆ ของโลกด้วย แม้แต่กลุ่มแชโบลอันดับต้นๆ ของประเทศญี่ปุ่นก็ไม่อาจเทียบกับเขาได้ คงไม่ต้องพูดถึงบริษัทเล็กๆ ของเขาอย่างบริษัทผลิตยาโคบายาหรอก

จากนั้นเขาพูดโพล่งออกมาอย่างตื่นตระหนก “แล้วคุณชายของคุณจะพบผมเรื่องอะไรล่ะ”

เฉินจื๋อข่ายพูดอย่างเฉยเมย “คุณไปกับผม เดี๋ยวก็รู้เอง”

โคบายา ชิอิจิโร่ถามอย่างกังวลว่า “ถ้าผมไม่ไปล่ะ?”

เฉินจื๋อข่ายยิ้มจางๆ แล้วหยิบปืนพกออกมาจากกระเป๋าเสื้อและพูดอย่างเย็นชาว่า “ในเมื่อคุณชายสั่งแล้ว ผมก็มีหน้าที่ทำตาม ถ้าผมพาคุณไปอย่างมีชีวิตไม่ได้ ผมก็ยินดีที่จะพาร่างที่ไร้วิญญาณของคุณไป!”

โคบายา ชิอิจิโร่รู้สึกกังวลมาก แต่สิ่งที่เขากังวลมากกว่าตัวเองก็คือ เขาจะส่งยากลับไปก่อนได้หรือไม่!

เพราะนี่คือกุญแจสำคัญที่จะชี้ชะตาครอบครัวของเขา!

เมื่อนึกถึงสิ่งนี้ เขาจึงถามอย่างลังเลใจว่า “งั้นผมขอไปกับคุณคนเดียว แต่ให้ผู้ช่วยผมกลับญี่ปุ่นก่อนได้ไหม? เพราะเขายังมีเรื่องสำคัญอีกมากมายที่ต้องจัดการ”

เฉินจื๋อข่ายหัวเราะเสียงดังแล้วพูดอย่างมีน้ำใจว่า “แน่นอนสิครับ ทุกคนกลับไปได้แต่นอกจากคุณคนเดียว”

โคบายา ชิอิจิโร่ถอนหายใจแล้วรีบยื่นกล่องยาให้กับผู้ช่วยของเขาอย่างลับๆ จากนั้นตบไหล่ผู้ช่วยแล้วพูดเบาๆ ว่า “คุณกลับไปก่อน บอกคุณพ่อผมด้วยว่าผมสบายดี แล้วผมจะรีบกลับไปเยี่ยมท่าน!”