ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน - 386
บทที่386
โคบายา ชิอิจิโร่พูดอย่างโมโหว่า:”พ่อของผมเสียชีวิตอย่างกะทันหันหลังจากกินยาของคุณ คุณกล้าพูดไหมว่ามันไม่มีปัญหากับยา”
เย่เฉินยักไหล่และพูดว่า:”พวกนายแย่งยาไปเองไม่ใช่เหรอ? กระบวนการทั้งหมดของเรื่องนี้ คือนายแย่งยาพิษด้วยตัวเอง ฟังให้ดี นายแย่งไป เข้าใจไหม? ไม่ใช่ผมให้นาย!”
พูดจบ เย่เฉินก็พูดอีกครั้ง:”นายแย่งยาพิษไปเอง นายส่งคนเอายาพิษไปให้พ่อนาย แล้วพ่อของนายก็เสียชีวิตหลังจากกินยาพิษที่นายให้คนส่งไปให้ ดูยังไงนายก็เป็นคนก่อเรื่องเอง มันเกี่ยวอะไรกับผม?กูให้มึงไปแย่งยาพิษเหรอ?”
โคบายา ชิอิจิโร่พูดไม่ออกทันที
เย่เฉินพูดถูก ตั้งแต่แรกเขาพาใครบางคนไปที่แย่งยาที่ซือเทียนฉีเอง แต่เขาไม่นึกเลยว่ามันจะไม่ใช่ยาวิเศษ แต่เป็นยาพิษ!
แม้ว่าซือเทียนฉีและเย่เฉินจะร่วมมือกันเพื่อหลอกตน แต่ตนก็ไม่สามารถฟ้องร้องอะไรได้ เพราะยังไงเขาก็เป็นขโมย จะว่ายังไงก็เป็นความรับผิดชอบของเขา
ดังนั้น คนในตระกูล โดยเฉพาะน้องชาย ไม่สามารถให้อภัยตัวเองได้ พวกเขาจะตั้งข้อหาฆ่าพ่อให้ตัวเองแน่นอน……
เมื่อคิดเช่นนี้ โคบายา ชิอิจิโร่คุกเข่าลงไปหาเย่เฉิน พร้อมกับร้องไห้พูดว่า:”คุณชายเย่นี่เป็นความผิดของผมจริงๆ ผมคิดร้ายเอง ไปแย่งยาที่หมอเทพซือ ขอร้องล่ะ ถือว่าที่ผมช่วยให้คุณได้10พันล้าน ช่วยชีวิตผมเถอะ ไม่เช่นนั้น ผมต้องตายแน่นอน”
เย่เฉินพยักหน้าและพูดว่า:”ผมเก็บนายอยู่ในคอกสุนัขได้ชั่วคราว ตราบใดที่นายยังอยู่ในคอกสุนัขนี้ น้องชายของนายและแก๊งชาวญี่ปุ่นจะไม่มีทางพบนาย”
โคบายา ชิอิจิโร่โล่งอก รีบกราบเย่เฉิน แล้วพูดว่า:”ขอบคุณครับคุณชายเย่ ขอบคุณคุณชายเย่!”
เย่เฉินพูดว่า:”เก็บนายก็ส่วนเก็บนายไว้ แต่ว่านายก็ห้ามอยู่ไปวันๆเพื่อรอตาย มีอะไรต้องทำนายก็ต้องทำ”
พูดจบ เย่เฉินก็พูดต่อ:”งั้นเอางี้ นายช่วยในคอกสุนัขก่อนแล้วกัน เลี้ยงหมา ปล่อยหมา จัดการอุจจาระของหมาอะไรพวกนี้”
แม้ว่าในใจโคบายาจะไม่เต็มใจอย่างมาก แต่ตอนนี้เวลานี้ก็ไม่กล้าพูดคำว่าไม่ ได้แต่พยักหน้ารัวๆแล้วพูดว่า:”ไม่มีปัญหาครับคุณชายเย่ เรื่องพวกนี้ผมทำได้ครับ”
เย่เฉินพยักหน้าอย่างพอใจ พูดกับท่านหงห้าว่า:”หงห้า นายไปจัดการซะ คราวหลังให้เขาช่วยที่คอหสุนัข แล้วก็ให้เขาอยู่กิน”
ท่านหงห้าพูดอย่างเคารพว่า:”วางใจเถอะครับคุณชาย ผมจะไปจัดการทันที”
เย่เฉินอืม แล้วพูดว่า:”เอาล่ะ โคบายา นายไปกับหงห้าซะ”
โคบายา ชิอิจิโร่จึงขอบคุณอย่างมากแล้วเดินออกจากห้องมืดกับหงห้า
หลังจากเขาออกไป เฉินจื๋อข่ายเข้ามา ถามอย่างระมัดระวังว่า:”คุณชาย จะเก็บไอ้คนญี่ปุ่นนี้ไว้ในคอกสุนัขจริงเหรอครับ?”
เย่เฉินยิ้มและพูดว่า:”เก็บเขาไว้ก่อน จากนั้นรอให้น้องชายของเขาขึ้นราคา สำหรับน้องชายของเขาแล้ว ถ้าพี่ชายไม่ตาย ตำแหน่งในฐานะประธานของเขาก็จะไม่มั่นคง และยิ่งหาพี่ชายไม่เจอ เขาก็จะยิ่งกังวลมากขึ้น เมื่อเขาขึ้นราคาเป็นหนึ่งหรือสองพันล้านหยวน ก็ขายให้น้องชายของเขา”
เฉินจื๋อข่ายรู้สึกประหลาดใจและพูดว่า:”ถ้าอย่างนั้นโคบายา ชิอิจิโร่จะต้องตายอย่างไม่ต้องสงสัย!”
“เขาสมควรที่จะตาย”เย่เฉินพูดแล้ว ยิ้มเยาะเย้ย และพูดว่า:”บริษัทผลิตยาโคบายาได้ลอกเลียนยาจีนของเราซ้ำแล้วซ้ำเล่าก็ช่างมัน ครั้งนี้กลับลงมือแย่งมันตรงๆ หรือคิดว่สตอนนี้คือเมื่อหลายสิบปีก่อน ตอนที่พวกเขารุกรานเรา? ในเมื่อกล้าที่จะแย่ง ก็จะแลกด้วยอะไรบ้าง ไม่เช่นนั้นก็จะถูกคนอื่นหัวเราะเยาะเด็กจีนของเราที่ไม่แข็งแกร่งพอหรือ?
เฉินจื๋อข่ายพูดอย่างลำบากใจ:”คุณชาย นี่คุณก็ถือว่าเป็นผู้ลักพาตัวทางศีลธรรม คุณหลอกเอาจากพวกเขา10,000 ล้านแล้ว พวกเขายังเอาชีวิตนายท่านในตระกูลมาแลกอีกด้วย การแลกเปลี่ยนนี้ของตระกูลโคบายายังไม่เพียงพอหรือ?”
เย่เฉินยิ้มเล็กน้อย:”มันยังไม่พอแน่นอน ฉันต้องให้โคบายา ชิอิจิโร่ชดใช้ชีวิตของเขา ในสิ่งที่เขาทำ! ไม่เช่นนั้นเขาก็คิดว่า หลังจากที่มาหลิงในเมืองจีน เสียเงินและ แลกด้วยชีวิตของพ่อเขา ก็จะพอแล้วเหรอ ฝันไปเถอะ
YOU MAY ALSO LIKE
