ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน - 538 - novel-lucky | นิยาย นิยายออนไลน์ นิยายวาย นิยาย PDF

บทที่ 538

ถึงยังไง ซือเทียนฉีก็ไม่ใช่คนธรรมดา

หมอเทวดาแบบนี้ ก็มีชื่อเสียงเลื่องลือทั่วประเทศ และอีกอย่างเขาเองก็พอจะรู้จักคนใหญ่คนโตอยู่ไม่น้อย ไม่รู้ว่ามีจำนวนเท่าไหร่ที่ขอให้เขาไปรักษาให้ ดังนั้นถ้าอยากให้เขาช่วยรักษาลูกชายตัวเองละก็ ก็ต้องเคารพเขาหน่อย

แต่ว่า เขาไม่นึกว่านี่เป็นสิ่งที่อู๋ซินตั้งใจทำ เขานึกว่าอาจจะเป็นเพราะลูกชายกำเริบแบบนี้จนชินแล้ว ก็เลยไม่ได้ห้ามไว้

ดังนั้นเขาจึงพูดขึ้น ： “อู๋ซิน เรามาเพื่อให้หมอซือรักษาอาการให้น้องชายแก ห้ามเสียมารยาท！”

อู๋ซินจึงรีบพูดขึ้น： “เข้าใจแล้วครับ เมื่อกี้ผมควบคุมตัวเองไม่อยู่ ขอให้พ่อโปรดลงโทษ”

อู๋ตงไห่ส่ายมือไปมา แล้วจึงหันไปหาผู้ช่วยของจี้ซื่อถัง ： “เด็กน้อย รบกวนไปรายงานหมอซือให้หน่อย บอกว่าตระกูลอู๋ อู๋ตงไห่จากซูหาง มาขอพบ ขอเชิญให้เขาออกมาหน่อย”

แม้ว่าผู้ช่วยจะไม่พอใจคนพวกนี้เท่าไหร่ แต่ว่าถูกบอดี้การ์ดจ้องเขม่นอยู่ เขาเลยไม่กล้าพูดอะไร แล้วรีบเข้าไปรายงานซือเทียนฉีทันที

ไม่นานซือเทียนฉีก็เดินออกมาด้วยใบหน้านิ่งๆ

แล้วก็หันไปมองอู๋ตงไห่กับอู๋ซินที่อยู่หน้าประตู พลางขมวดคิ้วแล้วถามขึ้น： “ทั้งสองท่านนี้ ไม่ยอมถามความเห็นของผม แล้วก็ไล่คนป่วยไปจนหมด มันดูไม่มีเหตุผลเกินไปละมั้ง？”

อู๋ตงไห่ยิ้ม แล้วพูดขึ้น： “หมอซือ ผมคือคนตระกูลอู๋ อู๋ตงไห่ หมอน่าจะพอได้ยินอยู่บ้าง”

ซือเทียนฉีมีสีหน้าบึ้งตึงและพูดขึ้น： “ทุกคนล้วนบอกว่าตระกูลอู๋เป็นตระกูลอันดับหนึ่งในเจียงหนาน วันนี้ถึงได้รู้ว่า เป็นคนที่มีอำนาจบาตรใหญ่จริงๆ”

อู่ตงไห่ยิ้ม ： “หมอซืออย่าได้โมโหไปเลย พวกเราเข้าไปข้างในค่อยคุยกันดีไหม ？”

พูดจบ อู๋ตงไห่ก็เดินเข้าไปในจี้ซื่อถังเลย โดยไม่สนใจว่าตัวเองจะเป็นคนนอก

ซือเทียนฉีรู้สึกไม่พอใจ จึงพูดขึ้นเสียงแข็ง： “ขอโทษด้วย ตระกูลอู๋มีอำนาจขนาดนี้ ผู้แซ่ซือไม่กล้าอาจเอื้อม ดังนั้นพวกเราไม่มีอะไรต้องคุยกัน”

อู๋ตงไห่ยิ้มอ่อน แล้วพูดขึ้น： “หมอซือ ทำไมถึงต้องโกรธแทนคนจนเหล่านั้นด้วย？เดิมทีตัวท่านเป็นถึงหมอเทวดาที่คนในสังคมต่างยอมรับ และการรักษาให้คนใหญ่คนโต คนมีอำนาจถึงจะคุ้มค่ากับความสามารถของท่าน มัวมาช่วยคนจนพวกนี้ มันจะได้ค่าเช่าร้านขนาดใหญ่ของท่านเหรอ？”

ซือเทียนฉีจึงพูดขึ้นอย่างจริงจัง： “ผู้แซ่ซือเปิดร้านจี้ซื่อถัง ก็เพื่อรักษาคนป่วย ไม่ได้ต้องการหาเงิน ที่ผมรักษาให้คนจน ไม่ได้เก็บเงินสักบาท บางครั้งก็ต้องการช่วยชีวิต และบริจาคเงิน หากว่าต้องการจะหาเงิน ทำไมผมต้องดั้นด้นมาลำบากถึงจินหลิง？”

อู๋ตงไห่อึ้งไปนิดหน่อย ไม่นึกเลยว่าซือเทียนฉีทำไปจะไม่หวังเงิน？

เขาไม่เชื่ออย่างแน่นอน ว่ามีคนยอมทำเพื่อคนอื่นแต่ไม่หวังเงิน

อย่างเดียวที่เป็นไปได้ คือให้เงินไม่มากพอ！

ดังนั้นเขาจึงพูดขึ้น ： “หมอซือ ได้ยินชื่อเสียงท่านมานานแล้ว และก็รู้ว่าท่านไม่เคยรักษาไม่หาย ดังนั้นวันนี้ผมเลยมาหาท่าน เพื่อให้ท่านช่วยตรวจดูอาการของลูกชายผมให้หน่อย”

แล้วเขาก็พูดต่อ： “เอาแบบนี้ไหม ท่านปิดร้าน แล้วผมจะให้รถมารับท่านไปที่ซูหางโดยเฉพาะ ค่ารักษานอกสถานที่ผมให้หนึ่งล้าน ถ้าหากว่ารักษาหายผมจะให้เพิ่มอีกห้าล้าน ！”

ซือเทียนฉีโบกมือ แล้วพูดเสียงเรียบ： “ขอโทษด้วยนะ ผู้แซ่ซือตอนนี้รักษาแค่ในร้านจี้ซื่อถัง นอกจากจะเป็นเพื่อนสนิทเท่านั้น ถ้าอยากให้ผมรักษา ก็ต้องมาที่นี่เท่านั้น”

พูดจบ ซือเทียนฉีก็พูดเสริมอีก： “นอกจากนี้ คนที่มารักษาที่จี้ซื่อถัง ก็ต้องเคารพกฎของที่นี่ด้วย แต่สำหรับการกระทำที่ไล่คนอื่นออกไปหมดแบบนี้ ผมรู้สึกไม่ชอบใจมาก ดังนั้น ที่นี่ไม่ต้อนรับพวกคุณ！”

——-