ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน - 671
ทที่ 671
เมื่อหม่าหลันได้ยินเซียวซางควนพูดถึงเรื่องหย่าอีกแล้ว ก็ระเบิดความโกรธทันที
แต่ว่า เธอกลับว่าไม่ได้ระบายความโกรธออกมาทั้งหมด
เพราะว่าเธอรู้ว่า ในเวลานี้ตัวเองจะต้องอดทน
ใครใช้ให้ตัวเองแพ้พนันไปสองล้านกว่าล่ะ？
ในเวลานี้อดทนไว้ก่อน รอหาโอกาสได้ ค่อยคิดบัญชีนี้กับเซียวฉางควน
เมื่อคิดมาถึงตรงนี้ เธอก็ถอนหายใจอีก พูดว่า : “ที่รัก ที่คุณพูดก็ถูก ทำสปานั่นเปลืองเงินมากจริงๆ ฉันช่วยประหยัดให้ครอบครัวดีกว่า ไม่ไปทำแล้ว”
เมื่อเซียวฉางควนเห็นเธอเริ่มเข้าใจสถานการณ์ขึ้น สีหน้าก็ผ่อนคลายบ้างแล้ว
เซียวฉางควนในเวลานี้ ในใจก็ค่อนข้างภูมิใจ
หลายปีมานี้ ไม่เคยบีบบังคับหม่าหลันได้เลย บางครั้งหม่าหลันพูดอะไรหน่อย ถ้าหากตัวเองเสนอความคิดเห็นที่แตกต่างกัน จะต้องโดนหม่าหลันด่ากลับมาฉาดหนึ่งแน่นอน
แต่ตอนนี้ เหมือนว่าหม่าหลันเริ่มยอมให้ตัวเองแล้ว
ถ้าหากต่อไปหม่าหลันสามารถมาปรนนิบัติพร้อมพูดค่ะๆอย่างเดียวต่อหน้าของตัวเองได้ งั้นไม่ใช่ว่าตัวเองจะได้ขับร้องเพลงอย่างมีความสุขหลังจากได้รับการปลดปล่อยเป็นอิสระเหรอ？
แต่ว่าในใจของเซียวฉางควนก็อดไม่ได้ที่จะระมัดระวังตัว
ภรรยาคนนี้เอาแต่ใจมาตลอดชีวิต เปลี่ยนไปได้เพียงแค่ช่วงเวลาสั้นๆจริงๆเหรอ？
เมื่อคิดมาถึงตรงนี้ เขาก็เตรียมจะทดสอบผู้หญิงคนนี้ดู！
ดังนั้น เขาพูดกับหม่าหลันว่า : “ผมขอตัวไปอาบน้ำก่อน คุณช่วยชงชาร้อนมาให้ผมสักแก้วนะ”
หม่าหลันถามอย่างประหลาดใจว่า : “จะอาบน้ำตอนบ่ายทำไม？”
เซียวฉางควนพูดว่า : “ความสุขของผม คุณยุ่งอะไรด้วย？”
หม่าหลันขบเคี้ยวฟันด้วยความโมโห แต่พอกลับมาคิดดู ถ้าเขาไปอาบน้ำแล้ว ตัวเองก็สามารถจับโทรศัพท์ของเขาได้แล้วนะสิ？งั้นตัวเองก็โอนเงินสองล้านเข้าไปในบัตรของตัวเองได้เลย！
ถึงเวลานั้นเมื่อเงินตกมาอยู่ในมือของตัวเองแล้ว เซียวฉางควนจะมาเสแสร้งอะไรได้อีก？กูอยากจะไปทำหน้าก็ได้ไปทำ อยากทำสปาก็ไปทำสปา อยากไปเล่นไพ่นกกระจอกก็ไปเล่น คุณไม่พอใจ ？ไม่พอใจก็ไสหัวออกไป！
ดังนั้น หม่าหลันจึงรีบพยักหน้าทันที พูดอย่างเคารพมากว่า : “ที่รัก คุณทำงานเหนื่อยทุกวันอย่างนี้ ต่อไปไม่ว่าอะไรฉันก็จะทำตามคุณทุกอย่าง！อย่างนี้นะ คุณไปอาบน้ำก่อน ฉันจะไปชงชาเข้ามาให้คุณค่ะ”
“อื้ม” เซียวฉางควนตอบกลับด้วยน้ำเสียงหยิ่งยโส สองมือไพล่หลัง เดินวางมาดกลับไปที่ห้อง
หลังจากกลับมาถึงห้อง เซียวฉางควนถอดเสื้อคลุมกับกางเกงก่อน แล้วโยนโทรศัพท์ไปที่บนเตียงนอน
เพื่อเป็นการทำเครื่องหมาย เขาดึงเส้นผมจากบนหัวออกมาหนึ่งเส้น แล้ววางไว้บนหน้าจอโทรศัพท์โดยเฉพาะ และจำตำแหน่งของเส้นผมไว้อย่างดีแล้ว
ถ้าหากหม่าหลันมาหยิบโทรศัพท์ของตัวเอง คงยากที่จะเห็นบนหน้าจอสีดำ มีเส้นผมตกอยู่หนึ่งเส้น ถ้าหากเธอหยิบขึ้นมาด้วย ผมเส้นนั้นก็จะต้องหล่นอย่างแน่นอน ตัวเองก็รู้ได้แล้วว่าเธอแอบดูโทรศัพท์ของตัวเอง
ถ้าหากหม่าหลันใช้กลอุบายอื่นๆเพื่อไม่ให้จับได้ก็ไม่ต้องซีเรียสหรอก เธอไม่สามารถจำตำแหน่งเดิมของเส้นผมได้แน่นอน เพียงแค่ขยับ แล้ววางกลับไปก็ไม่มีทางอยู่ตำแหน่งเดิมแล้ว
ถึงตอนนั้นตัวเองอาบน้ำเสร็จกลับมา ก็สามารถเปรียบเทียบการวางตำแหน่งได้เพื่อเป็นการยืนยันว่าเธอได้เตะต้องโทรศัพท์ของตัวเองหรือไม่！
ทำทุกอย่างเสร็จเรียบร้อย เซียวฉางควนร้องเพลงเบาๆเดินเข้าห้องน้ำไป หม่าหลันก็รีบยกแก้วชาเข้ามาให้เขาอย่างรวดเร็ว
หลังจากที่เข้ามาแล้ว หม่าหลันก็พลางใช้สายตาสอดส่องดูว่าเซียวฉางควนนำโทรศัพท์เข้ามาหรือเปล่า พลางเอ่ยถามเขาว่าต้องการให้ตัวเองช่วยถูหลังให้ไหม
“ไม่ต้องๆ รีบออกไป อย่าทำให้ผมเสียเวลาในการอาบน้ำ！”
เมื่อเซียวฉางควนพูด แล้วก็โบกมือๆไปเลย ก็เหมือนกับไล่หมายังไงอย่างนั้น ไล่ให้เธอออกไป
หม่าหลันก็ไม่ได้โมโหอะไร
เพราะเธอมองในห้องน้ำแล้วรอบหนึ่ง ไม่เห็นโทรศัพท์ของเซียวฉางควน งั้นก็ไม่น่าจะเอาเข้ามาด้วย！
ดังนั้น เมื่อเธอออกมาสิ่งแรก ที่คิดก็คือไปหาโทรศัพท์ของเซียวฉางควนในห้องนอน！
เมื่อเข้าไปในห้องนอน เป็นอย่างที่คิดไว้เห็นโทรศัพท์ของเซียวฉางควนวางอยู่บนที่เตียง
หม่าหลันมีความสุขมาก
ก้าวเข้าไปสองสามก้าวก็อยู่ตรงหน้าแล้ว หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาด้วยมือเดียว ไม่ได้สังเกตเห็นเส้นผมที่ตกอยู่บนหน้าจอโทรศัพท์เลย
เธอพยายามปลดล็อกหน้าจอโทรศัพท์ด้วยลายนิ้วมืออย่างรวดเร็ว แต่กลับตกใจที่พบว่า ลายนิ้วมือของตัวเองไม่สามารถสแกนได้แล้ว！
ไม่ถูกสิ！
YOU MAY ALSO LIKE
