ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน - 967 - novel-lucky | นิยาย นิยายออนไลน์ นิยายวาย นิยาย PDF

เฉียนหงเย่นกลัวมากจนเธอกลิ้งไปบนพื้นหลายครั้ง เพราะกลัวว่าตะขอเหล็กจะเกี่ยวหน้าของเธอจริงๆ

สิ่งนั้นดูน่ากลัวเกินไป เผลอๆบางทีอาจทำให้ตาหลุดได้!

แต่ขาของเฉียนหงเย่นได้รับบาดเจ็บ แม้ว่าเธอจะสามารถหลบเหอเหลียนได้ 2แรก แต่เหอเหลียนก็ไล่ตีเธออีก ตามสถานการณ์นี้ ไม่ช้าก็เร็วจะถูกเหอเหลียนทำร้ายจนเลือดไหล!

เฉียนหงเย่นกำลังจะวิ่งหนี แต่ทันใดนั้นก็มีอาการปวดที่ขาของเธอ และเธอก็ล้มลงกับพื้น

เมื่อเธอได้สติ เหอเหลียนรีบวิ่งเข้าไป และสะบัดตะขอขนาดใหญ่ที่ศีรษะของเธอโดยตรง

ในเวลานี้ เฉียนหงเย่นหนีไม่พ้น เธอหลับตาด้วยความสิ้นหวัง คิดว่าวันนี้เธอต้องตายแน่ๆ

แต่ ณ เวลานี้ จู่ๆก็มีรถยนต์ที่มีอำนาจเหนือโตโยต้าหลายคันก็ขับเข้ามา

ไฟรถที่ส่องกระทบใบหน้าของเหอเหลียนโดยตรง และกลุ่มคนก็กระโดดลงจากรถ หนึ่งในนั้นชี้ไปที่เหอเหลียนด้วยปืน:”บ้าอะไร? วางตะขอนั้นไปซะ!”

เหอเหลียนตกใจกับท่าทางนั้น!

เธอทำงานที่คาสิโนมาเก๊ามาหลายปีแล้ว เธอรู้ดี และรู้ในทันทีว่าคนประเภทไหนมีความแข็งแกร่งขนาดไหน

ถึงรปภ.และผู้ดูแลเหมืองถ่านหินจะน่ากลัวมาก แต่พวกเขาไม่มีปืน คนกลุ่มนี้ดูเหมือนจะมีกองหนุนที่ใหญ่กว่า!

เธอจึงสั่นสะท้านและโยนตะขอเกี่ยวเหล็กลงกับพื้น

ในเวลานี้ ผู้นำชายวัยกลางคนอ้วนที่มีใบหน้าเต็ม เดินไปตรงหน้าของเฉียนหงเย่น เปิดภาพถ่ายจากโทรศัพท์และมองไปที่เฉียนหงเย่น ถามว่า:”คุณคือเฉียนหงเย่น?”

เฉียนหงเย่นพยักหน้าด้วยความตื่นตระหนก:”ใช่ พวกคุณเป็นใคร?”

ชายวัยกลางคนพยักหน้าและพูดเบาๆ:”สวัสดีครับ คุณเฉียน ขอแนะนำตัว ผมมาจากตระกูลอู๋แห่งเมืองซูหาง ผมชื่อเถียนจง ผมมาที่นี่เพื่อพาคุณไปที่ซูหาง”

เฉียนหงเย่นงงงวยและพูดอย่างระมัดระวัง:”สวัสดีค่ะ คุณเถียน… ฉัน… ฉันดูเหมือนว่าจะไม่รู้จักตระกูลอู๋เลย … ”

เถียนจงพูดหน้านิ่ง:”คุณชายของเรารู้ว่าคุณถูกเย่เฉินหลอกมาที่นี่ ดังนั้นจึงขอให้ผมมาที่นี่เพื่อช่วยคุณ และไปซูหางกับเรา คุณชายของเรามีอะไรจะพูดกับคุณ แล้วให้คุณพบกับครอบครัวของคุณ”

เฉียนหงเย่นถามด้วยความประหลาดใจ:”สิ่งที่คุณพูดเป็นความจริงเหรอ? คุณจะช่วยชีวิตฉันจริงๆและให้ฉันพบครอบครัวของฉันเหรอ?”

เถียนตงถามกลับด้วยน้ำเสียงเย็นชา:”ไม่งั้นล่ะ? คุณคิดว่าผมถ่อมาถึงที่บ้าๆนี้ เพื่อมาคุยเล่นกับคุณเหรอ?”

เมื่อเฉียนหงเย่รได้ยินเช่นนี้ เธอตื่นเต้นมากจนแทบจะร้องไห้

จากนั้น เธอตื่นเต้นมากจนน้ำตาไหลและพยักหน้ารัวๆและพูดว่า:”ขอบคุณค่ะคุณชายอู๋!ขอบคุณค่ะ!”

เมื่อเถียนจงเห็นตัวเธอสกปรก รังเกียจเล็กน้อย ก็พูดกับคนข้างหลังเขาว่า:”ให้เธอขึ้นรถของนาย”

“ครับลูกพี่!”

ชายคนนั้นพูดแล้วเก็บปืนพก พาเฉียนหงเย่นขึ้นรถ

ทันใดนั้น ผู้ชายคนหนึ่งในห้องเดินพูดด่าออกมา ด่าอย่างไม่สบอารมณ์ว่า:”พวกแกทำอะไร? ผู้หญิงของข้าด้วย พวกแกบอกจะเอาไปก็เอาไป? ปล่อยเธอซะ!”

เถียนจงขมวดคิ้วและถามว่า:”แกเป็นใคร?”

ชายผู้นี้เป็นผู้ดูแลเหมืองถ่านดำที่นี่ เมื่อเจ้านายไม่อยู่ เขาก็คือจักรพรรดิแห่งแผ่นดินที่นี่

ดังนั้นเขาจึงพูดอย่างเย่อหยิ่งว่า:”ฉันเป็นหัวหน้างานด้านความปลอดภัยที่นี่ พวกแกพาคนไปจากที่นี่ บอกคุณหลี่ของเรายับ? บอกใครนะ คุณหลี่ของเรามีอำนาจมากในที่นี่!”

เถียนจงพูดอย่างเย็นชา:”คุณหลี่ของแกไม่ได้โทรหาแกเหรอ? บอกว่าที่นี่ถูกนายน้อยของเราซื้อแล้ว?”

“ตลกหน่า!”ผู้ดูแลตะโกนอย่างเย็นชาว่า:”ถ้าคุณหลี่ขายที่นี่จริงๆ เขาจะบอกฉันอย่างแน่นอน ฉันว่าพวกแกมีเจตนาไม่ดี อยากมาแย่งผู้หญิงของข้าไป?”