ผู้กล้าคนก่อนอยากจะเกษียณ - ตอนที่ 10 ผู้กล้าคนก่อนกับคู่แข่งที่สมน้ำสมเนื้อ
[ ตาแก่โกลอยู่แถวนี้มั้ย ]
ทรีซังตีสะโพกตัวเองพร้อมกับเรียกเจ้าของร้านออกมา
เอ่อ. .
ผมอยากจะบอกว่า . .
เหมาะมากเลยครับทรีซัง !!!
——————————–
ไงทุกคน . .
นี่ผมเองผู้กล้าคนก่อนของทุกๆคน ยู ยาชิโระ ครับ
หลังจากเข้ามาที่ร้านขายอาวุธ ดูเหมือนว่าร้านนี้จะมีอาวุธเวทย์เป็นสินค้าหลักนะ ตลอดทางเดินมาที่เค๊าเตอร์มีอาวุธและชุดเกราะจำนวนมากวางเรียงรายระหว่างทางเดิน มันมากพอจะเรียกได้ว่าเป็นภูเขาได้เลยทีเดียว ดูเหมือนข้างหน้านี้จะเป็นเค้าเตอร์รับแขก
เมื่อมาถึงเค้าเตอร์ทรีซังก็เรียกหาเจ้าของร้านทันที
[ ยู. . .นั้น . .อะไร? ]
[ หือ อ้ออ นั้นเป็นดาบประเภทหนึ่ง มันเรียกว่า”โชเทล” ถ้าเธอรับการโจมตีด้วยอาวุธนี้แบบปกติละก็ ส่วนโค้งของอาวุธจะแทงโดนตัวเธอ ]
[ แล้ว . .วงๆ . .นั้นล่ะ ]
[ เอ่อ ผมคิดว่ามันเรียกว่า Chakram ? มั้งนะ วีธีใช้ก็หมุนๆแล้วขว้างใส่คู่ต่อสู้ ]
เมื่อเราเดินตามก้นของทรีซังทัน ผมก็อุ้มลิลลิรูริขึ้นมาบนไหล่
มันมีอาวุธมากมายแขวนอยู่บนผนัง แล้วนั้นดูเหมือนว่าจะเป็นสิ่งที่เด็กๆเค้าไม่ค่อยได้เห็นกัน
[ นั้น? ]
[ อ้อมันคือ . . .เห้ยยย ทำไมชุดคอสเพลย์พยาบาลมาอยู่ในโลกแฟนตาซีได้ยังไงเนี้ย ไม่สิ. .ทำไมชุดคอสเพลย์พยาบาลถึงมาแขวนอยู่ในร้านขายอาวุธกันวะครับ ]
ผิดปกติจริงๆ
ทำไมถึงเจอของไม่เข้าพวกในร้านขายอาวุธนี้กันได้เนี้ย
[ ตาแก่โกล . .อยู่ไหมเนี้ย ]
คุณก้นดินระเบิด . .
เอ่อคือผมหมายถึง
ทรีซังกำลังทุบเค้าเตอร์เพื่อเรียกคนอยู่หลังร้าน
เอ่อเหมือนที่หลังร้านจะมีเสียง ตุบๆ โป้กๆ เพล้ง ดังออกมาปานภูเขาเหล็กกำลังถูกทำลาย
[ ถ้าหมายถึงข้าละก็ ข้าอยู่นี้ โอ้วว นั้นทรีซังไม่ใช่เรอะ ]
ดูเหมือนหลังจากเสียงแห่งการทำลายจบลง เขาก็ปรากฎตัวขึ้นมานั่งบนเค้าเตอร์ เขาเป็นตาแก่หนวดหนวดสีขาวยาว ดูสูงไม่น่าเกิน 1 เมตรได้
ถึงเขาจะมีส่วนสูงไม่มากนัก แต่สิ่งที่ปริออกมาจากเสื้อนั้นเห็นได้ชัด กล้ามแขนที่ดูแข็งแรงราวกับท่อนไม้ นั้นทำให้ผมยืนยันได้เลย คนๆนี้ไม่ธรรมดา . .
[ เกิดอยากจะสวมชุดพยาบาลนี้แล้วหรอ ทรีซัง ]
ชัดเลย . . .
ไอ้แก่นี่มัน . . .
แต่ว่านะ ถ้าหากร่างสีแทนอันอวบอันสุดอีโรติกนั้นของทรีซังได้สวมมันล่ะก็. . .จากที่คุณดูเหมือนนางฟ้าแสนสวย มันจะทำให้ดูเหมือนปีศาจสาวร้อนรักกันเลยทีเดียว
พูดแล้วผมก็อยากจะมีพยาบาลส่วนตัวจริงๆ . .
ไอ้แก่นี่ . .
มันไม่ใช่ผู้ชายธรรมดาจริงๆด้วย!!
[ ยู . .กำลังคิด. .เรื่องลามก ]
[ อ๊ากก ขนตาช้านนน ขนตาช้านมีจำกัดนะ โอ้ยย ]
ทะ- ทำไม
ความคิดผมถึงถูกล่วงรู้ได้กันนะ . .
[ สวัสดี และเสียใจด้วยนะที่ไม่เป็นตามที่หวัง และนี่ชั้นพาลูกค้ามาให้ต่างหาก ]
ในตอนนั้นผมกับลิลลิรูริกำลังวิ่งไปรอบๆ เหมือนลิลลิรูริจะรู้สึกตัวว่ากำลังถูกจ้องอยู่ เลยปล่อยมือออกจากตาผม . .
[ ทำไมเธอเรียกพวกบ้านี้ว่าลูกค้าไปได้นะ ทรีซัง ปวดหัวจริง พวกแกไปลองตายดูสักรอบแล้วค่อยกลับมาใหม่เถอะ เหอะพวกกระดูกอ่อน ยังไม่สิ้นกลิ่นน้ำนมแท้ๆ . . ]
เอ๋–?
[ ไม่ได้ยินรึไงไอ้ไก่อ่อน ข้ากำลังพูดอยู่กับแกนั้นแหละ ในหัวแกกำลังคิดเรื่องเกี่ยวกับทรีซังของข้าใช่มั้ยห๊ะ แกค่อยกลับมาใหม่หลังจากสละซิงของแกแล้วซะเถอะ . . ]
ห๊าาาาาา ?
[ ปึดๆ ](เสียงเส้้นเลือดปูด)
[ ?…ยู? ]
เมื่อผมได้อุ้มลิลลิรูริลงยืนกับพื้น . .
ผมก็เดินตรงไปหาไอ้แก่ที่นั่งอยู่บนเค้าเตอร์
ไอ้แก่สวะ . . .
มาตลกกับผมงั้นเรอะ
ผมคนนี้. .
คนที่เคยเป็นผู้กล้าช่วยโลกมาครั้งหนึ่งเนี้ยนะ
และที่สำคัญที่สุดดด !!!
[ แกบังอาจว่าใครเป็นผู้หญิงของไอ้แก่หนังเหี่ยวเช่นแกกัน ห๊าาาา ? ]
แกพูดว่า(ทรีซังของข้า) งั้นเรอะ . .
ไอ้แก่สวะ
อภัยให้ไม่ได้ !!!!
[ แล้วไอ้อ่อนปวกเปียกอย่างแกเป็นที่ต้องการรึไง ไอ้เด็กเวร ]
[. . . ไอ้แก่หงำเหงือกแถมนกกระจอกไม่ทันกินน้ำอย่างแก ก็ไม่เป็นที่ต้องการของ ทรีซังเหมือนกัน . . . ]
[ แกจะเอาไง ไอ้หนู ]
[ ต่อยกันมั้ย ไอ้แก่ !! ]
[ กร็อบ ] (เสียงหักนิ้ว)
[ หยุดเดี่ยวนี้นะ!! ]
[ เธอหยุดพวกเราทำไม ]
ทรีซังได้แยกพวกเราที่กำลังจะเอาหัวโหม่งกัน
[ หึ้ยย . . มันเป็นความผิดของไอ้เด็กนี้]
[ หึ้ยย . . มันเป็นความผิดของไอ้แก่นี้ ]
พวกเราพูดออกมาพร้อมกันด้วยน้ำเสียงแสดงถึงความเกลียด. .
พร้อมทั้งเดินหนีไปคนละทาง
ในตอนนั้นเอง
ลิลลิรูริได้วิ่งมาหาผม . .
[ ยู . . แย่มาก ]
[ อะ เอ๋ ? ]
ผมโดนเด็ก ตำหนิ
[ แต่ว่า ลิลลิรูริ สำหรับผู้ชาย เมื่อมีเรื่องไม่ลงรอยกัน ส่วนใหญ่ก็จะจบลงด้วยการต่อยกัน ถึงมันจะดูไม่ดีก็เถอะ แต่ศักศรีดิ์ มันเป็นสิ่งที่มองข้ามไม่ได้นะรู้มั้ย—- ]
[ ยู. .ชอบแก้ตัว . . ไม่เท่เลย ]
(ช๊อค!!!)
ผมรู้สึกสิ้นหวังยังไงไม่รู้ . . .
[ . . . ผมขอโทษครับ ]
[ อ่า,เด็กดี ]
ผมได้กล่าวขอโทษขณะอยู่ในท่า orz . . .
ลิลลิรูริได้ตบใหล่ผมเบาๆ
เอ๊ะ เดียวนะ . .
มันควรจะเป็นผมที่ดูแลลิลลิรูริไม่ใช่หรอครับ . .
แต่ช่างเถอะ. . .
ศักดิ์ศรีความเป็นผู้ใหญ่ของผมได้ถูกทำลายลง
อาจเป็นเพราะภาพของเด็กน้อยลิลลิรูริกำลังปลอบผมด้วยการตบเบาๆมันทำให้ดูตลก ไอ้แกสวะถึงกับหัวเราะออกมาเสียงดังเลยทีเดียว
[ สมน้ำหน้าแกจริงๆ นี่แหละเป็นเพราะแกบังอาจแตะต้องทรีซังของ– ]
[ …คุณ,,แย่มากด้วย ]
ถึงลิลลิรูริจะตัดสินให้ผมผิดก็เถอะ แต่ดูเหมือนเธอก็ไม่ยกโทษให้ไอ้แก่นั้นเหมือนกัน. .
[ อุกกก ตะ-.แต่ว่า สาวน้อย ข-. ข้าเป็นแค่คนแก่ชรานะ เพราะงั้นบางทีช่วยยกโทษให้ด้วยนะจ้ะ ]
ไอ้เวร. . .
มันพยายามหาทางรอดจากการตัดสินของลิลลิรูริด้วยท่าทางไม่สมกับวัยเอาเสียเลย..
[ หึ ไม่เท่เลย ]
(Shock!!)
และแน่นอนหลังจากคำตัดสินของลิลลิรูริออกมา
ไอ้แก่นี้ถึงกับร่วงลงกับพื้นอยู่ในท่า orz เดียวกับผม . .
[ คนเดียว,,ที่ได้รับการตบไหล่ . .ยู ]
(Shock!!*2)
แม้เขาจะคิดว่าถ้าเขาตกลงไปอยู่ในท่า orz เขาจะได้รับการตบไหล่เหมือนกัน
แต่เหมือนลิลลิรูริ จะไม่สนใจเขาเลยสักนิดเดียว . .
ไอ้แก่ ถูกปฎิเสธด้วยคำพูดโจมตีของสาวน้อยถึง 2 ด่าน . . .
บอกได้คำเดียวว่า สมน้ำหน้า . .
——————————
[ เอาล่ะ สรุปแล้วทุกคนมาที่นี่มีเรื่องอะไรกัน อ้อใช่แล้ว ข้านึกออกแล้ว ทรีซังอยากจะลองใส่ชุดกะลาสีใช่รึปล่าวจ้ะ ]
ไอ้แก่สวะกล่าวออกมาหน้าตาย ราวกับว่าเมื่อกี้ไม่มีอะไรเกิดขึ้น . . .
แต่สำหรับผม สิ่งที่ไอ้แก่พูดออกมาอภัยให้ไม่ได้เด็ดขาด . .
มันทำไมนะหรอครับ ก็เพราะ . . . .
[ ไอ้แก่ แกมันงี่เง่าจริงๆ มันต้องเป็นชุดพละกับกางเกงบูมเมอร์ซิเห้ย !! ]
ถ้าคุณเข้าใจอย่างท่องแท้ในหลักสูตรอีโรติกล่ะก็ ถ้าพูดถึงยูนิฟอร์มนักเรียนแล้ว มันต้องชุดบูมเมอร์ เท่านั้นสิครับ!!!
[ ไอ้เด็กเวร ถ้าชุดบูมเมอร์มันชุ่มไปด้วยเหงื่อล่ะก็ มันก็เผยสัดส่วนต่างๆออกมาให้เด่นชัด แกหวังไว้อย่างงั้นสินะ ]
[ ไอ้แก่สวะ ชุดกะลาสีแกก็มองเห็นด้านในได้ แค่มันจะต้องเปียกฝนก่อน และนั้นชุดชั้นในก็จะปรากฎออกมา!!! พวกเธอจะต้องกังวลแน่เวลากลับบ้าน ]
จิตวิญญาณของพวกเราต่างกู่ร้องออกมาภายในร้านนี้ . .
และนั้น
ผมและไอ้แก่ต่างหันมาสบตากัน . .
“ ไอ้หมอนี้มันฉลาดจริงๆ “
“ ไอ้แก่นี้มันฉลาดจริงๆ “
(จับมือ)
มันแน่นมาก . .
พวกเราจับมือกันแน่นมาก . .
ผมและไอ้แก่ตอนนี้พวกเราไม่ได้เกลียดกันเพราะเป็นศัตรูกันอีกต่อไปแล้ว . .
แต่ตอนนี้พวกเราต่างยอมรับซึ่งกันและกัน
ว่าพวกเราเป็นคู่แข่งกัน
[ พวกนาย . . .ลามก ]
[ โอ้ยๆๆๆ มันเจ็บนะ หูช้านนน ]
[ อ๊ากๆๆๆ มันเจ็บนะ เคราช้านนน ]
พวกเราทั้งสองถูกลงโทษโดยผู้คุมกฎ . .
ลิลลิรูริ นั้นเอง. .
[ ยูยะ ชิโระ เขาอยากให้คุณทำหอกสำหรับขว้างให้เขาน่ะ ]
การโต้เถียงเรื่องชุดสำหรับทรีซังผ่านไปราวกับไม่มีอะไรเกิดขึ้น และทรีซังได้เริ่มต้นการสนทนา เกี่ยวกับเรื่องที่พวกเราต้องการ
ถึงเธอจะดูเหมือนไม่สนใจก็เถอะ
แต่ดูเหมือนเธอจะหน้าแดงแจ๋เลย
คุคุคุคุ ดูเหมือนว่านี้จะเรียกว่าปักธงทรีซังรึปล่าวนะ . . .
โอกาสมาถึงแล้ว !!!
[อย่า, ,ทำอะไร, ,ให้แย่ลง ]
[ ผมขอโทษครับ ]
ผมถูกตำหนิโดยลิลลิรูริ จะถามหาเหตุผลน่ะหรอ . .
ขอโทษไปเลยดีกว่าละกัน. .
[ ฟูมู ข้าไม่ได้สนใจจะทำให้ไอ้เด็กนี่หรอกนะ แต่ก็เอาเถอะ อย่างแรก แก้ผ้าซะไอ้เด็กน้อย แล้วเราค่อยพูดกันหลังจากนั้น ]
[ ห๊าาาา!! ผมไม่ได้สนใจที่จะเล่นอัดถั่วดำหรอกนะ –เอ่อ ขอโทษครับ ขอโทษจริงๆครับ ผมจะแก้ผ้าเดียวนี้ครับ ได้โปรดอย่าเอาดาบนั้นตัดจมูกผมเลย ขอร้อง ]
ดาบโชเทลตอนนี้กำลังจ่ออยู่ที่จมูกผม ดังนั้นผมจึงใช้สุดยอดเทคนิคการแก้ผ้าระดับความเร็วที่จอมโจรเงา (ลูปิน ที่3) ยังต้องตกใจ . . .
[ โฮ ไอ้เด็กน้อย แก–ไม่สิมันเอาเรื่องเหมือนกันนี่หว่า ]
แม้จะลังเลอยู่บ้างแต่ผมก็ถอดเสื้อผ้าแล้ว
ถึงจะเปลือยก็เถอะนะแต่ผมก็ยังเหลือบ๊อกเซอร์ไว้อยู่ตัวหนึ่ง
ถ้าจะให้บรรยายสภาพบ๊อกเซอร์ล่ะก็คงบอกได้ว่า ”หนักหน่วงจริงๆ” เพราะผมใส่มันมาตั้งแต่มาที่โลกนี้ . .
และนั้น ผมบอกบรรยากาศตอนนี้ไม่ได้เลยว่าไอ้แก่กำลังชื่นชมกล้ามผม หรือเอ่อ.
การใช้ชีวิตลูกผู้ชายของผมตั้งแต่ผมมาที่โลกนี้กันแน่นะ . . .
บรรยากาศตอนนี้มันดูจริงจังเสียจริง . .
[ หืมม พอนายแก้ผ้าออกหมด สิ่งโผล่ออกมามันช่างสุดยอดจริงๆเลยนะจ้ะ มีอะไรเกี่ยวกับนายที่ชั้นยังไม่รู้อีกมั้ยนะ ]
แม้แต่คำพูดมันก็ยัง 2 แง่ 3 ง่ามเลยนะครับ ทรีซัง เจ้าแม่แห่งอีโรติก
[ ……………….. ]
และที่สำคัญ. .มีเด็กแก่แดดอยู่ที่นี่ด้วยตอนนี้
ถึงเธอจะปิดหน้าด้วย 2 มือของเธอก็เถอะ . .
แต่อย่าแอบมองผ่านร่องนิ้วสิเห้ย !!
[ ฟูมู ไอ้เด็กน้อย จะเอาหอกเวทย์ใช่ไหม ]
ไอ้แก่ได้ถามผมขึ้นมา . . .
[ เอาจริงหรอตาแก่!? ]
ทรีซังมองไอ้แก่นั้นด้วยสีหน้าตกใจเป็นอย่างมาก ดูเหมือนว่าจะเป็นเพราะเรื่องที่ไอ้แก่พูดผมกับสินะ . .
[ ไม่ครับ ขอแค่หอกธรรมดาก็พอ เพราะผมจะใช้มันขว้างใส่หัวของบาซิลิสก์ครับ เพราะอย่างงั้นถ้าให้ดีอยากได้แบบใช้แล้วทิ้งครับ และขอแบบใช้สำหรับขว้างระยะไกลหน่อยนะครับ ]
ถึงผมจะถนัดดาบก็เถอะ
แต่ ตอนนี้ผมกำลังจะไปจัดการบาซิลิสก์ 2 ตัว ดังนั้นหอกจึงเป็นตัวเลือกทีดีที่สุด
ถึงอย่างนั้นก็เถอะ ถ้าผมต้องการจะทุบหัวมันล่ะก็ ขอแค่อะไรก็ได้ที่แข็งกว่ากะโหลกมันก็ใช้ได้ทั้งนั้นแหละ
[. . .ไอ้เด็กน้อย พรุ่งนี้ค่อยกลับมาใหม่ ข้าจะทำหอกสั้นให้แกเอง แกจะต้องร้องโอ้แน่เมื่อเห็นมันพรุ่งนี้ ]
ทันทีที่เขาพูดออกมาอย่างงั้น ไอ้แก่ก็โดดลงจากเค้าเตอร์และตรงดิ่งกลับเข้าไปที่ทำงานของตัวเอง
อาวุธนั้นจะต้องออกมาดีอย่างแน่นอน
ที่ผมคิดอย่างงั้นก็เพราะ ผมเชื่อใจในตัวคุณนะ ตาแก่ . .
