ผู้กล้าคนก่อนอยากจะเกษียณ - ตอนที่ 20 สงคราม ณ ดินแดนที่สูญสิ้น 4

[ อุก . บ้าเอ้ย ยัยนั้นมันเก่งจริงๆ ]

[ หืมม ]

 

เจ้าชายผู้มีผมสีแดงได้ยิงกระสูนมานาพุ่งใส่ราชินีน้ำแข็ง 

แต่เธอเพียงแค่ใช้พัดน้ำแข็งของเธอปัดมันทิ้งเท่านั้น 

 

[ !! ]

 

เจ้าชายได้กระโดดขึ้นไปบนฟ้าในทันที 

เพราะพื้นดินที่เขายืนอยู่ตะกี้ 

ได้กลายเป็นน้ำแข็งเพราะการโจมตีด้วยพัดน้ำแข็งอันนั้น

 

[ Impact! ]

 

อาคาเนะได้ยิงกระสูญมานาที่ถูกรวบรวมด้วยกำปั้นเหล็กนั้นไปใส่กลาเครียสต้า 

เมื่อกระสูนใกล้จะถึง กลาเครียสต้าเพียงแค่ยื่นมือไปรับมันเพียงข้างเดียว . .

 

[ กระจกดอกไม้น้ำแข็ง ]

 

ร่างของกลาเครียสต้าถูกห่อหุ้มด้วยดอกไม้น้ำแข็ง 

ดอกไม้น้ำแข็งนั้นได้ถูกโจมตีโดยกระสูนของอาคาเนะและได้แตกเป็นเสี่ยงๆ . .

 

[ ถึงเธอจะเก่งจริงๆก็เถอะ . . .แต่ว่า !! ]

 

ร่างนั้นได้ลื่นไหลไปตามธารน้ำแข็ง และพุ่งตรงไปยังดอกไม้น้ำแข็งนั้น

เธอดึงดาบคาตาน่าออกมาจากฝักและฟันไปที่ดอกไม้นั้นอย่างรวดเร็วจนตาไม่สามารถมองได้ทัน

แน่นอน การโจมตีนั้นถูกป้อมกันไว้โดยพัดน้ำแข็งที่กางออก และในตอนนั้น ซาคุยะเหมือนจะถูกคลื่นน้ำแข็งเข้าโจมตี ร่างของกลาเครียสต้าพลันถูกปกคลุมไปด้วยเปลวเพลิง

 

[ ชั้นจะต้องไม่แพ้ . . มันต้องไม่เป็นแบบนั้น ชั้นจะต้องไม่เป็นภาระให้ไคโตะคุง ]

 

เขากำไม้เท้าที่อยู่ในมือไว้แน่น และเริ่มร่ายคาถา

 

[ เพลิงสีชาดจงปะทุและระเบิดออก โพยพุ่งไปยังท้องฟ้า เผาผาญโลกนี้จนเหลือเพียงเถ้าธุลี เจ้าจงจมอยู่ในไฟนรกที่เผาไหม้แม้กระทั้งวิญญาณ ]

[ ! ]

[ คิดหรือว่าข้าจะปล่อยให้แกร่าย ]

 

กลาเครียสต้าได้พุ่งเข้าไปหมายจะโจมตีที่อากิระที่กำลังร่ายคาถาอยู่ ขณะที่พัดนั้นกำลังจะโจมตีถึงตัว 

เจ้าชายได้พุ่งเข้าไปชกที่ท้องของกลาเครียสต้า ด้วยหมัดที่ห่อหุ้มไปด้วยไฟ

 

[ จงระเบิด!! ]

 

กลาเครียสต้าที่ปลิวไปหลังจากรับการโจมตีของเจ้าชาย ในตอนนั้นได้เกิดแสงจ้าจ้าและรวมเข้าเป็นจุดเดียว 

และแทบจะในทันที  

ได้เกิดการระเบิดที่รุนแรงเป็นอย่างมากที่จุดของกลาเครียสต้า .  .

เวทย์มนต์ขั้นสูง Explosion  มันมีพลังระเบิดที่รุนแรงตามชื่อของมัน การระเบิดนั้นมันได้กลืนกินมอนเตอร์รอบๆ บริเวณในสนามรบนั้นไปจนสิ้น !! (TL:เมกุมิน นั้นเธอหรอ ?)

 

[ เยี่ยมมาก อากิระ! ]

 

อาคาเนะได้พุ่งเข้ามาหาอากิระทันทีที่ร่ายเวทย์เสร็จ 

แต่ . .

กลับมีคนมาถึงตัวอากิระก่อน

ชายร่างใหญ่ผมแดง ได้เข้าไปใกล้ที่ตัวของอากิระ และ . . .

 

[ ข้าตกหลุมรักเจ้าจนหมดหัวใจแล้วว . เป็นของข้าซะเถอะนะ ตกลงมั้ย? ]

[ เอ๋——!? ]

 

เสียงกระซิบคำหวานได้เข้าตรงสู่หูของเขา . . 

 

[ แกไอ้โรคจิตตัวพ่อ!!! ]

[ หือ? เธออิจฉาเขาหรอ  ]

 

 ลิปซาลได้ยิ้มกว้างออกมา 

หลังจากรับการเตะของอาคาเนะด้วยมือข้างเดียว

 

[ ใครจะไปอิจฉาเพื่อแกกัน ]

[ เธอควรใจเย็นลงก่อน อาคาเนะ . . .ดูเหมือนชัยชนะครั้งนี้ต้องยกความดีความชอบให้อากิระนะ และที่สำคัญ เหล่า 6ดาบขุนพล พวกมันช่างแข็งแกร่งจริงๆ ]

 

พวกเขาดูผ่อนคลายลง 

เพราะพวกเขาเพิ่งจะจัดการ 1 ใน 6เสาหลักของกองทัพจอมมารลงได้

จู่ๆ ซาคุยะก็จ้องไปที่นั้น . . 

จุดที่มีควันสีดำโผยพุ่งขึ้นมา . . .

 

[ เอาล่ะ. . ก่อนอื่นก็— ]

 

เมื่อเจ้าชายผมแดงหันไปมองดูที่กลุ่มควันดำนั้น 

เขาแทบจะไม่เชื่อสายตาตัวเอง

 

[ นั้นมัน เรื่องล้อเล่นใช่มั้ย ]

[ เป็นไปไม่ได้! ]

 

อากิระและอาคาเนะเมื่อเห็นมันถึงกับพึมพัมออกมา

 

[ เป็นไปไม่ได้ . .เธอไม่บาดเจ็บอะไรเลย ]

 

สิ่งที่ปรากฎออกมาจากกลุ่มควันสีดำนั้น 

ปีศาจน้ำแข็งกำลังเดินออกมาอย่างช้าๆพร้อมกับพัดในมือ 

มันเป็นกลาเครียสต้านั้นเอง . . .

 

[ สำหรับพวกแมลง ถือว่าทำได้ไม่เลวเลย . . . แต่มั้นก็แค่นั้นแหละ ]

 

ที่ใบหน้าของกลาเครียสต้า 

เธอกำลังยิ้มราวกับเป็นเรื่องสนุก . . 

 

[ และอีกอย่าง . .  ดูเหมือนจะมีเรื่องน่าเศร้าเกิดขึ้นสำหรับพวกแกอีกอย่างนะ ]

 

กลาเครียสต้าได้มองไปยังทางทิศตะวันตกเฉียงเหนือ . . 

มันเป็นทิศที่ค่ายของฝั่งมนุษย์ตั้งอยู่ . . 

 

————————

 

[ ผะ แผนดินใหว ? ]

 

ลีออนฮาท ร้องออกมาขณะขี่อยู่บนนกของเขา . .

 

[ โถ่ ดันเกิดขึ้นตอนที่ข้ากำลังจะจัดการมัน น่าเสียดายจริงๆ ]

 

ผู้ทีถือเคียวพาดบ่าลอยตัวอยู่ในอากาศ 

ปีศาจเด็กพึมพัมออกมาอย่างไม่ค่อยพอใจ

ดูเหมือนว่าไคโตะเข้าจะลื่นล้มลงตอนที่แผ่นดินใหว . . 

เขาจึงตะโกนออกมา

 

[ บ้าเอ้ย ฝีมือพวกแกเรอะ! ]

[ อืมมมม . . . คงงั้นมั้ง ]

 

คำตอบที่ฟังดูไม่เหมือนคำตอบของวินทอส 

มันทำให้ลีออนฮาทนึกขึ้นได้ . . 

ในหมู่พวก 6 ดาบขุนพล 

มันมีคนหนึ่งที่มีความสามารถเกี่ยวกับก้อนหินและดิน . .

 

[ แย่แล้ว . . . ฝ่าบาทททททททท!!!!!!!!!! ]

 

————————-

 

ขณะที่การสั่นไหวหยุดตัวลง 

อะไรบางอย่างที่ใหญ่โตราวกับภูเขาได้โผล่ขึ้นมาจากพื้นดิน

 

[ นั้นมันอะไร!! ]

 

ขณะเจ้าชายลำดับที่2แห่งวาแลนเชลเชลตะโกนออกมา 

ก็ได้เกิดเสียงร้องดังขึ้นในบริเวณที่สิ่งนั้นโผล่ออกมา

 

[ เสียงกู่ร้องนั้น . . และมังกรดิน แสดงว่า เป็นเจ้านั้น !! ]

 

ผู้ที่ขี่นกสีขาวกำลังขี่หนี ซิลเวียได้ตะโกนออกมา . .

 

[ มีเพียงคนเดียวเท่านั้น ที่โผล่ขึ้นมาโจมตีจากใต้พื้นได้ . .บ้าเอ้ย ]

 

ขณะที่ซิลเวียพูดขึ้นมา ก็มีบางอย่างโผล่ขึ้นมาใกล้ๆกับกองทัพหลัก มันงัดให้คนกว่า 10,000 คนลอยขึ้นไปบนท้องฟ้า 

มันคือ ระดับ มาร์ควิซ มังกรดิน

 

[ ถอยทัพ!!! 1ใน6 ดาบขุนพลกำลังมา ถอยทัพพพพ!!!! ]

 

ซิลเวียที่ขี่นกของเธออยู่ตอนนี้ได้ตะโกนสั่งให้เหล่าทหารกำลังตกอยู่ในความวุ่นวายถอยออกมาจากสนามรบ

ในสายตาของซิลเวียที่กำลังจับจ้องผู้ที่กระโดดลงมาจากมังกรดินที่ปรากฎขึ้น

 

[ ไอ้ยักนั้น เป็นมันจริงๆ ]

[ ใช่แล้ว ]

 

นกของเธอตอบกลับมาเป้นเสียงผู้หญิง 

และได้พาซิลเวียหนีออกมาจากกลุ่มควัน

ตุมม!!

เงาของคนนั้นที่กระโดดลงมาจากมังกรดิน 

ตอนนี้ได้ยืนขึ้นและนั้นทำให้ทรายฟุ้งไปทั่วบริเวณ 

และร่างนั้นในปรากฎให้เห็นได้ชัดกลางกลุ่มควัน

 

[ อุฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า ข้าชื่อว่า เทราคิโอ 1 ใน 6 ดาบขุนพล ข้าถูกรู้จักในชื่อ แม่ทัพสงครามค้อนหิน ]

 

ความสูงของเขานั้นมันเกินกว่าคนธรรมดาไปมากนัก 

เพราะจากสายตาเขาน่าจะสูงเกิน 3เมตรแน่ๆ 

กล้ามเนื้อที่อยู่ทั่วร่างกลายของเขานั้นมันหนาราวกับไม่มีวันถูกทำลาย

ร่างกายที่ดูใหญ่โตนั้นมันดูราวกับก้อนหิน 

และผิวผลมะกอกนั้นเป็นสีที่หายากในหมู่ปีศาจ 

พร้อมหัวที่ไร้เส้นผมของเขามีเขาเล็กๆ โผล่ออกมา

เทราคิโอ เขาแตกต่างจากปีศาจตนอื่นเพราะเขาเกิดมาจาก “ออร์ค”

และนั้นเอง เขาบนหัวนั้นเป็นสัญลักษณ์แห่งความเป็น ยักษ์

ในขณะที่เขาประกาศชื่อของตัวเองออกมา 

เขาแทงมือของตัวเองลงไปบนพื้นดินและดึงก้อนหินขนาดยักขึ้นมาเหนือหัว

 

[ อุฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า ที่มันสนามรบอย่างแท้จริง มันคือสงคราม!!! ]

“วูมมมมมม”  

 

มันเป็นเสียงของหินที่ถูก เทราคิโอ โยนออกมา

มันพุ่งตรงไปยังเหล่ามนุษย์ พวกเขาถูกบี้ราวกับไข่แตก  

หลังจากก้อนหินนั้นพุ่งไปก็เหลือไว้เพียงทะเลเลือด กระจายไปทั่ว

 

[ เทราคิโอ!! ]

[ โฮ เธอมันคนในตอนนั้นเอง มันก็ผ่านมานานมากแล้วนะ หึหึ ]

 

เทราคิโอ ยกหินขึ้นมาวางไว้ที่บ่าของตน และเขาได้กล่าวออกมาพร้อมกับเผยยิ้มกว้างไปทางซิลเวีย

 

[ชั้นไม่ได้หวังสูงขนาดว่าจะจัดการแกได้หรอกนะ  . .แต่ถ้าเป็นการถ่วงเวลาล่ะก็ชั้นทำได้แน่ ]

 

ซิลเวียกระโดดลงมาจากหลังของนกของเธอ 

พร้อมกับชักดาบเวทย์มนต์ของเธอออกมา

 

[ อุฮ่าฮ่าฮ่า เธอยังไม่คู่ควรที่จะสู้กับข้าหรอก ]

[ คิดว่าชั้นสนหรอ !!! ]

 

หลังจากการเหวี่ยงดาบเวทย์มนต์นั้น 

ลำแสงได้พุ่งตรงไปหมายจะตัดหัว 

แต่เทราคิโอกับหลบมันเพียงแค่ขยับหัวเล็กๆ

 

[ ถ้าเธอมีพรของไอ้นักบุญหญิงนั้นล่ะก็ มันก็คงจะสูสีกว่านี้ แต่สำหรับเธอที่ไม่มีมัน เธอหยุดข้าไม่ได้หรอก ]

 

ในจุดที่เขาหลบการโจมตีเมื่อกี้ เทราคิโอ เขาเหวี่ยงก้อนหินขนาดยักนั้นด้วยท่อนแขนที่ใหญ่โตราวกับท่อนซุง พร้อมส่งแรงไปที่มันแล้วขว้างพุ่งตรงมาที่ซิลเวีย

ตูมมมมมมมม

ก้อนมหึมานั้นพุ่งตรงมาได้ความเร็วอย่างไม่น่าเชื่อ 

แต่จุดที่ก้อนหินนั้นกระทบนั้น

กับไม่พบร่างของซิลเวียอยู่ . . 

 

[ โฮ ท่าของเจ้านั้นไม่ใช่หรอ. .  ]

[ ก็ถูกของนาย ]

 

หลังจากเทราคิโอได้ยินเสียงนั้น 

เขาได้พยายามหันหลังไปในทันที แต่ดาบเวทย์มนต์ได้พุ่งตรงมาก่อน เธอโจมตีไปที่หลังของเทราคิโอในทันที . . 

 

[ ดาบพลังเวทย์!! ]

 

ดาบแสงที่เกิดจากการรวมตัวของพลังเวทย์นั้น มันขยายยาวออกมาพวกที่จะหั่นเทราคิโอออกเป็น 2 ส่วน

 

[ ย๊ากกกก ]

 

เธอเหวี่ยงมันได้สองมือของเธอ 

แต่ . . ในวินาทีที่เธอคิดว่าชนะแล้วนั้น . . 

ซิลเวียได้ยินเสียงที่มาจากทางด้านหลัง

 

[ ยอดเยี่ยม แต่ข้าว่า . . แค่นี้ยังไม่พอที่จะจัดการข้าได้หรอกนะ ]

 

ซินเวียหันหลังกลับไป 

สิ่งที่เธอเห็นคือภาพของเทราคิโอกำลังยกค้อนหินขนาดยักขึ้นเหนือหัวกำลังจะทุบลงมาที่เธอ . . 

 

[ ถือว่าเป็นเกียรติแล้วที่โจมตีข้าได้ 1 ที เอาล่ะตายซะ ]

 

ขณะที่เทราคิโอ หัวเราะออกมา ค้อนหินขนาดยักนั้นก็ถูกเหวี่ยงลงมา . . 

เธอไม่ควรไปโจมตีที่หลังของมันเลย

เธอไม่ควรฟันมันด้วยแสงนั้น

มันควรจะแค่ถ่วงเวลา . . .

ในตอนนั้น ถึงแม้เธอจะจัดการมันไม่ได้ 

แต่ในใจเธอไม่ได้รู้สึกกลัวเลยกับค้อนยักนั้นกำลังใกล้เข้ามา

ในใจเธอนั้นกลับมีแต่ความเสียใจ . . 

แม้เธอจะ ถูกเรียกว่า เจ้าหญิงอัศวิน . .

แต่ในท้ายที่สุด

ความสามารถของเธอ ก็ไม่สามารถที่จะจัดการมันได้ . .

เธอได้แต่รู้สึกเสียใจในความอ่อนแอของเธอ

คำสัญญาที่ให้ไว้กับเขานั้น . . 

มันกำลังจะทลายลง . . .

 

[ เอ๊ะ? ]

 

ค้อนหินที่กำลังเหวี่ยงลงมาที่ซิลเวีย 

ก่อนที่มันจะถึงตัวเธอ มันกับแตกออกเป็นชิ้นๆ

 

[ ฝีมือใครกัน!!!!! ]

 

เมื่อเห็นว่าค้อนหินของตนถูกทำลายลงด้วยเพียงหอกสั้นอันนึง . . 

เทราคิโอได้มองหาเจ้าของหอก . . .

 

 

[ . . ผะ . ข้าคือ Darkness Executioner !”เพชฌฆาตแห่งความมืด:  ด้วยดาบของข้าจะลงทัณฑ์แกเอง , ชวิ้ง(เสียงเอฟเฟคด้วยตัวเอง)  ]

 

มันเป็นชายผู้สวมฮูดปิดบังใบหน้า

ร่างกายของเขาถูกปกคลุมด้วยชุดโทนสีดำทั้งตัว . . .

ชายคนนั้นได้ปรากฎตัวขึ้นมาในสายตาของ เทราคิโอ. . .