ผู้กล้าคนก่อนอยากจะเกษียณ - ตอนที่ 22 สงครม ณ ดินแดนที่สูญสิ้น 5 - novel-lucky

[ บ้าเอ้ย หมอนั้นไวมาก ]

[ ข้าก็เคยบอกกับแกไปแล้วนี่เจ้ามนุษย์ ]

เคียวแห่งสายลมและดาบเวทมนตร์มังกร

ทั้ง 2 เข้าประทะกันอย่างรุนแรง

ร่างกายของไคโตะที่เพิ่มความสามารถด้วยเวทมนตร์ และสายลมที่ห้อมล้อมปีศาจเด็กทำให้ร่างกายของวินทอสนั้นว่องไวราวกับสายลม

[ มูนไอซ์ !!]

[ อุกก แก!! ลีออน ฮาทททททททท!!!!!!! ]

ในระหว่างที่ทั้ง 2 ประทะกันอยู่

อัสวินฟ้าครามได้พุ่งเข้าไปที่ข้างหลังและฟันไปที่วินทอส

การโจมตีนั้นถูกเสริมไปด้วยเวทย์มนต์น้ำแข็ง

ด้วยการหมุนของดาบน้ำแข็งทำให้การโจมตีนั้นให้ความรู้สึกว่ามันคล้ายกับดวงจันทร์

ร่างของวินทอสถูกแช่แข็งด้วยคมเขี้ยวดาบนั้น ทำให้เขาเผยใบหน้าที่เหี้ยมโหดไปยังอัศวินฟ้าคราม

[ Ryuusou Dragon Claw!! ]

การโจมตีนี้มันถูกเพิ่มไปด้วยพลังของไฟ

ลูกไฟนี้มันร้อนแรงราวกับว่าเป็นไฟที่ถูกปลดปล่อยมาจากมังกรเลย

ตอนนี้ วินทอสยังเคลื่อนไหวได้ไม่ค่อยดีนัก

เพราะว่าร่างกายของเขาถูกแช่แข็งโดยการโจมตีก่อนหน้า

และกงเล็บไฟนั้นมันกำลังพุ่งตรงมายังที่เขา

[ อุก อ๊ากกกกกก!!! ]

เพราะว่ารับการโจมตีที่รุนแรงเข้าไป

แม้คนผู้นั้นที่เป็นถึงปีศาจระดับสูงกว่าระดับเค๊าท์

ก็ยังต้องร้องออกมาด้วยความเจ็บปวด

[ . .อย่างไรก็ตาม มันก็เป็นเพียงแค่การซื้อเวลาล่ะนะ ]

ขณะที่จ้องมองไปที่มัน

ลีออนฮาทเขาได้พึมพัมออกมา

เพราะทันใดนั้นเอง สายลมเริ่มรวบรวมไปที่ตัวของวินทอส เขากำลังรักษาตัวอยู่ตอนนี้

ถึงแม้ว่าพวกเขาจะทำความเสียหายไว้มากมายเพียงใด แต่ถ้าวินทอสยังรักษาตัวเองได้อยู่เรื่อยๆ ทุกๆอย่างที่ทำมันก็ไร้ความหมาย

หลังจากโดนการโจมตีด้วยพายุดาบเวทย์มังกรเข้าไป วินทอสถึงกับยืนตะลึง

[ ……………………… ]

(ข้าไม่เข้าใจ . . คำพูดที่แท้จริงของมังกรนั้นมนุษย์ธรรมดาไม่สามารถเข้าใจได้ไม่ใช่หรอ? แต่นี่มันเป็นพลังของมังกรในตำนานแน่ๆ)

[ . . .. . . . . . . ]

ดวงตาของไคโตะยังจับจ้องไปยังวินทอส

ที่ตอนนี้ร่างกายของเขาได้รักษาเสร็จสมบูรณ์แล้ว

[ มังกรในตำนานอย่างงั้นเรอะ บ้าเอ้ย ถ้าแกมีพลังนั้นจริงๆ ก็จงแสดงออกมาซะ!!! ]

เมื่อชื่อท่า “คาไมตาชิ” ของวินทอสประกาศออกมา . .

วินทอสได้ยกเคียวของเขาขึ้นเหนือหัวของตัวเอง

สิ่งที่ลีออนฮาทเห็นนั้นมันทำให้เขาถึงกับตัวสั่น

เพราะท่าที่ภาคภูมิใจของวินทอส

ตอนนี้กำลังจะถูกใช้ออกมา

ลมถูกรวบรวมเข้ามาเป็นจุดเดียว มันคือท่าไม้ตายก้นหีบของวินทอส

การโจมตีที่ดุร้ายนั้นมันจะเฉือนทุกๆสิ่งที่ลมพัดผ่าน

ลมพวกนั้นมันจะตัดทุกๆสิ่งราวกับมันเป็น ภูติลม

และ ภูติลมนั้น จะโจมตีไม่หยุดราวกับมันเป็นพายุ

ใครก็ตามที่รับการโจมตีนั้นไป

ไม่ต้องคิดให้มากความเลย

ถึงแก่จุดจบแน่นอน

[ บรรพบุรุษแห่งภูติน้ำแข็ง กลาสดิเน่ จงแสดงพลังของท่าน!! ]

ลีออนฮาทที่กำลังขี่นกสีดำได้กระโดดขึ้นกลางอากาศ

ดาบเวทมนตร์ กลาซีลาส กำลังร่ายรำในอากาศ

เขาลงมาที่ข้างหน้าวินทอสและได้ร่ายเวทย์ออกมา

“กำแพงน้ำแข็ง”

ทันใดนั้นกำแพงน้ำแข็งได้ปรากฎขึ้น

ป้อมปราการน้ำแข็งได้ปรากฎขึ้นโดยที่มีลีออนฮาทเป็นศูนย์กลาง

มันแยกลีออนฮาทและวินทอส ออกมาอยู่ด้วยกับภายใต้ปราการน้ำแข็ง

[ แกช้าไป!! “ฟูกะ เรนซัน” ]

สายลมที่ถูกรวบรวมอยู่ทีเคียว

ถูกปลดปล่อยเมื่อวินทอสเหวี่ยงเคียวลงมา

พายุลนเฉือน มันพุ่งเข้าตัดทำลายปราการน้ำแข็งในทันที

(มันทำลายปราการน้ำแข็งของเราได้อย่างง่ายดาย . . .ถ้างั้นล่ะก็)

ภูติลมกำลังพุ่งเข้ามา

แต่ทว่า ลีออนฮาทกลับเก็บดาบของตัวเองเข้าฝัก

[ เฮะ หรือว่าแกจะยอมแพ้? ]

เพราะว่าเห็นดาบคาตาน่าของเขาถูกเก็บไป วินทอสได้เยาะเย้ยออกมา

แต่ว่า สิ่งนั้นมันทำให้วินทอสถึงกับตกใจ

[ . . .มันเป็นไปไม่ได้น่าา!! ]

[ ถูกต้องแล้วครับ ]

ร่างกายของเขาก้มต่ำและบิดร่างกายเล็กน้อย ที่มือของเขาจับไปที่ฝักดาบ

ถ้าคนอยุ่ญี่ปุ่นยุคปัจจุบันมาเห็นล่ะก็

เขาจะต้องนึกว่ามันเป็นท่า อิไอ แน่

[ ท่าลับของชายคนนั้น มันต้องใช้เวลาถึง 3ปีเลยทีเดียว กว่าผมจะถ่องแท้ในวิธีใช้มันครับ ]

ลีออนฮาทเผยรอยยิ้มสดใสออกมา

ถ้าผู้หญิงได้มาเห็นล่ะก็ คงหลงเสน่ห์เป็นแน่

และในตอนนั้นเอง

ดาบที่รวดเร็วราวกับแฟลชได้พุ่งออกไป

[ “เซตซุยอิ!!” . . . โอ้ะ ผมพลาดไปหรอนี่ ]

แสงที่พุ่งไปมันทำให้พายุภูติลมของวินทอสถูกทำลายลง

และที่บริเวณจุดที่วินทอสยืนอยู่

มีร่องรอยของการถูกฟันอยู่ที่พื้น

การฟันอย่างรวดเร็วด้วยท่าอิไอนั้นมันทำให้เกิดคลื่นดาบพุ่งออกไป

มันกวาดทุกสิ่งทุกอย่างและทะลุไปถึงวินทอส

วินทอสโมโหออกมาอย่างขีดสุด

มันไม่ใช่เพราะท่าของเขาถูกทำลาย

แต่เพราคลื่นดาบที่รุนแรงนั้นมันไม่ได้พุ่งตรงมาทำลายเขา

เมื่อคิดถึงเหตุผลนั้น มันดูเหมือนลีออนฮาทสามารถจะจัดการเขาได้อย่างง่ายๆแต่ไม่ทำ

และนั้นเองมันทำให้วินทอสระเบิดอารมณ์โกรธออกมาและสายลมได้รวบรวมรอบตัวเขาอีกครั้ง

[ ถึงผมจะไม่สามารถฟันคุณได้ด้วยทั้งหมดที่ผมมีตอนนี้ . . .แต่ดูเหมือนว่า”เขา”จะจัดการแทนผมแล้วนะครับ ]

คนนั้นคือคนที่อยู่ด้านหลังลีออนฮาท มันเป็นร่างของไคโตะที่ร่ายเวทยมนตร์เสร็จสมบูรณ์

[ Dragon Armament Dragoni Rage!! ]

ดวงตาของไคโตะที่เก็บซ่อนความโกรธนั้น

ตอนนี้มันกลายเป็นสีแดงเข้มยิ่งกว่าเลือดและได้ส่องประกายออกมา

————————

หลังจากเทราคิโอได้หนีไป เหล่าทหารที่เห็นเหตุการณ์ได้โห่ร้องออกมา

แม้ตอนนี้เหล่าปีศาจจะยังอยู่รอบตัวพวกเขา

แต่พวกเขากับดูตื่นเต้นกันจนเกินเหตุ

[ คือ . ผมว่ามันไม่ใช้หน้าที่ของผม .ซิลเวีย เธอช่วยบอกพวกเขาใจเย็นลงหน่อยได้รึปล่าว ]

[ อ่า ใช่ .เซอร์ ดอลทานิ! ]

เมื่อซิลเวียตะโกนออกมา ชายมีอายุที่สวมชุดเกราะขนาดใหญ่ได้ปรากฎขึ้นขณะขี่ม้าศึก

คนๆนั้นผมรู้จักดี วิสเค๊าท์ ดอลทานิ มาคอลทอลตั้น

[ . . . รักษาแนวป้องกันไว้!! ]

เสียงตะโกนนั้นมันดังซะจนทำให้หูชาไปชั่วขณะหนึ่งเลยนะนั้น

เซอร์ดอลทานิได้ตะโกนออกมาสั่งเหล่าทหารที่แตกตื่นจนแตกแถวจากสนามรบ

และเขาได้กระโดดลงมาจากม้าศึก

[ ไม่ได้พบกันนานเลยนะขอรับ ท่านอาจารย์ ยาชิโระ ]

ภาพลักณ์และเทคนิคของผมยังคงถูกปกปิดไว้

แต่ทำไมหมอนี่ถึงรู้ตัวจริงของคนในผ้าคลุมได้

แกมองทะลุได้เรอะ!!

[ เหมือนจะเป็นอย่างงั้นครับ ดอลซัง ว่าแต่คุณรู้ได้อย่างไรว่าเป็นผมกันล่ะครับ ]

[ ฮ่าฮ่าฮ่า ถึงมันจะผ่านมา 3 ปี แต่รูปแบบการต่อสู้ของคุณ และการที่นายหญิงมองคุณด้วยสายตาที่เป็นห่วงใยนั้น มันทำให้ผมทราบได้ขอรับ ]

แม้ตาลุงอัศวินจะหัวเราะและยิ้มออกมาก็เถอะ

แต่แกพึ่งทิ้งระเบิดก่อนใหญ่ลงมาเลยนะนั้น

[ อะไรนะ ชะ. . .ชั้นไม่ได้ทำแบบนั้นสักหน่อย!! ]

[ อ่า ในกรณีนี้ มันช่วยไม่ได้หรอกขอรับที่จะเป็นห่วง ]

[ อะไรคือ ไม่สามารถช่วยได้ กันละเนี้ย!!!! ]

ตอนนี้หน้าของซิลเวียกำลังกลายเป็นสีแดงแล้ว

เธอได้เม้มมุมปากเหมือนกับว่าไม่พอใจนิดหน่อย

ตุก ตุก

ไม่ใช่เสียงหัวใจเต้นหรอกครับ

เสียงกระตุกเสื้อน่ะ

มันเป็นมือเรียวเล็กโผล่มาจากที่หลังของผม

และเริ่มดึงหน้าและหัวผม . .

[ อีอาไออ้ออิอิอูอิ ] (TL:มีอาไรหรอลิลลิลูลิ)

ผมหันหน้าไปหาลิลลิรูริทั้งๆที่หน้าผมยังโดนดึงอยู่

ลิลลิรูริ หญิงสาวผู้แปลกประหลาดได้ทำหน้าตาจริงจังขึ้นมา

[ ลิลลิรูริ เธอกำลังมองเห็นอะไรหรอครับ ]

[ อ่าใช่แล้ว คนที่เก่งมากๆกำลังมาทางนี้ ยู ดูเหมือนว่านายจะแพ้เธอถ้าหากสู้กัน ]

ถึงเธอไม่ได้ทำหน้าตกใจเหมือนกับตอนที่เจอบาซิลิสก์

แต่ดูเหมือนว่าเธอจะ ”มองเห็น” อนาคตได้ และผมได้แพ้

นั้นมันทำให้เธอเป็นกังวล

[ ถ้าคนที่สามารถทำให้ผมพ่ายแพ้ล่ะก็ ถ้าเอา เทราคิโอเป็นมาตราฐาน กลาเครียสต้าอย่างงั้นรึ? ]

ผมหันไปมองลิลลิรูริที่อยู่ด้านหลังผม

บางที่เธออาจจะเข้าใจที่ผมต้องการจะสื่อถึงเธอจึงได้ผยักหน้าออกมา . .

[ซิลเวีย ผมแน่ใจว่ามีเรื่องมากมายที่เธออยากจะถาม และผมก็จะอธิบายมันทีหลัง แต่ตอนนี้พวกเราควรจะออกจากที่นี่ก่อนนะ ]

[ นั้นก็จริง ถ้างั้น มาที่พักของลีซาเลี่ยน และเราค่อยคุยกัน ]

[ โอ้ . แล้วก็ รบกวนพาเธอหนีไปด้วยครับ ]

[sha” ]

ผมดึงดาบคู่ของผมออกมา

ถ้ามันจริงอย่างที่ลิลลิรูริพูด

พวกเขาจะต้องมาแน่นอน

[ เอ๊ะ เดียว นี่มันเกิดอะไรขึ้นกัน เอาล่ะอย่างแรก เด็กสาวชาวเอลฟ์เป็น . . . ]

[ เธอเป็นศิษย์ของท่านอาจารย์ นอร์น ]

[!? ]

ดวงตาของซิลเวียได้เบิกกว้างขึ้น

[ เธอเป็นศิษย์ของ แม่มดแห่งกาลเวลาคนนั้น!! ]

ซิลเวียได้จับจ้องไปยังลิลลิรูริ

มันทำให้ลิลลิลูลิรู้สึกกลัว จนต้องมาแอบที่หลังของผม

[ เอ่อ เธออย่าจ้องแบบนั้นได้รึปล่าว มันดูไม่เข้ากันเลยนะ ที่คนสวยอย่างเธอจะจ้องคนอื่นด้วยสายตาที่รุนแรงขนาดนั้น ]

ถูกต้องแล้ว

ถึงเธอไม่ได้มีเจตนาที่จะจ้องแบบนั้น

เพราะเวลาที่เธอสนใจหรือตกใจใครขึ้นมา

ดวงตาคู่นั้นของเธอจะมองไปที่คนนั้นราวกับจะกินพวกเขา . .

[ สะ . สวยหรอ? ]

ดูเหมือนว่าเธอจะตกใจกับคำพูดของผม หน้าของเธอได้กลายเป็นสีแดงไปแล้ว

เห้ยเธอจะเขิลทำไมเนี้ย ผมแค่พยายามจะบอกว่าอย่าจ้องมากเกินไปเฉยๆนะ

เอาล่ะกลับมาเข้าเรื่องของเราต่อ ลิลลิรูริตอนนี้ได้กลายเป็นศิษย์ของยายแก่ไปแล้ว

และดูเหมือนจะด้วยความสมัครใจนะ

เพราะว่าเธอมีความสามารถพิเศษเวลาตกอยู่ในอันตราย

ที่จะพูดก็คือ มีสัมผัสที่ 6

สัมผัสที่ 6 ที่ยายแก่บอกมานั้น มันเป็นพลังที่คาดการณ์อนาคตได้

ดูเหมือนว่าตัวตนในอนาคตของเธอจะส่งการเตือนมาหาตัวตนของเธอในอดีต

และด้วยพลังสัมผัสที่ 6 นี้ ลิลลิรูริจึงมีความสามารถมากพอที่จะเป็นแม่มดแห่งกาลเวลาคนต่อไป และนั้น นอร์นจึงให้เธอเป็นศิษย์

สำหรับตอนที่เจอกับบาซิลิสก์นั้น ดูเหมือนว่าเธอจะสับสนเหตุการณ์ที่พลังของเธอตื่นขึ้นมันทำให้แยกไม่ออกว่าเป็นพลังของเธอหรือเพราะความกลัว จนทำให้เธอสลบไป

แต่หลังจากเธอสำเร็จวิชาโดยใช้เวลาเรียนไม่กี่วัน ลิลลิรูริก็เข้าใจ พื้นฐานเวทย์มนต์เกี่ยวกับเวลา และนั้น ลิลลิรูริได้กลายมาเป็น จอมเวทย์แห่งเวลาฝึกหัด

[ ลิลลิรูริ “มองเห็น” กลาเครียสต้ากำลังมา ]

คำพูดเพียงสั้นๆของผม

ซิลเวียก็สามารถเข้าใจได้ในทันที

[ เซอร์ ดอลทานิ ใช้เวทย์แจ้งข่าว ให้เหล่าทหารของเราถอยระยะห่างจากที่นี่ เพื่อระวังผลที่เกิดจากเวทย์มนต์เป็นวงกว้าง ]

[ ตามที่ท่านต้องการขอรับ แล้วนายหญิงท่านจะ? ]

หลังจากคำพูดนั้น ซิลเวียได้เป่านกหวีดของเธอ

[ ขอโทษที่ให้รอนะ เจ้าหญิง ]

อาจเพราะตอบรับเสียงเรียกนั้น นกสีขาวกำลังวิ่งมาทางนี้ .

[ ถ้าหากเป็นผู้ใช้น้ำแข็งล่ะก็ ชั้นกับลีโอที่มีเชื้อสายมาจากภูติน้ำแข็ง สำหรับลีโอมันคงไม่เหมาะนัก แต่ชั้นคิดว่าชั้นสามารถช่วยอะไรได้บ้าง ]

ในระหว่างที่เธอพูดขึ้นมานั้น เธอก็ได้ขึ้นไปขี่นกตัวสีขาว . .

[ เชื้อสายอีกครึ่งหนึ่งของตัวชั้น อิฟรีส ราชาแห่งภูติเพลิง ]