ผู้กล้าคนก่อนอยากจะเกษียณ - ตอนที่ 3 ผู้กล้าคนก่อนคือนักเก็บสมุนไพร

ปัญหา … 

นี้มันเป็นปัญหาจริงๆ. . .

หลังจากอธิบายเรื่องราวของโลกใบนี้ให้แก่เหล่าผู้กล้ามือใหม่ 

วันนี้ก้อจบลง

และวันใหม่ได้เริ่มต้นขึ้น 

นั้นก็หมายความว่าพวกเราต้องเริ่มต้นการเป็นผู้กล้าวันนี้แล้วน่ะสิ

แต่ . . . .

มันยังเป็นปัญหาจริงๆ . . .

ไอ้หน้าหล่อและเหล่าฮาเร็มนะจะฟิตกันเกินไปแล้ว

ก็นะ เพราะว่าพวกเขาไม่ได้วัดพลังได้ 100-1000 นี่สิ

แค่ไอ้หน้าหล่อ คนที่มีพลังน้อยสุดในกลุ่มก็ปาเข้าไป 7000 แล้ว 

ได้ยินไม่ผิดหรอก แล้วก็เด็กผู้ชายอีกคนในกลุ่มก้อวัดพลังได้ถึง 15000

นี้มันบ้าไปแล้ว นี้มันเกินคำว่าโกงไปแล้ว มัน ระดับภัยพิบัติชัดๆ

ห๊ะ คุณถามว่าเด็กผู้ชายอีกคนที่ไหนนะหรือ . . . 

เห้ออ นั้นก็เป็นอีกเรื่องที่ผมตกใจ

สาวน้อยคอสเดสที่มองยังไงก้ผู้หญิงชัดๆ

ที่จริงแล้วเธอ . . . 

ไม่สิ เขาเป็น เด็กผู้ชาย

มันเป็นช่วงเวลาที่ผมกำลังมีความสุขกับการอาบน้ำในอ่างอาบน้ำขนาดใหญ่กับไอ้หน้าหล่อ 2 คน แต่ พอเขาเข้ามา ใต้ผ้าขนหนูนั้นตั้งแต่หน้าอกสะโพกลงมา สิ่งที่แสดงความเป็นชายได้โผล่ออกมา

ผมนี่ยืนขึ้นเลย เห้ย แต่หลังจากเขายืนยันว่าตัวเองเป็นผู้ชายและได้ฟังเรื่องราวของเขาที่กำลังร้องไห้ให้กับความโหดร้ายของโลกใบนี้ ทำให้รู้สึกว่ามันก็เป็นความทรงจำที่ดีเหมือนกันนะ

คุณควรระวังที่จะพูดว่า “ผู้หญิงที่น่ารักขนาดนี้จะไม่ใช่ผู้หญิงไปได้ไง”

เอาล่ะพักเรื่องนี้เอาไว้ก่อน

เจ้าหญิงยินดีมากเมื่อได้เห็นค่าตัวเลขพวกนี้ออกมา

แต่เมื่อเธอได้รับรายงานค่าพลังเวทของผมเป็น 0 เจ้าหญิงถึงกับ. .  .

เสียงตบมือที่ดำเนินมาตั้งแต่ต้นจากเหล่าขุนนางและองค์หญิงถึงกับเงียบหายไป

ก็. . .ผมก็ไม่อยากให้บรรยากาศดูแย่หรอกนะ แต่จริงๆแล้วผมก็ยังไม่ได้ทำอะไรเลยสักหน่อย

กระซิก . . 

เอาเถอะ ดั่งสถานการณ์ปัจจุบัน ทำให้ผมไม่มีเหตุผลที่จะเป็นผู้กล้าอีกต่อไป เห็นทีผมคงต้องเกษียณแล้ว คงต้องฝากที่เหลือไว้กับเหล่าจอมเวทย์ผู้กล้าคุงจัดการต่อ

อย่างไรก็ตาม เจ้าหญิงก็ไม่ได้อธิบายอะไรอีกเลย และผมก็ไม่รู้วิธีที่จะกลับโลกเดิมด้วย

ในขณะที่คิดว่าจะทำอะไรต่อไปดี ผมก็นึกอะไรขึ้นได้ . . .

ถ้าจำไม่ผิด ที่โลกนี้เหมือนจะมีพวกกิลด์นักผจญภัยอยู่ด้วย

เป็นอีกทางเลือกหนึ่งที่จะสมัครเข้าร่วมกับพวกเขา ทำภารกิจ และใช้ชีวิตอย่างสงบสุข

เอาล่ะ หลังจากที่ตัดสินใจได้แล้ว ผมควรรีบไปถามเจ้าหญิงเกี่ยวกับเรื่องนี้

.

.

.

.

.

.

 ผมถูกไล่ออกมา

เอ๋ ทำไมเป็นแบบนี้

เมื่อผมพูดบางอย่างเกี่ยวกับการขอออกไปอยู่ด้วยตัวเอง 

ผมก็ถูกโยนออกมาจากปราสาทโดยที่ไม่ได้พูดอะไรกันเลย

อ่า ผมรู้ ผมอาจจะไร้ประโยชน์เพราะผมไม่มีพลังเวทย์ 

แต่เดียวก่อน มันเป็นความผิดของคุณนะที่ทำให้ผมโดนหางเลขมาแบบนี้

แถมยังไม่ให้เงินผมเลยสักเหรียญเดียว. . . 

เอาเถอะ ถึงยังไงผมก็จะได้สนุกไปกับชีวิตในต่างโลกที่เคยพลาดโอกาสไปเมื่อครั้งก่อน

ไปกันเถอะตัวผม . . .

เคยมีองค์หญิงที่ 2 พูดกับผมไว้ว่า

“ข้อดีของแกคือการมองโลกในแง่ดีเกินไปไง”

เธอพูดไว้งั้นแหละ

กระซิก . . 

ลุกขึ้นเถอะตัวผม เป้าหมายมีแค่กิลด์นักผจญภัยตอนนี้ จะไม่มีคำว่าถอยหลังอีกแล้ว

. . . . . . . . .  . . .   . . . . .  . . . . . .  .

[ สวัสดีค่ะ ยินดีต้อนรับสู่กิลด์นักผจญภัย ]

ผมก็ได้พบรอยยิ้มจากสาวสวยอกภูเขาไฟ

โถ่ ถ้าคุณได้เห็นการตอบรับที่งดงามขนาดนั้น แน่นอนว่าความเครียดที่สะสมมาคงได้หายไปทันทีเลย

[ วันนี้ต้องการติดต่อเรื่องอะไรคะ? ]

[ เอ่ออ . . . ผมต้องการสมัครเข้าร่วมกิลด์ครับ ไม่ทราบว่าผมต้องทำอย่างไร ]

[ เพียงแค่คุณผ่านภารกิจที่เรามอบหมายให้ การสมัครของคุณก็ถือว่าผ่านค่ะ ส่วนค่าธรรมเนียมในการสมัครไม่มีค่ะ เพราะอย่างนั้นจึงไม่จำเป็นต้องกังวล . . . เอ่อคุณต้องการจะรับภารกิจเลยรึปล่าวคะ ]

พนักงานสาวเพียงแค่หยิบกระดาษ 1 ใบจากใต้โต๊ะ

[ ตกลงรับเควสครับ ]

[ อันดับแรก รบกวนคุณเขียนชื่อ อายุ และเผ่าพันธุ์ลงที่กระดาษแผ่นนี้ด้วยค่ะ ]

หลังจากได้รับกระดาษพร้อมปากกาขนนก ผมก็เขียนรายละเอียดพร้อมส่งคืนกระดาษกลับไป

[ ท่าน ยู ยาชิโระ ถูกต้องรึปล่าวคะ. . .ถ้างั้น นี้คือบัตรของทางกิล การ์ดของคุณระดับสีเขียว มันคือระดับเริ่มแรกของการสมัคร โดยมีระดับแบ่งตามสี ดังนี้ สีแดง ฟ้า ม่วง ทองแดง เงิน ทอง แพทตินัม และ ดำ หลังจากผ่านภารกิจจำนวนหนึ่ง คุณจะได้รับเควสสำหรับเลื่อนขั้น เมื่อผ่านเควสนั้น ระดับสีของคุณก็จะเพิ่มขึ้นค่ะ . . . มีคำถามมั้ยคะ ]

หลังจากรับการ์ดแล้ว ผมก็เพียงส่ายหน้าเบาๆ

[ ถ้างั้นนี่คือภารกิจเพื่อสมัครเข้าร่วมกิลด์เควส”รวบรวมสมุนไพร” ]

ผมได้รับกระดาษที่ดูเหมือนจะเป็นภารกิจ ข้างในมีคำอธิบายต่างๆเพื่ออธิบายถึงวิธีผ่านภารกิจ

[ “ป่าแห่งภูติพราย” ใกล้ๆกับเมือง ที่นั้นมีสมุนไพรขึ้นอยู่มากมาย มันเป็นสถานที่ปลอดภัยเพราะไม่เคยมีเหล่ามอนเตอร์ปรากฎ ดังนั้นคุณสามารถเก็บสมุนไพรได้โดยไม่ต้องกังวลอะไรค่ะ]

ผมยิ้มเล็กน้อยหลังจากการอธิบายจบลง และได้ออกจากกิลด์ด้วยจิตวิญญาณอันแรงกล้า

————————————————————–

“ป่าแห่งภูติพราย” เป็น2-3 สถานที่สำหรับ”พวกระดับต่ำ” ที่นั้นมีเหล่าภูติลม”พิกซี่” อาศัยอยู่ พวกเธอเป็นเผ่าพันธ์หาพบได้ยากและเป็นมิตรกับมนุษย์ ถึงอย่างงั้น เหล่าพิกซี่ก็มีนิสัยชอบแกล้งมนุษย์อยู่เสมอ

[ โอ้ย อย่าดึงหูช้านน . .ด เดี๋ยวดิ จะมุดเข้าไปตรงใหนเห้ย ]

ยู ยาชิโระ ตกอยู่ท่ามกลางความวุ่นวายซะแล้ว

ด้วยส่วนสูงเพียง 20 cm และมีปีกโปร่งใสเล็กๆ เมื่อผมเดินเข้ามาในป่านี้พวกเธอก็เริ่มบินเล่นรอบๆตัวผม พร้อมดึงผมเบาๆ และพยายามมุดเข้าไปในเสื้อผ้า

ถ้าผมไม่รู้มาก่อนว่าพวกเธอจะเล่นและแกล้งมนุษย์ที่พวกเธอชอบเท่านั้น ไม่งั้นผมคงฟันพวกเธอทิ้งไปแล้ว

ถ้าถามว่าทำไมผมถึงเป็นที่ชื้นชอบน่ะหรือ . . . 

เป็นเพราะเมื่อ 3 ปีก่อนผมเคยช่วยพวกเธอไว้จากกับบุกรุกของเหล่ามอนเตอร์ 

ถึงผมจะรู้สึกดีที่เป็นที่ชื่นชอบ

แต่เห้ย แบบนี้งานเก็บสมุนไพรก็ไม่คืบหน้าน่ะสิ

[ อ่าพวกเธอ ผมจะมาเล่นด้วยหลังจากนี้เพราะงั้นช่วยถอยออกไปก่อนนะ ผมจะแย่เอาถ้าหากรวบรวมสมุนไพรไม่ครบตามจำนวน ]

หลังจากผมพูดออกไปแบบนั้น อยู่ดีๆพวกเธอก็หยุดและแตกกระจายหายไปหมดในทันที

[ หือ. . .เกิดอะไรขึ้น ]

ผมจำได้ว่าพวกเธอมีทักษะอยู่ทักษะหนึ่ง

เหล่าพิกซี่จะมีประสาทสัมผัสกับเหล่ามอนเตอร์ 

เมื่อตรวจพบมอนเตอร์พวกเธอจะแตกกระจายกันไปทันที

หรือว่า . . . เป็นเพราะมอนเตอร์

แต่ว่าพนักงานโนตมบอกไว้ว่าที่นี่ไม่เคยพบมอนเตอร์นี่นา 

หรือว่าพวกมอนเตอร์มันกลับมาแล้วหลังจากเมื่อ 3ปีก่อนกันนะ

ผมยืนมือขวาออกมาข้างหน้า

มาเลย จะทางไหนก็ได้ของเพียงผมเห็นเท่านั้นแหละ 

หั่น 3 ท่อนแน่นอน

ผมเริ่มเห็นเงาลางๆ 

(มันมากันแล้ว)

ในจังหวะนั้น ผมกำลังลดมือเตรียมจะชักดาบออกมา

[ อุ ว้าาา]

ผมเห็นเหล่าแฟรี่ตัวน้อยกำลังช่วยกันขนสมุนไพรมาเต็มทั้ง 2 มือ

[ พะ. .พวกเธอ . . .จะน่ารักกันเกินไปแล้วนะ] 

เพราะงั้นผมเลยรวบรวมสมุนไพรเสร็จ และได้เล่นกับพวกเธอจนตะวันตกดิน

—————————————————————

[ เอ่อคือ . . . ทั้งหมดนี่จริงๆหรอคะ ]

[ ขอโทษด้วยครับ ที่ทำให้ลำบาก ]

เมื่อผมกลับมายังกิลด์ พร้อมกับหอบนำสมุนไพรมาส่งภารกิจ โนตมจังถึงกับยิ้มแห้งๆเพราะมันเยอะมากจนบังเธอจนมิดกันเลยทีเดียว

ผมสงสัยจริงๆ ด้วยจำนวนขนาดนี้จะทำโพชั่นได้กี่ขวดกันนะ

[ ราคาของมันอยู่ที่ 1 เหรียญทองแดงสำหรับ 1 ต้นค่ะ ด้วยจำนวนขนาดนี้คุณสะดวกจะรับเป็นเหรียญ เงิน แทนเพื่อง่ายแก่การพกพารึปล่าวคะ ]

[ ได้ครับ เอ่อ พวกคุณมีถุงสำหรับใส่เงินขายมั้ยครับ ถ้ามีผมขอซื้อโดยรบกวนหักออกจากเงินที่ผมจะได้รับด้วยครับ ]

[ ค่ะ ค่าถุงเก็บเงินพวกเรามีขายในราคา 1700 ฟอรัน คุณโอเคกับราคานี้มั้ยคะ ]

เท่าที่ผมจำได้ ถุงเก็บเงินนี้จะมีเวทย์มนต์ทำให้เก็บของเข้าไปในมิติที่4มั้ง

1700 ฟอรัน อืมมม . . . . ก็ 200,000 เยนในโลกจริงสินะ เอาเลยละกัน

[ ครับผม รบกวนหักออกด้วย ]

[ ค่ะ ถ้างั้นรบกวนนั่งรอที่เก้าอี้รับรองในระหว่างที่ทางเรากำลังนับจำนวนด้วยค่ะ ]

หลังจานั้นผมก็เห็นพนักงานกิลช่วยกันยกกองภูเขาสมุนไพรเข้าไปในโกดัง

ขอโทษอีกครั้งครับที่นำมันมามากเกินไป

หลังจากคุยกับโนตมจังเสร็จ ผมมานั่งเก้าอี้ใกล้ๆกับบาร์

[ นายคนนั้น . . . ชื่ออะไรรึ? ]

ในระหว่างที่กำลังจะนั่งลงที่เก้าอี้ ผมได้ถูกเรียกทำให้หันไปมองตามเสียงนั้น

นะ. . .นั้นมัน สาวผิวแทนสุดสวยโนตมยืนอยู่ตรงนั้น !!

[ ผะ ผม ยู . . ยู ยาชิโระ ครับ ]

[ ฮิฮิ ฉันทรี ยินดีต้อนรับน้องใหม่ หวังว่าจะได้ร่วมงานกันนะ ]

หลังจากพูดอย่างงั้น ทรีซังได้ตบไหล่ผมพร้อมกับหัวเราะออกมา . . . 

อืมม . .  ที่ต่างโลกนี้มันใหญ่จริงๆ