ผู้กล้าคนก่อนอยากจะเกษียณ - ตอนที่ 40 บิริบิริบิริ

[ นะ-, นั้นมันเป็นอะไรที่บ้าระห่ำมาก ]

 

ขณะนี้ ท่านอาจารย์ใหญ่แห่งโรงเรียน Lizwadia หรือก็คือรูการอน เขากำลังนั่งชมโปรเจคเตอร์ถ่ายทอดการประลองพร้อมกับพึมพัมออกมาเพราะความตกใจ

สถานที่ที่เขาอยู่ตอนนี้คือในห้องประชุมที่ๆหนึ่งในหอนาฬิกายัก Lizwadia

อีกทั้งยังมีอาจารย์อีกนับร้อยนั่งเรียงรายที่โต้ะประชุมสี่เหลี่ยมขนาดใหญ่ และทุกคนต่างใจจดใจจ่อกับโปรเจคเตอร์ถ่ายทอดการประลองที่กำลังฉายอยู่กลางโต๊ะประชุม

และเมื่อการประลองนั้นเพิ่งจะฉายจบลงไปได้เพียงแค่2-3นาที

 

[ . . .สามารถป้องกันการโจมตีศรสายฟ้าจำนวนมากมายขนาดนั้นและฝนสายฟ้าพร้อมกันได้. . .อีกทั้งรับการโจมตีเวทย์มนตร์ขั้นสูงไปเต็มๆ แต่กับไม่มีบาดแผลใดๆเลย , แม้แต่การโจมตีผสาน 2 ธาตุยังถูกทำให้ไร้ผล ที่สำคัญ เขาทำการโจมตีผ้าคลุมที่อยู่ในบาเรียป้องกันอัตโนมัติได้ ทั้งๆที่มีดนั้นแทบจะไม่มีพลังโจมตี . . . .ถ้าเป็นจริงตามที่บันทึกว่ามาล่ะก็. .  นี่เขายังเป็นมนุษย์อยู่จริงๆหรือ !!!  ]

 

จอมเวทย์หนุ่มผู้เป็นถึงอาจารย์สอนเหล่านักเรียนระดับชั้นที่4(เท่ากับปริณญาโท) ได้อ่านรายงานในมือของเขาอีกครั้งอย่างไม่เชื่อสายตา

และนั้น เหล่าอาจารย์ท่านอื่นๆก็ได้เริ่มออกความเห็นของตน

 

[ แต่ว่า เรื่องของนักเรียนชั้นปีที่ 2 เฮนเรียสต้า ผู้ครอบครองอุปกรณ์เวทย์มนตร์ (( Swimming Suit )) อุปกรณ์เวทย์มนตร์ที่เป็นที่ถกเถียงกันเมื่อ 2 ปีก่อน ความสามารถของเธอนั้น ไม่ใช่ว่าเกือบจะถึงขีดจำกัดในหมู่นักเรียนแล้วรึ ]

[ แต่สุดท้าย มันก็เป็นพลังจากอุปกรณ์เวทย์มนตร์อยู่ดีเถอะ. . ยังไงซะฉายา (( เจ้าหญิงอัศวิน )) นั้นก็เป็นเพียงแค่ของหลอกลวงเท่านั้นแหละ ]

[ อย่าลืมสิ อุปกรณเวทย์มนตร์ (( Swimming Suit )) มันมีความสามารถในทางสนับสนุนเท่านั้นนะ การที่จะดึงพลังของมันออกมาได้มากหรือน้อยนั้น ขึ้นอยู่กับผู้ใช้ และเธอก็แสดงให้เราเห็นแล้วว่าเธอมีความสามารถที่มากมายขนาดไหนในด้านเวทย์มนตร์ ]

[ เอาเถอะ พักเรื่องของเด็กนั้นไว้ก่อน  เรามาพูดเรื่องเด็กหนุ่มที่ถูกจ้างให้มาเป็นอาจารย์ผู้ช่วยกันดีกว่า การที่เขาสามารถเคลื่อนที่ได้อย่างรวดเร็วและที่สามารถทำลายบาเรียป้องกันอัตโนมัติได้ นั้นอาจเป็นเพราะเขาใช้เวทย์มนตร์ระดับต่ำธาตุลม น่าจะเป็น( Wind Arrow ) นะ และที่สำคัญเขายังสามารถใช้เวทย์มนตร์สมัยใหม่ ( magic clad sword ) ได้ ผมเชื่อว่า เขาต้องเป็น (( อัศวินเวทย์มนตร์ )) ในระดับสูงผู้ใช้เวทย์ลมแน่ๆเลย แต่ . .  . ]

[ อืม . . .แต่ว่าการที่เข้าป้องกันการโจมตีของเวทย์มนตร์นั้น (( Thunder Storm )) เพียงใช้แค่ท่าดาบหุ้มพลังเวทย์นั้น . . ดูยังไงมันก็เป็นการฆ่าตัวตายชัดๆ ]

[ ที่สำคัญ ทุกๆอย่างทั้งการป้องกันและโจมตีของเขานั้นใช้เพียงแค่ทักษะดาบทั้งหมดเลยนะ นั้นก็หมายความว่า เขาคงใช้โครงสร้างเวทย์มนตร์ที่พิเศษบางอย่างลงในดาบของเขาแน่ๆ หรือไม่ก็ . . ดาบนั้นคืออาวุธเวทย์มนตร์ !!! ]

[ อย่างงี้นี่เอง!!!  ถ้าหากดาบนั้นคืออาวุธเวทย์มนตร์ล่ะก็ ทุกเหตุผลที่กล่าวมาก็สามารถอธิบายได้ ]

[ แล้วเรื่องการโจมตีที่ทำให้เวทย์มนตร์ผสาน 2 ธาตุ นั้นไร้ผลล่ะ ตามทฤษฎีแล้ว ถ้าหากไม่ใช้เวทย์บาเรียเพื่อป้องกันการโจมตี ไม่มีทางเลยที่จะสามารถรับการโจมตีนั้นได้หรอกนะ ]

[ . .  งั้นแสดงว่าการโจมตีของเขาตอนนั้นมีพลังทำลายสูงกว่าเวทย์ผสาน 2 ธาตุสินะ มันจึกหักล้างกันและหายไป. .  ]

[ แต่ว่า !! เขาในตอนนั้น เขาไม่ได้ทำอะไรเลยสักนิด ไม่แม้จะกล่าวคำร่าย คุณจะบอกว่าเขาใช้เวทย์มนตร์ระดับสูงโดยที่ไม่จำเป็นต้องร่ายงั้นรึ !! ]

[ คะ-,คุณจะบอกว่า การโจมตีนั้นรุนแรงกว่าเวทย์มนตร์ขั้นสูงผสาน 2 ธาตุ อีกอย่างนั้นรึ !! . . สัตว์ประหลาดชัดๆ !! ]

 

การสนทนาเริ่มที่จะร้อนแรงยิ่งขึ้น มีเพียง รูการอนคนเดียวนั้นที่ยังคงใช้ความคิดคนเดียวอยู่ภายในหัวของเขา และสิ่งที่เขาคิดนั้นช่างแตกต่างจากข้อมูลที่ได้รับมามากนัก

 

( นี่มันอะไรกัน ทะ-,ทั้งๆที่เขามีพลังมากมายขนาดนั้น แต่ทำไมข้าคนนี้ถึงไม่รู้สึกถึงพลังเวทย์มนตร์ในตัวของเขาเลยซักนิด !! )

 

สำหรับเผ่าฮอปบิทนั้น แม้จะไม่เท่ากับพวกเอลฟ์ แต่เผ่าฮอปบิทนั้นก็ถือได้ว่ามีประสาทสัมผัสที่เฉียบคมต่อพลังเวทย์มนตร์

เขาได้สังเกตุเห็นตั้งแต่พบกันครั้งแรกแล้วว่ายูนั้นไม่มีพลังเวทย์มนตร์อยู่ในร่างกายเลยซักนิด และการประลองนั้นมันยิ่งทำให้รูการอนประหลาดใจหนักกว่าเดิม เพราะว่าสิ่งที่ยูแสดงพลังของเขาออกมานั้นดูยังไงก็ทำให้คิดว่าเขาต้องใช้เวทย์มนตร์ชัดๆทั้งๆที่เขาไม่มีพลังเวทย์ในตัวแท้ๆ แต่เหล่าอาจารย์ในที่นี้เขายังไม่รู้ว่ายูนั้นไม่มีเวทย์มนตร์

 

[ ท่านอาจารย์ใหญ่ครับ ]

[ หืม ? ]

 

รูการอนที่กำลังจมอยู่กับความคิดของเขานั้น เขาได้เงยหน้าขึ้นให้กับเสียงเรียกของอาจารย์ที่เรียกเขา

 

[ ดูเหมือนว่าจะมีบางอย่างส่งมาจากทาง ลัคซีเรียกิลด์ ครับ ]

[ จดหมายงั้นรึ? ]

 

เมื่อเขาได้เปิดซองจดหมายที่ผนึกด้วยแว๊กและดึงกระดาษออกมา

 

[ . . . . นี่มัน !!!! ]

 

เหล่าอาจารย์ที่กำลังถกเถียงเรื่องของ ยาชิโระ ยู ต่างมากันเงียบลงเมื่อได้ยินเสียงตกใจของรูการอน

 

[ ทะ-,ท่านอาจารย์ใหญ่? ]

 

แม้อาจารย์หนุ่มจะพยายามถามกับเขา แต่รูการอนก็ไม่ได้สนใจ

 

( . . หึๆ ตอนนี้เรื่องต่างๆปะติดปะต่อเข้าหากันแล้ว นี่สินะเหตุผลของความแข็งแกร่งของนาย ยาชิโระคุง )

 

สำหรับรูการอน ใบหน้าของยู ยาชิโระได้ถูกตราตรึงลงในสมองของเขาแล้ว ชายผู้เป็นหัวข้อถกเถียงในขณะนี้ และนั้นมันทำให้ที่มุมปากของรูการอนมีรอยยิ้มขึ้นมา

[ โฮะโฮะโฮะ . . . สำหรับเหตุผลนั้น เขาก็เป็นเพียงแค่เด็กหนุ่มธรรมดาไม่มีอะไรน่า

สนใจหรอก โฮะโฮะโฮะ ]

 

——————–

 

ที่โลกรูนเบิร์กแห่งนี้ “ชุดว่ายน้ำโรงเรียน” คืออุปกรณ์เวทย์มนตร์ชนิดหนึ่ง

มันมีความสามารถในการซ่อมแซมตัวเอง แม้มันจะขาดจนละเอียดแค่ไหนมันก็สามารถฟื้นฟูมาเป็นปกติได้ อีกทั้งความสามารถในการเพิ่มพลังการโจมตีทางเวทย์มนตร์ และยังมี ฟื้นฟูพลังเวทย์มนตร์อัตโนมัติ โดยที่มันจะดูดพลังเวทย์ที่อยู่รอบๆและเปลี่ยนมันเป็นพลังเวทย์ของผู้ใช้ และแม้ว่าจะถูกโจมตี มันก็ยังมีบาเรียป้องกันอัตโนมัติที่ป้องกันได้ทั้งกายภาพและการโจมตีทางเวทย์มนตร์

นี่มันสุดยอดแห่งอุปกรณ์เวทย์มนตร์ ที่มาพร้อมกับความสามารถพิเศษถึง 4 ความสามารถ แถมยังสามารถปลุกราคะในตัวผู้ชายได้อีกด้วย !!!

  

นี่แหละ พลังแห่ง ชุดว่ายน้ำโรงเรียน !!! 

 

ที่จริงในตอนที่สร้างมันนั้นผมต้องการสร้างสิ่งที่ใช้สามารถต่อสู้ในใต้น้ำ พอนึกถึงการต่อสู้ด้วยเวทย์มนตร์ และพัฒนามันไปๆมาๆจนกลายเป็น ชุดสูทสำหรับต่อสู้ใต้น้ำ และนั้นมันได้กลายเป็น 1 ในอุปกรณ์เวทย์มนตร์ชั้นนำสำหรับเหล่าจอมเวทย์หญิง

. . . . แต่จริงๆแล้วมันก็ไม่ค่อยเป็นที่นิยมนักหรอก เพราะ ราคาของมันโครตแสนแพง และมันทำให้เหล่าชายหนุ่มจิตใจไม่อยู่กับเนื้อกับตัวเวลาเห็นชุดว่ายน้ำโรงเรียน 

พวกเขาหลงใหลมันขนาดไม่จำเป็นจะต้องมีหญิงสาวใส่ชุดว่ายน้ำเลยก็ได้ เพราะ พวกเขาคลั่งใคล้ในตัวของชุดว่ายน้ำโรงเรียนต่างหาก

และนั้นมันทำให้พวกเขาต่างแย่งชิงชุดว่ายน้ำโรงเรียนที่มีอยู่เพียงจำกัด บอกได้เลยเวลานั้น มันรุกลามใหญ่โตจนกลายเป็นสงครามย่อมๆเลยทีเดียว

ดูเหมือนว่าเฮนเรียสต้าเธอจะได้รับมันมาจากเหล่าขุนนางในอาณาจักรเคสโตรเรีย เหล่าขุนนางคงมอบชุดว่ายน้ำให้แทนการที่จะต้องจ่ายภาษี (ที่จริงตอนที่เหล่าขุนนางมอบชุดว่ายน้ำโรงเรียนที่เก็บไว้ในกล่องและห่อและปิดล็อคอย่างดีให้กับราชานั้น เขาแทบจะร้องไห้เป็นสายเลือดเลยทีเดียว )

และราชาของเคสโตรเรียคงจะมอบให้กับเธอเพื่อมาประลองกับผมโดยเฉพาะ

 

[ หืมม . . . นั้นสินะ ชั้นว่าแล้วทำไมเธอถึงดูแข็งแกร่งกว่าเดิมนิดหน่อย ]

 

แม้เธอจะดูประหลาดใจแต่เธอก็ถอนหายใจออกมา 

เดี่ยวนะ ผมหูฝาดไปเองรึปล่าวทำไมผมรู้สึกว่าเสียงถอนหายในนั้นเหมือนกับว่าแผนการของเธอผิดพลาดกัน. .  . .

 

[ ก็อย่างที่ผมเคยบอกไว้ โดยพื้นฐานแล้ว ชุดว่ายน้ำโรงเรียนมันมีความสามารถในด้านการสนับสนุน การที่จะดึงพลังมันออกมาได้นั้นขึ้นอยู่กับตัวเอง และเธอได้แสดงให้เห็นแล้วว่าเธอ สามารถใช้มันเพื่อสร้างเวทย์มนตร์ขั้นต้นและขั้นกลางได้มากมายราวกับสายฝน และเธอยังสามารถใช้เวทย์มนตร์ผสานได้อีกด้วย อีกอย่าง ความสามารถในเชิงดาบของเธอก็ถือว่าดีมากอีกด้วย เรียกได้ว่าสูสีกับซิลเวียเลยนะ ]

 

หลังจากการดวลกับยัยยูริหัวม้วน ,เอ่อหมายถึง เฮนเรียสต้า เดอร์ เคสโตรเรีย นะ

รู้มั้ย รางวัลที่ผมได้รับหลังจากชนะการดวลคืออะไร . . 

สิ่งที่ผมได้รับคือ ชุดว่ายน้ำโรงเรียนที่ยังไม่ได้ซักของเด็กน้อยวัย 12 ปี เลยนะ !! 

หึหึ

ผมถือมันกลับมาที่ห้องพักในโรงแรม และกำลังคุยกับอลิเซียที่ตามมาดูว่าผมจะทำอะไรกับมัน

หลังจากเฮนเรียสต้าถอดมันออกมายังไม่ทันได้ซัก. .

เธอก็ส่งมอบมันให้กับผมทันทีด้วยใบหน้าที่แดงแจ๋

และ น-ะ,ในที่สุด !!! ผมก็ได้มันมาแล้ววว

ชุดว่ายน้ำที่เพิ่งถูกถอดมาสดๆของเด็กสาวบริสุทธิ์วัย 12 ปี ฮ่าฮ่าฮ่า

ว่าแต่ ผมควรจะทำยังไงกับมันดีล่ะ . . 

ลองใส่มันดีมะ ???

 

[ คิคิ ให้ชั้นลองใส่เอาม๊า~ ]

 

ใครมันจะอยากดูเด็กโลลิใส่กันห๊ะ !! อย่างน้อยก็มีผมคนหนึ่งล่ะ ที่ไม่ได้แฮปปี้กับมัน (คิดในใจ)

 

[ มู่~ ยูบ้าสุดด ,แต่ก็นะ สมแล้วที่เป็นยู คิคิ ]

[ อย่าเข้ามาใกล้เซ่ มันทำให้ผมหายใจไม่ออกนะ ]

 

ขณะที่ผมกำลังหยุดอลิเซียด้วยมือข้างเดียว ผู้ที่ชอบเข้ามากอดผมอย่างที่เธอชอบทำ

พร้อมกับคิดว่าผมควรจะทำอย่างไรกับชุดว่ายน้ำนี้ดี. . 

ถ้าหากผมเอามันไปขายล่ะก็คงเป็นเงินมหาศาลเป็นแน่

แต่ว่า 

เพื่อนเอ๋ย 

ผมไม่ได้อยากมีเงินมากมายอะไรขนาดนั้นหรอกนะ

มันอาจจะฟังดูบ้าซักหน่อย แต่ดูเหมือนว่าผมจะหลงไปสร้างสิ่งสุดยอดของโลกนี้เข้าให้แล้ว (ถึงแม้ที่โลกเก่าผมมันเป็นของมีทั่วๆไป)

 

[ ยาาาชิโระ ซาาาางงง !?  คุณอยู่มั้ยค้าาาา ดิฉันได้ยินมาว่าคุณกลับมาถึงแล้วว ]

 

 ” ก๊อกๆ ”

พร้อมกับเสียงเคาะประตู ผมได้ยินเสียงเรียกของเบอร์นาเดสที่ด้านนอกของประตู

 

[ บะ- , เบอร์นาเดส !!! ]

 

ซะ-, ซวยแล้ว !! 

เพราะในห้องผมตอนนี้ มีเจ้าหญิงแห่งลีซาเลี่ยน หรือก็คือ อลิเซีย อยู่น่ะสิ

ถ้าหากเรื่องที่เจ้าหญิงมาอยู่ในที่ๆแบบนี้กับผู้ชาย 2 ต่อ 2 เผยแพร่ออกไปล่ะก็ . . .

 

[ ค๊า~ ดิฉันเอง เบอร์นาเดส ตอนที่คุณกำลังไปประลองหรืออะไรสักอย่างนั้น ดิฉันไปเสาะแสวงหาร้านอาหารอร่อยๆมาค๊า ดิฉันเลยว่าจะมาชวนคุณทานด้วยกันและแชร์ค่าอาหารกันค๊า~ ]

 

ช่างเป็นคนดีจริงๆเจอของอร่อยๆมาชวนผมไปทานด้วย. . .

แต่ว่า . . .

เธอกล้าพูดคำว่าแชร์ออกมาได้ไงห๊ะ !!! 

ทั้งๆที่เธอแดกซะขนาดนั้น !!

อย่ามาพูดแบบว่ามันเป็นเรื่องปกติเซ่ !! 

 

[ ? . . มีอะไรแปลกหรอคะ แล้วทำไมดิฉันรู้สึกเหมือนว่ากำลังถูกดูถูกอยู่แหะ ]

[ อะ ห๊ะๆๆๆ ไม่มีอะไรแปลก ไม่มีๆ เธอรออยู่ด้านนอกนะเดี่ยวผมจะออกไปเดี่ยวนี้ ]

 

เพราะว่าอลิเซียทำท่าเหมือนจะพูดอะไรบางอย่าง ผมจึงทำนิ้ว ” จุ๊ๆ ” เพื่อห้ามไม่ให้เธอส่งเสียง พร้อมคุยกับเบอร์นาเดสที่อยู่อีกฝั่งของประตู

 

[ . . . มีบางอย่างน่าสงสัยแหะ ]

 

” ก๊อก แก๊กๆ ” ,, ” ปั้งงง ” (เสียงพังประตู)

 

[ !? ]

 

ขณะที่ผมกำลังคิดอยู่นั้น ก็มีเสียงก๊อกแก๊กๆที่ลูกบิดประตู ทันใดนั้น !! ประตูก็ถูกพังลง พร้อมกับเบอร์นาเดสที่พุ่งเข้ามาในห้อง

 

[ !! . . . ดิฉันอุส่าคิดว่าคงยากที่ยาชิโระซังจะไปล่วงเกินเหล่าเด็กสาวโลลิทั้งหลายได้ แต่ว่า. . . คาหนังคาเขาเลยนะคะ !!! ยาชิโระซัง !!!! ]

 

เพราะภาพที่เบอร์นาเดสเห็น คือ ภาพของผมที่กำลังนั่งอยู่บนเตียงนอนโดยที่มีอลิเซียอยู่ที่ด้านหลังของผมพร้อมกับกำลังกอดคอของผมอยู่

ถึงผมจะไม่แน่ใจนัก . . 

แต่ผมว่า ผมคงกำลังถูกมองว่าเป็นไอ้โลลิคอนอีกแล้วสินะ . .

 

[ เห้ยๆๆ ผมไม่ได้แตะต้องอะไรเธอเลยนะ !! ]

[ พวกอาชญากรทุกคนก็พูดแบบนี้ละคะ !!!  ]

 

เบอร์นาเดสเธอได้ยิ้มออกมาด้วยใบหน้าที่เหมือนกับจะบอกว่า “จะอธิบายว่าไงล่ะ” 

มันสักพักแล้วที่เธอไม่ได้ทำหน้าตากวนโอ้ยแบบนี้

 

[ ยู คนนี้คือ? ]

 

อลิเซียที่กำลังคล้องคอของผมอยู่ได้ลุกขึ้นยืน พร้อมกับเดินไปประจันหน้ากับเบอร์นาเดสและถามได้ขึ้น

 

[ ดิฉันเป็น [Agent] , เบอร์นาเดส The [Gunner] ค่ะ !!! คะ-,คุณเป็นคนรู้จักของยาชิโระซังหรือคะ ? ]

 

แล้วก็อีกครั้งเบอร์นาเดสเธอประกาศชื่อของเธอออกมาก่อนที่ผมจะทันได้พูดอะไร

เบอร์นาเดสเธอได้ยืดอกและมองลงมาที่อลิเซีย เหมือนเธอจะสงสัยในคำพูดของอลิเซียค่อนข้างมาก

ความสูงของทั้งสองช่างแตกต่างกันมากทีเดียว เพราะอลิเซียเธอสูงถึงเพียงกระดูกไหปลาร้าของเบอร์นาเดสเท่านั้น

สำหรับคำตอบของคำถามนั้น อลิเซียเธอได้ยิ้มออกมาราวกับนางฟ้า พร้อมกับหมุนตัว 1 รอบและโค้งให้กับเบอร์นาเดสเล็กน้อย

 

[ หนูเป็นภรรยาของเค้าค่ะ ]

 

และนั้น อลิเซียเธอโชว์ต่างหูที่หูขวาของเธอ มั่นช่างเหมือนกันภรรยาที่มักจะโชว์แหวนแต่งงานใส่พวกเหล่าสาวๆที่พยายามจะจีบแฟนของเธอ . .

 

[ . . . ยาชิโระซัง— ]

[ ดะ-,เดี่ยวก่อนๆ เธอจะเข้าใจเรื่องทั้งหมดถ้าพูดคุยกันก่อน!! ]

 

ผมพยายามพูดหยุดเบอร์นาเดสที่กำลังล้วงมือเข้าไปที่ใต้กระโปรงของเธอ

ในตอนนั้น ดวงตาของเธอช่างดูน่ากลัวมากๆ

.ใช่แล้ว เมื่อ 3 ปีก่อน ผมได้เดินทางไปทั่วโลกเพื่อทำภารกิจปราบปรามจอมมาร มันมีครั้งหนึ่งที่ผมเกิดทำอะไรบ้าๆระหว่างการเดินทาง ในตอนนั้น เพราะการเดินทางที่ยาวนานมันช่างขาดแคลนเหล่าพี่สาวแสนสวยรอบกาย ความอดทนอดกลั้นนั้นมันทำให้ผมเสียสติ และนั้นผมได้บุกเข้าไปถล่มพวกปีศาจในขณะที่บนหัวของผมกำลังสวมกางเกงในของเพื่อนในกลุ่มที่เดินทางไปด้วย(แน่นอนว่าของผู้หญิง) และผมบดขยี้พวกมันพร้อมกับหัวเราะอย่างบ้าคลั่ง

หลังจากนั้น เมื่อสติผมกลับมา ผมรู้สึกเสียใจมากที่ผมในตอนนั้นดันไปรื่นรมย์กับชุดชั้นในของหญิงสาวอกกระดาน 

ทำไมผมไม่หยิบของสาวโนตมมานะ !!!!!! 

 และหลังจากนั้นผมก็ถูกเพื่อนสมาชิกเดินทาง(กลุ่มผู้หญิง)ที่เสียสติเหมือนกับผมตอนนั้นรุมประชาทัณฑ์จนเละ

ก็เรื่องที่เล่ามาทั้งหมด คือผมจะบอกว่าดวงตาของเบอร์นาเดสน่ากลัวเหมือนกับดวงตาของซิลเวียตอนนั้นเลย

 

[ เธอกำลังเข้าใจผิดอย่างมหันต์นะ ทะ-,ที่จิงแล้ว คะ-,เด็กหญิงคนนี้คะ-,คือ อ่า อลิเซียคือคนรู้จักของผมเอง และที่สำคัญ ผมไม่มีทางที่จะไปแตะต้องเด็กสาวอกกระดานโลลิโลลิแบบนี้หรอก อีก 10 ปี ค่อยกลับมาไหม่เถอะ !!! ]

[ . . . อืมๆ ก็จริงนะคะ ยาชิโระมีรสนิยมกับผู้หญิงที่มีอายุ+นมใหญ่. . . ]

 

เบอร์นาเดสเธอนำมือของเธอไว้ที่คาง มันคือท่าทางที่เธอกำลังคิดเกี่ยวกับเรื่องที่ผมพูด  , อลิเซียเองเธอก็พยักหน้าเห็นด้วยกับคำพูดของเบอร์นาเดสหลายๆครั้ง . .

. . . ฟู่วว รอดตัวไป แค่นี้ผมก็รอดพ้นจากข้อกล่าวหาว่าเป็นไอ้โลลิค่อนแล้ว เดียวผมพูดย้ำเรื่องที่ผมคลั่งหญิงสาวมีอายุ+นมใหญ่อีกนิดหน่อย เท่านี้ผมก็รอดตัวแล้ว . . .

 

[ มะ-,ไม่จริง ยู!! ทำไมที่รักโหดร้ายกับเค้าขนาดนี้ !!  ทั้งๆที่เมื่อวานพวกเรายังหวานกันขนาดนั้นแท้ๆ ]

 

ยะ-,ยัยนี้ !! . . 

อยู่ๆอลิเซียเธอก็แต่งเรื่องขึ้นแล้วทิ้งระเบิดก้อนใหญ่ออกมา !!!

 

[ ขยะ. . ขยะย่อมเป็นขยะอยู่วันยังค่ำ!! ต้องลงโทษ !! ต้องลงโทษษษษ !! ]

 

มีบางอย่างขนาดใหญ่โผล่ออกมาจากในกระโปรงของเธอ มะ-,มันคือ!! ปืนยาว 

ขนาดของมันสูงพอๆเท่าตัวคนเลยทีเดียว!! 

หลังจากเธอดึงปืนไรเฟิ้ลออกมา เธอก็หันปากกระบอกปืนมาจ่อที่หน้าผากผม . .

ยะ-,ยัยนี่ เอาจริงดิ !! 

แต่ที่สำคัญ ไอ้นั้นมันคือปืนไรเฟิ้ลจริงๆหรือ . . 

ผมอยากจะแยกชิ้นส่วนมาวิเคราะห์จังเลยน๊า~

 

[ อย่ากังวลไปค่ะ แม้ดิฉันจะยิงพลาดทั้งๆที่คุณอยู่ด้านหน้าแท้ๆ แต่มันก็ปลอดภัยแน่นอนค่ะ เพราะว่าปืนของดิฉันเปลี่ยนเป็นกระสุนเวทย์มนตร์ [ สถานะชา ] ทุกกระบอกแล้วค่ะ ]

[ เธออย่าคิดเผื่อที่จะยิงพลาดเซ่ !! ]

 

“ปัง !! ”

บิริบิริบิริบิริบิริบิริบิริ !!!?

 

[ ก่อนที่จะรับการเทศนาจากดิฉัน โดนช๊อตจนเดี้ยงไปซะเถอะค่ะ ยาชิโระซัง !! ]

 

เมื่อกระสุนของเธอยิงมาที่ตัวผม มันทำให้ร่างกายของผม ชักแหง๊กๆ จนล้มกลิ้งไป . . 

ถึงแม้ตอนนั้นผมจะนอนตัวชาขยับไม่ได้ แต่ผมก็คิดในใจไปด้วยว่าจะลงโทษเบอร์นาเดสยังไงดีที่เธอเข้าใจผิดและมาลงโทษผมแบบนี้. .

และที่สำคัญ ยัยอลิเซียก็กำลังหัวเราะคิกๆ เยาะเย้ยให้กับผมเหมือนเดิมเช่นเคย . .