ผู้กล้าคนก่อนอยากจะเกษียณ - ตอนที่ 61 หัวใจแห่งการไถ่บาป

[ เอาล่ะ เสร็จแล้ว แบบนี้โอเครึปล่าว ? ]

[ อ่าห๊ะ . . ขอโทษเกี่ยวกับนี่ด้วย ขอบคุณนะ ]

[ ไม่เป็นไร ยาชิโระคุง ]

ในขณะที่ผมกำลังเก็บอุปกรณ์ดำรงชีพต่างๆเริ่มตั้งแต่หมอนไว้บนหลัของซิลเบอร์ สุดหล่อคุงก็ช่วยเหลือผมทันที เขาเป็นผู้ชายที่ [ ให้ผมช่วยนายนะ ] โดยที่ผมยังไม่ทันได้พูดอะไร

เพราะธรรมชาติเขาเป็นงี้สินะ ถึงได้ป็อบปูล่า

[ คุเคะ ]

[ บ้าจริง ดันมายินดีและคึกคักเพราะได้แบกของเนี้ยนะ ]

ในขณะที่วางของทั้งหมดลงบนหลังของซิลเบอร์ มันก็ร้องออกมาด้วยน้ำเสียงที่ดูเหมือนอารมณ์ดี

เจ้านกเด็กนี่ ดูเหมือนว่ามันไม่ได้รู้สึกอยากจะขอโทษที่จับผมห้อยหัวหรือเหวี่ยงผมไปมาเลยสักนิด

[ ยาชิโระคุง นายกำลังจะไปทำอะไรต่อรึปล่าว ถ้าหากนายมีเวลาว่างซักหน่อย ไม่ลองไปพบกับอาเคเนะและคนอื่นๆกันล่ะ ? ]

สมาชิกฮาเร็มนั้นนะหรอ ทวินเทลจังและคนอื่นๆ ถึงนายจะพูดออกมาแบบนั้น แต่ผมก็ไม่เคยจะมีความทรงจำดีๆกับยัยทวินเทลจังนั้นหรอกนะ

[ อ่า~ . . .แต่ผมคิดว่าคงจะดีกว่าถ้านายไม่ไปเจอ อาคาเนะ ]

ขณะที่ผมกำลังคิดประโยคเพื่อจะปฎิเสธเขา สุดหล่อคุงก็ยิ้มออกมาแห้งๆพลางเกาแก้ม

ด้วยการกระทำนั้น . . . ผะ- ผม . . รู้สึกแย่กับมันจริงๆ

[ ก็หลังจากที่ยาชิโระคุงแยกตัวออกไป  ถึงหลายๆสิ่งที่เธอทำหรือคำพูดของเธอจะรุนแรงไปหน่อย แต่อาคาเนะน่ะกังวลเกี่ยวกับนายมากเลยนะ แต่ว่าหลังจากที่พวกเราได้รับการฝึกจากนอร์นซัง เธอก็เลยบอกว่าครั้งหน้าถ้าเจอนาย เธอจะลงโทษนายที่ทำให้เธอกังวลเปล่าๆ!! . . ดูเหมือนเธอจะโกรธเกี่ยวกับเรื่องนี้พอควร เพราะงั้นบางที ถ้าหากนายไปพบเธอตอนนี้ นายอาจจะถูกต่อยซัก 2-3 ทีล่ะมั้ง ]

สุดหล่อคุงกล่าวออกมาพลางยิ้มๆ

เห้ย เวลานี้มันไม่ควรที่นายจะยิ้มไม่ใช่เรอะ

[ก็อย่างที่ว่ามานะ เอางี้ดีกว่า ฝากเป็นคำพูดถึงอาคาเนะและคนอื่นๆหรืออะไรก็ได้ที่นายอยากจะสื่อถึงพวกเธอดีกว่ามั้ย? ]

[ อ่า~ . . ฝากบอกพวกเธอด้วยว่า ผมขอโทษนะที่ทำให้พวกเธอเป็นห่วง ]

มันไม่ใช่ว่าผมมีอะไรอยากจะพูดกับพวกเธอหรอกนะ

[ ผมจะไปบอกให้นะ ]

สุดหล่อคุงผยักหน้าพร้อมกับยื่นมือขวาของเขาออกมา

[ หือ? . . จับมือ? ]

[ ใช่แล้ว ตลอดเวลาที่อยู่ในลัคซีเรีย พวกเราไม่เคยได้ร่ำลากันอย่างเป็นทางการเลยสินะ ? ]

สุดหล่อคุงกล่าวออกมาพลางจ้องมองมาที่ผม มันเป็นดวงตาที่ใครได้พบก็สามารถที่จะรู้สึกถึงความเข้มแข็งภายในดวงตานั้น

[ ดูแลตัวเองด้วยนะ . . .แล้วพบกันอีกครั้ง ]

เขาไม่ได้ต้องการที่จะหยุดการผจญภัยของผม แต่เขาเลือกที่จะใหัผมสัญญาว่าจะมาพบกันอีกครั้ง 

ทั้งๆที่ไม่รู้ว่าผมนั้นคือผู้กล้า เขารู้แค่เพียงว่าผมคือคนธรรมดาที่ไม่มีพลังเวทย์มนตร์

ตามปกติ คงจะต้องพูดว่า “หยุดทำเรื่องที่เป็นอันตรายแบบนี้ได้แล้ว” 

ก็จริงนะ มันอันตรายจริงๆ

ที่นี่คือต่างโลก ถ้าคุณสงสัยว่ามันจะอันตรายสักแค่ไหนกันเชียว? เชื่อเถอะมันเกินกว่าที่ญี่ปุ่นเยอะเลย

ทั้งฆาตกรและโจรขโมยที่มีมากมายเหมือนกัน แต่ในโลกนี้ยังมีมอนเตอร์อีกเพียบ

แต่ว่า ถึงเขาจะรู้เรื่องเหล่านี้อยู่แล้ว เขาก็ยังกล่าวคำพูดกับผมราวกับอวยพรในการผจญภัยของผมและขอให้มีชีวิตอยู่จนพบกับเขาอีกครั้ง

. . . . หมอนี่เป็นคนดีจริงๆ ผมคงต้องเปลี่ยนทัศนคติที่มีต่อเขาสักหน่อย ไม่งั้นคงหยาบคายแย่

[ โอ้ว แล้วพบกันใหม่นะ . . อืมม~ อามากิคุง? ]

[ เรียกผมว่า ไคโตะก็ได้นะ ยาชิโระคุง ]

ผมกล่าวออกไปพลางจับมือกับเขา เขาก็ตอบกลับมาพร้อมกับรอยยิ้มแห้งๆ

[ เช่นนั้น นายก็เรียกผมว่า ยู เถอะ ]

[ ! . . เข้าใจแล้ว ยู ]

ผมและสุดหล่อคุง ไม่สิ . . . ไคโตะ ใช่แล้ว นี่คือครั้งแรก ถึงจะไม่ได้สนิทสนมอะไรกันทั้งๆที่มาจากโลกเดียวกัน แต่ว่า เขาก็คือ [เพื่อน] ของผม

———–

[ แล้วเจอกัน ! ]

[ คุเคะ~! ]

[ อ่า ระวังตัวด้วย! ]

[ โอ้ว ]

เด็กผู้ชายที่มีผมสีดำเหมือนกันผมเดินจากไปพร้อมกับนกขนาดใหญ่ยักที่มีสำภาระของเขาอยู่บนหลัง

เขาตะโกนคำพูดบอกลาออกมาพลางโบกมือของเขา

ยาชิโระ ยู เขาเป็นเพียงแค่คนธรรมดาที่ติดร่างแหในการอัญเชิญมาด้วย

ใช่แล้ว หลังจากที่เขาบอกชื่อของเขาในตอนที่เราพบกัน เขาก็ไปพบกับนอร์นเพื่อนเข้ารับการฝึก และตอนนี้ออกเดินทางเพื่อผจญภัย 

เด็กผู้ชายที่มาจากเมืองเดียวกับผม

เพราะรู้ว่าตัวเขานั้นไม่มีพลังเวทย์ เขาจึงไปพบกับหัวหน้ากิลด์ลัคซีเรียน นอร์นซัง และได้รับการเรียนรู้เกี่ยวกับวิชาป้องกันตัวจากเธอ

เมื่อผมรู้เรื่องนี้ครั้งแรกจากองค์หญิง ถึงผมจะตกใจ แต่ผมก็รู้สึกผิด

เพราะเขาติดร่างแหของการอัญเชิญมาด้วย มันจึงทำให้เส้นทางในชีวิตของเขาเปลี่ยนไปโดยสิ้นเชิง

อีกอย่าง เมื่อพูดถึงตอนที่พวกเราถูกอัญเชิญมา ผมนั้นไม่สามารถแตะต้องเจ้าปีศาจที่ชื่ออัคนีร่านั้นได้เลย และเด็กผู้หญิงคนนั้น ผู้ที่ฝันว่าอยากจะเป็นอัศวิน เธอก็ตาย . .

ผมรู้สึกผิด ผิดต่อยู . . 

และเธอเช่นเดียวกัน

ก็นะ หลังจากรู้ซึ้งสักทีว่าตัวผมนั้นไร้พลังแค่ไหน ผมได้แต่ไข้วคว้าหาพลังเพื่อที่จะสามารถต่อกรกับเหล่าปีศาจได้ และต้องขอบคุณสิ่งนี้ ผมจึงสามารถช่วยเขาเอาไว้ได้

[ ขอบคุณพระเจ้า . . ที่ผมจบเรื่องนี้ได้โดยที่เขาไม่ตาย ]

เมื่อ 2-3 วันก่อน เกิดการต่อสู้กับเหล่ามอนเตอร์ที่ผู้ใช้ภูติผีบงการมัน

ดูเหมือนว่าเขาก็อยู่ระหว่างการต่อสู้ครั้งนี้ด้วยเหมือนกัน

ถ้าหากพวกเรามาถึงที่นี้ช้าไปกว่านี้สักนิด . . ยูคง . . ไม่สิ ไม่เพียงแค่ยู ผู้คนอีกมากมายจะต้องตาย

[ . . .ใช่แล้ว ผมลืมไปซะได้ ! ]

ใช่แล้ว เหตุผลที่ว่าทำไมผมถึงออกมาจากงานบูรณะเมืองกลางคัน นั้นก็เพราะผมมารับคนกลุ่มหนึ่งที่กำลังเดินทางมาถึงที่นี่แล้ว

[ . . . ดูแลตัวเองนะ ]

อีกครั้งที่ผมมองไปทิศทางที่ยูจากไปหายไปท่ามกลางฝูงชนที่เดินขวักไขวกันไปทั่ว

และกล่าวออกมาอย่างแผ่วเบา

—————-

แม้ว่าการจะเดินผ่านฝูงชนเหล่านี้นะจะใช้เวลาสักหน่อย แต่เขาก็ใช้วิธีเคลื่อนไหวไปตามยอดตึกแทน

ไอ้สิ่งที่เหมือนกับอนิเมะนี้สามารถเป็นไปได้ถ้าหากร่างกายของเขาถูกเพิ่มพลังด้วยเวทย์มนตร์

ขณะมุ่งตรงไปยังทิศทางที่ป่าแห่งความสับสนตั้งอยู่ ในที่สุดเขาก็ถึงประตูทางทิศใต้ ที่นี้มี รถที่ใช้ม้าลากอยู่2 คัน และมันถูกต่อเติมจนดูหรูหรา

หญิงสาวที่มีผมสีบอร์นและผิวสีน้ำตาลลงมาจากรถม้าและหันสายตาไปยังไคโตะ

[ เลดี้นั้นไม่ควรที่จะต้องเป็นคนที่ต้องรอนะ รู้รึปล่าว? ]

เมื่อหญิงสาวคนนั้น ผู้ที่ยังดูสาวและอาจจะอายุไม่เกิน 25 ปี เธอเดินเข้ามาใกล้ไคโตะ และกล่าวออกมาอย่างขำๆ

[ ขออภัยด้วยครับ พอดีผมมัวแต่คุยกับคนรู้จักที่ผมไม่ได้เจอเขามาสักพักแล้ว. .  ]

เมื่อเขากล่าวคำขอโทษ เธอก็หัวเราะออกมาเล็กๆและเผยรอยยิ้มอันมีเสน่ห์ 

และเธอก็หันสายตาของเธอกลับไปมองยังที่รถม้า

[ ข้าไม่มีปัญหาอะไร ยังไงพวกเราก็มาถึงที่นี่แล้ว ]

ต่อจากหญิงสาวผิวน้ำตาล ก็มีอีกคนหนึ่งลงมาจากรถม้า

ด้วยผิวที่ขาวและดวงตาสีเขียว เส้นผมสีเขียวสลวยที่ดูราวกับใบไม้สดยามต้องกับแสงอาทิตย์ มันสะท้อนแสงราวกับอัญมณี

เธอกำลังอยู่ในชุดสีแดงที่ดูคล้ายกับมิโกะ เธอเป็นเด็กสาว ไม่สิ ยังเป็นแค่เด็ก น่าจะ 8 ขวบได้ เด็กหญิงตัวเล็กๆลงมาจากรถม้าด้วยท่าทางที่เชื่องช้า

[ ทรี เลิกล้อเล่นกับท่านผู้กล้าได้แล้ว ]

[ ฟุฟุ เข้าใจแล้วค่ะ ท่าน”แม่มดแห่งกาลเวลา” ]

เด็กสาวผู้มีผมสีเขียวและใบหูที่เรียวยาวและหญิงสาวผมบอร์น ดูเหมือนว่าพวกเธอจะมีสถานะเป็นนายกับบ่าว แต่ ในความนับถือนั้น ดูเหมือนว่าจะมีความสัมพันธ์อื่นอยู่ มันดูเหมือนเพื่อนกัน พวกเธอดูราวกับเป็นพี่น้องกัน . . 

ขณะที่ไคโตะกำลังคิดอยู่นั้น เด็กผู้หญิงที่ถูกเรียกว่า “แม่มดแห่งกาลเวลา” ก็หันมาทางเขา

[ ถ้ากระนั้น พวกเราไปกันได้รึยังคะ ท่านผู้กล้า ]

ดวงตาที่จ้องมองไปยังไคโตะนั้น มันเข้มแข็มซะจนรู้สึกถึงความแน่วแน่นั้นได้

———————-

ไอ้หน้าหล่อช่างเป็นคนดีจริงๆ

หนับหนุนแมวเลียได้ที่

kbank 0708329649 กิตติพิชญ์

——————-