ผู้กล้าเงาสุดแกร่ง อยากมีชีวิตอย่างคนธรรมดา - ตอนที่ 30

หลังจากแยกกับเอลิเซีย ผมก็มุ่งหน้าไปที่ปราสาทซึ่งตั้งอยู่ใจกลางเมืองหลวง

และพบกับคนรู้จักระหว่างทาง

[ ไอ้ ‘งาน’ ที่ว่ามันอะไรนะ  ไม่มีใครออกคำสั่งให้ทำไม่ใช่เหรอ? ]

ผู้หญิงผมสีชมพูอ่อนในชุดทหารพูดพลางถอนหายใจ

เห็นได้ชัดว่าเธอฟังที่ผมกับเอลิเซียคุยกันอยู่

อย่ามาติดอุปกรณ์ดักฟังคนอื่นตามใจชอบสิ… อืมม แต่องค์กรก็ชอบทำแบบนี้อยู่แล้วนี่นา แถมยังมีอีกหลายวิธี บางทีคนขององค์กรอาจจะแอบซุ่มดูอยู่ใกล้เราและเล่าให้คริสฟังก็เป้นได้

[ แม้ผมจะไม่ทำ คนอื่นก็ทำอยู่ดี อย่างอดีตคนที่แค้นเขาน่ะนะ ]

[ …การทำอะไรพลการจะพาเรื่องไปยุ่งกว่าเดิมนะ ]

[ ผมถึงได้ขอร้องคริสไงล่ะ ]

เมื่อได้ยินคำตอบของผมกลับมา คริสจึงถอนหายใจ

จากนั้นก็ยื่นกระเป๋าสีดำให้ผม

[ ของที่นายต้องการ ลองตรวจสอบดูสิ ]

ผมรีบกระเป๋าจากคริสและเปิดดู

สิ่งที่อยู่ในกระเป๋าคือสร้อยข้อมือสีดำ

[ การบำรุงรักษาล่ะ? ]

[ สมบูรณ์แบบ นอกจากนี้ยังทำให้นายใช้ได้อย่างเคยชินเหมือนเมื่อก่อนด้วย ]

[ ช่วยได้มากเลยล่ะ … ว่าแต่มีใครใช้จนถึงเมื่อเร็วๆ นี้บ้างไหม? ]

[ ครึ่งปีก่อนมีคนมาลองยิงอยู่บ้าง แต่ก็นั่นแหละ ไม่มีใครเก่งเท่านายอีกแล้ว ดังนั้นถึงเก็บไว้ในโกดังตลอด ]

[ … รู้สึกแปลกชอบกล พอรู้ว่าคู่หูของผมต้องไปอยู่ในโกดังเก็บของฝุ่นเขลอะแบบนี้เนี่ย ]

[ ก็ไม่ได้อยากเก็บไว้ในโกดังเฉยๆ หรอก แต่ประสิทธิภาพมันสูงเกินไปและยังหาผู้สืบทอดมาใช้มันไม่ได้เท่านั้นเอง ]

ผมพยักหน้าให้กับคำพูดของคริส

เมื่อมองไปที่สร้อยข้อมือสีดำก็ทำให้ผมรู้สึกคิดถึง

ผมสวมสร้อยข้อมือสีดำที่ข้อมือซ้ายเพื่อให้เคลื่อนไหวได้อย่างที่เคย

รู้สึกถึงน้ำหนักที่แขนข้างหนึ่งเหมือนที่เคยเป็น ทันใดผมจึงพูดในสิ่งที่คิดอยู่ออกไป

[ แต่ก็แค่ตอนนี้ล่ะนะ แล้วก็ขอบคุณนะเรื่องเมื่อคืนที่ร่วมมือด้วย ไม่งั้นคงแย่ไปแล้ว ]

[ ถ้าคิดแบบนั้นก็อยากให้ตั้งใจทำงานหน่อยล่ะ พยายามเพื่อไม่ให้คุณเอลิเซียจับพิรุธว่านั้นเป็นโรเบิร์ตตัวปลอมได้เลยใช่มั้ยล่ะ? รู้ใช่มั้ยว่าหุ่นปลอมนั้นราคาเองก็แพงเอาเรื่องเลยนะ ]

[ …ผมไม่มีเงินด้วยสิ จะพยายามแล้วกัน ]

[ ไม่ต้องห่วง ทางองค์กรจะจ่ายให้เอง ]

ผมสงสัยที่คริสตอบกลับมาเช่นนั้น

[ แปลว่าทางองค์กรยอมรับปฏิบัติการครั้งนี้เหรอ? ]

[ ฉันบอกรายละเอียดไม่ได้ แต่ส่วนใหญ่ก็อย่างที่นายคาดคะเนไว้ ]

คริสพูดพร้อมกับชี้ไปยังสร้อยข้อมือสีดำ

[ ยังไงก็ตาม คงรู้ใช่มั้ยว่าถ้าว่า… ถ้าหากภารกิจล้มเหลวเราจำเป็นต้องกำจัดนายไปด้วย ดังนั้นช่วยทำตามแผนการด้วย… ก็นะ หากเป็นคนที่เชี่ยวในการต่อสู้อย่างนายคงสบายอยู่แล้วล่ะ ]

คริสส่ายหน้าไปมา

[ ไม่หรอก ]

[ หืม? ]

[ ทางนี้คือ―― ทรูเอทจากกองร้อยที่หนึ่งพูด ]

นี่ไม่ใช่เพื่อประเทศ

แล้วเพื่อเอลิเซียงั้นเหรอ? ――ก็ยังไม่ใช่

มีเพียงความเอาแต่ใจของผมเท่านั้น

วันนี้ ผมจะฆ่าศัตรูด้วยความตั้งใจของตัวเองเป็นครั้งแรก