ผู้กล้าเงาสุดแกร่ง อยากมีชีวิตอย่างคนธรรมดา - ตอนที่ 39

หลังเลิกเรียน

พวกเราสี่คนเดินกลับบ้านด้วยกันตามปกติ

[ อุ๊ จะกลับกันแล้วเหรอ ]

[ กลับนะสิ ทุกคนเขารอนายคนเดียวเลยนะ? ]

[ แย่ๆ กระดานดำยังลบไม่หมดเลย ]

[ อา… ที่เป็นแบบนี้ก็เพราะนายหลับในชั้นเรียนไม่ใช่รึไง? ]

เอลิเซียพูดใส่กุเร็น ขณะที่เธอเก็บสัมภาระลงในกระเป๋า

[ ยังไงก็เถอะ พักนี้การเรียนเริ่มจริงจังขึ้น ถ้าไม่เข้าใจก็พลอยหลับได้เลยสินะคะ ]

มิเซ่พูดด้วยรอยยิ้ม ขณะที่เอลิเซียถอนหายใจ [ ก็นะ ] และดูจะผ่อนคลายความโกรธลง

ส่วนผมก็เฝ้าดูพวกเขาอยู่เงียบๆ

[ คุณทรูเอท? ]

มิเซ่เอียงหัวและมองหน้าผม

[ อะไรเหรอ? ]

[ ป เปล่าหรอกค่ะ… สงสัยจะคิดไปเอง ว่ากำลังโดนคุณจ้องอยู่นะ ]

[ โทษที ]

ไม่ได้――คิดไปเองหรอก

แม้ว่าผมจะเปลี่ยนเรื่องว่าเป็นเรื่องล้อเล่นตามปกติได้ แต่ตอนนี้หัวของผมมันทื่อมากจนทำอย่างนั้นไม่ได้

ไม่จริงใช่มั้ย เธอน่ะเหรอคือเจ้าหญิงของประเทศเพื่อนบ้าน

ถ้าเอลิเซียกับกุเร็นรู้จะแสดงปฏิกิริยาแบบไหนนะ?

ผมพลางนึกถึงภาพของทั้งสองคนตกใจในใจ ขณะที่นึกถึงเรื่องที่คุยกับคริส

◆

[ ชื่อของเจ้าหญิงคือมิเซเลีย อัลเคเดียและใช้ชื่อปลอมในโรงเรียนคือมิเซ่ โฮเนส ]

พอได้ยินชื่อนั้นปุ๊บ ผมก็เหมือนเสียหลักจนเกือบล้มไปเลย

การที่โดนคริสเรียกว่า [ 28 ] ผมก็ลืมไปชั่วขณะว่าตัวเองเป็นนักเรียนและกลับเป็นทหารขององค์กรเมื่อสมัยก่อน แต่ไม่คิดว่าชื่อของคนรู้จักจะโผล่ออกมาในบทสนทนาแบบนี้ จะบอกว่าเธอเป็นเพื่อนคนหนึ่งที่เป็นสัญลักษณ์ของชีวิตประจำวันของผมก็ไม่เกินเลย

28 ที่เป็นเปลือกนอกจึงโดนลอกออกจนด้านทรูเอทโผล่มา

ทำไมถึงต้องเป็นมิเซ่? ทำเอาคิดไม่ตกเลย

――หรือว่า อีกแล้ว…

หลังผ่านเรื่องของเอลิเซียมาได้ คราวนี้ก็มิเซ่เหรอ

นี่เพื่อนของผมมีแต่คนมีปัญหาเรอะ?

[ ขอถามหน่อยนะคริส …. เธอน่ะรู้จักเพื่อนของผมไหม? ]

[ เพื่อนของนาย? ไม่ ไม่รู้หรอก… อา แต่ยกเว้นคุณเอลิเซียนะ หรือบางทีเพื่อนของนายจะรู้จักเจ้าหญิงเหรอ? ]

[ นั่นสินะ… ก็คงงั้นล่ะนะ ]

ดูเหมือนว่าที่มอบภารกิจนี้ให้ผมไม่ใช่ว่ารู้อยู่แล้ว

คริสรู้เรื่องของเอลิเซีย เพราะเป็นตัวตั้งตัวตีในแผนลอบสังหารโรเบิร์ตเมื่อเดือนก่อน แต่ไม่รู้จักมิเซ่

[ ที่จริง ถ้ามีเพื่อนที่รู้จักเจ้าหญิงอยู่แล้วก็ถือว่าดีเลย แต่จริงๆ ก็ไม่ได้ต้องการขนาดนั้นหรอก… เพราะว่าเป็นการลอบคุ้มกัน ถ้าสนิทกันและไปไหนด้วยกันจะดีกว่า เพราะอีกฝ่ายจะได้ไม่ระแวงด้วย… ก่อนอื่นก็ต้องคิดก่อนว่าจะติดต่อกับเจ้าหญิงได้ด้วยวิธีไหน ]

[ …คริส ใจเย็นๆ แล้วฟังให้ดีนะ ]

[ อะไร? ]

[ มิเซ่เป็นเพื่อนของผม ]

[ … อะไรนะ? ]

คริสทำเสียงพิลึก

[ อ เอ๊ะ? จริงเรอะ? ]

[ อา ]

[ เอ่อ… นี่นาย… เพิ่งบอกว่า.. เป็นเพื่อน… เหรอ? ]

ตอนนี้คริสคงกำลังเอามือก่ายหน้าผากอยู่แน่

ทำเอานึกถึงใบหน้าขยี้ขมับของคริสโผล่ขึ้นมาในหัวผมเลยล่ะ

[ นี่… อยู่กับคนที่ปกติธรรมดาหน่อยไม่ได้เหรอ? ]

[ ผมหาเพื่อนได้แบบนี้ก็ถือว่าไม่เลวแล้วนี่นา ]

[ …อย่างการเลือกเพื่อน ]

[ พูดอะไรรึเปล่านะ? ]

[ ไม่มีอะไร ]

เธอคงพูดอะไรบางอย่าง แต่ผมไม่ได้ยิน

[ ตกใจนิดหน่อย ไม่เคยคิดถึงเรื่องแบบนี้เลย… แต่ยังไงจะเก็บข้อมูลส่วนนี้ไว้เผื่อในอนาคตแล้วกัน ยังไงก็ตามนี่เป็นภารกิจ หลังจากจบการสื่อสารนี้ลงแล้วเริ่มการคุ้มกันได้เลย เพราะศัตรูเริ่มเคลื่อนไหวแล้ว ]

[ รับทราบ ]

[ นอกจากนี้ นี่ยังเป็นภารกิจอย่างเป็นทางการดังนั้นสามารถขอคู่หูของนายมาใช้อย่างเป็นทางการได้ มันน่าจะไปถึงห้องนายภายในวันนี้ ]

[ ช่วยได้มากเลย ]

บอกตามตรง ผมไม่รู้ว่าจะมีโอกาสได้ใช้ไม้เท้าสไนเปอร์คู่หูของผมคราวนี้มั้ย แต่ก็อุ่นใจกว่าถ้ามีอาวุธที่คุ้นเคย ก็เป็นคู่หูที่ร่วมรบกับผมมาหลายปีแล้วนี่นา

[ ขอให้โชคดี ]

เหมือนกับตอนเป็นทหารในองค์กร

คริสปิดการสื่อสารทันที

◆

หลังจากนั้นผมก็มองหน้าและเฝ้าดูมิเซ่อีกครั้ง

พอมองดู―― ก็เกิดความรู้สึกมากมาย

แต่แรกก็คิดอยู่แล้วว่าเธอเป็นมีมารยาทและท่าทางก็รู้ได้ว่าอย่างน้อยเธอก็ต้องเป็นชนชั้นสูง แต่ผมไม่คิดเลยว่าจะเป็นคนของราชวงศ์ พอมองดูอีกทีก็เห็นว่าเธอมีท่าทางที่เหมาะจะเป็นเจ้าหญิงจริงๆ นั้นล่ะ

[ อาา ไม่มั่นใจสอบพรุ่งนี้เลย… อ่านหนังสือโต้รุ่งดีไหมนะ ]

[ การจะรู้เรื่องแบบทันทีมันไม่ไหวหรอกนะ แถมถ้าเป็นฉันพอสอบเสร็จก็ลืมหมดแล้วล่ะ ]

[ คุณเอลิเซียเก่งจังนะคะ ทั้งการปฏิบัติและทฤษฎีเลย จะเรียกว่าสมบูรณ์แบบเลยก็ได้ค่ะ … ฉันเก่งแต่เรื่องทฤษฏี แต่ปฏิบัตินี่ออกจะ… ]

ผมฟังทั้งสามคนคุยกันพลางนึกถึงแผนไว้ล่วงหน้า

ปกป้องมิเซ่โดยไม่ให้มิเซ่จับได้

ยากนิดหน่อย แต่ผมจะปกป้องเธอให้ได้แถมตอนนี้ยังมีคนหมายหัวเธอแล้วอีก

ไม่เพียงแค่นี่เป็นภารกิจที่ได้รับในฐานะ 28

แต่นี่เป็นความตั้งใจของทรูเอทด้วย

――นี่สองตัวตนของผมมันรวมเข้าด้วยกันเหรอ

ผมจะปกป้องชีวิตประจำวันของเราให้ได้