ผู้กล้าเงาสุดแกร่ง อยากมีชีวิตอย่างคนธรรมดา - ตอนที่ 45

ซิค ฟาลชิออน ชื่อนั้นผมยังจำได้ไม่เคยลืม

เด้กหนุ่มผู้เป็นลูกชายคนโตของบารอนฟาลชิออนแห่งเทอร์ราเรีย สมัยก่อนเคยดูถูกดูแคลนเหล่านักเรียนของแผนกสามัญและแสดงทัศนคติแย่ๆ สุดท้ายจึงจบลงด้วยการดวลกับผม

ผลการดวลคือ ‘เสมอ’ แต่มีเพียงผมกับซิคเท่านั้นที่รู้ผลการดวลที่แท้จริง ในการดวลครั้งนั้นผมตัดหูข้างหนึ่งของซิคและเตือนเขาว่า [ อย่ามายุ่งกับนักเรียนแผนกสามัญอีก ]

ตั้งแต่นั้นมาซึคก็ไม่เคยดูถูกดูแคลนนักเรียนแผนกสามัญอีกเลย

พูดตามตรง ผมไม่คิดว่าเขาจะฟังคำเตือนของผมอย่างซื่อตรงขนาดนี้ นึกว่าจะโดนเอาคืนซะอีก――

[ พวกแกมาทำบ้าอะไรที่นี่ ]

[ มันเร็วไปร้อยปีที่พวกแกจะมาสมัครกิลด์นักผจญภัยเว้ย ]

เด็กหนุ่มสองคนจากแผนกผู้กล้าที่อยู่ข้างๆ ซิค พูดสบถออกมา

แม้ว่าซิคจะเปลี่ยนไป แต่คนอื่นของแผนกผู้กล้าไม่ได้เปลี่ยนไปด้วย

เพราะทั้งสองคนทำท่าทางเหยียดหยาม ทำให้พวกเราได้แต่ทำหน้าเหยเก

[ ซิค นั่นมันคนที่ดวลกับนายไม่ใช่เรอะ? ]

เด็กหนุ่มคนหนึ่งพูดและมองมาทางผม

ในแผนกผู้กล้ามีชนชั้นสูงอยู่หลายคน เมื่อพิจารณาจากการคุยกับซิคที่เป็นลูกชายของบารอนด้วยท่าทีสนิทสนม แปลว่าเขาเองก็เป็นชนชั้นสูงเหมือนกัน

อย่างไรก็ตาม ซิคขบฟันและเมินไป

[ …ลงทะเบียนแล้วไปสอบกันเถอะ ]

ซิคพูดแบบนั้น จากนั้นก็มุ่งหน้าเข้าไปในกิลด์

เด็กหนุ่มสามคนมองมาที่ผมขณะที่เดินตามซิคไป

[ …รู้สึกจะไปยอมจากไปโดยไม่หาเรื่องนะ ผิดคาดแฮะ ]

กุเร็นตั้งท่าพร้อมต่อสู้พูดขึ้น แต่ดูเหมือนทั้งสี่คนจะเดินไปแล้ว

[ ไม่เป็นไรใช่มั้ยมิเซ่? ]

[ ค่ะ แปลกใจนิดหน่อย แต่ก็ไม่เป็นไรค่ะ ]

มิเซ่ตอบเอลิเซียด้วยท่าทางอ่อนแรง

เธอหายใจเข้าลึกๆ เอามือทาบอกจากนั้นจึงมุ่งหน้าไปที่เคาน์เตอร์

[ สวัสดีค่ะ …อา นักเรียนจากโรงเรียนราชวงศ์เหมือนนักเรียนกลุ่มเมื่อครู่เหรอคะ? ]

[ ค่ะ วันนี้อยากจะลงทะเบียนนักผจญภัยนะคะ ]

[ เข้าใจแล้วค่ะ อยากได้ใบอนุญาตแบบไหนเหรอคะ? ]

เมื่อพนักงานต้อนรับถาม พวกเราก็ได้แต่เอียงหัว

เมื่อเห็นท่าทีของเรา พนักงานต้อนรับจึงอธิบายขณะที่ยิ้มอ่อน

[ ใบอนุญาตสำหรับนักผจญภัยมีสองประเภทค่ะ ประเภทที่หนึ่งและประเภทที่สอง มรดกของจอมมาร… กล่าวอีกนัยหนึ่งก็คือคำขอกำจัดมอนสเตอร์ในเขาวงกตและมอนสเตอร์ สามารถอนุญาตได้เฉพาะประเภทที่สองค่ะ ]

เข้าใจล่ะ กิลด์แยกประเภทความแตกต่างระหว่าง [ นักผจญภัยที่สามารถรับคำขอที่อันตรายได้ ] กับ [ นักผจญภัยที่รับคำขอแบบปลอดภัยเท่านั้น ] ออกจากกัน

มอนสเตอร์เขาวงกตและมอนสเตอร์ซึ่งเป็นมรดกของจอมมารเป็นสิ่งอันตราย

ใช่ว่าทุกคนจะสามารถจัดการได้ นี่เป็นกฏที่สมเหตุสมผลแล้วล่ะ

[ เอ่อ ประเภทที่สองต้องมีการสอบใช่มั้ยคะ? ]

พนักงานต้อนรับยิ้มให้เพื่อเป็นคำตอบให้กับมิเซ่

[ ค่ะ ถ้าต้องการใบอนุญาตประเภทที่สอง อย่างน้อยต้องผ่านการสอบเวทมนตร์และการต่อสู้พื้นฐานค่ะ อย่างไรก็ตามถึงจะสอบไม่ผ่านก็จะได้ใบอนุญาตประเภทที่หนึ่งมาเช่นกันค่ะ ซึ่งมีกฏข้อเดียวในการได้ใบอนุญาตก็คือต้องมีอายุ 15 ขึ้นไปค่ะ ]

หลังจากฟังคำอธิบายของคุณพนักงานต้อนรับ พวกเราก็มองหน้ากัน

จะเอาใบอนุญาตแบบไหน แต่ก่อนที่จะมีใครสักคนถามขึ้น―― มิเซ่ก็ตอบไปซะแล้ว

[ ขอใบอนุญาตประเภทที่สองกันเถอะค่ะ ]

มิเซ่ดวงตาเปล่งประกาย

[ วงกต! จะไปที่เขาวงกตได้! ดังนั้นต้องประเภทที่สองค่ะ! ]

[ อ เอ่อ… แต่ได้ยินว่าเขาวงกตเป็นสถานที่ที่อันตรายมากเลยนะ ]

[ ค่ะ! มีทั้งสลารที่ไม่มีบนโลกและระบบนิเวศอันลึกลับ! เขาวงกตเต็มไปด้วยเรื่องลึกลับมากมายที่ยังไม่เคยเห็นนะคะ! ถ้าไม่ได้เข้าไปในเขาวงกตก็ไม่สามารถเรียกตัวเองว่าเป็นนักผจญภัยได้หรอกค่ะ! ]

กุเร็นจะมีท่าทีสับสนเล็กน้อย กลับกันมิเซ่นี่กระตือรือร้นมาก

ผมคิดว่าใบอนุญาตประเภทที่หนึ่งก็เพียงพอแล้ว ไม่อยากหยาบคายหรอกนะ แต่เธอจะตื่นเต้นเกินไปแล้ว

ดีจังนะ ได้เห็นเพื่อนร่วมชั้นคุยกันแบบสนุกสนาน―― ผมเลือกได้ถูกต้องแล้วสินะ

[ ใบอนุญาตประเภทที่สองนะคะ ]

[ ค่ะ! ]

มิเซ่พยักหน้าขณะที่ยิ้มกว้าง

ดังนั้นตกลงว่าเราตัดสินใจจะเข้าสอบเพื่อขอรับใบอนุญาตประเภทที่สอง