ผู้กล้าเงาสุดแกร่ง อยากมีชีวิตอย่างคนธรรมดา - ตอนที่ 66
Ch.66 – ศักดิ์ศรีของเจ้าหญิง
Translator : Reheikichi / Author
[ ขอโทษด้วยนะ วันนี้รู้สึกไม่สบายนะ ]
[ ขอโทษด้วย วันนี้หลังเลิกเรียนต้องไปบรรยายพิเศษของแผนกผู้กล้านะ ]
หลังเลิกเรียน
กุเร็นและเอลิเซียขอโทษ
[ ง งั้นเหรอคะ… ]
มิเซ่จึงมีท่าทีห่อเหี่ยว
หลังจากในวันนั้นมิเซ่สัญญากับพวกเราสี่คนว่าจะไปรับคำขอที่กิลด์อีกครั้ง แต่วันนี้ดูเหมือนเอลิเซียกับกุเร็นจะไม่ว่าง
[ ค คุณทรูเอทล่ะคะ? ]
[ นั่นสินะ… ]
ที่จริงผมก็อยากจะให้มิเซ่อยู่ที่หอพักเงียบๆ มากกว่า แต่ก็เป็นไปได้ว่าเธอจะออกไปคนเดียวก็ได้
[ งั้นผมขอถามนิดหน่อยแล้วกัน วันนี้มิเซ่คิดว่าจะรับคำขอแบบไหนเหรอ? ]
[ เพราะมีเวลาไม่มาก หลังจากตรวจดูบนกระดานข่าวของกิลด์เมื่อวานนี้มีคำขอรวบรวมสมุนไพรใน ‘วังวนสุสานกษัตริย์’ อยู่ด้วย เลยคิดว่าถ้าเป็นคำขอนั้นคนเดียวก็น่าจะทำได้ค่ะ… ]
ดูเหมือนมิเซ่ตั้งใจจะไปที่กิลด์คนเดียวสินะ
แบบนี้ก็คงต้องไปด้วยแล้วสิ
[ ให้ผมช่วยไหม? ]
[ ค ค่ะ! ขอบคุณมากเลยค่ะ! ]
[ ออสเองก็น่าจะไปได้ ไว้เดี๋ยวผมจะติดต่อไปทีหลัง ]
เมื่อได้ยิน มิเซ่ก็พยักหน้าขึ้นลงหลายครั้งด้วยท่าทางดีใจ ผมจึงติดต่อออสไป
ขณะที่มิเซ่เก็บสัมภาระเข้ากระเป๋า ผมก็ติดต่อออสด้วย ‘กระดาษสื่อสาร’ ได้ เธอตกลงและให้ไปรวมกันที่กิลด์
――สองชั่วโมงต่อมา
ผม มิเซ่ และออสยืนอยู่บนสุดของเขาวงกต ‘วังวนสุสานกษัตริย์’
[ เรามีเวลาไม่มาก รีบเก็บให้เสร็จกันเถอะค่ะ ]
[ อา ]
[ เข้าใจแล้วจ้า! ]
ออสกับผมพยักหน้าตามคำแนะนำของมิเซ่
พระอาทิตย์เริ่มลับฟ้าแล้ว บางทีถ้ากลับไปก็คงจะช่วงอาหารเย็นพอดี ดังนั้นจึงซื้ออาหารรพกพาจากกิลด์ใส่ไว้ในรถม้าล่วงหน้าไว้แล้ว
ผมไม่สามารถสนุกกับการสำรวจเขาวงกตได้เพราะต้องระวังตัวอยู่เสมอ ทางมิเซ่นั้นมีชีวิตชีวา สำหรับมิเซ่ที่มีอยากเป็นนักผจญภัยมาตลอดคงเป็นเรื่องสนุก เธอเก็บสมุนไพรที่โตขึ้นตามเท้าอย่างรอบคอบ
[ …ออส เป็นยังไงบ้าง? ]
ผมถามออสด้วยเสียงกระซิบเพื่อไม่ให้มิเซ่ได้ยิน
เจตนาของคำถามคือ ‘มีศัตรูอยู่แถวนี้บ้างไหม?’
[ ไม่มีเลยนะ? ทรูเอทล่ะ? ]
[ ไม่เจอเหมือนกัน… คราวนี้รู้สึกจะไม่ได้ตามมา ]
ขณะที่กำลังยืนยันกันและกันว่าไม่มีศัตรูไล่ตามมา ผมก็พลางนึกถึงวันก่อนที่คุยกับออส
ในคืนก่อนไม่มีการติดต่อมาจากออสเลย ดูเหมือนเธอจะรู้สึกไม่สบอารมณ์แต่ตอนนี้ก็กลับมาเป็นปกติแล้ว
ก่อนจะรับคำขอผมเองก็แปลกใจกับท่าทีที่เธอตอบรับตอนชวนเธอไปกิลด์ แต่ที่ไม่ได้พูดถึงเพราะไม่อยากแหวกพงหญ้าให้งูตื่น อย่างน้อยถ้ามีท่าทีเหมือนเมื่อวานก็จะไม่สะดวกกับการคุ้มกัน
[ ขอไปดูรอบๆ หน่อยนะ ]
[ … อา เข้าใจแล้ว ]
ผมจึงพยักหน้ารับ จากนั้นออสก็ตะโกนออกมาเสียงดัง
[ ไปห้องน้ำหน่อยนะ! ]
มิเซ่ที่กำลังเก็บสมุนไพรอยู่เลยเขิลอายไปด้วย
[ ค คุณออส อย่าพูดเสียงดังขนาดนั้นสิค่ะ… ]
[ ทำไมเหรอ? เราไม่ใส่ใจหรอก ]
มิเซ่มองมาทางผมด้วยใบหน้าลำบากใจ
ยอมปล่อยแรงตึงไหลออกไปอย่างเงียบๆ ราวกับว่าจะไปคาดหวังสามัญสำนึกจาออสก็ไม่ได้อะไร
หลังจากเห็นออสไปเข้าห้องน้ำ ผมกับมิเซ่ก็เก็บสมุนไพรกันต่อ
สมุนไพรที่ระบุในคำขอเป็นอาหารของพวกมอนสเตอร์และเติบโตทั่วทุกที่ของเขาวงกต แต่ก็จำเป็นต้องเลี่ยงสถานที่ที่มอนสเตอร์มารวมกันมากๆ จึงใช่ว่าจะไปเก็บสมุนไพรได้ทุกที่ในเขาวงกต
เราใส่สมุนไพรจำนวนมากลงในตะกร้าที่กิลด์เตรียมไว้ให้
ในตอนนั้น ‘กระดาษสื่อสาร’ ก็มีสายเข้า
[ มิเซ่ฝากเก็บสมุนไพรแถวนี้ทีนะ เดี๋ยวผมจะลองไปหาที่อื่นดู ]
[ เข้าใจแล้วค่ะ ]
หลังจากแยกกับมิเซ่มาสักพัก ผมก็รับสายจาก ‘กระดาษสื่อสาร’
[ เกิดอะไรขึ้นออส? ]
[ อืมม ไม่มีศัตรูมาหรอกนะ… แต่ที่ติดต่อมาเพราะสงสัยว่าจำเป็นต้องบอกไว้… ]
[ …บอกกับผม ]
ออสทำเสียงว่ามันเป็นเรื่องน่ารำคาญจากนั้นจึงพูดต่อไป
[ ดูเหมือนว่าจะมีคนในชุดสีขาวแบบเดียวกับเอลิเซียอยู่แถวนี้ ดูพวกเขาจะหลงทางและกำลังแย่นะ ]
[ ชุดแบบเดียวกับเอลิเซียสีขาว… ชุดเครื่องแบบนักเรียนสีขาวเหรอ? ]
[ ใช่ๆ นั้นแหละ ]
คงเป็นนักเรียนของแผนกผู้กล้า
[ ดูอ่อนแอ แต่ถ้าปล่อยไว้ก็จะถูกพวกมอนสเตอร์ที่อยู่ใกล้ๆ ฆ่าตายแน่… ควรทำยังไงกับพวกนั้น? ถึงจะไม่เกี่ยวกับภารกิจเลยก็เถอะ… ]
[ นั่นสิ… ]
เพราะเป็นเรื่องลำบาก ผมจึงใช้เวลาครุ่นคิดสักพัก
[ นั่นมัน ‘กระดาษสื่อสาร’ เหรอคะ? ]
ขณะที่ผมกำลังคิดว่าจะตอบออสไปว่ายังไง ก็ถูกเรียกจากมิเซ่ที่อยู่ด้านหลัง
สายตาของมิเซ่จดจ้องอยู่ที่ ‘กระดาษสื่อสาร’ ในมือผม
เพราะนี้เป็นอุปกรณ์ที่มีวางขายอยู่ทั่วไปจึงไม่ต้องรีบซ่อนอะไร
[ รู้จักด้วยเหรอ? ]
[ ค่ะ มันเป็นอุปกรณ์เวทมนตร์ชนิดสื่อสารประเภทหนึ่งที่ใช้ติดต่อกับผู้คนที่อยู่ไกลออกไป ]
มิเซ่มองไปที่ ‘กระดาษสื่อสาร’ ด้วยสายตาสงสัย บางทีเธออาจจะสนใจอุปกรณ์เวทนี้ก็ได้
ถ้าไม่ใช่ในจังหวะนี้―― ผมก็อยากตอบล่ะนะ
[ เมื่อกี้ออสติดต่อมาบอกว่า… นักเรียนของแผนกผู้กล้ากำลังลำบากกันอยู่ ]
มิเซ่มองมาด้วยสีหน้าจริงจัง เธออาจจะคาดการณ์ไว้แล้วว่าเป็นสถานการณ์เลวร้าย
[ และแถวนั้นยังมีมอนสเตอร์อยู่ใกล้ๆ แต่ยังไงมันก็ไม่เกี่ยวกับคำขอ มิเซ่จะ―― ]
[ ――ไปช่วยพวกเขากันเถอะค่ะ ]
มิเซ่เบนเรื่อง
[ ถ้ามีโอกาสแต่ไม่ช่วยพวกเขาไว้ ฉันจะต้องเสียใจไปตลอดชีวิตแน่ค่ะ ]
ดวงตาของเธอมีความมั่นใจ
แม้ว่าพวกเราแผนกสามัญจะถูกแผนกผู้กล้ากลั่นแกล้งแม้กระทั่งในโรงเรียน ถึงอย่างนั้นเธอก็คิดจะช่วยโดยไม่มีความลังเล
ความแข็งแกร่งที่ควรนับถือ
ทำให้ดูสมกับเป็นเจ้าหญิงที่ทั้งใจกว้างและสง่างาม
[ ดีล่ะ ไปกันเถอะ ]
