ผู้กล้าเหนือกาลเวลา - บทที่ 302 บรรพจารย์สร้างคุณงามความชอบ

บทที่ 302 บรรพจารย์สร้างคุณงามความชอบ

“สิ่งของหรือ” ในตอนที่สวี่ชิงครุ่นคิด เจ้าเงาก็ส่งระลอกคลื่นอารมณ์ชัดเจนต่อ

“นาย…รอ…สร้าง…”

ครั้งนี้ไม่จำเป็นต้องให้บรรพจารย์สำนักวัชระมาแปลสวี่ชิงก็เข้าใจความคิดของเจ้าเงาได้คร่าวๆ มันกำลังบอกให้เขารอหน่อย เรื่องนี้มันทำได้ ใช้เรื่องนี้มาสร้างคุณงามความชอบ

สวี่ชิงจึงพยักหน้า

“นายท่าน จะอย่างไรเจ้าเงาก็ยังอายุน้อย เรื่องนี้ข้าคิดว่าให้ข้าตามไปดูด้วยจะดีกว่าขอรับ” เห็นเจ้าเงาใจร้อนสร้างคุณงามความชอบ ความรู้สึกวิกฤตอันตรายของบรรพจารย์สำนักวัชระรุนแรง รีบส่งกระแสจิตบอกสวี่ชิง

สวี่ชิงเห็นด้วยเหมือนกัน ดังนั้นเสี้ยวขณะต่อมา เงาของเขาก็หายไปจากพื้นทันที เหล็กแหลมสีดำที่บรรพจารย์สำนักวัชระสิงอยู่ในนั้นก็พุ่งออกมาเอง เพียงพริบตาก็จากไปไกล

สวี่ชิงนั่งขัดสมาธิบนหลังคา รอคอยเงียบๆ ติงเสวี่ยกะพริบตาปริบๆ นางมองไม่เห็นเจ้าเงา ส่วนความเร็วของเหล็กแหลมสีดำก็เทียบได้กับความเร็วของผู้บำเพ็ญไฟชีวิตสองดวง ดังนั้นในสายตาของติงเสวี่ยก็ไม่อาจมองเห็นได้เช่นกัน

เห็นสวี่ชิงนั่งลง นางก็นั่งลงอย่างว่าง่ายข้างๆ เช่นกัน เอาขนมออกมากล่องหนึ่งวางไว้ข้างๆ สวี่ชิง

สวี่ชิงเงยหน้ามองติงเสวี่ยแวบหนึ่ง

“พี่สวี่ชิง นี่เป็นขนมที่ข้าทำเอง ไม่รู้ว่ารสชาติเป็นอย่างไร ข้าคิดไว้ว่าหลังจากที่หัดทำบ่อยๆ แล้วจะให้ท่านน้า ท่านน้าเขยแล้วก็ท่านตา ท่านช่วยข้าชิมแล้วชี้แนะก่อนได้หรือไม่เจ้าคะ”

ติงเสวี่ยพูดพลางยื่นตั๋ววิญญาณปึกหนึ่งออกไปอย่างเคยชิน

สวี่ชิงเงียบนิ่ง แผ่ประสาทสัมผัสไปรอบๆ แม้จะหาไม่เจอว่าอาจารย์อยู่ที่ใด แต่เขารู้สึกว่าเป็นไปได้สูงมากว่าอาจารย์คอยจับตามองตน จึงไม่ได้รับตั๋ววิญญาณมา แต่หยิบขนมมาชิ้นหนึ่งแล้วกัด

“พอใช้ได้”

ติงเสวี่ยดีใจมาก นั่งอยู่ตรงนั้นมองไปรอบๆ พลางเอ่ยถามเสียงแผ่วเบา

“พี่สวี่ชิง พวกเราจะไปจับสิ่งประหลาดนั่นเมื่อไรหรือ เวลาสังหารที่ข้าอ่านจากเอกสารสำนักใกล้จะถึงแล้ว…”

“กำลังจับอยู่” สวี่ชิงเอ่ยอย่างสงบนิ่ง มองไปที่ไกล

ในเมืองตอนนี้ บรรพจารย์สำนักวัชระแต่เดิมนั้นตามเจ้าเงา แต่เห็นได้ชัดว่ามันไม่ชอบบรรพจารย์สำนักวัชระ จึงแอบซ่อนอย่างรวดเร็ว

“ไอ้เจ้าเงาตัวแสบ คิดหรืออย่างไรว่าข้าบรรพจารย์คนนี้ต้องขอแบ่งคุณงามความชอบของเจ้า ครั้งนี้ข้าจะให้เจ้าได้เห็นความเก่งกาจของบรรพจารย์” บรรพจารย์สำนักวัชระแค่นเสียงขึ้นจมูกในใจ หลังจากเปลี่ยนทิศทาง เพียงไหววูบก็แปลงเป็นร่างมนุษย์ ทั้งยังเปลี่ยนเสื้อผ้าอาภรณ์อีกด้วย ทั้งตัวดูแล้วไม่แตกต่างอะไรกับประชาชนที่นี่ กลืนไปกับฝูงคนหายลับไป

เวลาค่อยๆ หมุนผ่านไปเช่นนี้เอง ทางเจ้าเงาทางนั้นแผ่ลามออกไปเร็วมาก เจอสิ่งแปลกประหลาดตนแล้วตนเล่า โดยพื้นฐานแล้วล้วนกระโจนไปหาทันที กัดกินในเสี้ยวพริบตา

แต่สิ่งประหลาดในเมืองนี้ตายไปตนหนึ่งก็เกิดขึ้นตนหนึ่ง อีกทั้งบริเวณที่ปรากฏก็ไม่มีกฎเกณฑ์ เหมือนปรากฏมาจากความว่างเปล่า คล้ายว่าจะฆ่าอย่างไรก็ไม่มีวันหมด

แต่ข้อดีของเรื่องนี้ก็เห็นได้ชัด เพราะตลอดจนยามพลบค่ำมาเยือน เหตุการณ์ตายที่ควรจะเกิดขึ้นในวันนี้ก็ไม่เกิดขึ้น

และจำนวนของสิ่งประหลาดก็มากขึ้นเรื่อยๆ จากการมาเยือนของแสงจันทร์ เหมือนว่าหากการฆ่าวันนี้ไม่สำเร็จ มันจะไม่เลิกรา จนสุดท้าย สวี่ชิงที่นั่งอยู่บนหลังคาในดวงตาก็ฉายแววเคร่งเครียดออกมา

เขามองรัฐเล็กใต้แสงจันทร์ สัมผัสได้อย่างชัดเจนว่าในรัฐเล็กๆ ตอนนี้มีความเย็นยะเยือกปะทุเพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็ว แล้วเจ้าเงาตอนนี้ก็ยุ่งจนหัวหมุน กลืนกินสิ่งประหลาดจำนวนมหาศาลที่ปรากฏขึ้นมาไม่หยุด

“การแทรกแซงของข้าทำให้สิ่งประหลาดเกิดการเปลี่ยนแปลงใหม่ขึ้น…” ขณะสวี่ชิงพึมพำ ติงเสวี่ยที่อยู่ข้างๆ ก็สัมผัสได้ว่าบรรยากาศไม่ชอบมาพากล ในตอนที่กังวลเล็กน้อย แสงสีดำทางหนึ่งก็มาถึงอย่างรวดเร็ว ลอยอยู่ข้างหน้าสวี่ชิงก่อนจะแปรเปลี่ยนเป็นเหล็กแหลมสีดำ

จิตเทพกลุ่มหนึ่งพุ่งออกมาจากในนั้นแล้วถ่ายทอดไปในใจสวี่ชิง

“นายท่าน ข้าหาต้นตอเจอแล้ว เจ้าเงาจะอย่างไรก็อายุน้อย รู้จักเพียงใช้กำลังทำลาย แต่กลับไม่รู้ว่าสิ่งประหลาดที่ปรากฏขึ้นไม่หยุดประเภทนี้ยิ่งกระตุ้นก็ยิ่งรุนแรงขึ้น สรุปแล้วหากจะทำลายมันก็ต้องหาที่ต้นตอของมัน

“และต้นตอโดยปกติแล้วก็ซ่อนเร้นนัก อีกทั้งเบาะแสก็ไม่มีทางปรากฏขึ้นในช่วงนี้ด้วย มักจะซ่อนอยู่ในเรื่องเล็กบางอย่างก่อนหน้านี้สักช่วงระยะเวลาหนึ่งมาแล้ว

ข้าจึงแปลงร่างไปในรัฐเล็กรัฐนี้ เปลี่ยนตัวตนหลายครั้งสืบว่าหลายปีมานี้ที่นี่มีเรื่องประหลาดอะไรเกิดขึ้นหรือไม่ สุดท้ายข้าก็สืบได้ว่า เมื่อสองปีก่อน รัฐนี้มีหมอคนหนึ่ง วิชาแพทย์สูงส่งนัก และเวลาเขารักษาจะมีเอกลักษณ์อย่างหนึ่งคือจะให้กระจกบานเล็กกับคนป่วยบานหนึ่ง ให้พวกเขาวางไว้บนหัวเตียง”

สวี่ชิงได้ยินดังตาก็จ้องเพ่ง

“หมอคนนั้นอยู่ที่นี่นานเท่าใด และมีกี่คนที่วางกระจกบานนี้ไว้ที่หัวเตียง

“เรียนนายท่าน ข้าน้อยได้ตรวจเรื่องเหล่านี้ชัดเจนแล้ว หมอคนนี้รักษาอยู่ที่รัฐนี้สามเดือนก็จากไป ตอนนั้นสำนักเจ็ดเนตรโลหิตเรายังไม่ได้มาพันธมิตร ดังนั้นลูกศิษย์ที่ประจำการอยู่ที่นี่จึงไม่รู้เรื่องนี้

“ทว่าข้าน้อยได้เดินทางไปยังบ้านที่แขวนกระจกเหล่านั้นแล้ว ว่าไปแล้วก็น่าสนใจ กระจกเล็กบานนี้หากเปลี่ยนผู้บำเพ็ญคนอื่นไปดูน่ากลัวว่าคงยากจะมองร่องรอยออก แน่นอน นายท่านเป็นคนละกรณี

“และข้าก็ซึมซับจากนายท่านมานานหลายปี ย่อมรอบรู้กว้างขวาง พบร่องรอยของวิญญาณศัสตราบางๆ”

สวี่ชิงปรายตามองบรรพจารย์สำนักวัชระ

“ข้าน้อยรู้ดังนั้นจึงหาไปตามร่องรอยนี้ สุดท้าย ณ บ้านของขุนนางผู้มีอำนาจคนหนึ่งในรัฐนี้ ข้าน้อยก็ได้เห็นกระจกบานหนึ่งแขวนอยู่ที่หลังคา น่าจะเป็นต้นตอวัตถุหลัก

“หากข้าวิเคราะห์ไม่ผิด หมอคนนั้นจะต้องเป็นผู้บำเพ็ญนอกรีตอย่างแน่นอน ใช้วิธีนี้ฝากไว้ในกระจกบานนี้ อีกทั้งของวิเศษประเภทนี้ก็ไม่อาจวางไว้ไกลได้ ดังนั้นผู้บำเพ็ญนอกรีตคนนี้จะต้องซ่อนตัวอยู่ห่างออกไปไม่ไกลจากรัฐเล็กแน่นอน เพื่อสะดวกให้เขาเฝ้ามองและเอาของวิเศษกาฝากชิ้นนี้ไปได้ทุกเวลา”

สวี่ชิงได้ยินกำลังจะอ้าปากพูด

“ข้าน้อยเข้าใจ ข้าน้อยจึงออกไปหาพื้นที่ที่เหมาะสมอีกครั้งหนึ่ง สุดท้ายพบภูเขาเล็กๆ แห่งหนึ่ง ที่นั่นเป็นสถานที่ที่เฝ้ามองรัฐเล็กนี่ได้ดีที่สุด ในภูเขามีระลอกคลื่นบำเพ็ญซ่อนเร้น ในนั้นมีผู้บำเพ็ญ น่าจะเป็นเหตุจากเคล็ดวิชาจึงอยู่ในสภาวะนิทราบางอย่าง ข้าน้อยไม่อยากแหวกหญ้าให้งูตื่น จึงไม่ได้เข้าไปสืบ”

ในคำพูดของบรรพจารย์สำนักวัชระไม่มีประโยคยกยอตัวเองเลยแม้แต่ประโยคเดียว แต่วิธีการลงมือทั้งหมดก็ทำสวี่ชิงต้องยอมรับว่าอีกฝ่ายทำได้ครบถ้วน ขณะเดียวกันก็ไม่มีช่องโหว่เลย เมื่อมองไปอีกครั้ง รัฐเล็กรัฐนี้ตอนนี้สิ่งแปลกประหลาดมาจากทั่วทุกทิศ เจ้าเงาแม้จะกำลังกลืนกินอย่างสุดความสามารถแต่ปั่นป่วนขึ้นเรื่อยๆ อย่างเห็นได้ชัด

“นับว่าเจ้าสร้างคุณงามความชอบครั้งหนึ่ง!” สวี่ชิงแผ่จิตเทพออกไป

บรรพจารย์สำนักวัชระลิงโลดขึ้นมาทันที จนเหล็กแหลมดำสั่นสะท้าน ช่วงนี้เขาไม่กล้าพูดอะไร เป็นเพราะพลังพิเศษของเจ้าเงาทำให้มันส่องประกายแสงเจิดจ้านัก แซงหน้าตนไปกลายเป็นขุนนางคนใหม่ข้างกายนายท่าน เขากังวลว่าหากประโยคใดตนพูดไม่ดีจะถูกปีศาจสวี่จับเอาไปเป็นหน่วยพลีชีพได้ง่ายๆ

ตอนนี้มีคุณงามความชอบแล้วเขาถึงได้ใจสงบลงมาบ้าง

“นำทาง” สวี่ชิงแผ่จิตเทพออกมา เหล็กแหลมสีดำที่บรรพจารย์สำนักวัชระอยู่ส่งเสียงวู้มออกมาทันที แล้วพุ่งออกไปข้างหน้า

สวี่ชิงโผนทะยานตามไป ติงเสวี่ยที่อยู่ข้างๆ แม้ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น แต่ก็มองจิตสังหารในสีหน้าสวี่ชิงออก จึงรีบเก็บกล่องขนม แล้วตามอยู่ข้างหลังเหมือนสาวใช้

ไม่นานนักสวี่ชิงก็มาถึงจวนของขุนนางผู้มีอำนาจแห่งรัฐเล็กแห่งนั้น แผ่ประสาทสัมผัสออกมา หลังจากไม่พบว่าที่นี่มีระลอกคลื่นพลังบำเพ็ญก็ไม่ได้ไปรบกวน มุ่งตรงไปบริเวณที่แขวนกระจก หลังจากที่เข้าไปใกล้ มองเพียงแวบเดียวก็เห็นความแปลกประหลาดของกระจกบานนี้

บนนั้นไม่มีไอพลังประหลาดใดๆ ทั้งสิ้น แต่ในชั่วขณะที่ลมพัดมาแล้วมันแกว่งหมุนหันมาทางสวี่ชิง ดวงตาของเขาก็เกิดความเจ็บปวดอย่างรุนแรง ทว่าในเสี้ยวพริบตาต่อมาตะเกียงแห่งชีวิตในร่างเขาก็เผาไหม้ ฉัตรป้องกันกางออก นี่จึงทำให้ดวงตาทั้งสองข้างฟื้นฟู

สวี่ชิงประหลาดใจ ต้องรู้ว่าด้วยกำลังรบและความแข็งแกร่งกายเนื้อของเขาในตอนนี้ยังรู้สึกเจ็บปวดก็มากพอจะบอกได้ถึงความไม่ธรรมดาของกระจกบานนี้ เขาจึงยกมือขวาของขึ้นแล้วคว้ามันทันที

แต่เสี้ยวขณะต่อมา กระจกบานนี้ก็ดิ้นรนอย่างรุนแรง ทำลายพลังคว้าของสวี่ชิงในทันใด แล้วพุ่งตรงไปบนท้องฟ้า

แต่เพียงพริบตาเงาร่างสวี่ชิงก็มาปรากฏอยู่กลางอากาศ ไฟชีวิตสี่ดวงในร่างของเขา ตะเกียงแห่งชีวิตสองดวง เคล็ดวิชาระดับราชันแผ่ออกมาทันที กำลังรบไฟชีวิตเจ็ดดวงน่าครั่นคร้ามผสานมาที่ฝ่ามือเขา ก่อนจะแตะไปที่กระจกบานเล็กที่จะเหินออกไป

กำลังรบเช่นนี้ทำให้กระจกบานเล็กบานนี้สั่นสะท้านทันที ภายใต้ความที่ไม่อาจต้านทานได้ ถูกสวี่ชิงคว้าเอาไว้ เขาแผ่จิตเทพเข้าไปทำการผนึกทันที ในเวลาเดียวกัน กระจกที่หัวเตียงของประชาชนหลายร้อยคนในรัฐเล็กแห่งนี้ก็แตกหมด

ขณะเดียวกันสิ่งประหลาดที่ปรากฏไม่ขาดสายในเมืองพวกนั้นก็สะท้านเฮือกแล้วสลายไปทันที

ขณะเดียวกัน ในถ้ำที่ซ่อนเร้นบนยอดเขาเตี้ยๆ นอกรัฐเล็กก็มีสายรุ้งยาวทางหนึ่งพุ่งออกมา ในสายรุ้งยาวเป็นชายชราผมขาวคนหนึ่ง ใบหน้าเหี้ยมเกรียม จะเห็นว่าบนผิวที่เผยออกมามีหนังลอกเป็นชั้นๆ เหมือนกำลังลอกคราบ

ตอนนี้เห็นได้ชัดว่ายังลอกคราบไม่สำเร็จ แค่พลังบำเพ็ญแก่นลมปราณวังสวรรค์หนึ่งวังทั้งร่างก็ยังคงแผ่ออกมาอย่างแข็งแกร่ง เขามองไปทางรัฐเล็ก ปากคำรามเสียงต่ำออกมาว่า

“ไอ้โจรชั่ว กล้ามาทำลายเรื่องของข้าอย่างนั้นหรือ!”

เสียงของเขาดังไปทั่วทุกสารทิศประดุจอัสนีสวรรค์ ในขณะที่ทำให้รัฐเล็กรัฐนี้สั่นสะเทือนไปทั้งรัฐ ร่างของสวี่ชิงก็ปรากฏขึ้นกวาดสายตามาอย่างเย็นชา แล้วพุ่งออกไปยังเขาที่ชายชราอยู่ทันที

ความรวดเร็วนี้ทำให้ชายชราระดับแก่นลมปราณวังสวรรค์หนึ่งวังคนนี้สีหน้าเปลี่ยนไปอย่างห้ามไม่ได้ ในยามที่ใจหล่นวูบสวี่ชิงก็มาอยู่ข้างหน้าเขาแล้ว

ปะทะกันเสียงดังทันที แผ่นดินสั่นไหวขุนเขาสะเทือน ลมเมฆเปลี่ยนสี เสียงกึกก้องดังสะท้านฟ้า เสี้ยวพริบตาต่อมา…ชายชราคนนั้นร่างสั่นสะท้าน กระอักเลือดออกมาคำหนึ่ง พลังรุนแรงกลุ่มหนึ่งโจมตีเขาจนกระเด็นออกไป ทั้งตัวกระแทกไปบนภูเขาลูกเล็ก

ภูเขาลูกเล็กถล่ม ขณะที่เศษหินหลุดร่วง สีหน้าของชายชราก็ฉายความหวาดกลัวและไม่อยากเชื่อออกมา

“กำลังรบเช่นนี้…”

สวี่ชิงสีหน้าสงบนิ่ง ดวงตาเย็นเยียบ ผู้บำเพ็ญระดับแก่นลมปราณนอกจากจะมีวังสวรรค์สองวังเขาถึงจะสู้ไม่ได้

แต่หากเป็นวังสวรรค์หนึ่งวัง กำลังรบไฟชีวิตเจ็ดดวงของเขาสะกดหนึ่งวังก็ง่ายดายราวพลิกฝ่ามือ

ชายชราตอนนี้ก็เห็นได้ชัดว่าสังเกตถึงจุดนี้ ในขณะที่กระอักเลือดก็ถอยไปทันทีอย่างไม่มีความลังเลใดๆ ทั้งสิ้น อีกทั้งยังสำแดงวิชานอกรีต แปรเปลี่ยนเป็นเงาเลือด ทำให้ความเร็วของเขาพุ่งเพิ่มขึ้นทันที

แต่วิหคทองที่หลังสวี่ชิงปรากฏออกมา รูม่านตาของชายชราหดเล็กลงจากเสียงคำรามของมัน สวี่ชิงเร็วกว่า ไล่ตามไปทันที

“เจ้าคือสวี่ชิงแห่งพันธมิตรแปดสำนัก!!”

ชายชราหัวศีรษะชาวาบ เห็นวิหคทองก็รู้ตัวตนของสวี่ชิง คิดอยากจะหลบหลีกก็ไม่ทันแล้ว เพียงพริบตาสวี่ชิงก็ไล่ตามมาทัน หมัดหนึ่งชกมา ซัดไปข้างหน้าชายชรา ทว่าวังสวรรค์สังหนึ่งขวางกั้นเอาไว้

แต่วังสวรรค์ก็ถล่มในทันที เผยให้เห็นแก่นลมปราณแห้งเหี่ยวในนั้น วิหคทองคำรามก้อง กลืนกินมันลงไปในคำเดียว

ชายชราส่งเสียงร้องโหยหวนชวนสังเวช กระอักเลือดสดๆ ออกมาอย่างบ้าคลั่ง มือขวาของสวี่ชิงมาพร้อมเพลิงพิฆาตเข้มข้นแตะไปที่จุดเทียนหลิงบนศีรษะของเขาแล้ว กดมือลงไป เพลิงพิฆาตปกคลุมทั่วกายทันที

เสียงร้องโหยหวนดังก้อง!

ผู้บำเพ็ญไร้สังกัดกับผู้บำเพ็ญของสำนักเดิมก็แตกต่างกันอย่างมากอยู่แล้ว ยิ่งไม่ต้องพูดถึงว่าชายชราคนนี้เป็นเพียงแค่ไฟชีวิตสามดวงก้าวสู่ระดับแก่นลมปราณ จากพื้นฐานจนถึงพรสวรรค์จนถึงเคล็ดวิชา ระหว่างเขากับสวี่ชิงเดิมก็แตกต่างกันราวฟ้ากับเหวอยู่แล้ว

ตอนนี้จากการแผ่ลามของเพลิงพิฆาต วิญญาณดวงหนึ่งถูกดึงออกมา กำลังผสานไปในร่างสวี่ชิงอยู่ตลอด คนคนนี้จะเป็นวิญญาณดวงแรกที่สะกดอยู่ในช่องเวทของสวี่ชิง

แต่ในตอนที่เขาดึงวิญญาณ จู่ๆ สีหน้าก็เปลี่ยนไป ท้องฟ้ารอบๆ เขามีอัสนีแลบแปลบปลาบ ในชั้นเมฆมีเงาร่างเจ็ดแปดร่าง แต่ละร่างล้วนมาพร้อมด้วยจิตละโมบ ประชิดมาหาสวี่ชิงอย่างรวดเร็ว

ยิ่งกว่านั้นมีเงาร่างมหึมาร่างหนึ่งปรากฏขึ้นในฟ้าดิน วังสวรรค์สามวังข้างหลังกะพริบแสงเจิดจ้า ทำให้ใบหน้าของเขาฉายความศักดิ์สิทธิ์กลุ่มหนึ่งออกมาจากในประกายแสงนั้น

“สวี่ชิง ในที่สุดก็มีวันที่เจ้าออกมาจากพันธมิตรแปดสำนัก”