ผู้กล้าเหนือกาลเวลา - บทที่ 366 ใบหน้าผีบนกระดาษเงินกระดาษทอง

บทที่ 366 ใบหน้าผีบนกระดาษเงินกระดาษทอง

กลิ่นเหม็นคาวปะทะหน้า ดวงตาสวี่ชิงฉายประกายเย็นเยียบ ร่างเหินถอยหลังอย่างรวดเร็ว เขาไม่อยากพัวพันเสียเวลากับผีดิบชายชราตนนี้

ตอนนี้เศษชิ้นส่วนมาอยู่ในมือ เขาคิดจะจากไป

แต่ผีดิบตนนั้นไล่ตามมาอย่างรวดเร็ว รังสีอำมหิตที่แผ่มาจากร่างเข้มข้นขึ้นเรื่อยๆ เห็นได้ชัดว่าไม่ลดละเลิกรา

นี่ทำให้ประกายเย็นเยียบฉายวาบขึ้นในดวงตาสวี่ชิง สังเกตผีดิบชายชราอย่างละเอียดใกล้ชิด

อีกฝ่ายทำให้เขารู้สึกว่าค่อนข้างคล้ายกับเผ่าสิงซากสมุทร แต่ข้อต่อทั่วร่างฝืด แต่ความแข็งแกร่งและการฟื้นฟูของร่างกายกลับเกินสมควรไปกว่ามาก

ขณะเดียวกันก็มีคุณสมบัติพิเศษคล้ายอมตะบางอย่างด้วย

‘หัวใจไม่เต้น ไม่มีเลือด ไร้สติปัญญา คล้ายอสูรร้าย แต่คล้ายผู้บำเพ็ญที่กลายพันธุ์มากกว่า อีกทั้งบนร่างยังมีร่องรอยของกาลเวลา

‘เหมือนจะไม่มีเคล็ดวิชา แต่กลิ่นอายและลมที่สร้างขึ้นแฝงด้วยพิษร้าย พิษนี้เป็นประเภทเดียวกับพิษศพ มีฤทธิ์เน่าเปื่อยเป็นหลัก

‘กายเนื้อแข็งแกร่ง กำลังรบสี่วังสวรรค์ขึ้นไป รวมกับพลังฟื้นฟูของมันและคุณสมบัติพิเศษที่เป็นอมตะ ก็มีพลังใกล้เคียงกับห้าวัง’

สวี่ชิงร่างไหววูบ หลังจากหลบการพุ่งโจมตีมาของชายชราผีดิบ ในใจก็ยิ่งวิเคราะห์อีกฝ่ายได้อย่างกระจ่างแจ้ง

‘ความเร็วของมันด้อยกว่าข้าเล็กน้อย ใช้ลูกกลอนพิษต้องห้ามฆ่ามันได้ แต่แบบนี้ค่อนข้างเสียของ

‘อย่างไรเสียพิษของมันก็ไม่เลว เล็บของมันดูแล้วก็เป็นวัตถุดิบหลอมอาวุธที่ดีมากอย่างหนึ่ง

‘หากหาต้นกำเนิดการฟื้นฟูของมันได้ก็จะยิ่งมีคุณค่ามากขึ้นอีก และไม่เสียทีที่ข้าต้องมาเสียเวลากับเรื่องพวกนี้’

ในยามที่สวี่ชิงวิเคราะห์ในใจ เนื่องจากชายชราผีดิบไม่สามารถโจมตีโดนสวี่ชิงได้ติดๆ ก็ฉุนเฉียวขึ้นเล็กน้อย พลันอ้าปากกว้าง พ่นมาทางสวี่ชิง

ทันใดนั้นหมอกดำก็ทะลักออกมาจากปากของมัน ปกคลุมสวี่ชิงอย่างรวดเร็ว

‘เช่นนั้นก็ทำการสะกดมันก่อน แล้วค่อยทำการช่วงชิงทีละอย่าง’ สวี่ชิงตัดสินใจ แม้ร่างจะถูกหมอกพิษห้อมล้อม แต่เสี้ยวขณะต่อมา หมอกพิษรอบๆ ก็พลันระเบิด

กลิ่นอายน่าครั่นคร้ามปะทุขึ้นในนั้น ทำให้หมอกพิษเหมือนถูกลมคลั่งหอบม้วน ในขณะที่แผ่กระจายออกไปอย่างรวดเร็ว รอยเงาทางหนึ่งก็เดินออกมาจากในหมอกพิษในเสี้ยวพริบตา

รวดเร็วเป็นอย่างยิ่ง เหนือกว่าขีดจำกัดสูงสุดที่ตาเนื้อจะมองได้เห็น ยิ่งเหนือกว่าการรับรู้ของชายชราผีดิบ มันแค่สังเกตเห็นว่าหมอกระเบิด แต่เสี้ยวขณะต่อมา ร่างของมันก็ส่งเสียงดังบึ้ม ถูกพลังมหาศาลที่จู่ๆ ก็ปะทุขึ้นข้างหน้าโจมตี ร่างพลันหอบม้วน

ไปกระแทกเข้ากับผนังหลุมลึกไกลออกไปหลายร้อยจั้ง

ผนังหลุมสั่นสะเทือน ร่างชายชราผีดิบยุบลงไป มันกำลังจะดิ้นรน แต่เพียงพริบตาฝ่ามือสีดำข้างหนึ่งก็ซัดมาบนหน้ามัน แล้วกดอัดลงไปอย่างแรง

เสียงระเบิดลั่นดังขึ้นอีกครั้ง หัวของมันถูกกดอัดไปในผนังหลุมลึกอีกครั้ง ไม่ว่ามันจะดิ้นรนอย่างไรก็ไร้ประโยชน์

และในตอนนี้เอง เจ้าของของฝ่ามือสีดำนั่น เงาของเขาก็มาปรากฏข้างชายชราผีดิบ

นั่นเป็นเงาดำที่ดำมิดไปทั้งตัว เสื้อผ้า ผิวรวมถึงทุกสิ่งทุกอย่างล้วนเป็นสีดำ

และตอนนี้สีดำนี้กำลังรวมที่หว่างคิ้วของร่างนี้อย่างรวดเร็ว สุดท้ายก็แปรเปลี่ยนดวงตาข้างหนึ่ง และเผยหน้าตาที่แท้จริงของเงาร่างนี้ เป็นสวี่ชิงนั่นเอง

หลังจากผสานกับเจ้าเงา สวี่ชิงจะเสียความสามารถในการใช้วิชาเวท แต่จะแลกมาซึ่งพลังฝึกกายอันยอดเยี่ยมสูงสุด กำลังรบกายเนื้อของเขาเกินวังสวรรค์สี่วัง ถึงระดับห้าวังสวรรค์สูงสุด

ชายชราผีดิบในสายตาเขาความเร็วช้าลงเป็นอย่างยิ่ง ตอนนี้สวี่ชิงเงื้อมือขวาถึงใบหน้าไร้อารมณ์ คว้านิ้วของชายชราผีดิบ ท่ามกลางเสียงกร๊อบ หักเล็บคมกริบสีดำเมื่อมสิบนิ้วทีละนิ้วๆ

จากนั้นก็คิดๆ นิ้วชี้ขวาจี้ไปที่คอของผีดิบ กรีดช้าๆ คล้ายว่ากำลังหา สุดท้ายก็หยุดที่หน้าอกของผีดิบ แล้วพลันทะลวงเข้าไป

แล้วควักกลุ่มหมอกสีดำที่มีขนาดเท่ากำปั้นกลุ่มหนึ่งออกมา

หมอกนี้แฝงด้วยพิษศพเข้มข้น

ทำทุกอย่างนี้เสร็จสวี่ชิงทำการค้นหาอีกครั้ง คิดจะหาต้นกำเนิดพลังฟื้นฟูของผีดิบตัวนี้

แต่ในตอนนี้เอง หลังจากที่สูญเสียกลุ่มหมอกสีดำไป ผีดิบที่ร่างสั่นเทิ้มตัวนี้ก็พลันหยุดชะงัก เน่าเปื่อยไปในทันที กลายเป็นเลือดสีดำ ไหลลงมาตามผนังหลุมลึกที่ยุบลงไป

สวี่ชิงเห็นภาพนี้ เนตรเงาที่หว่างคิ้วแผ่ออก สุดท้ายก็ปกคลุมมาทั่วร่างสวี่ชิง หลังจากที่ปกคลุมใหม่อีกครั้งก็แปรเปลี่ยนเป็นโลงศพ ร่างของสวี่ชิงเดินออกมาจากในนั้น

‘เช่นนี้แล้วสิ่งที่แฝงอยู่ในหมอกกลุ่มนี้ไม่ได้มีแค่พิษอย่างเดียวเท่านั้น แต่ยังมีพลังอัศจรรย์ที่หนุนนำผีดิบตัวนี้ด้วย’ สวี่ชิงคล้ายครุ่นคิด เก็บเล็บและกลุ่มหมอกสีดำลงไป ร่างเพียงไหววูบก็เคลื่อนไปข้างหน้าลงลึกต่อไป

รอบๆ มืดลงเรื่อยๆ กลิ่นคาวคลุ้งรุนแรงขึ้นเรื่อยๆ ความรู้สึกเย็นยะเยือกยิ่งรุนแรงขึ้น เทียบกับความเงียบสงบแล้ว มีเพียงเสียงร้องงิ้วแว่วๆ ข้างล่างที่ยังคงวนเวียน

แฝงความเศร้าโศกแฝงด้วยความสิ้นหวัง แฝงความพร่ำเพ้อ และแฝงความน่าเวทนา

เสียงนี้โจมตีทั่วทั้งร่างสวี่ชิงอยู่ตลอดเวลา ทำให้เขายิ่งรู้สึกอึดอัด อีกทั้งยังไม่สามารถสะกัดกั้นเสียงนี้ไว้ข้างนอกได้

ตอนนี้ร่างของเขาลอยต่ำลงบนผนังที่ยื่นออกมาแห่งหนึ่ง ก้มมองลงไปในความมืดมิดข้างล่าง

“ที่นี่ลึกเท่าไรกัน” สวี่ชิงพึมพำในใจ ลงลึกต่อไป จนหลังจากผ่านไปครึ่งชั่วยาม ร่างของเขาก็พลันหยุดชะงัก รูม่านตาหดเล็ก มองไปข้างล่าง

ที่หลายสิบจั้งข้างล่าง สวี่ชิงเห็นศพลอยอยู่กลางอากาศ ไม่ใช่แค่ศพเดียว แต่เป็นหลายสิบศพ

ในนั้นมีคนหนึ่งเป็นผู้บำเพ็ญสำนักเล็กที่เคยปีนเสามรรคาสวรรค์พ้นพันธะถึงพันจั้ง

แต่ไม่ใช่เด็กหนุ่มที่เคยลงมือกับสวี่ชิงคนนั้น เป็นชายหนุ่มคนหนึ่ง

ส่วนศพอื่นๆ สวี่ชิงยังเห็นลูกศิษย์ผู้บำเพ็ญของพันธมิตรแปดสำนักและลูกศิษย์สำนักเซียนล้ำบารมี

คนพวกนี้ล้วนตายอยู่ที่นี่ จุดที่แปลกประหลาดคือ…บนใบหน้าของพวกเขาล้วนมีกระดาษเงินกระดาษทองสีเหลืองเป็นแผ่นๆ ติดอยู่บนใบหน้า

ใบหน้าใต้กระดาษเงินกระดาษทองเป็นสีเขียวครามทั้งดวง เต็มไปด้วยความเหี้ยมเกรียม เหมือนว่าก่อนตายประสบพบเจอกับความเจ็บปวดเป็นอย่างยิ่ง กระทั่งว่ามีคนจำนวนหนึ่งยังถือแผ่นหยกส่งข้ามเอาไว้ คล้ายว่าเกิดเหตุไม่คาดฝันอย่างกะทันหัน ไม่ทันได้ส่งข้าม

และที่บนผนังหลุมรอบๆ พวกเขามีเศษชิ้นส่วนเสามรรคาสวรรค์พ้นพันธะหลายสิบชิ้นกำลังกะพริบแสงวูบวาบ กระทั่งว่าสามารถจินตนาการได้ว่า ในถุงเก็บของในตัวของพวกเขาเหล่านี้จะต้องมีเศษชิ้นส่วนด้วยอย่างแน่นอน

จะอย่างไร พวกเขาเหล่านี้ก็เป็นพวกที่หลังจากก้าวลงมาในหลุมลึกการทดสอบผู้ครองกระบี่ครั้งนี้เริ่มขึ้นก็ปลีกตัวออกมาก่อน

แต่สวี่ชิงไม่ได้ประมาท ด้านหนึ่งคือทุกอย่างนี้ดูแล้วเหมือนกับดัก อีกด้านหนึ่งคือรอบๆ ศพพวกนี้มีกระดาษเงินกระดาษทองมากมายโปรยปราย

พวกมันปลิวละล่องไปมาเหมือนผีเสื้อกระดาษมากมาย จากการหอบม้วนของพลังที่แผ่ออกมาจากหลุมลึกข้างล่าง ลอยขึ้นลง

และในตอนที่สวี่ชิงจ้องเพ่งไป กระดาษกระดาษเงินกระดาษทองสีเหลืองเหล่านี้ก็พลันหยุดนิ่ง แล้วพัดขึ้น เหมือนหน้าผีทุกหน้ามองมาทางที่สวี่ชิงอยู่

ถูกกระดาษเงินกระดาษทองมากมายเหล่านี้มองมา ภาพนี้มากพอจะทำให้คนขนหัวลุก

ดวงตาสวี่ชิงฉายประกายวาบ กระดาษเงินกระดาษทองพวกนั้นลอยขึ้นพร้อมกันอย่างรวดเร็ว พุ่งตรงมาทางเขา กระทั่งว่ามีเสียงยินดีเป็นระลอกๆ ดังมาจากในกระดาษเงินกระดาษทองพวกนี้

เสียงหัวเราะที่แฝงความแปลกประหลาดพวกนี้มาพร้อมด้วยความละโมบ เหมือนว่าปรารถนาในเลือดเนื้อ ปรารถนาในจิตวิญญาณ ตอนนี้พวกมันรวดเร็วเป็นอย่างยิ่ง เข้ามาใกล้ในพริบตา

และในพริบตาที่พวกมันเข้าใกล้มา มือขวาของสวี่ชิงก็ยกขึ้นแล้วกดลง

จากการกดลงครั้งนี้ พลังในวังสวรรค์วังที่สามของเขาปะทุขึ้นมาทันที วิหคทองข้างหลังของเขาปรากฏขึ้น ส่งเสียงร้องคำราม ปีกสะบัดสร้างเปลวเพลิง กวาดโหมไปทั่วสารทิศ จะเผากระดาษเงินกระดาษทองพวกนี้

เพียงพริบตา กระดาษเงินพวกนี้ก็หอบม้วนไปข้างหลัง ยากจะเข้าใกล้ แต่เสียงหัวเราะแปลกประหลาดในนั้นไม่ใช่แค่ไม่หายไป แต่กลับชัดเจนยิ่งขึ้น

จากนั้นกระดาษเงินกระดาษทองพวกนี้ก็พลันรวมตัวกัน ภายใต้การจับจ้องด้วยตาตัวเองของสวี่ชิง กระดาษเงินจำนวนมหาศาลก็พลันก่อตัวเป็นจักจั่นกระดาษตัวมหึมา

ปีกก็ก่อขึ้นจากกระดาษเงินกระดาษทองเช่นกัน ตอนนี้จักจั่นกระดาษสยายปีก กรีดปีกอย่างรวดเร็ว ในขณะเดียวกับที่ส่งเสียงดังระงมอย่างเสียงจักจั่น เสียงหัวเราะที่มาจากกระดาษเงินกระดาษทองก็รวมเป็นเสียงพูด อาศัยการสั่นสะเทือนจากปีกสะท้อนมา

“เจ้า หิวหรือไม่ อยากกินข้าหรือไม่”

เสียงนี้ชั่วร้ายแปลกประหลาด ยิ่งแหลมเล็กบาดหู ในขณะที่คลื่นเสียงโจมตีสวี่ชิงมาทางนี้ ก็หอบม้วนเปลวเพลิงรอบๆ สวี่ชิงกลับไปด้วย

จักจั่นกระดาษฉวยโอกาสขยับวูบ พุ่งมาหาสวี่ชิงอย่างรวดเร็ว ร่างยิ่งมีหน้าผีนับไม่ถ้วนปรากฏขึ้น ต่างฉายความละโมบ ฉายความปรารถนาออกมา

“กินข้า กินข้า กินข้า…”

เสียงเซ็งแซ่ดังสะท้อนไม่หยุด เหมือนหนามแหลมไร้รูปร่างแต่ละอันแทงเข้ามาในจิตใจสวี่ชิง

ในดวงตาสวี่ชิงเกิดประกายเย็นเยียบ กำลังจะลงมือ แต่เสี้ยวขณะต่อมา ใบหน้าของเขาก็พลันเคร่งเครียด ร่างพลันถอยไปข้างหลัง

แทบจะในพริบตาเดียวกับที่เขาถอยหลัง ผนังหลุมลึกด้านหนึ่งก็พลันรางเลือน ตะขาบยักษ์ตัวใหญ่ถึงสิบจั้งตัวหนึ่งพุ่งออกมาจากในผนังหลุมลึก เป้าหมายไม่ใช่สวี่ชิง แต่เป็น…จักจั่นกระดาษที่ส่งเสียงแปลกประหลาดตัวนั้น

ตะขาบตัวนี้ก็โหดเหี้ยมเช่นกัน ส่งกลิ่นเหม็นเน่าคละคลุ้งออกมา ตัวกึ่งโปร่งแสง คล้ายเป็นภาพมายา

รวดเร็วเป็นอย่างยิ่ง เพียงพริบตา ตะขาบยักษ์ตัวนี้ก็อ้าปากกัดจักจั่นกระดาษเอาไว้ แล้วพุ่งไปยังอีกด้านหนึ่งของผนังหลุมลึกทันที ขดตัวอยู่ตรงนั้น ฉีกทึ้งเต็มกำลัง กลืนมันลงไป

จะเห็นได้ว่าที่หลังของตะขาบตัวนี้มีเงาร่างหนึ่งนั่งอยู่ นี่เป็นผู้หญิงคนนั้น กายท่อนล่างของนางผสานไปในเนื้อตะขาบ คล้ายว่าเชื่อมอยู่ด้วยกัน

กายท่อนบนที่เผยออกมาไม่ได้สวมเสื้อผ้า ผมยาวดำขลับบดบังร่างกาย

ตอนนี้ในมือของนางถือหวีอันหนึ่งเอาไว้ หวีผมไปด้วยเรอออกมาด้วย พ่นกระดาษเงินกระดาษทองที่ยังไม่ย่อยออกมาแผ่นหนึ่ง มองไปทางสวี่ชิง ชูกระดาษเงินกระดาษทอง ยิ้มออกมา

“อร่อยมากเลยนะ เจ้าไม่กินหรือ”

สวี่ชิงระแวงระวัง ภาพนี้แปลกประหลาดเป็นอย่างยิ่ง เขารู้สึกเลาๆ ว่าอีกฝ่ายเหมือนไม่ได้พูดกับตน แต่มองไปข้างหลังของเขา

ข้างหลังของเขาตอนนี้มีโลงศพสีดำโลงหนึ่งลอยขึ้นมา แผ่กลิ่นอายอัปมงคลออกมาเป็นระลอกๆ

นั่นเป็นเจ้าเงาที่ถูกกระตุ้น ปรากฏตัวออกมาเอง ดวงตามากมายที่ปรากฏอยู่บนนั้น จ้องกระดาษเงินกระดาษทองในมือของหญิงสาวเขม็ง กะพริบตาไม่หยุด

“กะพริบตาหมายความว่าอย่างไร เจ้ามองนี่อยู่หรือ” หญิงสาวบนตัวตะขาบก้มมองไปที่กระดาษเงินกระดาษทองในมือ

แต่ตอนนี้เอง เกิดเหตุการณ์เปลี่ยนแปลงอย่างกะทันหันขึ้น กระดาษเงินกระดาษทองในมือของหญิงสาวก็พลันมีหน้าผีดวงหนึ่งปรากฏขึ้น หัวเราะฮี่ๆ ให้นาง

“เจ้ากินอิ่มแล้วหรือยัง”

เสี้ยวขณะต่อมาตะขาบที่ผู้หญิงคนนี้อยู่ก็สั่นสะท้านทั้งร่างจากเสียงที่ดังออกมา กระดาษเงินกระดาษทองมากมายนับไม่ถ้วนปรากฏขึ้นอย่างเห็นได้ด้วยตาเปล่า กระดาษเงินกระดาษทองพวกนี้แผ่ลามไปทั่วตัวตะขาบตัวนี้ ทำให้มันสูญเสียสภาวะกึ่งโปร่งแสงไปในทันที กลายเป็นตะขาบกระดาษ

กระดาษเงินกระดาษทองทั้งหมดบนตัวมัน ตอนนี้มีหน้าผีปรากฏขึ้น ส่งเสียงหัวเราะต่อเนื่อง ส่งเสียงพูดประโยคเดียวกันออกมา

“เจ้ากินอิ่มแล้วหรือยัง”