ผู้กล้าเหนือกาลเวลา - บทที่ 559-2 โลงสัมฤทธิ์ใต้ทะเลเพลิงสวรรค์! (2)

บทที่ 559 โลงสัมฤทธิ์ใต้ทะเลเพลิงสวรรค์! (2)

ค่าตอบแทนของการสังหารผู้รับใช้เทวะ เป็นสิ่งที่เผ่าพันธุ์ใดก็ตามในแผ่นดินใหญ่เซ่นจันทราไม่อาจแบกรับได้

กระทั่งว่าด้วยฐานะผู้รับใช้เทวะของนางแล้ว เพียงประโยคเดียวก็สามารถตัดสินความเป็นตายของเผ่าเล็กๆ เผ่าหนึ่งได้

เหตุที่เป็นเช่นนี้ก็เพราะนางเติบโตอยู่ในตำหนักเทวะมาตั้งแต่เด็กๆ ในเผ่าเคยมีผู้ที่ดำรงตำแหน่งทูตเทวะ เช่นนี้ถึงจะทำให้ผู้สืบสายเลือดได้รับวาสนาอันล้ำค่าเป็นที่สุดในแผ่นดินใหญ่เซ่นจันทราเช่นนี้ได้

ตอนนี้นางทะยานอยู่ใต้หินหนืดพันจั้ง เป้าหมายชัดเจน

และสวี่ชิงก็อยู่ที่ระดับความลึกพันจั้งเช่นกัน ห่างไปจากที่นี่ไม่ไกล จากการสัมผัสรับรู้ที่รางเลือน กำลังเข้ามาใกล้

ทั้งสองฝ่ายคนหนึ่งอยู่ข้างหน้า คนหนึ่งอยู่ข้างหลัง กำลังเข้ามาใกล้

เพียงแต่ เทียบกับสวี่ชิงทางนี้แล้ว ความเร็วของหญิงสาวคนนั้นเร็วกว่า ดังนั้น นางจึงเข้าไปในพื้นที่ที่กำหนดไว้ได้ก่อน

และการสกัดกั้นประสาทสัมผัสเทพใต้หินหนืดก็ทำให้พวกเขาทั้งสองคนตอนนี้ต่างสัมผัสถึงตัวตนซึ่งกันและกันไม่ได้ นอกจากนี้ เทียบกับสวี่ชิงแล้ว พวกเขาทั้งสองคนเติบโตในสภาพแวดล้อมที่ต่างกัน ก็เป็นตัวกำหนดให้ความระแวดระวังภัยของผู้รับใช้เทวะสู้สวี่ชิงไม่ได้

ดังนั้น ภายใต้การเข้าไปใกล้อย่างระมัดระวังของสวี่ชิง เขาเห็นบริเวณที่พลังพระจันทร์สีม่วงสัมผัสได้ในพริบตา และมองเห็นเงาร่างของหญิงสาวชุดแดงที่พุ่งตรงไปทางนั้น

ร่างสวี่ชิงหยุดชะงักทันที ย่อตัวลง พยายามย่อตัวเองให้ได้มากที่สุดเท่าที่จะทำได้ สายตาฉายประกายวาววับ สังเกตเงียบๆ

จากที่ไกล ใต้หินหนืดความลึกระดับพันจั้ง ตรงนั้นมีภูเขายอดตัดขนาดมหึมาแปลกประหลาดลูกหนึ่ง

พูดให้ถูกต้องคือ นี่อาจจะไม่ใช่ภูเขา แต่เป็นเหมือนโลงขนาดมหึมาที่วางตั้งตรงอยู่ตรงนั้นมากกว่า

ส่วนที่ปรากฏในสายตาสวี่ชิงมีขนาดราวกับเมือง เห็นได้ถึงความใหญ่โตของโลงใบนี้

ทั้งโลงทำมาจากสัมฤทธิ์ บนนั้นเต็มไปด้วยรอยสนิม ผสมไปด้วยสีดำ สีเขียวและสีฟ้า หลอมรวมอยู่ด้วยกัน ทำให้โลงใบนั้นเต็มไปด้วยความเก่าแก่

เหมือนว่ามันถูกวางอยู่ตรงนั้นเป็นเวลาเนิ่นนานแล้ว

ส่วนความสูงไม่รู้ สวี่ชิงกวาดสายตามองไปมองไม่เห็นขอบ เห็นเพียงที่มุมทั้งสี่ของโลงมีโซ่เส้นหนาสี่เส้นเชื่อมต่อไปในจุดลึกของหินหนืด

นอกจากนี้ ฝาโลงก็ไม่ได้ปิดสนิทแต่เผยอช่องว่างไว้ช่องหนึ่ง

เพียงแต่เนื่องจากโลงใบนี้มีขนาดมหึมานัก ดังนั้นช่องที่เผยอนี้ดูแล้วจึงเหมือนกับร่องหุบเหวลึก

ตอนนี้ เงาร่างที่สวมชุดแดงร่างนั้นกำลังลอยต่ำลงไปในรอยแยกนั่น ลอยอยู่ที่ความสูงหนึ่งร้อยจั้ง สองมือประสานปาง ระลอกคลื่นที่แฝงไว้ด้วยพลังเทพพระจันทร์สีชาดแต่ละทางก็แผ่ไปทั่วทุกทิศจากการทำปางมือ

ผสานเข้าไปในเขตแดนต้องห้ามไร้รูปร่างที่เดิมก็อยู่ที่นี่อยู่แล้ว ทำให้ที่นี่ประกายแสงสีแดงกะพริบวูบวาบ ตาข่ายผืนมหึมาค่อยๆ ปรากฏออกมา

ตาข่ายนี้ก็แปรเปลี่ยนมาจากเขตแดนต้องห้ามที่นี่นั่นเอง

มองไปให้ละเอียดก็จะเห็นว่าตาข่ายที่ปรากฏออกมาเต็มไปด้วยอักขระ ฉายพลังอำนาจเทพออกมา

สวี่ชิงอำพรางร่องรอย สังเกตอย่างละเอียด มองออกว่าอีกฝ่ายเหมือนจะเพิ่มความแข็งแกร่งให้เขตแดนต้องห้าม เพียงแต่ พลังเทพแค่นี้ไม่มีผลอะไรเท่าไร

แต่ไม่นานนัก ดวงตาสวี่ชิงก็จ้องเพ่ง เขาเห็นหลังจากที่หญิงสาวชุดแดงคนนั้นประสานปางมือ ก็เอาผลึกวารีสีแดงก่ำขนาดเท่ากับศีรษะลูกหนึ่งออกมาจากในร่าง

ทันทีที่ผลึกวารีนี้ปรากฏออกมา หินหนืดรอบๆ ก็เดือดพล่าน ยิ่งมีกลิ่นอายน่ากลัวแผ่ซ่านออกมาจากในผลึกวารี สวี่ชิงจิตใจสั่นสะท้านไปเช่นกัน

คนนอกอาจจะมองไม่ออก แต่เขาผ่านจากการรับรู้ของพระจันทร์ม่วงตัวเองก็วิเคราะห์ได้ทันทีว่าผลึกวารีลูกนี้เกิดจากเลือดที่หลังจากถูกทำให้เจือจางนับครั้งไม่ถ้วนแล้ว

‘เลือดของชื่อหมู่อย่างนั้นหรือ’

สวี่ชิงหัวใจเต้นรัว แม้จะเป็นเลือดที่ถูกทำให้เจือจางแล้วหยดหนึ่ง แต่พลังพระจันทร์สีชาดที่แฝงอยู่ในนั้นก็ยังคงเข้มข้นเป็นอย่างยิ่ง สำหรับสวี่ชิงแล้วก็เป็นการบำรุงอย่างมหาศาลเช่นกัน

ในตอนที่สวี่ชิงจับตามอง หญิงสาวชุดแดงคนนี้ก็มองผลึกวารี ในดวงตาก็ฉายความปรารถนาออกมาเช่นกัน แต่กลับฝืนควบคุมเอาไว้ นางรู้ว่านี่ไม่ใช่ของที่ตัวเองจะใช้ได้

‘รอเทพชั้นสูงมา หลังจากที่เก็บเกี่ยวดินแดนนี้ ตระกูลที่ข้าอยู่ก็จะได้โลหิตเทวะเช่นนี้เหมือนกัน ถึงตอนนั้น บางทีข้าอาจจะมีโอกาสดูดซับสักหน่อย’

หญิงสาวพึมพำในใจ จากนั้นก็ยกมือ โยนผลึกวารีนี้ลงไป

ผลึกวารีไม่ได้ร่วงลงไปในรอยแยก แต่ลอยอยู่ในหุบเหว แตกร้าวขึ้นเอง แผ่ระลอกคลื่นพลังน่ากลัวออกมา ผสานไปในเขตแดนต้องห้ามรอบๆ ทำให้ตาข่ายสีแดงที่ปรากฏออกมาผืนนั้นยิ่งพราวพร่างระยิบระยับ

นี่ ถึงจะเป็นการเพิ่มพลังที่แท้จริง

และจากตาข่ายสีเลือดทอประกายแสงเจิดจ้า พลังอำนาจเทพเพิ่มขึ้น โลงมหึมาใบนั้นก็ถูกพลังนี้กระตุ้น พลันสั่นสะท้านขึ้นมา ยิ่งมีเสียงคำรามเจ็บปวดเสียงหนึ่งดังก้องออกมาจากในโลง

“ชื่อหมู่!!”

เสียงนี้ดังออกมา โลงก็สั่นไหวแรงยิ่งขึ้น สวี่ชิงในใจเกิดระลอกคลื่น ในยามที่ยิ่งระมัดระวัง หญิงสาวชุดแดงก็ก้มหน้า ทอดสายตามองหุบเหว ส่งจิตเทพออกไป

“หุบปาก!”

เสียงลมหายใจหอบถี่ดังก้องออกมาจากในโลง เห็นได้ชัดว่าการหยามหมิ่นจากผู้บำเพ็ญระดับต่ำเช่นนี้ สำหรับตัวตนที่อยู่ในโลงแล้วเป็นการหยามหมิ่นที่สุดแสนอัปยศ

แต่กลับจนปัญญา

หญิงสาวชุดแดงดวงตาฉายแววเยาะเย้ย สำหรับนาง หยามหมิ่นตัวตนโบราณทั้งยังน่ากลัวแบบนี้ นำมาซึ่งความตื่นเต้นเร้าใจสุดแสนพิเศษมาให้ จึงยกมือสะบัด เอาเนื้อชุ่มเลือดแต่ละก้อนๆ ออกมาจากในถุงเก็บของ

ทั้งหมดร้อยกว่าก้อน ทุกก้อนล้วนมีขนาดสิบจั้ง หลังจากลอยเต็มอยู่รอบๆ หญิงสาวยกมือขึ้นชี้ออกไป ทันใดนั้น เนื้อก้อนหนึ่งก็ร่วงลงไปในหุบเหวลึก

“กินสิ นี่เป็นอาหารที่เทพสูงสุดเตรียมให้เจ้า ล้วนแต่เป็นประชาชนในแผ่นดินใหญ่เซ่นจันทราทั้งนั้น พี่น้องทั้งหลายของเจ้า พวกเขาก็เหมือนกับเจ้า ล้วนชอบกินกันทั้งนั้น

“อีกทั้ง เพื่อให้พวกเจ้าย่อยได้ดียิ่งขึ้น พวกเรายังใส่ใจเลาะกระดูกออกให้หมดด้วย

“กินให้อร่อย”

จากเนื้อชุ่มเลือดที่ร่วงลงไปในหุบเหวลึก ในนั้นมีเสียงคำรามที่แฝงด้วยความเจ็บปวดดังออกมา เหมือนว่าตัวตนในโลง ต่อต้านสุดกำลัง แต่ติดที่ปัญหาที่ไม่รู้อะไรบางอย่าง ทำให้จำต้องกลืนลงไป

ดังนั้น เสียงสะอึกสะอื้นที่มาพร้อมด้วยความเจ็บปวดจนเกือบจะร้องไห้และเสียงเคี้ยวดังผสานกัน เกิดความน่าเวทนาที่ทำให้คนเมื่อได้ยินแล้วหวั่นไหวยิ่งนัก

ยิ่งมีความอาฆาตแค้นที่รุนแรงจนถึงขีดสุดแผ่ซ่านออกมาจากในโลง เหมือนแปรเปลี่ยนเป็นสัญลักษณ์ ประทับไปที่ร่างของหญิงสาวชุดแดง จะจำนางเอาไว้ให้ขึ้นใจ

ส่วนหญิงสาวที่โยนอาหารคนนั้นเห็นได้ชัดว่ามีความสุขมาก นางฟังเสียงนี้ จิตใจก็เหมือนว่าจะมีความสุข ไม่สนใจสัญลักษณ์บนร่างแม้แต่น้อย ขณะสะบัดมือ เนื้อแต่ละก้อนๆ ก็ร่วงลงไป

สวี่ชิงเงียบนิ่ง เขาเห็นความโรคจิตของหญิงสาวคนนี้ และได้ยินเสียงความเจ็บปวดแสนสาหัสที่คำรามออกมาจากโลง สำหรับตัวตนของมัน ก็คาดเดาอะไรบางอย่าง

หลังจากนั้นครู่หนึ่ง สวี่ชิงก็ถอยหลังไปเงียบๆ เตรียมไปจากที่นี่

เขาไม่อยากเกิดเรื่องกระทบกระทั่งกับตำหนักเทพพระจันทร์สีชาดตอนนี้

แต่ในชั่วขณะที่สวี่ชิงถอยหลังทางนี้ หญิงสาวที่กำลังโยนอาหารอยู่ จู่ๆ ก็หัวเราะขึ้นมา

“ดูมาค่อนวันแล้วก็จะไปอย่างนี้น่ะหรือ”

สวี่ชิงตาจ้องเพ่ง ร่างเพิ่มความเร็วถอยหลัง ขณะเดียวกันหญิงสาวชุดแดงยกมือขวาขึ้น ชี้ไปยังบริเวณที่สวี่ชิงอยู่ ใช้อำนาจของผู้รับใช้เทวะควบคุมพลังเขตแดนต้องห้ามที่นี่ เอ่ยเสียงราบเรียบ

“จงมา!”

คำพูดนางเพียงดังออกมา ทันใดนั้นเขตแดนต้องห้ามที่แปลงมาจากพลังพระจันทร์สีชาดที่ลอยอยู่รอบๆ ก็บิดเบี้ยวขึ้นมาทันที แปรเปลี่ยนเป็นมือสีแดงก่ำมหึมา แล้วคว้าไปทางสวี่ชิงทางนั้นโดยพลัน

สวี่ชิงเงียบนิ่ง มือยักษ์ที่มาจากเขตแดนต้องห้ามพระจันทร์สีชาด อาศัยพลังของเขานั้นไม่สามารถต้านทานได้ นอกเสียจากจะขับเคลื่อนอำนาจของตัวเอง แต่หากทำเช่นนั้น ทุกอย่างก็จะเปิดเผยออกมา

เวลาเพียงชั่วเสี้ยงพริบตา ในใจสวี่ชิงก็ตัดสินใจ ในดวงตาประกายวาววับฉายวูบ เอ่ยเสียงราบเรียบ

“บังอาจ”

คำพูดของเขาเพียงดังออกมา มือยักษ์สีเลือดที่เข้ามาใกล้ก็พลันสั่นสะท้าน พลิกกลับทันที แล้วพุ่งตรงไปยังหญิงสาวชุดแดง

ภาพนี้ทำให้หญิงสาวชุดแดงคนนี้อึ้งไปเล็กน้อยอย่างเห็นได้ชัด ประสานปางมืออย่างรวดเร็ว แต่ก็ไม่อาจหลบหลีกได้ ท่ามกลางเสียงระเบิดดังสนั่น ร่างตีลังกาม้วนถอยหลัง กระอักเลือดออกมา หยิบป้ายสีเลือดแผ่นหนึ่งออกมาทันที ถึงพอจะแก้สถานการณ์ได้

สีหน้าของนางเปลี่ยนแปลงอย่างรวดเร็ว ร้องตกใจเสียงหลง

พูดจบ นางก็ประสานปางมือทันที ประทับตราแปลกประหลาดตราหนึ่งออกมา โค้งตัว มองไปทางสวี่ชิงอย่างเคารพนอบน้อมเป็นอย่างยิ่ง

สวี่ชิงขมวดคิ้ว เขาย่อมมองออกว่านี่เป็นมารยาทภายในที่ผู้ที่มีตำแหน่งต่ำกระทำต่อผู้ที่มีตำแหน่งสูงกว่าในยามที่ได้พบ แต่ไม่รู้ว่าจะต้องกระทำกลับไปเช่นไร ดังนั้นจึงทำเป็นสุขุม พยักหน้า

แต่เสี้ยวขณะต่อมา หญิงสาวคนนั้นรูม่านตาก็หดเล็ก ประสานปางมือท่าอื่นอีกครั้ง จ้องมองสวี่ชิง จากนั้นสีหน้าก็พลันเปลี่ยนไป

“เจ้าไม่ใช่ทูตเทวะ!

“เจ้าเป็นใคร ไยจึงมีพลังเทพเจ้า!”

หญิงสาวคนนี้ตกใจเป็นอย่างยิ่ง ในใจเกิดคลื่นท่วมฟ้าซัดโหม

เรื่องแบบนี้นางเพิ่งเคยเจอเป็นครั้งแรกในชีวิต กระทั่งอย่าว่าแต่นางเลย ต่อให้เป็นตำหนักเทพพระจันทร์สีชาดก็ไม่เคยเรือเรื่องแบบนี้เหมือนกัน

นี่ทำให้นางไม่อยากเชื่อ

สวี่ชิงสีหน้าไร้อารมณ์ แต่ในใจกลับขบคิด เขารู้สึกว่าตัวเองไม่เข้าใจมารยาทและท่ามือ น่าจะไม่ใช่เหตุผลที่อีกฝ่ายสังเกตเห็นถึงความผิดปกติของตน จะต้องมีที่อื่นบางอย่างที่เผยช่องโหว่ออกมา

อย่างไรเสีย พลังบำเพ็ญมาถึงระดับนี้ย่อมไม่ใช่คนโง่ มองเงื่อนงำออกก็เป็นเรื่องปกติ

และก่อนหน้านี้เดิมเขาคิดจะไป แต่ในเมื่อเลือกที่จะลงมือ ต่อให้พลังบำเพ็ญของอีกฝ่ายจะทำให้เขาระแวงระวัง แต่ตอนนี้คิดเพียงหาวิธีฆ่าเท่านั้น

ในใจสวี่ชิงจิตสังหารลอยตลบ เอ่ยราบเรียบ

“เจ้าล้ำเส้นแล้ว”

พูดแล้ว เขาก็ยกมือขวาขึ้นชี้ ทันใดนั้นเขตแดนต้องห้ามพระจันทร์สีชาดที่อยู่รอบๆ ก็ระเบิดขึ้นมาอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน แผ่ระลอกไปทั่วทุกทิศ สวี่ชิงรับอำนาจการควบคุมเอาไว้ทันที ก่อเป็นพลังสะกด พุ่งตรงไปยังหญิงสาวชุุดแดงคนนั้น

ใบหน้างดงามของหญิงสาวเปลี่ยนไปอย่างมหาศาลโดยสิ้นเชิง ความตื่นกลัวในใจปรากฏขึ้นบนใบหน้าอย่างไม่อาจควบคุมได้ ทำให้สีหน้าบิดเบี้ยว

“เขาไม่ใช่คนของตำหนักเทพ เรื่องนี้ข้ามั่นใจมาก แต่เขากลับมีพลังเทพ!

หญิงสาวร่างสั่นสะท้าน ลงมือสุดกำลัง ข้างหลังมีคลังสมบัติหนึ่งคลังปรากฏขึ้นมา แม้จะยังไม่ได้ก่อเป็นมรรคาสวรรค์ แต่กำลังรบก็น่าครั่นคร้ามเป็นอย่างยิ่ง ทั้งยังใช้ร่วมกับป้ายสีเลือดแผ่นนั้น ต้านทานแบกรับเอาไว้

“การควบคุมและการสนับสนุนของเขตแดนต้องห้าม…ความสูงส่งของอำนาจเขาอยู่เหนือซึ่งทูตเทวะทั้งหมด!”

หญิงสาวตกใจสงสัยเป็นอย่างยิ่ง ติดตามบรรพจารย์ของตระกูลตนมาเนิ่นนาน เคยเห็นทูตเทวะเหนี่ยวนำเขตแดนต้องห้าม ตอนนี้ทำการเปรียบเทียบ ประเมินระดับสูงต่ำออกมาทันที

“เป็นไปไม่ได้!”

หญิงสาวหัวใจสั่นสะท้านบ้าคลั่ง และในพริบตา ในใจของนางก็มีความคิดหนึ่งผุดขึ้น

“เรื่องนี้ใหญ่มากนัก หากรายงานต่อตำหนักเทพจะต้องเป็นความชอบครั้งใหญ่แน่นอน!”

คิดถึงตรงนี้ หญิงสาวคนนี้ก็ไม่สนค่าตอบแทน สมบัติลับลุกไหม้ขึ้นมา ป้ายสีเลือดที่อยู่ข้างหน้าแผ่พลังอำนาจสูงสุดออกมา ทั้งคนพุ่งฝ่าออกไปทันที ไม่ได้ไล่สังหารสวี่ชิง แต่จะไปจากที่นี่

เหนือหินหนืดขึ้นไปพันจั้งก็คือตำหนักเทพวังดวงใจที่นางอยู่ ขอเพียงลอยออกไปนอกหินหนืด นางก็จะสามารถแจ้งข่าวที่นี่ให้กับตำหนักเทพสาขาหลักได้ทันที

แต่สวี่ชิงจะปล่อยให้นางสมปรารถนาไปได้อย่างไร ตอนนี้ขณะสะบัดมือ เขตแดนต้องห้ามสีเลือดรอบๆ แผ่ระลอกอีกครั้ง ก่อเป็นมือยักษ์สีเลือดเจ็ดแปดข้างในรวดเดียว ซัดไปยังหญิงสาวคนนั้นอย่างรุนแรง

สวี่ชิงรู้ดี หากไปจากบริเวณเขตแดนต้องห้ามพระจันทร์สีชาด ตัวเองเผชิญหน้ากับผู้บำเพ็ญสมบัติวิญญาณหล่อเลี้ยงมรรคาดาราเจิดจรัสคนนี้ จะต้องไม่ใช่คู่มือของนางแน่นอน ขณะเดียวกัน หากนางหนีไปได้สำเร็จ สิ่งที่รอตนอยู่นั้นคืออันตรายไม่รู้จบสิ้น

“ต้องฆ่าให้ตาย!”