ผู้กล้าเหนือกาลเวลา - บทที่ 594 งมเอาอะไรขึ้นมา!!

บทที่ 594 งมเอาอะไรขึ้นมา!!

เงาร่างในลูกเหล็ก สวี่ชิงกับนายกองไม่รู้เลย

ตอนนี้ภายใต้การจับตามองของสวี่ชิง นายกองจับเถาวัลย์ของหนิงเหยียนเอาไว้ เข้าไปใกล้ลูกเหล็กช้าๆ

แม้วัตถุชิ้นนี้จะพรุนเป็นรังผึ้ง แต่ในนั้นมีอะไรซ่อนเอาไว้อีก นายกองหาอยู่นานในที่สุดก็หาบริเวณรอยฉลุที่นับว่าแข็งแรงเจอ

ที่ตรงนี้ เขาร้อยเถาวัลย์เข้าไป เห็นได้ชัดว่าค่อนข้างกังวลว่าจะแน่นหนาไม่พอ เขาจึงใช้เถาวัลย์ร้อยไปหลายที่ มัดเป็นเงื่อนตาย แล้วกัดนิ้วตัวเองจนเลือดไหล ใช้เลือดวาดยันต์ ทำให้บริเวณที่ผูกเงื่อนผสานเป็นเนื้อเดียวกัน

ทำทุกอย่างเหล่านี้เสร็จ นายกองก็ตบๆ ลูกเหล็กแล้วนั่งลงตรงนั้น ส่งสัญญาณมือให้สวี่ชิง

คนนอกไม่เข้าใจ แต่สวี่ชิงรู้เป็นอย่างดี เขาค่อนข้างจะไร้คำพูด แต่ก็นำแผ่นหยกบันทึกเงาเคลื่อนไหวออกมา หลังจากใช้พลังพระจันทร์สีม่วงของตัวเองปกคลุมเอาไว้ไม่ให้มันถูกทำลาย ก็ทำการบันทึกภาพเคลื่อนไหวของนายกองเอาไว้

ประทับภาพเอาไว้ในแผ่นหยก

ทำทุกอย่างนี้เสร็จ นายกองก็ว่ายกลับมาอย่างรวดเร็ว มาตรวจดูแผ่นหยก ค่อนข้างพอใจรูปลักษณ์ของตัวเอง จากนั้นก็ยักคิ้วหลิ่วตาให้สวี่ชิงส่งสัญญาณต่อ

สวี่ชิงส่ายหน้า ปฏิเสธคำเชิญของนายกองที่เสนอจะเก็บภาพชีวิตอันงดงามของตนไว้ให้

จากนั้นทั้งสองก็ไปตามทิศทางของเถาวัลย์ จากไปอย่างรวดเร็ว

ตลอดทางนับว่าราบรื่นดี หลังจากหลายชั่วยาม พวกเขากลับไปยังริมฝั่ง ชั่วพริบตาที่เดินออกมาจากน้ำ นายกองก็กระตุกเถาวัลย์ ตะโกนออกไปเสียงดัง

“เริ่มงานๆ!”

“พี่เจี้ยนเจี้ยน เมื่อครู่ข้าเห็นบนลูกเหล็กยักษ์ข้างล่างมีกลอนของจักรพรรดิโบราณเสวียนโยวด้วย เสียดายข้างล่างมืดสลัว ข้ามองไม่ชัด…”

อู๋เจี้ยนอูเดิมนอนพักผ่อนอยู่ตรงนั้น ตอนนี้เมื่อได้ยินก็กระโดดขึ้นมาทันที ดวงตาเบิกกว้าง คว้าเถาวัลย์ของหนิงเหยียนเอาไว้ ยิ่งไปกว่านั้นยังตะโกนออกมา ลูกๆ ของเขาเหล่านั้นปรากฏตัวขึ้นก็ล้วนคว้าเถาวัลย์เอาไว้

นกแก้วก็ไม่มีข้อยกเว้น

ส่วนหลี่โหยวฝ่ยที่อยู่ข้างๆ ก็เป็นคนรู้งาน เขาเกาะเถาวัลย์เป็นคนแรก สีหน้ายิ่งฉายความพยายามตั้งใจออกมา หน้าแดงคอเป็นเอ็น ทุ่มสุดกำลัง

คนทั้งหลายร่วมแรง ระเบิดแม่น้ำในพริบตา คลื่นซัดกระหน่ำพวยพุ่ง

ส่วนลูกเหล็กมหึมาที่เชื่อมต่อกับอีกฝั่งหนึ่งของเถาวัลย์เส้นนี้ ตอนนี้ด้วยแรงมหาศาล สั่นสะเทือนขึ้นมาเล็กน้อย ถูกดึงขึ้นมาจากโคลนทีละนิดๆ

รัฐทายาทเจ้าเหนือหัวที่นั่งขัดสมาธิอยู่ในนั้นสัมผัสได้ถึงการสั่นสะเทือนและการขยับเขยื้อนของลูกเหล็ก สีหน้ายิ่งแปลกประหลาดขึ้นไปอีก เงยหน้ามองไปข้างนอก คิดจะพูดอะไรแต่ก็หยุดไว้…

เวลาก็ไหลผ่านไปเช่นนี้เอง ในที่สุดลูกเหล็กลูกนี้ก็ถูกดึงขึ้นมาจากโคลนตมได้โดยสมบูรณ์ ถูกลากไปข้างหน้าอย่างช้าๆ ใต้แม่น้ำ เนื่องจากมันมีขนาดใหญ่มหึมา จึงไม่เร็วนัก

แต่การขยับทุกครั้งล้วนซัดโคลนมหาศาล ทำให้แม่น้ำเป็นคลื่นซัดโถม ผิวน้ำเกิดลูกคลื่นซัดไม่ขาดสาย

ความเคลื่อนไหวที่นี่ไม่น้อยเลย แต่เห็นได้ชัดว่านายกองเตรียมการเอาไว้นานแล้ว วางแผนไว้อย่างละเอียดรอบคอบ หากเวลานานอาจจะถูกค้นพบ แต่เวลาสั้นๆ ไม่เป็นปัญหา

นี่ก็เป็นเหตุผลที่เขาร้อนใจ

เพียงแต่โคลนใต้แม่น้ำมีหินอยู่จำนวนไม่น้อย แม้ลูกเหล็กมหึมาลูกนี้จะบดขยี้แหลกละเอียดมาตลอดทาง แต่แรงสั่นสะเทือนก็คงยากที่จะเลี่ยงได้ มันส่งแรงไปในลูกเหล็ก ส่งผลโดยตรงไปยังร่างของรัฐทายาทเจ้าเหนือหัว

แต่ว่าสีหน้าของรัฐทายาทไม่แปลกประหลาดอีกต่อไปแล้ว แต่แปรเปลี่ยนเป็นสงบนิ่ง เขานั่งอยู่ตรงนั้น ปล่อยให้สวี่ชิงกับพวกนายกอง ค่อยๆ ลากลูกเหล็กที่เขาซ่อนตัวรักษาบาดแผลไปทีละนิดๆ

เวลาสามวันผ่านไปเพียงพริบตา

ด้วยความพยายามของพวกนายกอง ในที่สุดลูกเหล็กขนาดมหึมาลูกนี้ก็ปรากฏขึ้นในครรลองสายตาของพวกเขา เผยขอบออกมา โผล่จากความมืดมิดไม่เห็นเดือนเห็นตะวันเป็นเวลานับไม่ถ้วน ปรากฏขึ้นมายังโลกภายนอกเป็นครั้งแรก

รอยสนิมบนนั้นเกรอะกรังไปหมด ความเก่าแก่โบราณชัดเจน แม้แต่ท้องฟ้าในเสี้ยวขณะนี้ยังเกิดระลอกคลื่นขึ้นมา

“ออกมาแล้ว ทุกคนออกแรงหน่อย!”

นายกองตื่นเต้นเป็นที่สุด พลังบำเพ็ญปะทุขึ้นทุกด้าน พยายามสุดกำลัง

ขนาดของลูกเหล็กลูกนี้ใหญ่ถึงหมื่นจั้ง น้ำหนักของมันก็เกินวงแหวนและกรอบประตูแล้ว ดังนั้นไม่เพียงแต่ขยับได้ช้าพลังที่ต้องใช้ก็มากขึ้น กระทั่งว่าระหว่างนั้นมีสองครั้งที่เถาวัลย์เกือบจะฉีกขาด

ดีที่นายกองใช้ร่างตัวเองเพิ่มพลัง ทั้งยังอาศัยพลังพระจันทร์สีม่วงของสวี่ชิงถึงได้ฝืนคงสภาพเอาไว้ได้

ตอนนี้เห็นโอกาสอยู่ข้างหน้า คนทั้งหลายต่างปะทุพลัง ร่างของสวี่ชิงยิ่งขยายไปจนถึงห้าจั้ง ราวกับยักษ์ตัวย่อมๆ

ในที่สุด ภายใต้การหอบหายใจเหนื่อยของพวกเขา ลูกเหล็กที่ปรากฏบนผิวน้ำลูกนั้น ส่วนที่ปรากฏขึ้นมาก็มากขึ้นเรื่อยๆ จนกระทั่งผ่านไปอีกหลายชั่วยาม ลูกเหล็กขนาดหมื่นจั้งลูกนี้ก็ปรากฏขึ้นข้างหน้าพวกเขาราวจะบดบังฟ้าดิน

ถูกพวกเขาลากขึ้นมาจากแม่น้ำเซ่นจันทรา

ทันทีที่ลากขึ้นฝั่ง น้ำในแม่น้ำสีแดงมหาศาลไหลออกมาจากในลูกเหล็กลูกนี้ ไหลทะลักออกมาจากบริเวณที่เป็นรูทุกรูไม่หยุดราวกับน้ำตก

ห้วงเวลาอันยาวนานและความเก่าแก่โบราณ ในเสี้ยวขณะนี้ยิ่งรุนแรงขึ้น คล้ายว่าส่งผลกระทบต่อเวลา ทำให้รอบๆ รางเลือนและบิดเบี้ยว

ภาพนี้ทำให้หลี่โหยวเฝ่ยที่ในใจเกิดคลื่นยักษ์ซัดโหมไปตั้งนานแล้ว หนิงเหยียนสูดลมหายใจลึก มีเพียงอู๋เจี้ยนอูที่ในดวงตาฉายประกาย เข้าไปใกล้อย่างรวดเร็ว ไปหากลอนของเสวียนโยวที่นายกองพูด

ส่วนนายกองตอนนี้นอนแผ่กางแขนกางขาอยู่ตรงนั้น หมดสิ้นเรี่ยวแรงทั้งหมด แต่มองลูกเหล็กขนาดมหึมา มุมปากของเขาก็ฉีกออก ส่งเสียงหัวเราะได้ใจออกมา

“ศิษย์น้องเล็ก เป็นอย่างไร ศิษย์พี่ใหญ่คนนี้เยี่ยมยอดหรือไม่!

“ฮ่าๆ ดวงอาทิตย์สามดวงล้วนอยู่กับข้าที่นี่!

“รวมกับเจ้าอ้วนน้อย พวกเราก็มีดวงอาทิตย์สี่ดวงอยู่ในมือ ข้าจะบอกเจ้าให้ แม้ดวงที่เหลืออีกห้าดวงจะอยู่ในเผ่าอื่น แต่ดวงอาทิตย์ของแผ่นดินใหญ่เซ่นจันทราทุกดวงข้าล้วนแอบวางแผนเอาไว้!

“ขอเพียงถึงเวลา ดวงอาทิตย์ทั้งเก้าดวงแค่เพียงเสี้ยวความคิดของข้าล้วนลงมาเยือนทั้งหมด ส่วนสามดวงนี้อีกเดี๋ยวต้องยืมพลังของเจ้า เพิ่มแรงให้พวกมันหน่อย!

“ศิษย์น้องเล็ก วันที่พวกเรามาที่นี่เพื่อทำการใหญ่เรื่องสุดท้ายอยู่อีกไม่ไกลแล้ว!”

สวี่ชิงได้ยินก็มองไปยังวัตถุขนาดมหึมาทั้งสาม ในใจก็สั่นสะท้านเช่นกัน นึกถึงคำพูดที่นกแก้วมาเรียกตนในตอนนั้น จึงเอ่ยถามไปว่า

“ศิษย์พี่ใหญ่ ที่ท่านเรียกข้ามาจุดไฟหมายถึงว่าให้จุดดวงอาทิตย์ทั้งสามดวงนี้ใช่หรือไม่”

นายกองคลานขึ้นมา หน้าตาระรื่น

“ใช่แล้ว ไป ปล่อยน้ำออกจากลูกเหล็กยักษ์นี่ยังต้องใช้เวลาอีกประมาณหนึ่ง พวกเราไปจุดไปสองดวงที่เหลือก่อน”

นายกองพูดพลางกระเสือกกระสนลุกขึ้นมา ลากสวี่ชิงตรงดิ่งไปข้างกรอบประตูหินยักษ์สีสัมฤทธิ์ ยืนอยู่ตรงนั้น นายกองยกมือสัมผัสกรอบประตู สีหน้าฉายแววคาดหวัง

สวี่ชิงเงยหน้าทอดสายตา จนถึงตอนนี้เขายังค่อยเข้าใจว่าวัตถุชิ้นนี้จะกลายเป็นดวงอาทิตย์อย่างไร

“ศิษย์น้องเล็ก เจ้าเคยได้ยินพลังนิรันดร์กาลหรือไม่” นายกองมองไปทางสวี่ชิง ชี้ไปที่กรอบประตู

“นี่ก็คือพลังนิรันดร์กาล ซึ่งก็คือสาเหตุที่มันกลายเป็นดวงอาทิตย์จำลอง”

ขณะพูดนายกองก็สะบัดมือ ทันใดนั้นเจ้าอ้วนน้อยก็ลอยออกมา ประกายแสงหดรัศมี สาดมาที่กรอบประตูบานนี้ เสี้ยวขณะต่อมา ตราประทับอักขระเหล่านั้นในหินยักษ์สีสัมฤทธิ์พวกนั้นก็พากันกะพริบแสงขึ้นมา

เหมือนสะสมพลังแบบนั้น ภายใต้การสาดแสงอย่างต่อเนื่องของเจ้าอ้วนน้อย สุดท้ายอักขระทั้งหมดก็เริ่มกะพริบ ยิ่งมีเสียงระเบิดดังก้อง เพียงพริบตากรอบประตูบานนี้ก็ประกายแสงพร่างพราย ดึงดูดความสนใจของพวกอู๋เจี้ยนอู

สุดท้าย ในยามที่แสงตราประทับอักขระกรอบประตูสีสัมฤทธิ์เจิดจ้าพร่างพราย นายกองก็ตะโกนขึ้นมา

“ศิษย์น้องเล็ก วิหคทองของเจ้าไม่ธรรมดา เป็นไฟต้นกำเนิดที่ดีที่สุด ใช้พลังวิหคทองของเจ้าพ่นเปลวเพลิงออกมา จุดมันให้ติด!”

วิหคทองในร่างสวี่ชิงปะทุทันที ปรากฏออกมาข้างนอกแปลงเป็นร่างพลังมหาศาล หลังจากร่อนไปทั่วทุกทิศ ท่ามกลางความตื่นตะลึงของหลี่โหยวเฝ่ย วิหคทองตัวมหึมาก็พ่นเพลิงสวรรค์ไปยังกรอบประตู

ทะเลเพลิงมหาศาลท่วมจมกรอบประตูบานนี้มิดทันที และเสี้ยวขณะต่อมาก็ถูกตราประทับอักขระเหล่านั้นดูดซับเอาไว้ ในยามที่ยิ่งทอแสงเจิดจ้าพร่างพราย ระลอกคลื่นพลังเป็นระลอกๆ ก็แผ่ออกมาจากในนั้น ไปรวมบนเกลียวโลหะทรงกรวยที่อยู่ตรงกลาง

เกลียวโลหะชิ้นนี้เริ่มสั่นสะเทือน

“เอาอีก!” นายกองพ่นเลือดออกมา อาศัยเลือดของตัวเองทำให้พลังวิหคทองของสวี่ชิงเกิดการเปลี่ยนแปลง เปลวไฟก็เปลี่ยนไปทันทีเช่นกัน เพียงพริบตากรอบประตูบานนั้นก็ส่งเสียงระเบิดขึ้นมา

ท่ามกลางแสงเจิดจ้ามหาศาลบนนั้น ระลอกคลื่นพลังมากกว่าเดิมมารวมบนเกลียวโลหะ ไม่นานนักการสั่นสะเทือนของเกลียวโลหะก็รุนแรงขึ้น จนกระทั่งสุดท้าย…มันจมลงไปเต็มกำลัง!

วงที่ใหญ่ที่สุดในเกลียวโลหะทรงกรวยพุ่งไปยังข้างล่างสุดพลัง เสียงดังสนั่นหวั่นไหวท่วมฟ้า แผ่นดินสั่นไหว หินนับไม่ถ้วนระเบิดทลาย ร่างของคนทั้งหลายต่างล้วนโซเซ เกลียวโลหะที่กดมาบนพื้นดีดเต็มแรง กระแทกไปยังด้านบนของกรอบประตู

เสี้ยวขณะต่อมาก็อาศัยแรงพุ่งลงไปอีก

วนซ้ำอยู่เช่นนั้น เสียงสนั่นหวั่นไหวดังไม่หยุด คล้ายแรงขับเคลื่อนของพลังนิรันดร์กาล ปะทุไม่หยุด ก่อร่างอยู่ตลอด สุดท้ายทะเลเพลิงที่ปรากฏขึ้นก็ปกคลุมบานประตูทั้งบาน กลายเป็นกลุ่มไฟขนาดมหึมา

ฟ้าดินเปลี่ยนสี แผ่นดินสั่นไหว

ภาพนี้ทำเอาสวี่ชิงเห็นแล้วใจสั่นสะท้าน ยิ่งไม่ต้องพูดถึงคนอื่นเลย ไม่ว่าจะเป็นหนิงเหยียนหรืออู๋เจี้ยนอูล้วนอึ้งไปครู่หนึ่ง ส่วนทางหลี่โหยวเฝ่ยทางนั้นยิ่งตะลึงงันไปโดยสมบูรณ์ ร้องตกใจเสียงหลง

นายกองหัวเราะ ขณะสะบัดมือก็เปลี่ยนดวงอาทิตย์กรอบประตูยักษ์บานนี้ให้เล็กลง จวบจนกระทั่งมันเปลี่ยนเป็นลำแสงทางหนึ่งผสานไปในมือ

หลังจากเก็บลงไป นายกองก็ชี้ไปยังวงแหวนที่อยู่ที่ไกล

“อาชิงน้อย จุดดวงที่สอง!”

พูดจบ นายกองก็เอาศพไร้ศีรษะศพหนึ่งออกมาจากในถุงเก็บของ

ดูจากลักษณะภายนอก เห็นได้ชัดว่าเป็นร่างชาตินี้ของนายกองเอง น่าจะถูกเขาสับในช่วงก่อนหน้านี้…

หลังจากเอาออกมา โยนศพของตัวเองไปในวงแหวน ทันใดนั้นศพของเขาก็ขยายขึ้นไม่หยุด สุดท้ายก็เปลี่ยนจนมีขนาดเท่ากับรูปสลักรูปร่างมนุษย์เหล่านั้น แล้วมายืนบริเวณช่องว่าง สองมือยกขึ้น จับมือของรูปสลักซ้ายขวาเอาไว้

ในขณะนี้วงแหวนสมบูรณ์!

“อาชิงน้อย พ่นไฟใส่ข้าที!”

นายกองตะโกนเสียงดังบนพื้น

สวี่ชิงไม่ลังเลเลย วิหคทองเพียงไหววูบก็พ่นเพลิงสวรรค์ไปยังวงแหวน ไฟนี้ปกคลุมวงแหวนไปในทันที ตรงไปยังศพนายกอง

ศพนายกองลุกไหม้ทันใด แผ่ลามไปยังรูปสลักรูปร่างมนุษย์ที่อยู่ซ้ายขวาอย่างรวดเร็ว

รูปสลักรูปร่างมนุษย์พวกนี้ลุกไหม้ต่อไป ดวงตาแต่ละรูปสลักพลันลืมขึ้นมา ขณะเสียงสวดคาถาดังก้อง พวกมันก็เป็นเหมือนฟันเฟืองขยับหมุนขึ้นมา

ขณะเสียงระเบิดดังสนั่นหวั่นไหว เปลวไฟก็ยิ่งรุนแรงขึ้น จนกระทั่งครู่หนึ่ง ในยามที่มั่นขยับเขยื้อนจนถึงขีดสูงสุด ไฟของวงแหวนก็พวยพุ่งโดยสมบูรณ์ กลายเป็นดวงอาทิตย์

นายกองกระโดดถลาลม ทันใดนั้นดวงอาทิตย์ที่หมุนขยับก็เหมือนกับกรอบประตู หดเล็กลงอย่างรวดเร็ว พุ่งมาหานายกอง เขาเก็บมันลงไป

“ฮ่าๆ ทุกอย่างราบรื่นสุดๆ ไปเลย ราบรื่นขนาดนี้ข้าไม่ค่อยชินเลย”

นายกองหัวเราะร่า สวี่ชิงกลับระมัดระวังตัวขึ้นมาทันที ในความทรงจำของเขา ทุกครั้งที่นายกองทำการใหญ่ล้วนเกิดเหตุไม่คาดฝันบางอย่าง และอีกฝ่ายไม่พูดก็ช่างเถิด พอพูดขึ้นมาเช่นนี้ ในใจสวี่ชิงก็เกิดความไม่เป็นสุขขึ้นมา

สังเกตเห็นสีหน้าของสวี่ชิง นายกองไม่พอใจ

“อาชิงน้อย นี่เจ้าไม่เชื่อใจข้านี่นา ข้าบอกเจ้าแล้ว ครั้งนี้ไม่ใช่การใหญ่ แต่เป็นการเล็กๆ ที่ข้าวางแผนมานานมาก ไม่มีทางเกิดเรื่องไม่คาดฝัน

“เจ้าดูสิ ก่อนหน้านี้ก็ราบรื่นมากๆ ไม่ใช่หรือ มาๆๆ พวกเรามาจุดดวงสุดท้าย จากนั้นก็เดินทางไปยังเทือกเขาทนทุกข์กัน!”

นายกองเลียริมฝีปาก มองไปทางลูกเหล็ก พบว่าน้ำในนั้นไหลออกไปได้พอสมควรแล้ว ในนั้นยังมีสิ่งคล้ายวิญญาณร้ายจำนวนหนึ่งหลังจากที่หลุดพ้นจากน้ำแล้วดิ้นรน แผ่จิตคิดร้ายไปรอบๆ

“ตอนนี้จุดได้แล้ว โยนไฟเข้าไป เผาวิญญาณร้ายในนั้นให้ไหม้ ก็นับว่านี่เป็นเครื่องเซ่นให้ดวงอาทิตย์ดวงนี้ลอยขึ้นแล้ว”

สวี่ชิงลังเล ขบคิดอย่างละเอียดพบว่าไม่มีเค้ารางที่จะเกิดเรื่องอะไร จึงเลือกที่จะเชื่อ ขณะยกมือวิหคทองก็ลอยขึ้นฟ้า พ่นทะเลเพลิงไปยังลูกเหล็กยักษ์นั่น

เพียงพริบตา ทะเลเพลิงมหาศาลก็พุ่งไปหาลูกเหล็ก ปกคลุมมันเอาไว้

จุดไฟขึ้น

นายกองกำลังเอาของที่มีระดับเท่ากันที่เตรียมเอาไว้เรียบร้อยแล้วออกมา ทำให้ลูกเหล็กเผาไหม้ได้สมบูรณ์ขึ้น แต่ยังไม่ทันที่เขาจะเอาของออกมา เสี้ยวขณะต่อมา ลูกเหล็กยักษ์ลูกนี้ก็สั่นสะเทือนรุนแรง ลอยขึ้นฟ้าเอง

เปลวไฟบนนั้นปะทุขึ้นมาทันใด ความร้อนเหมือนสูญเสียการควบคุม พวยพุ่งทันที ผิวของมันเป็นสีแดงก่ำทันใด ในนั้นก็เช่นกัน เหมือนเปลี่ยนเป็นเหล็กเผาไฟขนาดมหึมาอันหนึ่ง

เป็นแบบนี้ก็ช่างเถิด เสี้ยวขณะต่อมา ในนั้นยิ่งแผ่ระลอกคลื่นที่น่ากลัวยิ่งกว่าเดิมออกมา เหมือนว่า…มันจะระเบิด!