ผู้กล้าเหนือกาลเวลา - บทที่ 780 เมล็ดพันธุ์วิญญาณเซียนต่างวิถี

บทที่ 780 เมล็ดพันธุ์วิญญาณเซียนต่างวิถี

ไหมวิญญาณหนึ่งล้านเส้นปะทุขึ้นมาในทะเลความรู้สึกของสวี่ชิง แผ่ปกคลุมจิตใจของเขา ทะลักไปในวิญญาณ จากนั้นก็แผ่ไปทั่วสรรพางค์กาย สุดท้ายก็เป็นคลื่นวนในทะเลความรู้สึก

หมุนวนครืนครันเลื่อนลั่น

ขณะเดียวกัน ท้องฟ้าเมืองหลวงจักรพรรดิสายฟ้าแลบแปลบปลาบ สายฟ้าแต่ละทางปรากฏ แหวกผ่านท้องฟ้า เหมือนสิ่งที่ไม่ควรอยู่ในโลกใบนี้กำลังจะถือกำเนิด ด้วยเหตุนี้จึงดึงดูดความสนใจของวิถีสวรรค์

แต่ไม่นานนัก ความสนใจก็หายไปอย่างน่าแปลกประหลาด เหมือนว่าสิ่งที่กำลังจะปรากฏขึ้นที่นี่ ไม่รู้ว่าด้วยเหตุผลอะไรก็ถูกวิถีสวรรค์เมินเฉยไปเองเสียอย่างนั้น

กระทั่งว่ายังเปลี่ยนมาอำพราง จากอัสนีสวรรค์กลายเป็นสายฟ้าธรรมดาๆ

แต่ว่าแสงจากสายฟ้าก็ยังคงฉายวูบวาบ ส่องให้ทุกอย่างภายใต้ราตรีมืดสว่างกระจ่างชัด

ในความมืด มีคนสะดุ้งจากการเข้าฌานในห้องลับ มีคนหยุดชะงักจากการเดินอย่างรีบเร่งบนถนน มีคนเงียบเสียง ท่ามกลางการหารือในวังศึกษา มีคนตั้งสมาธิในหอสูง มีคนอยู่ในวังหลวงเงยหน้าขึ้น

สุดท้าย ภายใต้การอำพรางจากวิถีสวรรค์ ก็ไม่ได้อะไรกลับมา

ดังนั้น นอกจากคนอื่นๆ ที่ยังคงจับจ้อง ผู้บำเพ็ญคนอื่นๆ ในวังหลวงต่างดึงความสนใจกลับมา คนที่เข้าฌานก็เข้าฌานต่อ คนที่รีบเร่งก็รีบเร่งต่อไป

คนที่ปรึกษาหารือในวังศึกษาเองก็เช่นกัน ดึงสัมผัสรับรู้กลับมา มองไปทางผู้ร่ำเรียนทั้งสามสิบเก้าคนที่นั่งตัวตรงรอบๆ

“ท่านเจ้าสายเกิดอะไรขึ้นหรือ”

ในบรรดาผู้ร่ำเรียนมีคนถาม

“พลันนึกอะไรขึ้นได้ ไม่มีอะไร พวกเจ้าต่อเลย” ผู้ที่ดึงสัมผัสรับรู้กลับมาเป็นผู้บำเพ็ญสวมหน้ากาก ใส่ชุดคลุมยาวผ้าหยาบคนหนึ่ง ดูจากเสื้อผ้าแล้วมองออกว่า ฐานะของคนคนนี้คือเจ้าสาย

และเจดีย์ขาวที่พวกเขาอยู่ก็คือสายผสานเทพ

เมื่อผู้ร่ำเรียนเหล่านั้นที่อยู่ข้างล่างได้ยินก็พยักหน้า พูดคุยหัวข้อสนทนาก่อนหน้านี้ต่อ ถกประเด็นเกี่ยวกับเรื่องสายเซียนต่างวิถีในช่วงนี้

หากเป็นสายอื่น ด้วยฐานะของสายผสานเทพในตอนนี้ไม่มีทางสนใจ แต่สายเซียนต่างวิถีต่างออกไป ไล่เรียงจากรากฐาน…แก่นแท้ของสายเซียนต่างวิถีและสายผสานเทพ ราวน้ำกับไฟ

ฝ่ายหนึ่งจิตใจถักร้อยเงาเทพ ให้ความสำคัญกับความสมบูรณ์ของมนุษย์

ฝ่ายหนึ่งคือกายเนื้อแทนที่ สุดท้ายโยนร่องรอยทุกอย่างของมนุษย์ทิ้ง หลงเหลือเพียงจิต

สุดท้ายฝ่ายหนึ่งเป้าหมายคือสำเร็จเซียน ฝ่ายหนึ่งเป้าหมายคือเปลี่ยนเป็นเทพ

แนวความคิดสองอย่างที่ตรงข้ามกันโดยสิ้นเชิง เป็นตัวตัดสินให้สองสายนี้ มีเพียงสายเดียวเท่านั้นที่รุ่งโรจน์

นี่ก็เป็นหนึ่งในเหตุผลที่สายเซียนต่างวิถีก่อนหน้านี้ตกต่ำจนถึงขีดสุด นอกจากปัจจัยจากตัวเองแล้ว การผงาดขึ้นของสายผสานเทพก็เร่งความเร็วให้กับสถานการณ์นี้

ดังนั้น หลังจากที่สายเซียนต่างวิถีมีผู้บำเพ็ญลึกลับสำเร็จขั้นใหญ่มีไหมวิญญาณหลายแสนเส้น เรื่องที่ทำลายความรู้ความเข้าใจเช่นนี้ ก็ดึงดูดความสนใจของสายผสานเทพ

ต่อให้ผ่านไปครึ่งเดือน กระแสร้อนแรงของสายเซียนต่างวิถีลดลง แต่เนื่องจากผู้บำเพ็ญลึกลับสำเร็จขั้นใหญ่คนนั้นไม่ได้ปรากฏตัวขึ้นอีก จินตนาการได้ว่าหากอีกฝ่ายปรากฏตัวขึ้นอีกครั้ง จะต้องทำให้ระดับความน่าสนใจของสายเซียนต่างวิถีเพิ่มมากขึ้นต่อไปแน่นอน

ถึงตอนนั้น สายเซียนต่างวิถีก็ย่อมมีโอกาสผงาดขึ้นอีกครั้ง

นี่ก็เป็นประเด็นหลักในการประชุมภายในของสายผสานเทพครั้งนี้

สำหรับเรื่องนี้ ผู้ร่ำเรียนระดับสูงสายผสานเทพทั้งหลายในการประชุมครั้งนี้ มีคนหวาดระแวง มีคนสงสัยว่าข่าวลือจะมีข้อผิดพลาด พูดกันไปต่างๆ นานา

สุดท้าย เจ้าสายผสานเทพยกมือขึ้น เจดีย์ขาวเงียบสงัดไปในพริบตา ผู้ร่ำเรียนระดับสูงทุกคนต่างมองไปยังเจ้าสายของพวกเขา

ในสายตาของพวกเขาล้วนแฝงไว้ด้วยความเคารพ

“สำหรับเรื่องสายเซียนต่างวิถี ไม่จำเป็นต้องสนใจ ช่วงนี้…จะมีผู้ที่ฐานะสูงส่งท่านหนึ่ง เข้าร่วมสายผสานเทพอย่างเปิดเผย การเข้าร่วมของเขาจะช่วยเสริมให้สายผสานเทพของเราโดดเด่น

“พวกเจ้ากลับไปเตรียมตัว หลังจากนี้สามวัน คนผู้นี้จะมา”

จากคำพูดที่ดังออกไปของเจ้าสาย น้ำเสียงสงบนิ่งของเขาทำให้ผู้ร่ำเรียนระดับสูงเหล่านี้ที่อยู่ที่สายผสานเทพต่างสงบลง พากันพยักหน้า

การประชุมครั้งนี้ก็จบลงเช่นนี้

ขณะเดียวกัน สายฟ้าโลกภายนอกก็สลายไป เหลือเพียงแว่วเสียงที่ยังดังก้อง และในจวนของหนิงเหยียน ในห้องลับ ดวงตาทั้งสองของสวี่ชิงค่อยๆ ลืมขึ้นมา

ในดวงตาของเขาฉายประกายแสงเจิดจ้า สีหน้าแฝงด้วยความตกใจสงสัย กระทั่งว่าแฝงไว้ด้วยความสับสนงุนงงเล็กน้อย คิ้วขมวด

“นี่มันอะไรกัน…”

สวี่ชิงพึมพำ ขณะยกมือ หิมะสีม่วงเกล็ดหนึ่งก็ทะลุเลือดเนื้อออกมาจากกลางฝ่ามือของเขา ลอยอยู่ข้างหน้า

ทะเลความรู้สึกของเขา คลื่นวนที่ก่อตัวขึ้นจากไหมวิญญาณล้านเส้นยังคงหมุนวน เหมือนว่าไม่มีจุดสิ้นสุด

และจากการหมุนวน ในนั้นเกิดความเย็นเยือกขึ้น ค่อยๆ มีหิมะสีม่วงเป็นเกล็ดๆ ลอยขึ้นมาจากในคลื่นวน จากนั้นก็ล่องลอย

เกล็ดหิมะมีไม่มาก แค่ร้อยเกล็ด เป็นระเบียบเรียบร้อยงดงาม

สัมผัสทะเลความรู้สึกของตัวเอง สวี่ชิงดึงจิตเทพกลับมา สายตาจ้องเพ่งไปยังเกล็ดหิมะเกล็ดนี้ที่ลอยอยู่กลางฝ่ามือ

หลังจากครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง เขานำแผ่นหยกสื่อเสียงออกมา ถ่ายทอดเสียงให้ผู้ครองกระบี่ ไม่นานนัก อสูรร้ายดุดันที่ใช้สำหรับทดลองตัวหนึ่งก็ถูกส่งมา

มองอสูรร้ายที่เหมือนหมาป่าเบื้องหน้าตัวนี้ สวี่ชิงไม่ลังเลแม้แต่น้อย ยกมือขวาขึ้นสะบัด เกล็ดหิมะเกล็ดนั้นพุ่งตรงไปยังหว่างคิ้วของอสูรตัวนี้ทันที ทันทีที่แตะไป อสูรตัวนี้สั่นสะท้านไปทั้งร่าง ปากส่งเสียงร้องโหยหวนน่าเวทนา

เสี้ยวขณะต่อมา เกล็ดหิมะเหมือนมีชีวิต กัดกร่อนหว่างคิ้วของอสูรตัวนี้ ทะลุไปในเลือดเนื้อแล้วหายลับไป

ที่แปลกคือ แผลที่หว่างคิ้วตอนนี้กำลังฟื้นฟูอย่างรวดเร็ว ร่องรอยหายไปอย่างเห็นได้ด้วยตาเปล่า

และอสูรหมาป่าตัวนี้ค่อยๆ นิ่งไม่ไหวติง ดวงตาทั้งสองปิดลง ดูเหมือนตายแล้ว

แต่กลิ่นอายยังอยู่ หลังจากนั้นครู่หนึ่ง จู่ๆ มันก็พลันลืมตาขึ้น ทันทีที่มองไปทางสวี่ชิง จิตใจเขากระตุกวูบ

เขามีความรู้สึกอย่างหนึ่ง ทุกอย่างของมันคล้ายว่ามีความสัมพันธ์เชื่อมโยงอย่างรางๆ และแก่นของการเชื่อมโยงนี้ก็คือหิมะสีม่วงนั่นในการสัมผัสรับรู้ของเขา

มันไม่ได้หายไป แต่อยู่ในร่างของอสูรหมาป่าตัวนี้

ผสานไปกับเลือดเนื้อของมัน กลายเป็นหนึ่งเดียวกัน

สวี่ชิงในดวงตาฉายประกายวาววาม ยกมือขึ้นคว้า ลากอสูรตัวนี้ผ่านอากาศมา ผสานประสาทสัมผัสเทพเข้าไป หลังจากตรวจดูอย่างละเอียดก็หวั่นไหวเล็กน้อย ในร่างของอสูรตัวนี้ เขาสัมผัสได้ว่าไหมวิญญาณกำลังก่อตัวขึ้น…

“น่าสนใจ”

สวี่ชิงพึมพำ จากนั้นก็ยกมือผ่าร่างของอสูรหมาป่าตัวนี้ ตรวจในเลือดเนื้อทำการยืนยันอีกครั้ง

ไม่นานนัก อสูรหมาป่าตัวนี้ก็ถูกแยกร่าง เกล็ดหิมะสีม่วงลอยออกมาจากข้างใน ลอยข้างหน้าสวี่ชิง

สวี่ชิงคิดๆ ก็ให้คนส่งมาอีกสิบกว่าตัว ทุกตัวล้วนผสานเกล็ดหิมะเข้าไป เวลาหนึ่งคืนผ่านไปเช่นนี้เอง หลังจากผ่านการทดสอบหลายครั้ง ทันทีที่รุ่งอรุณมาเยือน สวี่ชิงที่เดินออกมาจากห้องลับก็มีความเข้าใจต่อเกล็ดหิมะร้อยเกล็ดที่ก่อขึ้นจากไหมวิญญาณล้านเส้นของตัวเองพวกนี้มากขึ้น

เพียงแต่ค่าตอบแทนของความเข้าใจนี้คือกลิ่นคาวเลือดคละคลุ้งในห้องลับและซากหมาป่าที่ถูกแยกร่างเกลื่อนพื้น…

สวี่ชิงไม่สนใจเรื่องพวกนี้ ในสายตาเขาฉายแววกระจ่างแจ้ง

‘เกล็ดหิมะร้อยเกล็ดพวกนี้คือเมล็ดพันธุ์!

‘หลังจากที่ผสานเกล็ดหิมะเข้าไปในอสูรหมาป่าทุกตัวแล้วร่างกายเป็นปกติ ทุกอย่างเป็นปกติ ไม่มีตรงไหนที่ผิดปกติ พลังชีวิตก็ไม่ได้รับผลกระทบ มีเพียงแค่ในร่างมีไหมวิญญาณเกิดขึ้นเอง

‘ไหมวิญญาณเหล่านี้แปรเปลี่ยนมาจากวิญญาณของพวกมันเอง ดังนั้นข้อเสียก็คือหากพลังวิญญาณไม่พอก็อาจจะแห้งเหี่ยวตายไป

‘เกล็ดหิมะพวกนี้…ดูเหมือนอ่อนโยนแต่ความจริงแล้วทรงพลังมาก หลังจากแผ่ไปแล้วหากเป็นอาวุธก็จะกลืนกินวิญญาณของศัตรู…แปรเปลี่ยนให้เป็นไหมวิญญาณของข้าได้

‘ขณะเดียวกัน มันสามารถฝากในร่างผู้อื่นได้ หากคนที่ฝึกบำเพ็ญสายเซียนต่างวิถีสำเร็จ ผสานเมล็ดพันธุ์นี้ ตามทฤษฎีแล้ว ความเร็วของการฝึกบำเพ็ญของเขาก็จะถึงระดับที่น่าตื่นตะลึง ขอเพียงมีพลังวิญญาณที่เพียงพอ

‘แต่ก็จะถูกข้าควบคุมจากการนี้ ขอเพียงแค่ข้าคิดก็สามารถเอาเมล็ดพันธุ์ออกมาได้ แม้จะไม่ส่งผลกระทบต่อพลังชีวิตของอีกฝ่าย แต่ไหมวิญญาณที่รวมมาในช่วงเวลาระหว่างนั้นก็จะหายไปทั้งหมด

เดินอยู่บนถนนที่มุ่งหน้าไปวังศึกษา สวี่ชิงสัมผัสกับเกล็ดหิมะสีม่วงร้อยเกล็ดในร่าง วิเคราะห์ในใจ

‘ความรู้ความเข้าใจเกี่ยวกับเกล็ดหิมะของข้ายังไม่เพียงพอ ต้องทำการทดลองมากขึ้นถึงจะยิ่งเข้าใจครบทุกด้าน’

ก่อนที่จะทำความเข้าใจมันอย่างสมบูรณ์ สวี่ชิงไม่คิดใช้มันออกมาง่ายๆ ดังนั้น หลังจากเข้ามาในวังศึกษา เขาก็เก็บจิตใจ เดินเข้าไปในสายเซียนต่างวิถี

ในสายเซียนต่างวิถี ตอนนี้มีลูกศิษย์เพิ่มขึ้นมาเก้าคน จึงคึกคักกว่าแต่ก่อนมาก เจ้าสายไม่จำเป็นต้องทำงานเองแล้ว ย่อมมีลูกศิษย์ไปจัดการแทน

และศิษย์พี่ทั้งสามของสวี่ชิง เนื่องจากคุณสมบัติ รวมกับคนที่มาสายเซียนต่างวิถีทุกวันน้อยลงแล้ว จึงว่างมาก จุลสารของสายเซียนต่างวิถีจึงเปิดกิจการอีกครั้ง

สามวันผ่านไปเช่นนี้ ทุกเย็นหลังจากสวี่ชิงกลับถึงจวนก็ศึกษาค้นคว้าเกล็ดหิมะ จนกระทั่งวันที่สี่ ข่าวหนึ่งก็ลือออกมาจากในวังศึกษา

องค์ชายเจ็ดประกาศนอกวังศึกษาว่าจะเข้าร่วมกับสายผสานเทพ อีกทั้งกำหนดว่าในเที่ยงวันของวันนี้จะเข้าไปคารวะเจ้าสายที่เจดีย์ขาวสายผสานเทพอย่างเป็นทางการ

ในวังศึกษาไม่อนุญาตให้เปิดเผยตัวตน แต่หากพูดข้างนอกไม่ได้ผิดกฎข้อนี้

โดยเฉพาะหลังจากที่จักรพรรดิมนุษย์ปักธูปรัชทายาทตั้งตระหง่านอยู่บนสะพานสายรุ้ง นี่เป็นการเคลื่อนไหวเป็นเรื่องแรกที่เกี่ยวกับองค์ชาย จึงดึงดูดความสนใจในเมืองหลวงจักรพรรดิ

และข่าวนี้ก็เป็นกระแสร้อนแรงในวังศึกษา โดยเฉพาะผู้ร่ำเรียนของสายผสานเทพยิ่งตื่นเต้นฮึกเหิม ในเมื่อเรื่องแบบนี้สำหรับวังศึกษาแล้วก็เป็นครั้งแรกที่เกิดขึ้น

ต่อให้ในอดีตมีก็ไม่มีทางเปิดเผยตัวตนเช่นนี้ ดังนั้นสายที่องค์ชายเข้าร่วม คนนอกไม่มีทางล่วงรู้

แต่การประกาศอย่างเอิกเกริกของทางองค์ชายเจ็ด เห็นได้ชัดว่าความหมายแตกต่างออกไป นี่เท่ากับว่าเป็นการผูกมัดสายผสานเทพไว้กับตนโดยสมบูรณ์

และเขาก็เหยียบย่างเข้าไปยังวังศึกษาในยามเที่ยงวันของวันนี้จริงๆ ภายใต้การห้อมล้อมจากผู้ร่ำเรียนสายผสานเทพจำนวนหนึ่ง ท่ามกลางหมู่คนที่จ้อกแจ้กจอแจ ก็เดินเข้าไปในเจดีย์ขาวสายผสานเทพ

ระหว่างทางก็ผ่านสายเซียนต่างวิถี

สวี่ชิงมององค์ชายเจ็ดที่ถูกห้อมล้อมอยู่ท่ามกลางกลุ่มคน แม้อีกฝ่ายจะอยู่ในชุดผู้ร่ำเรียน แต่ภาพนี้ทำให้เขาคิดถึงอีกฝ่ายในตอนที่เข้ามาในเขตปกครองผนึกสมุทรด้วยท่าทางอย่างผู้กอบกู้

สวี่ชิงในตอนนั้นก็มองอยู่ไกลๆ เช่นกัน

เทียบกับตอนนี้แล้ว เหมือนกันทุกประการ

สายตาของสวี่ชิงเป็นปกติเช่นเดิม แต่ในใจเย็นเยียบ

ส่วนศิษย์หลักเหล่านั้นที่เข้าร่วมกับสายเซียนต่างวิถีในภายหลัง ก็ต่างมองเห็นความคึกคักข้างนอกจากในเจดีย์ขาว ในใจต่างมีความคิดกันไป

แต่ผู้ร่ำเรียนหลักสามคนนั้นที่เข้ามาก่อนสวี่ชิงไม่ได้คิดอะไรมาก จุดสนใจของพวกเขายังคงอยู่ที่จุลสาร จึงลากสวี่ชิงไปเข้าร่วมกับการบันทึกจุลสาร

เห็นเป็นเช่นนี้ เจ้าสายสายเซียนต่างวิถีที่นั่งอยู่ตรงนั้น ในใจค่อนข้างร้อนรน เขารู้สึกว่าโอกาสที่สายเซียนต่างวิถีจะผงาดขึ้นมาถึงแล้ว แต่เหมือนไม่ว่าตนเองจะพยายามทุ่มเทเท่าไรก็ไม่อาจคว้าเอาไว้ได้

กระทั่งว่าในช่วงนี้ เขาก็ตามหาผู้อาวุโสขั้นใหญ่ท่านนั้นอยู่เหมือนกัน แต่กลับคว้าน้ำเหลว

‘เป็นแบบนี้ต่อไปก็แย่สิ ข้าเป็นแพะแทนผู้อาวุโสท่านนั้นแล้ว ตามหลัก เขาก็ควรให้โอกาสข้าได้เข้าพบถึงจะถูกสิ…’

เจ้าสายเซียนต่างวิถีร้อนใจ ในฐานะที่เป็นเจ้าสาย จากเบาะแสก่อนหน้านี้ในใจก็วิเคราะห์ได้ว่าผู้บำเพ็ญขั้นใหญ่คนนั้นจะต้องใช้วิชาที่คนไม่รู้บางอย่าง

ไม่อย่างนั้นจากทฤษฎีแล้วสายเซียนต่างวิถีไม่มีทางมีไหมวิญญาณหลายแสนเส้นปรากฏขึ้นแน่

‘ไม่ขออย่างอื่นเลย ขอเพียงแค่เขาชี้แนะวิธีฝึกบำเพ็ญไหมวิญญาณหลายแสนเส้นเท่านั้น สายเซียนต่างวิถีจะต้องผงาดขึ้นอีกครั้งแน่นอน!

‘หากมีผู้บำเพ็ญขั้นใหญ่ไหมวิญญาณหลายแสนเส้นปรากฏตัวขึ้นสิบกว่าคน…ต่อให้เป็นแค่สองสามคน วิชาของสายเซียนต่างวิถีก็จะกลับสู่ระดับสุดยอดอีกครั้ง นี่หมายถึงว่าเส้นทางนี้ถูกต้อง!’

ในตอนที่เจ้าสายทอดถอนใจ ผู้บำเพ็ญขั้นใหญ่ที่เขาคิดถึงทุกชั่วขณะจิตอยู่ในหลืบเยื้องไปทางขวา กำลังพิมพ์จุลสารร่วมกับลูกศิษย์อีกสามคน

‘ข่าวลับสะท้านฟ้า ที่แท้องค์ชายเจ็ดเข้าร่วมสายผสานเทพก็เพื่อนาง!’

‘ระหว่างศิษย์ตัวแทนสายพฤกษากับเจ้าสายของเขามีความสัมพันธ์ที่ไม่อาจบรรยายได้!’

‘วิกฤตตำแหน่งศิษย์ตัวแทนสายผสานเทพ นี่เป็นความบิดเบี้ยวของความเป็นมนุษย์หรือความเสื่อมโทรมของคุณธรรม โปรดติดตามจุลสารยามวิกาลฉบับจ่ายเงินของอาทิตย์นี้ : ที่รักของข้าหายไปไหนแล้ว’