ผู้เล่นที่แข็งแกร่งที่สุดในดินแดนล่มสลาย - ตอนที่ 114
ตอนที่ 114 ความจริงที่โหดร้าย
เย่เฉินเลือกข้อสองโดยไม่ลังเล
“ติ้ง ผู้เล่นเย่เฉิน เลือกที่จะทําลายเมืองโอกาศนับพัน กําลังดําเนินการตรวจสอบสถิติวัสดุ”
“ติ้ง ขอแสดงความยินดีกับผู้เล่นเย่เฉิน ได้รับ 9.82 ล้านเมล็ดพันธุ์พืชเหรียญทองม่วง 29120 เหรียญ ทองคํา X152568 เหรียญ เหรียญทองแดง X** หิน X18231 แร่เหล็ก X102019 และไม้ X293981″
เมื่อระบบแจ้งเตือนสิ้นสุดลง เมืองขนาดใหญ่ก็กลายเป็นฝุ่นผงในทันที
หวังเฉียนจีที่กําลังรีบไปยังคฤหาสน์ของเจ้าเมืองก็ตกตะลึง เขามองไปยังเมืองของเขาที่กลายเป็นซากปรักหักพังด้วยท่าทางไม่อยากจะเชื่อ จากนั้นส่งเสียงร้องโหยหวนที่น่าสังเวชออกมา:
“ไม่! ไม่! นี้ไม่ใช่เรื่องจริง ไม่จริง อ๊าก…”
ในตอนนี้ ทุกคนต่างได้ยินเสียงร้องโหยหวนของหวังเฉียนจี
หลังจากทุ่มเทอย่างหนักและทุ่มเงินไปจํานวนมหาศาล ในที่สุดเขาก็สามารถยกระดับอาณาเขตของเขากลายเป็นเมืองที่รุ่งโรจน์
แต่หลังจากเขาพึ่งยกระดับได้ ไม่รอให้เขาได้แสดงความทะเยอทะยานออกมา เมืองโอกาศนับพันของเขา กลายเป็นซากปรักหักพังไปแล้ว
ความจริงอันโหดร้ายนี้ทําร้ายจิตใจเขาเป็นอย่างมากเขาในทันที
เขาคุกเข่าลงกับพื้น ใบหน้าของเขาแสดงออกถึงความไม่อยากจะเชื่อและปากของเขาเอาแต่พูดวกวนไปมา
ในระหว่างนั้น การประกาศทั่วโลกก็ดังขึ้น
“ติ้ง, เมืองโอกาศนับพันถูกทําลายโดยแม่ทัพผิงเปย เย่เฉินแห่งจักรวรรดิฮั่น และ เมืองโอกาศนับพันถูกลบออกจากโลกก่อนประวัติศาสตร์”
“ติ้ง, เมืองโอกาศนับพันถูกทําลายโดยแม่ทัพผิงเปย เย่เฉินแห่งจักรวรรดิฮั่น และ เมืองโอกาศนับพันถูกลบออกจากโลกก่อนประวัติศาสตร์”
“ติ้ง, เมืองโอกาศนับพันถูกทําลายโดยแม่ทัพผิงเปย เย่เฉินแห่งจักรวรรดิฮั่น และ เมืองโอกาศนับพันถูกลบออกจากโลกก่อนประวัติศาสตร์”
เนื่องจากการประกาศนี้ ช่องโลกจึงเงียบลงทันที จากนั้นไม่กี่วินาทีผู้คนเริ่มพูดคุยกันอย่างบ้าคลั่ง
“บัดซบ! ข้าเห็นอะไร?เมืองโอกาศนับพัน? มารดามันเถอะ เมื่อคืนนี้ ผู้เล่นลอร์ดกลุ่มหนึ่งได้อัพเกรดอาณาเขตของพวกเขาจากหมู่บ้านเป็นเมือง แต่ตอนนี้กลับถูกทําลายไปแล้ว?”
“บัดซบ เจ้าไม่เห็นจําเป็นต้องพูดถึงประเด็นนี้เลย! ประเด็นสําคัญคือ เย่เฉินคือคนที่ทําลายเมืองโอกาสนับพัน!”
“เย่เฉินช่างโหดร้าย แต่ก่อนหน้านี้ข้าเห็นว่าเมืองนั้นมีกําแพง”
“กําแพงเมืองอะไรกัน นั้นเรียกว่ากําแพงเมืองหรอ ข้าคิดว่ามันเป็นแค่รั้ว”
“ไม่ว่าจะเป็นกําแพงเมืองหรือรั้ว ประเด็นสําคัญของคําถามคือ เย่เฉินไม่ได้นําทหารม้ามาหรอกหรอ? ทหารม้าจะโจมตีเมืองได้อย่างไร?”
“บัดซบ ทหารม้าก็เป็นทหาร อย่าลืมว่าทหารม้าของเย่เฉินดุร้ายและโหดเหี้ยม สังหารผู้คนนับล้านด้วยลมหายใจเพียงไม่กี่ครั้ง”
“บอสเย่ยอดเยี่ยมที่สุด บอสเย่นั้นโคตรแข็งแกร่ง บอสเยสังหารผู้เล่นลอร์ดเหล่านั้นให้หมด ฮ่าฮ่าฮ่า”
“ใช่ ฆ่าผู้เล่นลอร์ดเหล่านั้นให้หมดและทําลายดินแดนของพวกมัน เพื่อให้ไม่ให้ใครกล้ารังแกเราอีก”
“เย่เฉิน บิวตี้ทาวน์ ยินดีที่จะสร้างพันธมิตรกับเมืองหลุนฮุย หากท่านต้องการโปรดติดต่อข้า”
“เย่เฉิน เมืองแซงชัวรี่ ยินดีที่จะเป็นพันธมิตรกับหลุนฮุย หากท่านต้องการ โปรดติดต่อข้า”
“เรียนทุกคน เมื่อวานเราใช้ทหารนับล้านเพื่อเอาชนะเย่เฉิน ตอนนี้เขาอ่อนล้าอย่างถึงที่สุด ถ้าเจ้าต้องการจะฆ่าเช่เฉิน อย่าได้พลาดโอกาสนี้!”
“ใช่ ถ้าพวกเจ้าต้องการฆ่าเย่เฉิน เจ้าต้องจัดการให้เร็วที่สุด ฆ่าเขา แล้วเทคนิคบ่มเพาะระดับราชาจะอยู่ในมือของเจ้าอย่างแน่นอน!”
“ตอนนี้เย่เฉินไม่มีกําลังที่จะต่อสู้มากนัก หากใครต้องการฆ่าเช่เฉินให้ลงมือโดยเร็ว อย่าปล่อยโอกาสให้เย่เฉินได้ฟื้นตัว!”
เย่เฉินเปิดช่องโลกไว้เมื่อคืนนี้และยังไม่ได้ปิดมัน ในตอนนี้เขาได้เห็นทุกอย่างบนช่องแชทโลกแล้ว
เมื่อเห็นคําพูดเหล่านั้น เย่เฉินหรี่ตาลงแววตาเขาเปลี่ยนเป็นเย็นชา
คําพูดยุยงให้กําลังใจผู้เล่นจากเหล่าผู้นําที่ถูกเขาจัดการไปเมื่อวานนี้นั้นไร้เดียงสามาก หลายคนสามารถเข้าใจได้ถึงเจตนาของพวกเขา
แต่คําพูดเหล่านี้ก็ส่งผลต่อใครคนบางคนที่ต้องการเสี่ยงเอาเกาลัดออกจากกองไฟเช่นกัน
พวกเขายังคงลังเลใจ พวกเขาอยากสร้างปัญหาให้เย่เฉิน หลังจากเห็นคําพูดเหล่านั้นในช่องแชทโลก
พวกเขายังคงรอโอกาสที่จะฆ่าเย่เฉิน เพื่อรับรางวัลจากภารกิจพิเศษ
ถึงแม้ว่าปัญหาจะยังคงมีอยู่ แต่
ไม่เห็นเป็นไร
แซงชัวรี่ทาวน์ บิวตี้ทาวน์
เมื่อคิดถึงสิ่งนี้ มุมปากของเย่เฉินก็โค้งงอ จากนั้นเขาก็มองไปยังกองทัพหลุนฮุยที่ติดตามมาและตะโกนว่า
“ไป!”
“ครับท่านลอร์ด!” ทหารของกองทัพหลุนฮุยตอบพร้อมกัน แล้วตามเย่เฉินไปยังเมืองเชียงตุง
“เย่เฉิน! ไอ้สารเลว! เจ้าต้องชดใช้ให้กับเมืองโอกาศนับพัน!” หวังเฉียนจี วิ่งออกมาหลังจากได้ยินเสียงควบม้า แล้วตะโกนใส่กองทัพหลุนฮุยที่จากไปอย่างไม่สุดละ
หวังเฉียนจี กรีดร้องคร่ำครวญ หากใครเห็นคงคิดว่าเขาเหมือนคนอกหัก
เมืองโอกาศนับพัน ที่เขาใช้ความพยายามอุตสาหะอย่างมากในการสร้างหายไปแล้วกลายเป็นเพียงซากปรักหักพังบนพื้นดิน
ชาวเมืองที่เคยเป็นคนของเขาออกไปทีละคน ทหารของเขาก็ออกไปจากที่นี่เช่นกัน
ผ่านไปไม่นาน ที่นี้ก็เหลือเพียงหวังเฉียนจีเท่านั้นที่ถูกทิ้งไว้บนซากปรักหักพังของเมืองโอกาศนับพัน และเขาก็ร้องไห้ออกมาด้วยความสิ้นหวัง
เขาเสียใจ แต่ความเสียใจนั้นก็ไร้ประโยชน์ ในขณะที่เมืองโอกาศนับพันโจมตีเย่เฉิน ชะตากรรมของเขาก็ถูกกําหนดเอาไว้แล้ว
เย่เฉินนํากองทหารหลุนฮุยมุ่งหน้าต่อไป
มีผู้เล่นมากมายในเขตพื้นที่มือใหม่ ใช้เวลาไม่นานก่อนที่จะมีคนพบร่องรอยของเย่เฉิน
อย่างไรก็ตามไม่มีใครกล้าออกไปขวางทางเขา
เนื่องจากกองทัพหลุนฮุยของเย่เฉินนั้นโหดเหี้ยมเกินไป เสือขาวตัวใหญ่ตัวนั้น มันโจมตีเพียงครั้งเดียว ผู้คนนับล้านก็ถูกฆ่าตายในไม่กี่วินาที
หลังจากถูกฆ่าตาย พวกเขาก็อยู่ในอาการโคม่าหรือไม่ก็เสียสติ
ในช่องแชทโลก ถึงแม้ว่าหลายคนจะบอกว่าไม่เชื่อ แต่ก็ไม่มีใครซักคนที่กล้าจะให้เย่เฉินยืนยันความจริงในเรื่องนี้
แทนที่จะต้องอยู่ในอาการโคม่าหรือกลายเป็นคนเสียสติ พวกเขาเอาเวลานั้นไปฆ่ามอนสเตอร์เพื่อเพิ่มเลเวลหรือเก็บอุปกรณ์ที่ได้จากสัตว์ประหลาดพวกนั้นยังดีเสียกว่า
