ผู้เล่นที่แข็งแกร่งที่สุดในดินแดนล่มสลาย - ตอนที่ 141 วิกฤติในโลกความจริง

ตอนที่ 141 วิกฤติในโลกความจริง

“คําพูดของท่านลอร์ดนั้นยอดเยี่ยมมาก วันนี้เป็นวันที่ดีจริงๆ เราควรจะฉลองให้วันที่ดีแบบนี้” กุยแกกล่าวด้วยใบหน้าที่มีความสุข

“ท่านลอร์ด นี่มัน ข้าดื่มไม่เก่ง” จูล่งเหลือบมองเย่เฉินด้วยความเขินอายจากนั้นโค้งคํานับ และกล่าว

“ไม่เป็นไร งั้นไม่ต้องเสิร์ฟเหล้าไปฮวา ดื่มอะไรเข้าไปก็ไม่สําคัญ ถ้าตื่นไม่ได้ก็แค่กินอาหาร ที่นี่ไม่มีคนนอก สบายใจได้” เย่เฉินผงะไปครู่หนึ่งแล้วพูดด้วยรอยยิ้ม

“ครับท่านลอร์ด” จูล่งรู้สึกโล่งใจเมื่อได้ยินเรื่องนี้แล้วจึงกล่าว

” เสิร์ฟไวน์และอาหาร!” เย่เฉินมองไปที่ประตูและกล่าว

“เจ้าค่ะท่านแม่ทัพ” สาวใช้ตอบแล้วรีบจากไป

ไม่นาน ไวน์และอาหารก็ถูกนําออกมา และงานเลี้ยงต้อนรับจูล่งก็มีชีวิตชีวาอย่างมาก หลังจากรับประทานอาหารเสร็จ เย่เฉินก็กลับไปที่เรือนด้านหลัง พูดคุยกับเตียวหยูและเตียวเสี้ยนและพาผู้หญิงสองคนเข้าพักผ่อน

ตอนเช้าของวันรุ่งขึ้น เย่เฉินอธิบายบางอย่างให้เตียวหยูฟัง จากนั้นจึงออกจากเกมส์ไปกลับสู่โลกแห่งความเป็นจริง

เย่เฉินไม่ได้ออกจากเกมส์มาหลายวันแล้ว หากเป็นแบบนี้ต่อไปร่างกายของเขาฉันน่าจะมีปัญหา

“แครก”

ขณะที่เย่เฉินออฟไลน์ ประตูคลังเกมเพชรก็ค่อยๆ เปิดออก

เย่เฉินก็กําลังลืมตาขึ้น

แม่ไม่ได้ออฟไลน์มาหลายวันแล้ว แต่เขาไม่รู้สึกถึงความผิดปกติในร่างกายของเขา เย่เฉินอดยิ้มไม่ได้เมื่อสังเกตเห็นสิ่งนี้

ลูกปัดดวงดาวนอกจะสามารถทําให้ซิงโครไนซ์ได้ 100% แล้วยังปรับการทํางานของร่างกายให้อยู่ในสภาพที่ดีที่สุดตลอดเวลา

ไม่เลว……

ทันใดนั้นเสียงๆหนึ่งก็ดังมาถึงหูของเย่เฉิน

“คุณเห็นมันไหม เย่เฉินอาศัยอยู่ในกระท่อมสามหลังนี้ เขาควรจะอยู่ที่นั่นในตอนนี้”

เมื่อได้ยินเช่นนี้ เย่เฉินก็เบิกตากว้าง เจตนาฆ่าฟันที่ทรงอํานาจก็ปะทุออกมา

จ้าวเอ๋อเหอ…

ช่างกล้าจริงๆ!

เย่เฉินรับรูเถึงตัวตนของคนที่พูดได้ในทันที มันคือจ้าวเอ๋อเหอที่เคยอยากเป็นลูกน้องของเขา

ในชีวิตก่อนหน้านี้ เย่เฉินเคยชินกับความโสมมความสกปรกและความน่ารังเกียจโดยธรรมชาติของมนุษย์

ดังนั้นหลังจากที่เกิดใหม่แล้ว เขาจะฆ่าอย่างเด็ดขาดและไม่มีความปราณีใดๆ

อย่างไรก็ตาม เพื่อจัดหาสถานที่ที่สามารถใช้คําสั่งสร้างหมู่บ้านได้ เย่เฉินจึงเลือกที่จะปล่อยจ้าวเอ๋อเหอและลูกน้องของมันไป

เย่เฉินสั่งให้พวกมันมาที่นี่เพื่อทําความสะอาดต้นไม้และวัชพืชบริเวณนี้

ในตอนแรก เยเฉันคิดว่าคนเหล่านี้จะจดจําฉากนั้นได้เมื่อคนมากกว่า 200 คนถูกตัดศีรษะโดยเขา

ดังนั้นหลังจากเคลียร์สถานที่ที่สามารถใช้คําสั่งสร้างหมู่บ้านเสร็จแล้ว เย่เฉินจึงปล่อยพวกมันไป

แต่ในความเป็นจริง เย่เฉินคิดผิด

ถึงหลังจากไปแล้วจ้าวเอ๋อเหอจะหวาดกลัวและไม่กล้ามาที่นี่อีก แต่ตอนนี้มันกลับพาคนอื่นมา

ฟังจากฝีเท้าของคนๆนั้นเย่เฉินซึ่งอยู่ในขอบเขตก่อเกิดปราณระบุได้อย่างชัดเจนว่าชายคนนั้นต้องอยู่ในขอบเขตต้นกําเนิด

แต่ความจริง ศัตรูก็คือศัตรู

แม้แต่การขอความเมตตาก็ไม่สามารถปกปิดตัวตนที่น่ารังเกียจนั้นได้

มันรู้ความลับบางอย่าง มันต้องการผลประโยชน์ และมันก็ขายข้าเพื่อผลประโยชน์

ความปรารถนาและความโลภ สามารถทําให้กลายเป็นคนบ้า บ้าพอที่จะไม่สนใจอันตรายใดๆ

เนื่องจากให้โอกาศแล้วไม่ได้ผล ดังนั้น ก็ฆ่าต่อไป!

เมื่อคิดถึงเรื่องนี้ เย่เฉินก็ลุกขึ้นเดินออกจากคลังเกมระดับเพชรด้วยเจตนาสังหารที่เย็นชา

ในตอนนี้ เสียงสนทนาจากภายนอกก็ดังขึ้นอีกครั้ง

“ถ้าเย่เฉินที่อยู่ที่นี่คือคนเดียวกับเย่เฉินในเกมจริงๆ ข้าจะโอนส่วนที่เหลืออีก 800 ล้านให้เจ้า ถ้าไม่อย่างนั้น เจ้าเตรียมตัวเจอดีได้เลย”

“นายน้อยฮวง เย่เฉินคนนี้แน่นอนว่าเป็นคนเดียวกับเย่เฉินในเกม ลองดูสิ กระท่อมมุงจากทั้งสามหลังนี้เหมือนกันกับกระท่อมที่ปรากฏขึ้นเมื่อใช้คําสั่งสร้างหมู่บ้านในครั้งแรก?”

“หืม อย่าบอกนะว่า ก่อนหน้านี้ข้ายังไม่ทันได้มอง เมื่อเห็นกระท่อมเหล่านี้ดูเหมือนว่าจะเป็นเขาจริงๆ”

“นายน้อยฮวง ที่ข้าพูดไปนั้นเป็นความจริง ลองคิดดู มีคนสร้างสิ่งนี้ขึ้นมาในโลกแห่งความเป็นจริงทันทีที่เกมเริ่มต้น มันหมายความว่าอย่างไร?

ต้องเป็นคําสั่งการสร้างหมู่บ้านที่มีคําว่า “จริง” คนที่รู้ความลับของอุปกรณ์ที่มีคําว่า จริง” ตั้งแต่แรก เกรงว่าจะไม่มีใครอื่นนอกจากเย่เฉินอีกใช่ไหม? ”

“เจ้าพูดถูก นี้อาจเป็นหมู่บ้านหลุนฮุยของเยเฉินจริงๆ ช่างเถอะ ข้าไม่เคยคิดมาก่อนว่าคําสั่ง สร้างหมู่บ้านจะสามารถใช้ได้ในโลกความจริงได้ เมื่อมองย้อนกลับไป ข้าควรจะทุ่มทุกอย่าง เพื่อซื้อมันมาต้องซื้อมันอย่างหนัก

“ฟังนะ นายน้อยฮวง ที่นี่ไม่มีแม้แต่กําแพง แต่ก็ไม่มีพวกมอนสเตอร์เข้ามาแสดงให้เห็นว่า มันเป็นเขตปลอดภัยเช่นกัน”

“นั้นหมายความว่าการใช้คําสั่งสร้างหมู่บ้านในความเป็นจริงนั้นมีความสามารถของเขตปลอดภัยด้วยหรอ”

“นายน้อยฮวง ข้ารับรองเรื่องนี้ได้อย่างแน่นอน”

“ฮ่าฮ่าฮ่า เจ้าเก่งมาก ถ้าเรื่องนี้เป็นเรื่องจริง เจ้าจะติดตามข้าได้ในอนาคต เจ้าจะมีโอกาศที่ยิ่งใหญ่อย่างแน่นอน”

“ขอบคุณนายน้อยฮวง, เอ๋อเหอจะตั้งตารอนายน้อยฮวงอย่างแน่นอนอย่างแน่นอน!”

“เอาละ! รีบไปจับเย่เฉินให้ข้า แต่อย่าทุบตีเขาให้ถึงตาย ทําให้พิการก็พอ ข้ายังต้องการข้อมูลเกมจากเขา!”

ภายในบ้านมุงจาก เย่เฉินเดินมาถึงประตูและยิ้มออกมาอย่างเย็นชาและผลักประตูออก

ที่นี้คุณสามารถมองเห็นได้คือต้นไม้สูงตระหง่านที่ไม่มีที่สิ้นสุดและวัชพืชขึ้นสูงมากมาย

และท่ามกลางป่าทึบนี้ ผู้คนเดินออกมาอย่างต่อเนื่อง มีผู้คนมากมายอยู่ที่นี้ เย่เฉินมองไปยังรอบๆอย่างเกียจคร้าน

ในสายตาของเย่เฉิน คนเหล่านี้ไม่ว่าจะมีจํานวนมากเท่าไรพวกมันก็เป็นเพียงศพเดินได้

“ไอ้บ้านั่น ออกมาแล้ว! ดูสิ เขาคือเย่เฉินหรือเปล่า” คนผู้หนึ่งผงะเมื่อเขาเห็นเย่เฉินที่กําลังเดินออกมาและตะโกนด้วยความประหลาดใจ

“ใช่ เขาคือเย่เฉิน! จริงๆ ข้าจําเขาได้เ” อีกคนหนึ่งมองเย่เฉินแล้วตะโกนอย่างตื่นเต้น

“ฮ่าฮ่าฮ่า มันเป็นเย่เฉินจริงๆ ทั้งหมดเป็นของข้าแล้ว! การครอบครองสมบัตินั้นไม่ผิด แต่การบอกให้คนอื่นรู้นั้นผิดมหันต์ ไม่ พวกเจ้าอย่าฆ่าเขา หักขาเขาก็พอ” ชายหนุ่มคนหนึ่งที่สวมนาฬิกาแบรนด์เนม หลังจากเห็นเย่เฉินดวงตาของเขาก็เป็นประกายและตะโกนออกมาด้วยความตื่นเต้น

เย่เฉินเหลือบมองชายหนุ่ม ใบหน้าของเขาไม่เปลี่ยนไปแม้แต่น้อย

เพียงแต่ในสายตาของเย่เฉินมีกลิ่นอายแห่งการสังหารที่แข็งแกร่งถูกปลดปล่อยออกมาโดยไม่ปิดบัง

ด้วยการเคลื่อนไหวมือขวา หอกสีดําสนิทก็ปรากฏขึ้นในมือขวาของเย่เฉินทันที

“ฮ่าฮ่าฮ่า แค่อาวุธที่มีคําว่า “จริง” มิใช่หรือ ข้าก็มีมัน!” ชายคนหนึ่งหัวเราะ และด้วยวิธีเดียวกันนี้ หอกยาวก็ปรากฏขึ้นในมือของเขาเช่นกัน

” พืบ”

เสียงต่างๆ ดังขึ้น ทุกคนต่างก็เรียกอาวุธของตัวเองออกมา

ไม่ต้องสงสัยเลยว่าคนเหล่านี้กําลังถืออาวุธที่มีคําว่า “จริง” อยู่ในมือ

ชายหนุ่มมองดูผู้ใต้บังคับบัญชาทั้งหมดของเขาที่ถืออาวุธ ทันใดนั้นเขาก็ตะโกนใส่เย่เฉินด้วยความภาคภูมิใจ

“เย่เฉิน เจ้าคิดไม่ถึงละสิ ว่าข้าจะพบเจ้า ข้าขอให้เจ้าร่วมมืออย่างเชื่อฟังและมอบเตียนอุย กุยแก จูล่ง นครหลุนฮุย มอบทุกอย่างให้แก้ข้า มิฉะนั้นข้าจะทําให้เจ้ารู้ว่า ในโลกแห่งความจริงนี้ใครกันแน่ที่เป็นผู้แข็งแกร่งที่สุด!”