ผู้เล่นที่แข็งแกร่งที่สุดในดินแดนล่มสลาย - ตอนที่ 150

ตอนที่ 150 แผนการ

หลังจากที่เย่เฉินตกตะลึงอยู่ชั่วครู่ เขาสะบัดมือขวา หอกสังหารก็หายไปในทันที จากนั้นเขาก็คว้าแผ่นอาคมรวมวิญญาณขึ้นมา

“ฟุบ”

แผ่นอาคมรวมวิญญาณขนาดใหญ่ลอยมาอยู่ในมือของเย่เฉิน

นี่คือ……

อาคมรวมวิญญาณ(ระดับสวรรค์,ขั้นสูง): รวบรวมพลังงานจากสวรรค์และโลกโดยอัตโนมัติเพื่อสร้างหินวิญญาณขึ้น ขอบเขตพื้นที่การรวบรวมคือหนึ่งพันไมล์ สามารถสร้างหินวิญญาณคุณภาพสูงได้ 10 ก้อนทุกวัน

หินวิญญาณขั้นสูง…

เมื่อเห็นข้อมูล ดวงตาของเย่เฉินก็หดตัวลงอย่างรวดเร็ว

หินวิญญาณระดับสูงเทียบเท่ากับหินวิญญาณระดับกลางหนึ่งร้อยก่อน และหากเทียบกับหินวิญญาณระดับต่ำ มันจะเท่ากับ 10,000 ก้อน

ขายอาคมรวมวิญญาณระดับโลกที่เย่เฉินได้รับมาก่อนหน้านี้มันสามารถสร้างหินวิญญาณระดับต่ําได้เท่านั้น

แต่แม้จะเป็นหินวิญญาณระดับต่ําก็เพียงพอที่จะดึงดูดความสนใจของเยเฉินแล้ว

เนื่องจากหินวิญญาณเป็นทรัพยากรเชิงกลยุทธ์ เป็นแหล่งพลังงานที่แท้จริงของดินแดนและมันยังจะถูกใช้เป็นสกุลเงินหลังจากเข้าสู่ดินแดนยุคก่อนประวัติศาสตร์ที่แท้จริง

โดยปกติแล้วอาคมรวมวิญญาณจากระดับกลางถึงระดับสูงและแม้แต่ระดับสูงสุดจะไม่ปรากฏขึ้นจนกว่าจะเข้าสู่ยุคก่อนประวัติศาสตร์ที่แท้จริง…

แล้วมันมาปรากฏในโลกนี้ได้อย่างไร…

ทันทีที่ความสงสัยของเยเฉินปรากฏขึ้น เขาจึงได้รู้ว่ายงมีสมบัติหลายๆชิ้นที่หายไปอย่างไร้ร่องรอย

สมบัติที่ตกลงบนพื้นโลกพร้อมอุกกาบาตมีอยู่มากมายที่เย่เฉินยังไม่รู้ หรือแม้แต่ไม่เคยได้ยินแม้แต่น้อย มันจึงไม่ใช่เรื่องแปลกอะไร

“เจ้าก็ได้สมบัติไปแล้ว เจ้าสามารถไปฆ่าไอ้หมานั้นตอนนี้เลยได้ไหม” เมื่อเห็นเย่เฉินนิ่งไป แมวดําตัวน้อยอดไม่ได้ที่จะถามด้วยความกังวล

เย่เฉินยิ้มเล็กน้อย จากนั้นจึงเก็บแผ่นอาคมรวมวิญญาณ (ระดับสวรรค์ขั้นสูง) เข้าไปในมิติเก็บของทันที

“ข้าพอใจกับสมบัติของเจ้ามาก ตอนนี้ข้าจะปล่อยเจ้าไปก็ได้”

หลังจากที่เย่เฉินพูดจบ เขาก็โยนแมวดำตัวน้อยออกไป

“เจ้าคนน่ารังเกียจ เจ้าไร้ยางอาย!” แมวดําตัวน้อยส่งเสียงร้องออกมาในขณะที่เย่เฉินโยนมันออกไป

“หุบปาก ไม่งั้นข้าจะฆ่าเจ้าซะ!” เย่เฉินมองไปที่แมวดําตัวน้อยด้วยสายตาที่เย็นชาแล้วพูดออกมา

“เจ้า! เจ้าหลอกข้า เจ้าคนไม่รักษาคําพูด!” แมวดําตัวน้อยก้าวถอยหลังโดยไม่ได้ตั้งใจเมื่อเห็นสายตาที่เย็นชาของเย่เฉินก่อนที่จะพูดออกมาอีกครั้ง

“ไปซะ!” เย่เฉินกล่าว หลังจากพูดจบ เขาก็รีบไปมุ่งไปทางทิศเหนือ และหลังจากเขากระโดดสองสามครั้ง เขาก็ห่างออกไปหนึ่งร้อยเมตร

“เย่เฉิน อย่าลืมว่าเรายังมีข้อตกลงกันอยู่!” เมื่อเห็นเย่เฉินพุ่งไปทางทิศเหนือกัปตันหู ก็ใบหน้าเปลี่ยนไป เขาและรีบตะโกนใส่เย่เฉินทันที

น่าเสียดายที่เย่เฉินไม่ได้ตอบกัปตันหูเลย

ทันใดนั้นกัปตันหูก็ขมวดคิ้วโดยคิดว่าเย่เฉินจะไม่ตอบอะไรแล้ว แต่เมื่อเย่เฉินกระโดดขึ้นอีกครั้งเย่เฉินก็ให้คําตอบกัปตันหูทันที

เย่เฉินชูมือขวาขึ้นจากนั้นนิ้วกลางของเขาก็ค่อยๆยกขึ้น

หลังจากที่เห็นนิ้วกลางของเย่เฉิน ใบหน้าของกัปต้นหูก็ซีดลงทันที แต่ในไม่ช้าเขาก็กลับมาเป็นปกติ แมวดำตัวน้อยจ้องมองไปยังทิศทางที่เย่เฉินจากไปด้วยสีหน้าว่างเปล่า หยานหู่เมื่อเห็นแมวดําตัวน้อยกําลังจะไล่ตาม เย่เฉินไป ทันใดนั้นหยานหู่ก็ตบมันด้วยอุ้งเท้าอย่างรวดเร็ว

“ปัง”

แมวดาตัวน้อยหมดสติไปในทันที

ใบหน้าของหยานหู่พลันยิ้มเยาะ แล้ววิ่งกลับไปยังป่าใหญ่พร้อมกับแมวดําตัวน้อยในปากของมัน

“หัวหน้า…จะทํายังไงต่อดี” คนคนหนึ่งถามออกมา

“เราควรรอเย่เฉินอยู่ที่นี่ไหม” อีกคนหนึ่งแนะนํา

“รอที่นี่จะไม่ทันการ กลับไปเขตเมืองปลอดภัยก่อน!” กัปตันหูเงียบไปครู่หนึ่งแล้วพูด

“แต่หัวหน้า ถ้าคุณกลับไปแบบนี้ คุณจะ…” คนหนึ่งพูดพร้อมกับขมวดคิ้ว

“ข้าไม่เชื่อ ว่าเขาจะกล้าที่จะฆ่าข้าต่อหน้าทุกคน อย่างดีที่สุด เขาจะลงโทษข้า ตราบใดที่เย่เฉินมาถึงปัญหาก็จะได้รับการแก้ไข” กัปตันหู หายใจเข้าลึก ๆ แล้วพูด

“เย่เฉินอาจจะไม่มาตามข้อตกลง ข้าเพิ่งเห็นเขาชูนิ้วกลางใส่เรา” ทหารคนหนึ่งกล่าว

“เป็นไปไม่ได้ เขาตกลงกับข้าแล้ว” กัปตันขมวดคิ้วแล้วพูด

“อย่างไรก็ตาม ตอนนี้เขาไม่ไม่สนใจเราเลย แต่เขากลับไปหาเจ้าหมาฮัสกี้โดยไม่ลังเล” อีกคนหนึ่งถอนหายใจก่อนจะพูดออกมา

“ข้าเชื่อว่าเขาต้องมา เขาจะต้องมาแน่นอน!” กัปตันหูกล่าวด้วยน้ําเสียงจริงจัง

ทันทีที่กัปตันหูพูดจบ เสียง “ฉึก” ก็ดังขึ้นมาในทันที

ดวงตาของกัปตันหูหดตัวลงอย่างรวดเร็ว จากนั้นเขาก็ก้มศีรษะลงเพื่อมองไปที่หน้าอกของเขา มีดาบยาวเปี้อนเลือดเล่มหนึ่งซึ่งแทงทะลุร่างกายของเขาอยู่

“อัก…อก…” กัปตันหูกระอักเลือดออกมาอย่างรุนแรงหลายครั้งแล้วจึงหันไปมอง

“ฉึก ฉึก ฉึก”

เสียงนับสิบดังขึ้นมา

อาวุธนับสิบชิ้นแทงทะลุร่างกายของกัปตันหู

“แก๊ก…แค๊ก…” เสียงไอรุนแรงดังขึ้นอีกครั้ง

“ทะ..ทําไมกัน…” กัปตันหูพูดด้วยท่าทางไม่อยากจะเชื่อ

ขณะที่เขาพูด เลือดจํานวนมากไหลออกจากปากของเขาอย่างต่อเนื่อง

“กัปตันหู คนต้องเดินทางไปบนที่สูง น้ําย่อมไหลลงที่ต่ํา อย่าโทษพี่น้องของเราที่โหดร้ายเลย ท่านหนิวเห็นด้วยกับเรื่องนี้ ตราบใดที่จัดการคุณได้พวกเราทุกคนจะได้เครดิต 1 ล้านและจะเป็นคนกลุ่มแรกที่ได้ฝึกฝนเทคนิคระดับราชา” คนหนึ่งถอนหายใจแล้วพูดขึ้น

“ปรากฏว่า… พวกเจ้าต้องการจะฆ่าข้าอยู่นานแล้ว…“หัวหน้าหูนึกขึ้นได้ แล้วใบหน้าของเขาก็เปลี่ยนเป็นสีแดง

“หากจะโทษก็คงต้องโทษที่ท่านนั้นโง่เกินไป จริงๆแล้วท่านรู้ดีว่าหูเสี่ยวเย่วนั้นตายไปนานแล้ว แต่ท่านแสร้งทําเป็นไม่รู้ น่าเสียดายที่ต่อให้ท่านแสร้งทําเป็นนิ่งเฉยมากแค่ไหน ท่านก็ไม่สามารถปกปิดมันจากผู้นําหนิวได้ ไม่อย่างนั้น ทําไมท่านถึงถูกส่งมาที่นี้ หรือท่านวางแผนจะใช้โอกาศนี้ให้เย่เฉินล้างแค้นแทนท่าน?”เขาพูดพร้อมกับขดริมฝีปากอย่างดูถูกเหยียดหยาม

“เจ้า! พวกเจ้า! “เมื่อได้ยินเช่นนี้ หัวหน้าหูก็รู้สึกโกรธมาก

“อย่าได้โมโหเลย ยิ่งเจ้าโมโหมากเท่าไหร่ เจ้าก็จะยิ่งตายเร็วขึ้นเท่านั้น”อีกคนหนึ่งหัวเราะแล้วพูด

“น่าเสียดายที่เย่เฉินไม่ถูกหลอก ข้าไม่รู้ว่าเย่เฉินมองออกได้อย่างไร”ชายคนหนึ่งถอนหายใจแล้วพูด

“ถูกต้อง มันคงจะดีถ้าเจ้าหลอกให้เย่เฉินเข้าไปที่นั่นได้ ยาชายังสามารถใช้ได้แม้ว่าจะเป็นช้างตัวใหญ่ก็ตาม หากเป็นไปตามแผน แม้แต่จะเป็นเย่เฉินก็ไม่สามารถไปไหนได้ไกลอย่างแน่นอน อีกคนหนึ่งถ่มน้ําลายออกมาก่อนจะกล่าวอย่างชั่วร้าย

“ข้ารู้สึกว่าเย่เฉินมองออกว่ากัปตันหูนั้นโกหก ไม่อย่างนั้นเขาคงไม่เอาเรื่องนี้มาพูดในตอนนั้น คนหนึ่งถอนหายใจแล้วพูดขึ้น

“แล้วทําไมเขาถึงทําอย่างนั้น”คนหนึ่งถามอย่างสงสัย

“แล้วข้าจะรู้ได้ยังไง ใครจะไปเข้าใจเขาได้” “ช่างมันเถอะ ไม่สําคัญว่าเขาจะเห็นมันหรือไม่ เราฆ่ากัปตันหูแล้ว อย่างน้อยเราจะได้รับรางวัลหนึ่งล้านเครดิต และยังจะได้เป็นคนกลุ่มแรกที่ได้ฝึกเทคนิคระดับราชา” “ฮี่ฮี นี่ไม่ใช่การทําประโยชน์ให้ผู้นําหนิวหรอกเหรอ แม้จะจัดการเย่เฉินไม่ได้ก็ไม่เป็นไร”ชายคนหนึ่งพูดด้วยรอยยิ้ม

ทันใดนั้น ก็มีเสียงคํารามดังขึ้น

“โฮกกก!”