ผู้เล่นที่แข็งแกร่งที่สุดในดินแดนล่มสลาย - ตอนที่ 158

ตอนที่ 158 กลับ

เขตทางใต้ของเมืองปลอดภัย สํานักงานใหญ่ของบิวตี้ลีก

“เจ้ากําลังพูดถึงเรื่องอะไร กัปตันหูไม่ได้กลับมา?” หยูจี ถามด้วยใบหน้ามืดมน

“ใช่ พี่เหยาเหยา กัปตันหูไม่ได้กลับมา เย่เฉินมาที่นี้คนเดียว” สาวงามที่ถือกระบองกล่าว

“เกิดอะไรขึ้น เป็นไปได้ไหมว่า…กัปตันหูจะถูกเย่เฉินฆ่าไปแล้วจริงๆ ?” โลลิน้อยพูดออกมาด้วยสีหน้าตกใจ

“นี่… พี่ชายของข้าไม่… ยังไม่กลับมาเหรอ?” เมื่อได้ยินดังนั้นหูเสี่ยวเย่วที่นั่งบนโซฟาพูดออกมาทั้งน้ําตา

“เย่เฉินไปยังลีกเหยียนหวง?”หยูจีขมวดคิ้วก่อนจะถามออกมา

“ใช่แล้ว พี่เหยาเหยา เขาถามที่อยู่ของลีกเหยียนหวงและมุ่งหน้าไปทันที” สาวงามที่ถือกระบองกล่าวตอบ

ทันใดนั้นมีผู้หญิงคนหนึ่งรีบวิ่งเข้ามาอย่างรวดเร็ว พร้อมทั้งตะโกนตั้งแต่ยังไม่เข้ามาในประตู:

“พี่เหยาเหยา มีการระเบิดที่สํานักงานใหญ่ของลีกเหยียนหวง!”

“ระเบิดอะไรกัน เป็นไปได้อย่างไร ตอนนี้ดินปืนใช้ไม่ได้แล้ว…” หยูจีตกตะลึงพร้อมอุทานออกมา

ไม่กี่วินาทีต่อมาหยูจีถอนหายใจแล้วพูดว่า:

“กัปตันหูไม่ได้ปฏิบัติตามคําสั่งของผู้นําหนิว เขาจะต้องบอกเย่เฉินถึงสิ่งที่ผู้นําหนิวกําลังคิดอย่าแน่นอน…”

“แล้วกัปตันหถูกผู้นําหนิวฆ่าหรือเปล่า?” โลลิน้อยพูดด้วยสีหน้าประหลาดใจเมื่อได้ยินเรื่องนี้

“ข้าจะแก้แค้น!” หูเสี่ยวเย่วตะโกนออกมา จากนั้นก็ลุกขึ้นและรีบวิ่งไปยังประตู

“หยุดเธอซะ!” หยูจีขมวดคิ้วแล้วตะโกน

ด้วยเสียง “หีบ” สาวงามที่ถือกระบองมาถึงตัวของหูเสี่ยวเยว่และกดไหล่ของเธอในทันที

“ปล่อยนะ ข้าจะไปแก้แค้น!” หูเสี่ยวเย่วกรีดร้องเสียงดัง

“เสียวเย่ว ใจเย็นลงก่อน!” หยูจีพูดด้วยเสียงจริงจัง

“ไม่ ข้าต้องการจะแก้แค้น…” หูเสี่ยวเย่วพูดออกมาทั้งน้ําตา

หยูจีเงียบไปครู่หนึ่งแล้วพูดว่า:

“เดิมที่ ข้าคิดว่าเย่เฉินจะร่วมมือกับเราโจมตีลีกเหยียนหวงด้วยกัน แต่ตอนนี้ดเหมือนว่าข้าจะคิดผิดไป เย่เฉินมุ่งหน้าไปยังสํานักงานใหญ่ของลีกเหยียนหวงด้วยตัวเองบางที่เขาอาจะสังหาร….ตอนนี้กองกําลังของลีกเหยียนหวงคงจะหายไปจํานวนมาก ดังนั้นเราเพียงแค่รอดูสถานการณ์ก็พอ”

“แล้ว… เย่เฉิน…” สาวงามที่ถือกระบอกผงะไปครู่หนึ่งแล้วพูด แต่ยังไม่ทันที่เธอจะพูดจบเธอก็หยุดไป

“ในเมื่อเขาเร่งรีบขนาดนั้น เขาต้องมีความมั่นใจ และเขาก็ไม่ต้องการให้เราร่วมสนุกด้วย แต่สั่งทุกคนให้เตรียมพร้อมไว้ ถ้าเป็นไปได้ เราอาจจะได้สร้างความสัมพันธ์ที่ดีกับเขา” หยูจี หรี่ตาของเธอแล้วพูดออกมา

“ได้ค่ะ พี่เหยาเหยา” สาวงามที่ถือกระบองพยักหน้าแล้วออกจากห้องไป

“พี่เหยาเหยา ทําไมเย่เฉินถึงกล้าหาญเช่นนี้ ทั้งที่ทุกคนไม่กล้าไปยุ่งกับลีกเหยียนหวง” โลลิน้อยถามด้วยความสงสัย

หลังจากเอนหลังพิงเก้าอี้ หยูจีก็กล่าวออกมาอย่างแผ่วเบา

“ถ้าข้าเดาถูก เย่เฉินน่าจะมีคลังเกมระดับสูง หรืออย่างอื่น ไม่อย่างนั้นความแข็งแกร่งของเขาจะต้องถูกลดลงอย่างมาก หากไม่ใช่วิธีนี้ เขาจะไม่มีวันทําลายลีกเหยียนหวงด้วยตัวคนเดียวได้ คนที่กล้าทําเช่นนั้นอาจจะเป็นคนที่มีความมั่นใจมากหรือไม่ก็เป็นคนบ้า แต่เห็นได้ชัดว่าเย่เฉินเป็นอย่างแรก”

ในสํานักงานใหญ่ของลีกเหยียนหวง เย่เฉินได้เริ่มหาตัวนายน้อยหนิวที่ละชั้น เมื่อเย่เฉินมาถึงชั้น 106 ในที่สุดเขาก็พบตัวนายน้อยหนิว

สิ่งที่เย่เฉินไม่คาดคิดก็คือว่านายน้อยหนวกําลังนอนอยู่ในห้องเล่นเกมโดยไม่มีเสื้อผ้า และยังมีหญิงสาวสองคนที่ไม่ได้ใส่เสื้อผ้าเช่นกันอยู่ข้างๆ และพวกเธอก็กําลังนวดให้นายน้อยหนิว

จริงหรือเนี่ย มารดามันเถอะ จะสบายเกินไปแล้ว…

มุมปากของเย่เฉินกระตุกโดยไม่ได้ตั้งใจ จากนั้นเขาใช้หอกสังหารแทงใส่นายน้อยหนิวในทันที แต่ทันใดนั้นเขาก็หยุดหอกของเขาก่อนจะถึงตัวนายน้อยหนิว

อะไรกัน เจ้านี่มันเป็นโรคซิฟิลิสและโรคหนองในหรือเปล่า? น้องชายของมันดูแย่มาก…

เย่เฉินหยุดคิดเรื่องนี้ และมือขวาของเขาก็ปลดปล่อยพลังปราณก่อเกิดออกมาปล่อยมันไหลเข้าสู่หอกสังหารทันที

“โอมมม”

ปราณหอกสีดําปรากฎขึ้นในอากาศที่ว่างเปล่าทันที จากนั้นมันพุ่งไปยังคลังเกม ระเบิดศีรษะของนายน้อยหนิว

หญิงสาวสองคนที่อยู่กับเขาต่างตกตะลึงแล้วก็กรีดร้องออกมาพร้อมกัน

เย่เฉินไม่แม้แต่จะหันกลับไปมอง เขาเดินออกไปที่ทางเข้าลิฟต์

หลังจากขึ้นลิฟต์และลงมาจนถึงชั้นหนึ่ง เสียงหัวเราะดังขึ้นในทันทีที่เย่เฉินปรากฏตัว

“เย่เฉิน ข้าไม่คิดว่าเป็นคิดว่าจะเป็นท่านจริงๆ เป็นเวลานานแล้วที่ข้าอย่ากลัพบท่านไปที่กลุ่มหมาป่าของข้าเพื่อดื่มอะไรกันซักหน่อยไหม?”

“หลีกไปให้พ้น ข้ากลุ่มพยัคฆ์ทมิฬขอเชิญพี่ชายเย่เฉินไปดื่มด้วยกัน เรามีไวน์ชั้นดี อาหารอร่อย และหญิงสาวพรมจรรย์มากมายพร้อมมอบให้พี่ชายเย่ ให้เกียรติพวกเราได้ดื่มกับพี่เย้ด้วยเถอะ”

พวกเขาคือหัวหน้าของกลุ่มหมาป่าและพยัคฆ์ทมิฬ ที่ในตอนแรกพวกเขานําลูกน้องมาที่นี้เพื่อจะจับกุมเย่เฉิน

แต่เมื่อเห็นชั้นบนสุดของสํานักงานใหญ่ลีกเหยียนหวงถูกระเบิดและไฟลุกลามไปทั่ว พวกเขาจึงรีบทิ้งความคิดในตอนแรกไปแล้วเปลี่ยนท่าที่อย่างรวดเร็ว

เมื่อเห็นเย่เฉินออกจากประตูลิฟต์ พวกเขาก็ละทิ้งแผนเดิมทันที

จะยังมีความคิดเช่นเดียวกับก่อนหน้านี้ได้อย่างไร อาคารสํานักงานใหญ่ของลีกเหยียนหวงถูกระเบิดและตอนนี้เย่เฉินก็เดินออกมาอย่างไร่รอยขีดข่วน

เห็นได้ชัดว่าระเบิดนั้นเกิดจากเย่เฉิน

ไฟที่เกิดขึ้นไม่มีอะไรต้องกลัวมากนัก แต่มารดามันเถอะไฟที่ชั้นบนสุดของอาคารสํานักงานใหญ่ลีกเหยียนหวงนั้นน่ากลัวเกินไป

ภายในเวลาไม่กี่อึดใจ ชั้นเจ็ดของอาคารสํานักงานใหญ่ลีกเหยียนหวงก็ถูกไฟไหม้จนหมด

มันเป็นกําแพงเหล็กที่ไม่อาจถูกทําลายด้วยค้อนได้ แต่ตอนนี้มันกลับถูกเผาทิ้ง

นี่คือบ้าบออย่างแท้จริง หากเย่เฉินอารมณ์ไม่ดีแล้วจุดไฟเผาพวกเขาขึ้นมา มันจะยากสําหรับพวกเขาที่จะหนีรอดไปได้

“ข้าไม่สนใจ.” เย่เฉินเหลือบมองทั้งสอง แล้วก้าวไปข้างหน้าต่อไป

การแสดงออกของทั้งสองคนเปลี่ยนไปเล็กน้อยใบหน้าของพวกเขาเปลี่ยนเป็นหน้าเกลียดในทันที มารดามันเถอะเย่เฉินคนนี้ไร้ยางอายเกินไป

อย่างไรก็ตาม พวกเขาไม่กล้าที่จะแสดงความโกรธออกมา

ถนนด้านนอกเต็มไปด้วยผู้คน แต่เมื่อเย่เฉินเดินออกมา ฝูงชนก็หลีกทางให้โดยอัตโนมัติ

เยเฉินออกจากที่นี่ด้วยท่าทางสงบนิ่ง

เมื่อเย่เฉินจากไป บางคนถึงกับถอนหายใจออกมา

“บัดซบ! ข้าได้เห็นเยู่เฉินตัวเป็นๆแล้ว”

“มารดามันเถอะ เย่เฉินนั้นยอดเยี่ยมมาก ทําลายกลุ่มเหยียนหวงเพียงลําพัง และยังออกมาโดยปราศจากบาดแผลใดๆ”

“ข้าคิดว่าเจ้าวัวแก่นั้นน่าสมเพชมาก ข้าเคยได้ยินมาว่าที่เขาอาศัยอยู่ที่ชั้นบนสุดเพราะเขากลัวตาย ตอนนี้ชั้นบนสุดกับถูกไฟไหม้ เขาจะต้องถูกฆ่าโดยเย่เฉินอย่างแน่นอน”

“แน่นอน แต่ไหนเจ้าบอกว่าต้องการขอเป็นลูกน้องของเยู่เฉิน ทําไม่เจอเขาแล้วไม่ขอเขาละ”

“บ้าเอ๊ย ข้าลืมไปเลย…”

เย่เฉินเดินอยู่ในเขตเมืองปลอดภัย คนเดินถนนต่างหลีกทางแล้วมองดูเขาจากระยะไกล ขณะที่บางคนเริ่มพูดคุยกันเงียบๆ

ฟังความคิดเห็นของผู้คนและมองดูเมืองที่ปลอดภัยที่คล้ายจะคุ้นเคยแต่ก็ไม่คุ้นเคย เย่เฉินถอนหายใจยาวๆ ทันที

แค่คิดถึงเรื่องนี้ก็ถึงเวลาที่ข้าต้องจากไปแล้ว…

หลังจากนั้นเย่เฉินรีบกระโดดออกจากประตูเมืองทันที และหายตัวไป

เมื่อเย่เฉินหายตัวไปเหล่าคนของบิววตี้ลึก ก็ปรากฏตัวขึ้นที่เย่เฉินเคยอยู่ก่อนหน้านี้

“พี่เหยาเหยา…” สาวงามที่ถือกระบองเอ่ยขึ้น

“ข้าคํานวณผิดอีกครั้ง ไม่คิดว่าเจ้าสองคนนั่นจะโง่ขนาดนี้ แต่ไม่เป็นไร ในเกมเราสามารถลองติดต่อกับเย่เฉินได้” หยูจีถอนหายใจแล้วกล่าว

“แต่ว่า เย่เฉินปิดฟังก์ชั่นเพื่อนไว้” โลลิน้อยกล่าวขึ้นมา

“ไม่เป็นไร เมืองหลุนฮุยของเยเฉินอยู่ทางตะวันตกของแคว้นอิวจิ๋ว การหาดินแดนของเขาน่าจะเป็นเรื่องง่าย หากเขาไม่เปิดฟังก์ชั่นเพื่อน เราสามารถไปเยี่ยมเขาได้โดยตรง” หยูจียิ้มเล็กน้อยแล้วพูด

นอกเมืองที่ปลอดภัย หลังจากที่เยู่เฉินออกมา เขาก็มุ่งหน้าลงไต้ แล้วรีบกลับไปที่หมู่บ้านหลุนฮุยทันที