พันธนาการจ้าวมังกร เชื่อมใจ สู่ “หัวใจ” Ori of the Dragon Chain - ตอนที่ 72

บทที่５ตอนที่１９

หลังเที่ยงวันไปแล้ว ถึงครึ่งหลังของการฝึกวันแรก ฟีโอและเหล่าผองเพื่อนก็ได้ทำภารกิจคุ้มกันจนสำเร็จและกำลังทำขั้นตอนต่างๆที่โต๊ะประชาสัมพันธ์ของสำนักงานใหญ่

「อืมมมมมม เสร็จภารกิจแล้วววว ขี้เกียจแล้วอ่าาา？」

「อืมมมม….จำนวนคนก็เหลือไม่เยอะแล้ว ในตอนนี้ควรจะจัดการพวกหลงเหลืออยู่ไหมนะ？」

「ฮี่ฮี่～！น่ารำคาญเป็นบ้าเลยน้า มันก็ยังดีกว่าไปเจอพวกไอริสและคนอื่นๆที่แต้มเยอะกว่าพวกเราอีกไม่ใช่เหรอ？　ไปแทรกพวกนั้นยิงปืนนัดเดียวได้นกสองตัวดีมะ」

ซีน่าให้คำตอบถึงแนวทางเก็บคะแนนอย่างปลอดภัย แต่มิมุรุไม่พอใจกับข้อเสนอนั่น

จนถึงตอนนี้พวกเขายังอยู่แถบทางใต้ไม่ได้เคลื่อนที่ไปส่วนอื่นเลย เวทย์วิญญาณของเธอเหมาะสำหรับกันฐานมากกว่าเป็นฝ่ายบุก รวมกับเวทย์ของฟีโอและทักษะการใช้กระบองแล้วมันเป็นอะไรที่ยอดเยี่ยมมาก แถมยังมีการเล่นแร่แปรธาตุของทอมช่วยสนับสนุนเรียกได้ว่าเป็นป้อมปราการที่ยึดตอนใต้ไปแล้ว

อาจจะเป็นเพราะเหตุนั้นพวกที่เจอส่วนใหญ่ก็โดนซีน่า ฟีโอ และทอมจัดการจนหมด

เวทย์วิญญาณของซีน่าและการยิงธนูสุดแม่น ยันต์เวทย์ของฟีโอที่สามารถตรวจหาเป้าหมายจากระยะไกล และเวทย์ของทอมที่ช่วยเร่งปฏิกิริยาตรวจสอบศัตรูโดยรอบทำให้ศัตรูเข้าใกล้ไม่ได้เลย

ด้วยเหตุนี้เอง มิมุรุที่ใช้การต่อสู้ระยะใกล้แทบไม่ได้ออกโรงเลยจึงหงุดหงิดสุดๆ

「……มิมุรุก็เอาชนะเป้าหมายพิเศษไปก็พอแล้วนี่ แค่นั้นก็ดีแล้วไม่ใช่เหรอ？」

「ก็รู้อยู่หรอกนะซีน่า แต่ว่าก็กังวลเป็นเหมือนกันนะ～」

บางทีเธอยังปวดหัวกับท่าทีของมิมุรุที่เปลี่ยนไปมา ซีน่าเอานิ้วกุมขมับตัวเอง ทอมเองก็ยิ้มออกมาด้วยรอยยิ้มอันขมขื่น

「อืม แต่ว่าสิ่งที่มิมุรุพูดก็มีเหตุผลอยู่ วิธีเดียวที่จะได้คะแนนตอนนี้คือต้องไปไล่ต้อนฝ่ายอื่นแล้ว……」

「ถูกต้อง แต่ว่า……」

แน่นอนตามที่ทอมบอก การบุกจะมีประสิทธิภาพในการเก็บคะแนนมากกว่า

「แล้ว ตอนนี้พวกโนโซมุอยู่ที่ไหนกันล่ะ～？　ทางฝั่งทิศใต้ของพื้นที่ฝึกก็ไม่เห็นเลยนะ……」

ฟีโอยังคงมุ่งหน้าต่อไป มีแต่ทำให้ทั้งสามคนปวดหัวยิ่งกว่าเดิม

「นี่ ไม่ลองไปทางเหนือหน่อยละคราวนี้？　พวกเรายังไม่ได้ไปเลยนะ」

「นั่นสินะ！ไปกันเถอะ！」

มิมุรุและฟีโอเข้าขากันอย่างดี ดูเหมือนว่าผู้ก่อปัญหาทั้งสองจะไม่ฟังอะไรแล้วล่ะ

「นี่ อย่างน้อยก็ช่วงระแวงมากกว่านี้หน่อยได้ไหม？」

「ถ้ากังวลมากไปก็ไม่เป็นอันทำอะไรพอดีนะซีน่า? จนถึงตอนนี้พวกเราล่อเก็บคะแนนจากทางทิศใต้จนเกือบจะหมดแล้วนะ จำนวนศัตรูเองก็แทบจะไม่มีแล้ว เพราะงั้นหน้าที่ของพวกเราแถวทิศใต้ก็น่าจะเสร็จดีแล้วนี่？」

ในที่สุด ทอมซึ่งเป็นพันธมิตรคนเดียวก็แปรพรรค ซีน่าเองก็เข้าใจดีว่าวิธีเดิมๆมันไม่ได้ผลอีกแล้ว ดังนั้นเลยได้แต่ต้องก้มหน้ายอมรับมัน

「อืมม….เข้าใจแล้วล่ะ」

「อุมุ อุมุ！　ต้องแบบนี้สิ！　ทอม ขอบคุณน้าาา」

「ดะเดี๋ยวก่อนสิครับมิมุรุ…หวาาาาาา！」

มิมุรุพุ่งเข้าไปกอดทอม เพราะพอใจที่ทอมกล่อมซีน่าสำเร็จ มิมุรุที่กอดทอมก็เริ่มโลมเลียไปตามร่างของทอม

ทอมที่ร่างน้อยตัวเล็ก ที่ยังคงสับสนแต่ว่าใบหน้าก็ดูมีความสุขดีและยอมให้เธอนัวเนียต่อ

「ถ้าโดนโจมตีกระทันหันมันจะอันตรายนะเพราะฉะนั้นรีบไปเถอะ」

ซีน่าจ้องมองทั้งสองและยิ้มออกมาแม้ว่าจะมีน้ำเสียงเหงาหงอยหน่อยๆ ฟีโอที่เห็นเช่นนั้นก็ได้แต่ยิ้ม

หลังจากนั้นก็มุ่งหน้าไปทางทิศเหนือของพื้นที่ฝึก น่าแปลกที่สนามรบในตอนนี้กลายเป็นสถานการณ์ที่แสนดุเดือดเอามากๆ

◇◆◇

ขณะที่ซีน่าและผองเพื่อนกำลังมุ่งหน้ามาทางเหนือ ก็เกิดการต่อสู้ระหว่างปาร์ตี้ของไอริสและปาร์ตี้ของลิซ่าที่สูสีกัน

「ย๊าหหหหห์！」

ลิซ่าเหวี่ยงดาบในเมือขวาลงมา

ดาบของเธอที่มีพลังทางกายภาพอันโดดเด่นพยายามจะฟันเข้าไปที่ไอริสแต่ดาบนั่นก็โดนเหวี่ยงวิถีไปโดยดาบของไอริส

「ลืมด้านหลังไปรึเปล่า！」

「อั่ก！！」

อย่างไรก็ตามเคนก็พุ่งเข้าด้านหลังและพยายามใช้ดาบนั่นฟันใส่ไอริส

ไอริสสะบัดดาบของเธอไปกันการโจมตีแต่ว่าก็โดนลูกหลงไปบ้างจนสูญเสียท่าทางไป

ลิซ่าไล่ตามไอริสที่สูญเสียท่าทางไป

ลิซ่าหมุนตัวและฟันดาบออกไปทางไอริสอย่างแรง

อย่างไรก็ตามไอริสใช้บาเรียเวทย์กันการโจมตีเอาไว้

「ยังไม่หมดหรอกนะ！」

เคนโจมตีประสานเข้าแทนลิซ่า บางทีเพราะไอริสกำลังวุ่นอยู่กับทางด้านหลัง เคนเองก็อ้อมไปพยายามจะต้อนไอริสให้จนมุม

อย่างไรก็ตามเวทย์ของทิม่าก็หยุดเขาไว้

มวลเปลวไฟขนาดใหญ่เวทย์ “ภัยพิบัติแห่งลางร้าย”ถูกปล่อยออกมาอีกครั้งและพุ่งเข้าหาเคน

「อั่ก！」

เคนเลิกตามไอริสไปและพยายามหลบเวทย์นั้นอย่างเต็มที่ ทันทีที่กระโดดถอยออกไปบอลเพลิงก็กระทบกับพื้น

พลังเวทย์อันมหาศาลของทิม่าที่ถูกปล่อยออกมามันระเบิดกระจายไปรอบๆพื้นที่ๆเคนเคยอยู่

อย่างไรก็ตามเคนเองก็เป็นถึงนักเรียนแรงค์ A เขากางบาเรียออกมาและพยายามกันเวทย์ของทิม่า

「หนอยแน่！ยังรุนแรงเหมือนเคยเลยนะ！」

อย่างไรก็ตามเปลวเพลิงนั่นพยายามกลืนกินบาเรียเวทย์ของเคนไป

เดิมทีทิม่านั้นน่ะเป็นแนวหน้าในด้านของพลังเวทย์และการใช้เวทย์ แม้ว่าจะเป็นแรงค์ A บาเรียก็โดนพลังของทิม่ากลบไปได้ง่ายๆ ลิซ่าเองก็เข้ามาขัดบาเรียที่ถูกทำลายระหว่างเคน

เธอกางบาเรียเวทย์อย่างรวดเร็วและเข้าไปช่วยเคน

「คามิลล่า！！」

「รู้แล้วน่า！！」

คราวนี้คามิลล่าที่ร่ายเวทย์อยู่ด้านหลัง เปิดใช้งานเวทย์ มันไม่ถึงระดับของทิม่าก็จริงแต่เวทย์ที่ถูกสร้างขึ้นก็ยิงไปทางทิม่า

「ไม่ยอมให้ทำแบบนั้นหรอกค่ะ！」

ไอริสวิ่งและรวมพลังเวทย์ไว้รอบๆตัวเธอ เธอปล่อยวายุที่เป็นคลื่นเกลียวเป็นเวทย์ “อุโมงค์ลมแห่งความกระหาย”พุ่งเข้าไปกลืนกินเปลวเพลิงของคามิลล่าจนหายไป

ไอริสที่มายืนด้านหน้าเพื่อปกป้องทิม่ามองไปด้านข้างเปลวเพลิงที่กระจัดกระจาย

ลิซ่าและคนอื่นๆก็ยืนหยัดขึ้นด้วยพลังเวทย์ของตนเองและพยายามปกป้องคามิลล่าที่ใช้เวทย์

「ผลัดกันรุกรับสินะเนี่ย……」

「แน่นอน แต่ว่าฝั่งนี้มีจำนวนคนเยอะกว่า อีกไม่นานก็ขึ้นอยู่กับคามิลล่า แต่ถ้าฉันเป็นเธอคงจะอยู่ในสถานการณ์ที่ลำบากมากๆเลยนะนะ」

ลิซ่าตอบคำพูดของไอริส

แน่นอนลิซ่าและพรรคพวกได้เปรียบในเรื่องของจำนวนคนและถ้าคิดตามปกติ ไอริสและทิม่าน่าจะโดนจัดการแน่ๆ

ในความเป็นจริงมันเป็นเรื่องยากที่จะรับมือลิซ่าและเคนในเวลาเดียวกัน นอกจากนี้ยังมีการสนับสนุนจากคามิลล่า

อย่างไรก็ตามไอริสเองก็ได้ทิม่าคอยซัพพอร์ต ซึ่งมันก็พอสูสีกัน

แม้ว่าลิซ่าและเคนจะมีคามิลล่า แต่ไอริสและทิม่าก็สู้กันมาได้เพราะประสบการณ์ของตัวเองล้วนๆ

ก่อนหน้านี้พวกเธอเคยเจอกับรูกาโต้ที่เป็นถึงแรงค์ S ที่จะช่วงชิงวิญญาณของโซเมียไปเพราะพันธสัญญาที่ทำกันไว้ พวกเขาต่อสู้โดยต้องแลกกับชีวิตของตัวเอง

พลังเวทย์ ประสบการณ์ และเทคนิคที่เหนือชั้น พวกเธอต่างต่อสู้กับศัตรูที่เหนือกว่าตัวเองมาโดยตลอด

แม้ว่าจะไม่เทียบเท่ากับรูกาโต้ได้ในขณะนี้ แต่ประสบการณ์นั่นก็ยังคงไหลเวียนอยู่ในกาย

（ไอ จะทำยังไงกันดี？　ถ้าเป็นแบบนี้แล้วละก็……）

（รู้อยู่แล้วละ……）

อย่างไรก็ตามฝั่งไอริสก็ยังเสียเปรียบอยู่ดี

ลิซ่าและพรรคพวกไม่ปล่อยเวลาให้เลยผ่านไปเฉยๆ ลิซ่าใช้เสริมพลังเวทย์ด้วยความสามารถแม่มดเนวี่ เพื่อตัดสินฉากจบ

หลังจากลิซ่าร่ายเวทย์เสริมความแข็งแกร่งให้กับร่างกายตัวเอง คามิลล่าก็ร่ายเวทย์ตาม

「ทิม่า！　จะหนีแล้วนะ！」

เมื่อเห็นสถานการณ์เช่นนี้ไอริสเองก็เปิดใช้งานเวทย์

วินาทีถัดเกิดหมอกควันสีดำกระจัดกระจายไปรอบๆไอริสและลิซ่า

「บ้าเอ้ย！　นี่มัน……」

ลิซ่าหยุดลง เคนเองก็ดูสถานการณ์โดยรอบ

เวทย์ที่ถูกใช้งานคือ “หมอกควันแห่งจันทร์เดือนดับ”

ผลของมันก็ตามชื่อมันเป็นหมอกควันที่ทำให้ศัตรูมองไม่เห็น

「……ไม่ได้บุกมางั้นเหรอ？」

「งั้นเหรอเนี่ย หนีไปแล้วสินะ？」

ตอนแรกก็คิดว่าจะใช้หมอกนั่นบดบังทัศนวิสัยและโจมตีเข้ามา แต่ดูเหมือนว่าจะหนีไปแล้ว

「หืมม….งั้นเหรอเนี่ย！　เข้าใจแล้ว！！」

ลิซ่าหันหลังกลับจุดหมายคือที่ๆคามิลล่าอยู่

เมื่อคามิลล่าโผล่ออกมาก็มีเงาพุ่งมาทางด้านหลังอย่างที่คาดไว้

「ไม่ยอมให้ทำแบบนั้นหรอกน่า！」

「หนอยย อีกนิดเดียวเองแท้ๆ！」

ลิซ่ากระโดดเข้าไปในเงามืดที่กำลังเข้าหาคามิลล่าและฟันไปที่เงานั่นด้วยดาบและมีดสั้นของเธอ แต่เงานั่นก็กระโดดออกไปและปัดป้องดาบที่ฟันเข้ามา

นั่นคือไอริสผู้ซึ่งใช้เงาคลุมตัว พยายามโจมตีคามิลล่าจากด้านข้าง เหตุผลที่ทำเป็นตะโกนก็เพื่อแกล้งทำเป็นหนีและให้อีกฝ่ายตื่นตัว แต่ก็โดนจับได้

นอกจากนี้เคนและคามิลล่าที่พยายามจะไล่ตามไปก็เจอเวทย์ของทิม่าพุ่งเข้าใส่ จนทำให้ทั้งสองต้องแยกออกจากกันอีกครั้ง

สองฝ่ายต่างจ้องตากัน

ในเวลานั้นเองไอริสก็ได้ยินน้ำเสียงอันแผ่วเบาจากระยะไกล

◇◆◇

ในเวลานั้นใกล้ๆกับการต่อสู้ของพวกไอริส พวกโนโซมุก็ยังคงต่อสู้กับเควิน

「โอร่าโอร่าโอร่า！！」

「ฟู่！！」

โนโซมุป้องกันหมัดของเควินที่กระหน่ำโจมตีเข้ามา เขากัดแกว่งดาบด้วยแรงที่พอจะสลัดการโจมตีให้หลุด แต่ดาบของเขาเองก็โดนกระแทกอย่างรุนแรงจนเกิดเสียงแหลมสูง

เควินหลบไปด้านข้างและพยายามเตะใส่โนโซมุทางด้านข้าง โนโซมุกระโดดถอยหลังและหลีกเลี่ยงลูกเตะหมุนตัวนั่น

ในขณะที่กำลังลงจอดนั่นเอง โนโซมุพยายามจะเข้าไปหาเควิน แต่เควินดันเป็นฝ่ายบุกมา

「ช้าไปโว้ย！！」

「หนอย！」

เควินชกไปที่ใบหน้าของโนโซมุ โนโซมุคิดว่ามันช้าเกินไปที่จะเอาดาบมากันเขาเลยกระโดดไปทางด้านข้างและหลบกำปั้นของเควิน แต่เควินเองก็เร็วกว่าโนโซมุและเข้าปะทะเขาในพริบตา

「ก็บอกแล้วไงว่าช้าเกินไปแล้วโว้ย！！」

「อั่ก！」

เควินตามโนโซมุด้วยการกระโดดสั้นๆและเตะโนโซมุด้วยแรงบิดเต็มที่

「แหลกไปซะ！」

ลูกเตะที่มีแรงบิดตัวของเควินเสริมเข้ามาทางโนโซมุ

โนโซมุมองหาจังหวะอย่างใจเย็นขณะสังเกตลูกเตะที่พุ่งเข้ามา

「ฟู่！！」

ในเวลาต่อมาโนโซมุก็เปิดใช้”ก้าวพริบตา-ดาบเริงระบำ-”โดยใช้การเคลื่อนไหวเป็นวงกลมซึ่งเดิมใช้เป็นการเคลื่อนไหวที่ซับซ้อน เขาเหวี่ยงดาบลงพร้อมกับฟันไปที่ลูกเตะของเควิน

「อั่ก！」

เควินไม่คิดเลยว่าจะโดนหลบได้ เขาตกใจกับท่าทีที่เปลี่ยนไปกระทันหันของโนโซมุ เควินเองที่เสียสมดุลก็โดนลูกเตะของโนโซมุที่เสริมพลังด้วย ก้าวพริบตาจากด้านล่าง

「หนอยยยยย！」

「ย๊าหหหหหหหห์！！」

เควินรับลูกเตะด้วยแผ่นหลังของเขา แต่โนโซมุก็ใส่แรงทั้งหมดที่มีเข้าไป

มาร์พุ่งตามเควินที่กระเด็นไปเพราะลูกเตะของโนโซมุ

「โอววววววววววววววววววววววววววววว！」

「！！」

มาร์เหวี่ยงดาบใหญ่ที่มีคมดาบวายุ เควินพยายามหลบดาบนั่นด้วยกายใช้ปลายเท้าพร้อมกับบิดตัวไปในอากาศ

「ฮ่าหหหหหหหหหหหหหหหหหห์！」

「อาาาาาาาาาาาาาาาาา！」

อย่างไรก็ตามเควินไม่สามารถหลบได้และโดนเข้าไปเต็มๆ

เควินโดนฟันและปลิวไปกับพื้น อย่างไรก็ตามเขาก็ลุกขึ้นพร้อมกับใบหน้าที่โกรธจัด

「ไอ้กร๊วกเอ้ย！กล้าดีนักนะ！！」

เควินจ้องมองไปที่โนโซมุและมาร์ด้วยความโกรธ

ตอนแรกก็คิดว่าจะชนะได้ง่ายๆ แต่เลือดขึ้นหน้ามากเกินไปจนขาดสติ

ในทางกลับกันพวกโนโซมุเองก็กังวลเกี่ยวกับพวกจินมากกว่าตัวเอง

ทั้งสี่กำลังต่อสู้กับสมาชิกห้อง 1 แต่สถานการณ์ไม่สู้ดีนัก

บางทีเพราะเป็นพวกห้อง 1 เลยมีความแข็งแกร่งอยู่พอตัวทำให้พวกพ้องของจินรับมือค่อนข้างลำบาก แต่พวกเขาก็พยายามอย่างเต็มที่ไม่ให้ฝั่งนี้ต้องกังวล เพราะถ้าฝ่ายจินแพ้จะเป็นฝ่ายเราที่ต้องรับศึกหนักกลายเป็นโอกาสชนะได้ยากกว่าเดิม

（คำถามคือเราจะผ่านสถานการณ์ยากลำบากขนาดนี้ได้เร็วแค่ไหน……）

「……มาร์」

「ว่าไง？」

โนโซมุพูดเงียบๆกับมาร์ที่จับตามองเควิน เมื่อได้ยินข้อเสนอของโนโซมุ มาร์เบิกตากว้างกับความคิดบ้าๆนั่น

「……เอาจริงเหรอวะเนี่ย？」

มาร์ถามเพื่อความมั่นใจ โนโซมุพยักหน้าเช่นนั้นและเริ่มอัดพลังคิไปทั่วร่างกาย

มาร์ที่เห็นโนโซมุเอาจริงก็เริ่มตั้งท่า

เควินมองไปทั้งสองที่ปลดปล่อยคิออกมาตัวเองก็ปลดปล่อยมันออกมาเช่นกัน

คิที่โนโซมุปลดปล่อยถูกรวมไปที่ปลายเท้าและมันก็ระเบิดออกทันที ควันมากมายฟุ้งกระจายไปโดยรอบทั้งสามคนและบดบังการมองเห็น

「ไอ้เวรเอ้ย！　แบบนี้เดี๋ยวก็ตาบอดพอดีไอ้บ้า！」

เควินบ่นเช่นนั้นแต่จู่ๆก็ได้ยินเสียง วูบ! เขารีบตั้งท่าเตรียมพร้อมทันที

วินาทีถัดมาเห็นบางอย่างพุ่งเข้ามา เควินเตรียมตั้งท่าพร้อมรับมือด้วยกำปั้นของเขา

อย่างไรก็ตาม หมอนั่นพุ่งผ่านไปโดยไม่ทำอะไร

「เอ๋！？」

ภาพที่พุ่งเข้ามาคือมาร์ที่กำลังพุ่งเข้าไปช่วยพวกจินนั่นเอง

มาร์ทุ่มพลังทั้งหมดแล้วใช้ คิ “ ค้อนสะบั้นปฐพี” ลมที่ห่อหุ้มดาบขนาดใหญ่ปลดปล่อยเสียงคำรามและกระแทกเข้าไปที่นักดาบ

ข้อเสนอของโนโซมุคือให้มาร์ไปช่วยพวกจิน

ถ้าคิดตามปกติแล้วปล่อยโนโซมุไว้กับเควินคนเดียวนี่มันบ้ามากๆ แต่โนโซมุบอกอย่าใส่ใจ

นั่นคือเหตุผลที่โนโซมุปล่อยให้ทำแบบนั้น เพราะเพื่อเซอร์ไพร์สฝั่งนั้น มาร์เองก็เป็นขุมพลังของปาร์ตี้พวกเขาเลยก็ว่าได้

ต่อหน้าเควินมาร์ที่เข้าโจมตีนักดาบด้วยการโจมตีครั้งเดียวทำให้ไม่สามารถสู้ได้และรีบพุ่งเข้าหาผู้ใช้หอกอีกคน

「หนอยยย………ไอ้พวกเศษเดน！」

เควินที่โดนทิ้งไว้รีบวิ่งเข้าไปช่วง แต่โนโซมุก็เข้ามาขวางทันทีและฟันใส่

「ไอ้หมอนี่！！」

「ต้องขอโทษด้วยนะ แต่ว่าไม่ยอมให้ผ่านไปได้หรอก！！」

โนโซมุฟันดาบเป็นชุดด้วยการฟันจากด้านบนและเหวี่ยงดาบไปทางด้านข้าง

「อย่ามาขวางกันนะโว้ย….！」

เควินพยายามจะหยุดดาบของโนโซมุและพยายามวิ่งไปด้านข้างเขา แต่คราวนี้โนโซมุเอาฝักดาบมากันไว้

โนโซมุพยายามหยุดเควินไม่ให้หนีไปได้ หยุดด้วยการใช้ฝักดาบ การเตะ และเทคนิคทางกายภาพมากมาย

โนโซมุกระแทกฝักดาบด้วยแรงเหวี่ยงและใช้แรงหมุนตัวเพื่อปล่อยลูกเตะออกไป

เควินหงุดหงิดอย่างมากจากการโจมตีที่คาดไม่ถึง การโจมตีแต่ละครั้งไม่หนักหน่วงก็จริง แต่ก็ต้องถอยกลับเนื่องจากการโจมตีนั้นเล็งไปที่ช่องว่างอย่างแม่นยำมาก

ในขณะเดียวกันมาร์เองก็เข้าหานักเรียนที่ใช้หอก และจัดการเธอทิ้งในทันใด

「ฮึย๊ากกกกกห์！」

มาร์เหวี่ยงดาบใหญ่ใส่ศัตรูที่ไร้การป้องกัน เขาพยายามกะแรงไม่ให้มันกระทบถึงชีวิตเอาแค่สลบพอ

「ไอ้เชี้ยเอ้ย！」

อย่างไรก็ตามมีกระสุนเพลิงลอยเข้าหาระหว่างมาร์และนักเรียนหญิงคนนั้น

「มาร์คุง！？」

「อะไรกัน！？」

จินตกใจกับสถานการณ์ตรงหน้า โนโซมุกับเควินเองก็ถูกรบกวนด้วยเช่นกัน

「ไอ้เวรเอ้ย！　อะไรกันอีกวะเนี่ย！？」

มาร์โผล่ออกมาท่ามกลางหมอกควันเขาโดนลูกไฟนั่นไปเต็มๆเสื้อผ้าฉีกขาดและมีรอยไหม้ แต่ไม่โดนตัดสิทธิ์ เพราะกันการโจมตีได้

นักเรียนใช้หอกเองก็ปลิวไปเช่นกัน

จี้ของเธอยังไม่ส่องแสงสีแดง เธอพยายามจะลุกขึ้นแต่ว่าเจ็บหนักเกินไป

นอกจากนี้ยังมีลูกศรหลายดอกพุ่งเข้าหาโนโซมุและเควินด้วย

「บ้าเอ้ย！！」

「อะไรกันละเนี่ย！」

ลูกศรปักลงพื้นระหว่างโนโซมุและเควินที่หลบออกจากจุดนั้น มีเงาโผล่มาจากพุ่มไม้และเข้าโจมตีโนโซมุ

「ในที่สุดก็เจอตัวสักที โนโซมุ！！」

「ฟีโอ！　แกเองงั้นเหรอ！」

เป็นฟีโอที่อยู่ในกลุ่มของซีน่าเข้ามาโจมตี เด็กชายเผ่าจิ้งจอกพุ่งเข้ามาพร้อมเหวี่ยงกระบองมาทางนี้

「อิคูโซว！！」

โนโซมุกระโดดถอยหลังและหลบกระบองนั่น แต่ฟีโอหันร่างของตัวเองและหมุนตัวเหวี่ยงกระบองอีกรอบจนกวาดบริเวณรอบๆ

โนโซมุหมอบลงและหลบกระบองนั่น โนโซมุฟันดาบไปที่กระบองที่เหวี่ยงผ่านหัวเขาไปอย่างรุนแรง

「อย่าเมินกันสิ！」

「บ้าเอ้ย！　แกก็ด้วยเหรอ！！」

อย่างไรก็ตามโนโซมุโดนประกบข้างพยายามสลัดเควินให้หลุดโดยเหวี่ยงวิถีดาบขึ้นไป

ดาบของโนโซมุฟันเข้าไปที่หลังมือของเควินจนเกิดประกายไฟสีแดง

「โอร่าาาาาาาาาาาาาาาาาาาาา！！」

「กรอดดดดดดด！！」

นอกจากนี้เควินยังใช้ศอกโจมตีพร้อมกับฝ่ามือ ลูกเตะต่ำและลูกเตะสูง โนโซมุรับการโจมตีทั้งหมดด้วยดาบและปัดมันไปทางขวาส่วนฝักดาบใช้การกันเตะต่ำ แต่ครั้งสุดท้ายเขากันไม่ทัน

หลังเท้าที่เข้าใกล้หน้าของโนโซมุ แต่ฟีโอก็กันการโจมตีนั้นด้วยกระบอง

「ไอ้จิ้งจอกเวรระยำ！　แกนะแก！」

「อย่ามาขวางกันสิเน้อ！　โนโซมุเป็นเหยื่อของข้าน้อยนะ！」

ฟีโอพยายามขวางเควินที่เข้าโจมตีโนโซมุ เควินตัดสินใจว่าฟีโอเป็นศัตรูและพยายามจะจัดการพวกเขาทั้งหมด

ทั้งสามแลกกันรุกและรับก่อนที่จะรู้ตัวก็กลายเป็นศึกสามด้านไปแล้ว

ทางฝั่งมาร์เองก็เป็นศึกสามด้านเช่นกัน

มิมุรุพุ่งเข้าหามาร์และจินและนักเรียนหญิงที่ใช้หอก

จินและเพื่อนๆพยายามล้อมมิมุรุเอาไว้โดยใช้จำนวน แต่ว่าซีน่าก็ยิงสนับสนุนและทอมเองก็ใช้เวทย์สนับสนุนด้วย

มาร์ที่ถือดาบใหญ่กำลังรับศึกหนัก การต่อสู้ระยะแคบเป็นสิ่งที่มาร์ไม่ถนัดที่สุดเพราะเดี๋ยวพรรคพวกโดนลูกหลง

สถานการณ์เปลี่ยนแปลงไปเรื่อยๆ

ทันใดนั้นก็เกิดเสียงคำรามดังก้องไปทั่ว เงาทั้งห้าทะลุผ่านม่านควัน ดินและเศษไม้ต่างม้วนตัวขึ้น

「ทิม่า！เป็นอะไรไหม！？」

「อ่าา！　สบายดี！」

「ลิซ่า！　จะลุยเลยมั้ย！？」

「ไม่ได้ ถ้าทำแบบนั้นแย่แน่！」

ชายและหญิงห้าคนปรากฏตัวขึ้น ไอริส ทิม่า ลิซ่า เคน และคามิลล่า

「อะไรกันเนี่ย！？　ไอริส！？　และก็…ลิซ่า！？」

「นะ โนโซมุ！？」

「นี่มัน！！」

「……เฮ้ย」

โนโซมุ ไอริส และลิซ่ามองหน้ากันต่างทำเสียงตกใจเควินและฟีโอที่เห็นภาพตรงหน้าก็ตกใจเช่นกันที่จู่ๆพวกไอริสก็โผล่มา

โนโซมุ ไอริส ลิซ่า ซีน่า เควิน ทั้งห้าฝ่ายที่เอาชนะเป้าหมายพิเศษได้ทั้งหมดต่างมารวมตัวกันแล้ว

◇◆◇

「กูรูลูลูลู……」

อืมยังง่วงอยู่เลย ความมืดทีล้อมรอบตัวหมอนี่ไม่เคยเปลี่ยนแปลง มันห่อหุ้มร่างกายเขาไว้ยามนอนหลับ

ร่างกายของเขาขยับเล็กน้อย ผ่อนลายราวกับเหมือนมนุษย์กำลังพลิกตัวนอนหลับเพื่อให้หลับสบาย

อะไรมารบกวนข้ากัน? หากมองใกล้ๆแล้วมีอะไรตกลงมาจากข้างบนเขา หมอนั่นส่ายหัวเพื่อปัดเป่าสิ่งที่ตกลงใส่หัว มันรบกวนการนอนของหมอนั่น

บางทีเขาอาจจะไม่ตื่นและดวงตาก็จะหลับสนิทเพียงแค่ขยับคอไปมาและดวงตาก็ไม่ได้เปิดออกเลยแม้แต่น้อย

หมอนั่นพยายามจมลงสู่ห้วงนิทราอีกครั้ง อย่างไรก็ตามมีเสียง ซู่มดังขึ้นท่ามกลางความมืดมิด

ร่างของเขาเคลื่อนไหวอีกครั้งตามเสียงนั่นและคอของเขาก็ถูกยกขึ้นมา ดวงตาที่หลับไปนานแสนนานก็เปิดออกและมันก็จ้องมองไปทางเพดานถ้ำที่ตัวมันเองกำลังหลับไหลอยู่