พิชิตใจหม่ามี๊ตัวแสบ - บทที่ 10 เด็กผู้ชายเหมือนเขามาก
คิ้วของเด็กชายนั้นมองดูแล้วเหมือนเขามาก
แต่นัทธีรู้ดีว่า หลายปีมานี้ เขาเตะต้องผู้หญิงแค่คนเดียวในคืนนั้น
ไม่มีสถานการณ์ที่มีบุตรนอกกฎหมายแน่
มารุตที่นั่งอยู่แถวหน้า ในใจก็กำลังคิดถึงเรื่องนี้ เขาหันกลับมาเล็กน้อย ก็มองเห็นนัทธีขมวดคิ้วเหมือนครุ่นคิดอยู่
มารุตเสนอความเห็นว่า“ประธาน ต้องการให้ผมไปสืบไหมครับ？”
ที่จริงมารุตแอบสงสัยมาตลอดว่าผู้หญิงที่ช่วยชีวิตประธานเมื่อห้าปีที่แล้วไม่ใช่พิชญา ผู้หญิงคนนั้นพูดอย่าง ทำอีกอย่าง ใจดำอำมหิต จะมีจิตใจดีช่วยเหลือคนอื่นได้ไงกัน？
นัทธีมองไปทางมารุต ไม่มีการตอบรับและไม่มีการปฏิเสธ
แต่มารุตรู้ ว่าประธานยินยอมพร้อมใจ
แป๊บเดียววันหนึ่งก็หมดไป
ตอนวารุณีขับรถกลับไปที่พัก เด็กสองคนที่นั่งอยู่ด้านหลังก็นอนหลับพิงกันแล้ว
ภายใต้ความช่วยเหลือของปาจรีย์ วารุณีเอาเด็กสองคนนี้ไว้ในห้อง
มองลูกสองคนนอนหลับสนิท ในใจวารุณีก็มีความสุขอย่างมาก
เก็บแบบง่ายๆเสร็จ เวลาก็สามทุ่มครึ่งแล้ว
“ดื่มหน่อยไหม？”ก้นของวารุณีเพิ่งวางลงโซฟา ปาจรีย์ก็ยื่นไวน์แดงขวดหนึ่งมาให้
วารุณีรับไว้ด้วยรอยยิ้ม“อารมณ์ดีจังนะ？”
วันนี้ปาจรีย์ไปคุยเรื่องความร่วมมือกับโรงงานผลิต ถ้าราบรื่นล่ะก็ ไตรมาสหน้า เสื้อผ้าที่วารุณีออกแบบก็จะขายออนไลน์ที่จังหวัดจันทร์อย่างเป็นทางการ
แบบนี้ พวกเธอสองคนเลยก่อตั้ง‘‘Heart Sound’’แบนด์นี้ จึงก่อตั้งขึ้นอย่างเป็นทางการ
“ใช่ ตอนนี้คือช่วงเวลาแห่งความสุขของพวกเราสองคนเพื่อนรัก”ปาจรีย์นั่งลงข้างวารุณี แล้วก็ชนแก้ว
ค่ำคืนที่เงียบสนิท เสียงชนขวดแก้วไพเราะชัดเจนเป็นพิเศษ
“วารุณี ยินดีด้วยนะ ต้นร้ายปลายดี”
“ขอบคุณนะที่รัก”
สี่ปีก่อน วารุณีกับปาจรีย์รู้จักกันที่ร้านอาหารในต่างประเทศแห่งหนึ่ง
ชีวิตวารุณีในตอนนั้นลำบาก ได้แต่เป็นพนักงานเสิร์ฟในร้านอาหาร
ส่วนปาจรีย์ในตอนนั้นเป็นนักเรียนต่างชาติที่มากินข้าว
เพราะว่าเสิร์ฟอาหารช้า ทั้งสองจึงทะเลาะกัน
เรียกได้ว่าความเข้าใจผิดทำให้มาสนิทกัน ต่อมาทั้งสองคนก็กลายเป็นเพื่อนสนิทที่คุยกันได้ทุกเรื่อง
เกี่ยวกับความทุกข์ที่วารุณีเคยได้รับนั้น ปาจรีย์รับรู้หมด ดังนั้นตอนที่เธอเห็นวารุณีประสบความสำเร็จในวันนี้ได้ ในใจเธอเลยมีความสุขเป็นอย่างมาก
และสำหรับวารุณีแล้ว มีเพื่อนรักที่เอาใจใส่แบบปาจรีย์ในชีวิต และยังเป็นเพื่อนร่วมงานที่ดี เธอก็คิดว่าตัวเองโชคดีสุดๆแล้ว
“วารุณี ตอนนี้ก้าวแรกสำเร็จแล้ว ต่อไปเธอจะทำอะไรล่ะ？”ปาจรีย์ถาม
“ฉันก็ไม่รู้”วารุณีคิดเล็กน้อย พบว่าที่จริงแล้วตัวเองไม่ได้วางแผนขั้นตอนถัดไป
ห้าปีก่อนหลังจากที่เธอถูกตรวจพบว่าตั้งครรภ์อย่างไม่คาดคิด ชีวิตของเธอก็ถูกบังคับให้ก้าวไปข้างหน้าเสมอ และเพราะแบบนี้เธอเลยประสบความสำเร็จในวันนี้ ผู้มีอำนาจกุมโชคชะตาไว้ในมือทุกวันนี้
เธอสับสนไปชั่วขณะหนึ่ง
“เธอเคยคิดจะตามหาพ่อแท้ๆของลูกไหม？”จู่ๆปาจรีย์ก็ถาม
วารุณีตะลึง จากนั้นก็ส่ายหน้า“ไม่เคยคิดเลย”
ที่จริงเธอไม่กล้าคิด ยังไงคืนนั้นเธอก็ไม่รู้ว่าอีกฝ่ายคือใคร
เห็นวารุณีไม่ได้คิดจริงๆ คำที่ปาจรีย์จะพูดต่อไปก็กลั้นไว้ที่คอ
เพราะว่าก่อนหน้านี้ไอริณเคยถามเธอหลายครั้งเกี่ยวกับคำถามเรื่องของพ่อ เธอก็แก้ต่างให้วารุณีทุกครั้ง
แต่รอให้เด็กๆโตขึ้นมาอีกนิด เรื่องนี้ก็ปิดไม่อยู่แล้ว
ทั้งสองดื่มเหล้าต่อไป
“ใช่สิ ลืมเอาสิ่งนี้ให้เธอเลย”ดวงตามองไปที่ไวน์แดงที่อยู่ก้นขวดหนึ่งขวด แล้วปาจรีย์จึงนึกถึงเรื่องหนึ่งขึ้นได้
เห็นเธอเข้าไปในห้อง จากนั้นก็กลับมาอีก แล้วในมือ ก็ถือบัตรเชิญสีทองใบหนึ่ง
“นี่คืออะไร？”วารุณีรับไว้
