พิชิตใจหม่ามี๊ตัวแสบ - บทที่ 124 พื้นมีน้ำมัน

“เมื่อกี้เหมือนมีคนกำลังมองมาที่ฉัน ”วารุณีขมวดคิ้ว แล้วตอบกลับไปอย่างไม่มั่นใจ

เมื่อปาจรีย์ได้ยิน เธอก็หันมองไปยังบริเวณรอบๆ “ไม่มีนี่ เธอรู้สึกไปเองหรือเปล่า ”

“คงงั้นมั้ง ”วารุณีไม่ได้สนใจเรื่องนี้ต่อ เปิดเอกสารการประมูลขึ้นดูอีกครั้ง

ปาจรีย์มองดูเวลา“ยังมีเวลาอีกสิบนาที การประมูลก็จะเริ่มขึ้นแล้ว เมื่อกี้ฉันไปดูมา นอกจากบริษัทเสื้อผ้าบางเจ้าแล้ว ก็มีสตูดิโอที่มากันเยอะด้วยเหมือนกัน รวมถึงสตูดิโอเปิดใหม่แบบเราก็มาอยู่สามเจ้า แนวโน้มที่เราจะชนะการประมูลนั้นน้อยมาก ”

วารุณีหัวเราะ “ไม่ใช่ว่าน้อย แต่แทบไม่มีโอกาสเลยด้วยซ้ำ ระหว่างสตูดิโอกันเองก็แทบจะไม่มีโอกาสแล้ว ยังมีบริษัทเสื้อผ้าเหล่านั้นร่วมด้วยอีก เราจะไปสู้กับเขาได้ยังไง ！”

ปาจรีย์ถอนหายใจ“ตอนแรกฉันไม่ได้คิดถึงเรื่องพวกนี้ แค่ได้ยินว่าการประมูลครั้งนี้เป็นโครงการระดับเดียวกันกับ‘Bath fire rebirth’ ฉันเลยคิดว่าหากเราสามารถประมูลโครงการนี้มาได้ ไม่แน่บางทีสตูดิโอของเราก็อาจจะเปลี่ยนมาเป็นบริษัทได้ ใครจะไปรู้ว่าคู่แข่งที่เข้าร่วมประมูลจะมากันเยอะขนาดนี้ รู้งี้ก็ไม่ลงทะเบียนเข้าร่วมแล้ว ”

วารุณีเสยผมขึ้น“ไม่เป็นไร ไหนๆก็มาแล้ว ก็ลองดูสักตั้งแล้วกัน ฉันขอไปเข้าห้องน้ำก่อนนะ”

พูดจบ เธอก็วางเอกสารการประมูลลง ลุกขึ้นแล้วเดินออกจากห้องโถงไป

เมื่อมาถึงห้องน้ำ วารุณีที่กำลังจะเดินเข้าไป ก็เห็นพิชญาที่กำลังเติมแป้งอยู่ตรงอ่างล้างมือ นิ่งอึ้งไปชั่วขณะ ขณะเดียวกันก็รู้สึกว่าโลกนี้ช่างแคบจริงๆ ไม่ว่าจะไปที่ไหนก็ต้องเห็นเธอไปทุกที่

พิชญาเองก็ไม่คิดว่าจะมาเจอวารุณีที่นี่ รู้สึกประหลาดด้วยเช่นกัน

เธอรีบเก็บลิปสติกเข้าในกระเป๋า ถามด้วยความสงสัยไปว่า “เธอมาอยู่ที่นี่ได้ยังไง ?”

วารุณีเองก็มาเติมแป้ง เดินไปที่อ่างล้างมือข้างๆ เปิดก๊อกแล้วล้างมือ จากนั้นก็เช็ดมือแล้วตอบกลับไปว่า “ที่นี่มันสหการประมูล เธอคิดว่าฉันมาอยู่ที่นี่ทำไม ？”

ทันใดนั้นพิชญาก็หรี่ตาลง เข้าใจได้ในทันที “เธอก็มาเข้าร่วมงานประมูล？”

วารุณีเชิดหน้าขึ้น “มีปัญหาอะไรเหรอ ？”

“ตลก！” พิชญากลอกตามองบนอย่างดูถูก “ฉันได้ยินมาว่าเธอออกจากบริษัท ไชยรัตน์ กรุ๊ปแล้วนี่ ตอนนี้ยังไม่เข้าร่วมกับบริษัทไหน แล้วเธอมีคุณสมบัติอะไรเข้าร่วมการประมูลงานในครั้งนี้ ？”

“คุณน้าขยานีไม่ได้บอกเธอเหรอ？”วารุณีหยิบแป้งพัฟออกมา

พิชญาขมวดคิ้ว“ บอกฉันเรื่องอะไร ?”

วารุณียกยิ้ม “ ก็เรื่องที่ฉันมีสตูดิโอเป็นของตัวเองไง และสตูดิโอของเราทั้งสอง ก็เคยร่วมงานกัน เมื่อไม่นานมานี้เอง เธอคงยังจำได้ สตูดิโอของฉันชื่อNewborn สตูดิโอ”

“อะไรนะ Newborn สตูดิโอเป็นของเธอเหรอ ？”ทันใดนั้นพิชญารูม่านตาหดเกร็ง เสียงสูงขึ้นมาทันที

วารุณีพยักหน้า “ใช่ แปลกใจมากละซิ จะว่าไป โรงงานของสตูดิโอฉัน สร้างขึ้นด้วยเงินยี่สิบล้านของผู้จัดการพิชญานั่นแหละ และเงินค่าเครื่องจักร ก็เป็นคุณน้าขยานีเองที่เปิดโอกาสให้ฉัน ได้ร้องขอเงินยี่สิบล้านนี้มาจากพ่อ ต้องขอบคุณพวกเธอสองคนแม่ลูกจริงๆ ！”

เมื่อรู้ความจริง สีหน้าของพิชญาก็บูดเบี้ยว สองมือบีบกันแน่นจนสั่น ในใจเดือดดาลเป็นอย่างมาก

ที่แท้คนที่ฟ้องเธอ ทำให้ครอบครัวเธอต้องชดใช้จนสูญสิ้นทรัพย์สินทุกสิ่งทุกอย่างก็คือ Newborn สตูดิโอ ที่เป็นของวารุณี

ที่ทำให้เธอโกรธมากที่สุดก็คือนางขยานี นางขยานีรู้อยู่แต่แรกแล้วว่าวารุณีเป็นเจ้าของของ Newbornสตูดิโอ แล้วยังไม่บอกเธออีก หนำซ้ำนางขยานีก็ยังเป็นแม่ของเธอด้วย！

สูดหายใจเข้าลึกๆ พิชญาระงับอารมณ์โกรธที่มี ยิ้มเยาะออกมา“ฉันคิดไม่ถึงจริงๆ ว่าเงินยี่สิบล้านนั้น ถูกเธอเตรียมการวางแผนเอาไว้อยู่ก่อนแล้ว！”

“เตรียมการวางแผน？”วารุณีเม้มริมฝีปาก“คำพูดนี้ของผู้จัดการพิชญาช่างไม่น่าฟังเอาซะเลย ฉันวางแผนเอาไว้ตั้งแต่ตอนไหนกัน เงินก้อนนี้ไม่ใช่ผู้จัดการพิชญาเองหรอกเหรอที่ส่งมันมาให้ฉันกับมือเอง หากไม่ใช่เพราะคุณกดดันสตูดิโอของฉันก่อน ฉันจะมีโอกาสได้เงินก้อนนี้มาเหรอ ？”

“หึ เถียงข้างๆคูๆ” พิชญามองเธอด้วยสายตาที่เกลียดชัง“ฝากไว้ก่อนเถอะวารุณี แค้นนี้ต้องชำระแน่ ฉันไม่ปล่อยมันไปง่ายๆหรอกนะ ฉันจะทำให้เธอรู้ ว่าเงินของฉันอย่าคิดว่าจะเอามันไปได้ง่ายๆ การประมูลของวันนี้ก็เช่นกัน มีฉันอยู่ อย่าคิดว่าจะได้มันไปง่ายๆเลย ”

หลังจากที่พูดจบ พิชญาก็รูดซิปกระเป๋า แล้วหันหลังเดินออกไป

วารุณีส่ายหัวแล้วหัวเราะ ไม่ได้เก็บคำพูดที่เคียดแค้นของพิชญามาใส่ใจ

เพราะว่าต่อให้พิชญาจะไม่ลงมือทำอะไร เธอก็ไม่สามารถชนะการประมูลในครั้งนี้ได้

หลังจากที่เติมแป้งเสร็จ วารุณีก็จัดแต่งทรงผม เก็บกระเป๋าให้เรียบร้อย เตรียมที่จะออกจากห้องน้ำ เพื่อไปยังห้องโถงงานประมูล

และในตอนที่เธอเดินออกไปถึงที่หน้าประตูห้องน้ำนั้น เท้าที่ลื่น ทำให้เธอล้มคะมำลงไปกับพื้นทันที

การหกล้มครั้งนี้ เธอล้มคะมำจนหน้าทิ่ม ไม่เพียงแต่หัวที่โขกไปกับพื้น แต่มันทำให้เธอวิงเวียนหน้ามืดไปด้วย และที่หนักสุดก็เป็นที่ขาของเธอ ในตอนนี้มันรู้สึกปวดมาก

เธอสะบัดหัวไปมา เพื่อไล่ความพร่าเบลอที่มี พยุงร่างให้ลุกขึ้นนั่งไปกับพื้นด้วยใบหน้าที่เจ็บปวด มองไปที่เท้าขวา ทันใดนั้นก็ผ่อนลมเย็นออกมา “ซี๊ด……”

เพราะตรงข้อเท้า บวมแดงมาก เหมือนลูกซาลาเปา เห็นชัดว่าขาเคล็ดไปแล้ว

และดูท่าก็น่าจะมีอาการรุนแรงมาก คงเดินไม่ได้แล้วแน่

ไม่มีทางเลือก วารุณีจำต้องหยิบมือถือออกมาแล้วโทรหาปาจรีย์ เพื่อให้เธอมารับตัวเอง

เมื่อปาจรีย์รู้ว่าเธอหกล้ม ก็รีบตามมาดูทันที

“วารุณี”ปาจรีย์พยุงวารุณีขึ้นมา

วารุณีพิงร่างไปที่เธอแล้วฝืนยืนขึ้น สีหน้าที่ซีดขาวยกยิ้ม“ปาจรีย์ต้องรบกวนเธอแล้ว”

“พูดอะไรอย่างนั้น เราเป็นเพื่อนรักกันนะ ยังต้องพูดคำว่ารบกวนอะไรอีก ” ปาจรีย์จ้องเขม็งไปที่วารุณีอย่างไม่พอใจ แล้วถามขึ้นว่า“นี่เธอหกล้มได้ยังไง ？”

เมื่อได้ยินเธอถามมาแบบนี้ วารุณีก็เพิ่งจะนึกออกถึงความผิดปรกติก่อนหน้าที่เธอจะลื่นล้ม หรี่ดวงตาเรียวเล็กของเธอลง “ตอนที่ฉันเติมหน้าเสร็จ ก็ไปเหยียบเข้ากับอะไรที่มันลื่นๆ เหมือนจะเป็นน้ำมัน เลยลื่นจนหกล้มไป”

“น้ำมัน？”ปาจรีย์ตะลึง “หน้าประตูห้องน้ำจะมีน้ำมันได้ยังไง ？”

“ฉันก็ไม่รู้เหมือนกัน แต่ความรู้สึกนั้น มันเหมือนมากๆ”วารุณีพูดพลางเม้มริมฝีปาก

“ไหนฉันขอดูหน่อย”ปาจรีย์พาร่างของเธอไปพิงไว้กับกำแพง ให้เธอยืนค้ำกำแพงเอาไว้ จากนั้นก็ปล่อยแขน แล้วกลับไปที่หน้าประตูห้องน้ำแล้วนั่งยองๆลง มองสำรวจไปที่พื้นอย่างละเอียด

ในที่สุด ปาจรีย์ก็เห็นบริเวณที่วารุณีลื่นล้ม มีคราบน้ำเป็นประกายเล็กน้อย

“น่าจะเป็นอันนี้ไหม”เธอพึมพำออกมา จากนั้นก็ยื่นมือออกไป ใช้นิ้วชี้ถูกับคราบน้ำนั้น แล้วใช้นิ้วโป้งบดขยี้ไปมา ดวงตาเบิกกว้าง “วารุณี เป็นน้ำมันจริงๆด้วย”

“เป็นอย่างที่คิด ฉันไม่ได้รู้สึกไปเอง”มือของวารุณีที่ค้ำกำแพงอยู่ก็จิกแน่น

หน้าประตูห้องน้ำมีน้ำเป็นเรื่องธรรมดา ก็ปกติอยู่แล้ว

แต่ถ้าหากเป็นน้ำมัน ชัดเจนว่ามันต้องมีปัญหาแน่นอน และที่สำคัญ ตอนที่เธอเข้าไปนั้นมันยังไม่มีเลย ตอนออกมาก็เพิ่งจะมามี ชี้ชัดได้ว่ามีคนจงใจทำร้ายเธอ ส่วนจะเป็นใครนั้น เธอมีคนที่สงสัยในใจแล้ว

“ปาจรีย์ เธอยื่นมือมาให้ดมหน่อยสิ ฉันอยากรู้ว่ามันคือน้ำมันอะไร！”วารุณีพูดเสียงเข้ม

ปาจรีย์พยักหน้า ลุกขึ้นแล้วยื่นนิ้วไปให้เธอ

วารุณีก้มศีรษะแล้วสูดดม กลิ่นจางๆอยู่ที่ปลายจมูก “คือน้ำมันหอมระเหยที่บำรุงผิว”

อีกทั้งเธอก็เคยได้กลิ่นนี้มาจากบนตัวของพิชญา ดูแล้วความสงสัยของเธอนั้นไม่ผิดแน่

“วารุณี เธอคิดอะไรออกแล้วใช่ไหม ?”เมื่อเห็นใบหน้าของวารุณีมีอารมณ์โกรธ ปาจรีย์ก็เข้ามาพยุงร่างเธออีกครั้งแล้วถามขึ้น

วารุณีขบริมฝีปากแน่น “เป็นพิชญา เธอจงใจหยดน้ำมันลงไปเพื่อให้ฉันล้ม”

“บ้า นี่มันเลวทรามและน่ารังเกียจมาก”ปาจรีย์กระทืบเท้าอย่างโกรธเคือง จากนั้นก็เหมือนจะนึกอะไรขึ้นมาได้ แล้วมองไปที่วารุณี“พิชญามาอยู่ที่นี่ได้ยังไง ？”

“ก็เหมือนเรานั่นแหละ มาร่วมงานประมูล เราเจอกันในห้องน้ำ เธอบอกฉันว่า ไม่ปล่อยให้ฉันชนะการประมูลแน่ และฉันก็คิดว่าน่าจะเป็นเพราะเหตุผลนี้ เธอจึงได้หยดน้ำมันลงพื้น เพื่อให้ฉันได้รับบาดเจ็บแล้วถอนตัวออกจากการประมูล” วารุณีตอบพร้อมดวงตาที่มีไอเย็นแผ่ซ่านออกมา