พิชิตใจหม่ามี๊ตัวแสบ - บทที่ 29 บัญชีถูกลบ
“แทนที่？”นัทธีขมวดคิ้ว“เหตุผลคืออะไร ？”
“คือ……”มารุตยากที่จะพูด
นัทธีเม้มปากอย่างร้อนใจ “พูด！”
“ครับ！”มารุตรีบตอบรับคำ ไม่ลังเลอีก และพูดในสิ่งที่ได้ไปสืบเสาะมา “เมื่อเจ็ดปีก่อน หลังจากที่คุณท่านได้หมั้นหมายคุณกับคุณวารุณี คุณวารุณีก็ได้หนีตามไปกับผู้ชายคนหนึ่ง”
“หนีตาม？”นัทธีกำโทรศัพท์แน่น
“ใช่ครับ คุณวารุณีมีคนรักอยู่ก่อนแล้ว เมื่อเธอรู้ว่าคุณท่านสุภัทรได้ทำการหมั้นหมายให้เธอ เธอจึงได้หลบหนีภายใต้ความช่วยเหลือจากคุณวรยา เมื่อคุณท่านสุภัทรรู้เข้า ก็จึงโมโหมากจนถึงขั้นหย่าขาดกับคุณวรยา และแต่งงานใหม่กับคุณขยานีภรรยาคนปัจจุบัน แล้วได้พาผู้จัดการพิชญาเข้ามาในตระกูลศรีสุขคํา ”
“เพราะฉะนั้นที่นายพูดมาก็หมายความว่า พิชญากับคุณขยานีเป็นแม่ลูกกัน ？”
“ใช่ครับ เพราะคุณวารุณีหนีไป คุณท่านสุภัทรกังวลว่าตระกูลไชยรัตน์จะโกรธตระกูลศรีสุขคํา เพราะฉะนั้นจึงได้ให้ผู้จัดการพิชญามาแทนที่คุณวารุณี จากนั้นก็บอกกับคนภายนอกว่าคุณวารุณีได้เปลี่ยนชื่อมาเป็นพิชญา ผู้จัดการพิชญาก็ได้แต่บอกว่าคุณขยานีเป็นแม่เลี้ยงของเธอ”มารุตตอบกลับ ในใจเต็มไปด้วยการดูถูกเหยียดหยามวารุณี
คุณวารุณีช่างไม่รู้ว่าอะไรเป็นอะไรเอาเลยจริงๆ ท่านประธานของพวกเขามีตรงไหนที่ไม่คู่ควรกับเธอ ถึงขั้นต้องหนีตามทำเรื่องน่าเกลียดไปได้ หรือเธอไม่เคยคิดเลยว่า การกระทำแบบนี้ผลที่ตามมากับตระกูลศรีสุขคําจะเป็นยังไง ?
นัทธีไม่ได้พูดอะไร หลุบตาลงต่ำไม่รู้กำลังคิดอะไรอยู่ ผ่านไปสักพัก เขาก็เปิดปากพูดออกมาคำหนึ่ง“ฉันรู้แล้ว”
การตอบสนองเย็นชาถึงขั้นนี้เชียวเหรอ ?
มารุตอึ้งไป จากนั้นก็ถามหยั่งเชิงไปว่า “ท่านประธานครับ เราจะเอาคืนตระกูลศรีสุขคําไหมครับ ？”
“ไม่ต้อง”นัทธีตอบกลับด้วยสีหน้าที่ไร้ความรู้สึก“ในเมื่อการหมั้นครั้งนี้มันผิดมาตั้งแต่ต้น งั้นก็ให้มันผิดต่อไปแล้วกัน”
พิชญาก็เป็นลูกสาวของสุภัทร เมื่อห้าปีก่อนก็เคยช่วยชีวิตเขาไว้
แม้ว่าเขาจะไม่ได้รักเธอ แต่ก็ไม่ได้รักคนอื่นเช่นกัน เพราะฉะนั้นแต่งกับใครก็คงเหมือนกัน
ที่เขาสืบเสาะเรื่องทั้งหมดนี้ ก็แค่อยากรู้ว่าที่ผ่านมามันเกิดอะไรขึ้น ส่วนวารุณี แต่ก่อนเป็นคนแปลกหน้ายังไง ต่อไปก็คงเป็นคนแปลกหน้าอย่างนั้น
หลังจากที่ตัดสายไป นัทธีก็โยนโทรศัพท์ไปยังเบาะที่อยู่ด้านข้าง แล้วสตาร์ทรถขึ้นมาอีกครั้ง
วันรุ่งขึ้น ณ บริษัทไชยรัตน์กรุ๊ป
หลังจากที่วารุณีได้ทำความเข้าใจกับโครงการ Bath fire rebirthแล้ว และกำลังจะเข้าไปดูสไตล์การออกแบบในฐานข้อมูลของบริษัทไชยรัตน์กรุ๊ป จากนั้นก็ทำตามแบบแนวเดิม แล้วร่างแบบเบื้องต้นชิ้นใหม่ออกมา
แต่แล้วเธอก็พบว่า เธอไม่สามารถเข้าถึงฐานข้อมูลได้
“พี่บุษบา ฐานข้อมูลมีปัญหาอะไรหรือเปล่าคะ”วารุณีตีไปที่ไหล่ของเพื่อนร่วมงานที่อยู่ข้างๆเบาๆ
“ไม่นี่ ของพี่ไม่เห็นเป็นอะไรเลย เธอป้อนรหัสผิดหรือเปล่า? ”พี่บุษบาเบี่ยงตัวหันมาดู
วารุณีส่ายหัว “ฉันเทียบดูแล้ว ไม่ผิดแน่ ”
“งั้นก็คงจะเป็นที่ระบบไม่ได้จัดเก็บรหัสของเธอเอาไว้ เธอต้องลองไปถามผู้จัดการพิชญาดู ? ” พี่บุษบาแนะนำ
วารุณีขมวดคิ้ว เธอไม่ค่อยอยากจะไป “พี่บุษบา ฉันขอยืมรหัสพี่เข้าไปดูได้ไหมคะ ? ”
“ไม่ได้！”พี่บุษบารีบปฏิเสธทันที “วารุณี ไม่ใช่ว่าพี่ไม่อยากจะช่วยเธอนะ แต่เพราะข้อมูลพวกนี้มันเป็นความลับ และเข้าไปดูได้เพียงอาทิตย์ละครั้งเท่านั้น แล้วยังปริ้นออกมาไม่ได้ หากพี่ให้เธอยืม เวลาที่พี่ต้องการเข้าไปดูก็จะเข้าไปไม่ได้อีก ”
“อย่างนั้น……”วารุณีขบริมฝีปาก
ดูแล้ว เธอคงต้องไปหาพิชญาแล้ว
วารุณีถอนหายใจยาว แล้วหยิบไม้ค้ำที่อยู่ด้านข้างขึ้นมา เดินกะเผลกไปยังห้องทำงานของผู้จัดการฝ่ายออกแบบ
เมื่อมาถึงหน้าประตู เธอเคาะไปยังประตูที่เปิดอยู่ “ผู้จัดการพิชญา！”
“เธอมาที่นี่ทำไม ？”สีหน้าของพิชญาดูแย่ขึ้นมาทันที
“ฉันต้องการดูเอกสารในฐานข้อมูล แต่รหัสของฉันเข้าไม่ได้ ฉันอยากถามว่า มันเกิดอะไรขึ้น ? ” ในขณะที่วารุณีพูด สายตาที่เย็นชาก็จ้องมองไปที่พิชญาด้วยความสงสัย
เธอรู้สึกว่า เรื่องนี้ต้องเกี่ยวข้องกับพิชญาเป็นแน่
เมื่อวานเธอยังเข้าไปดูได้อยู่เลย แต่วันนี้กลับเข้าไปไม่ได้แล้ว
เรื่องที่เกิดขึ้นนี้ ดูยังไงก็มีปัญหาแน่นอน
เป็นไปตามคาด พิชญายอมรับออกมาทันที “ฉันเป็นคนลบรหัสผ่านของเธอออกจากระบบเอง ”
ริมฝีปากของวารุณีเม้มแน่น “เพราะอะไรคะ？”
“เธอถามฉันว่าเพราะอะไรงั้นเหรอ ？”พิชญาเอนหลังพิงไปที่พนักเก้าอี้ มือประสานกัน วางมาดผู้มีตำแหน่งที่สูงกว่าแล้วพูดไปว่า“เพราะเธอไม่ใช่พนักงานประจำของบริษัทไชยรัตน์กรุ๊ป เธอเป็นเพียงแค่คนที่ถูกขอให้มาช่วยเหลือจากต่างประเทศ
เพราะฉะนั้นฉันไม่สามารถให้เธอเข้าไปดูฐานข้อมูลเหล่านั้นได้ เกิดเธอขโมยข้อมูลพวกนั้นไปจะทำยังไง ?”
“ฉันไม่ทำอย่างนั้นแน่นอน ！”ท่าทีของวารุณีดูจริงจัง
พิชญาหัวเราะเยาะออกมา “เธอเคยเห็นขโมยที่ยอมรับว่าตัวเองเป็นขโมยไหม ? ”
วารุณีไม่ได้พูดอะไร
พิชญาจงใจกลั่นแกล้งเธอ เธอไม่ยอมจำนนด้วยวิธีง่ายๆแบบนี้แน่
สายตาที่ลุ่มลึกมองไปที่พิชญาแวบหนึ่ง วารุณีหันหลังและกำลังจะเดินออกไป
ฉากนี้มันช่างดูคุ้นนัก พิชญาหรี่ตาลง น้ำเสียงชัดเจน “หยุดเดี๋ยวนี้ ! เธอจะไปฟ้องนัทธีอีกแล้วใช่ไหม ？”
“ที่ฉันดูข้อมูลก็เพราะโครงการของ Bath fire rebirth ในเมื่อผู้จัดการพิชญาไม่ช่วยเหลือฉัน ฉันก็คงต้องไปหาประธานนัทธี และฉันคิดก็ว่าประธานนัทธีต้องยินดีที่จะช่วยเหลือฉันแน่นอน ”วารุณีกล่าวโดยไม่ได้หันหลังกลับมามอง
“เธอห้ามไปนะ ！”พิชญายืนขึ้น เพียงไม่กี่ก้าวก็เดินมาถึงด้านหน้าของวารุณี
แม้ว่าเด็กสองคนนั้น เธอจะพอมั่นใจได้แล้ว
แต่เธอก็ยังจะวางใจไม่ได้
ตราบใดที่วารุณียังอยู่ที่นี่ ความจริงเมื่อหลายปีก่อน ก็อาจจะถูกเปิดเผยได้ทุกเมื่อ เพราะฉะนั้น เธอต้องพยายามไม่ให้พวกเขาได้พบเจอกัน จากนั้นก็หาโอกาสไล่วารุณีและเด็กสองคนนั้นซะ
“ฉันขอแนะนำผู้จัดการพิชญาว่าอย่าขวางฉันเลย ”วารุณีมองไปที่แขนของเธอที่ถูกรั้งเอาไว้ พูดด้วยสีหน้าที่เรียบนิ่งไปว่า“ ฉันเป็นผู้บาดเจ็บ หากฉันเกิดอะไรขึ้นที่ห้องของผู้จัดการพิชญา หรือไม่อาการบาดเจ็บทวีความรุนแรงขึ้น ผู้จัดการพิชญาก็คงยากที่จะอธิบายอะไรได้ ยังไงที่นี่ก็มีกล้องวงจรปิดอยู่เต็มไปหมด”
ขณะที่พูด เธอก็ชี้ไปที่บนศีรษะของเธอ
สีหน้าของพิชญาเปลี่ยนไปทันที “เธอขู่ฉันเหรอ？”
“ตราบใดที่ผู้จัดการพิชญาไม่ขวางฉัน คำขู่ของฉันก็ทำอะไรคุณไม่ได้อยู่แล้วนี่นา？”วารุณียิ้มจางๆ แล้วสะบัดมือเธอออก
เมื่อมาถึงชั้นบนสุด ทันทีที่วารุณีเดินออกมาจากลิฟต์ ก็เห็นมารุตที่เดินออกมาจากห้องเลขานุการ และกำลังจะไปที่ห้องทำงานของท่านประธาน
“ผู้ช่วยมารุต！”เธอรีบร้องทักออกไป
มารุตหยุดเดินแล้วมองมาที่เธอ ดวงตาฉายแววรังเกียจ แต่ก็พลันหายวับไป จากนั้นยกยิ้มแล้วพยักหน้าให้ “เป็นคุณวารุณีนี่เอง”
“ผู้ช่วยมารุต ฉันต้องการพบประธานนัทธี มีเรื่องงานอยากจะคุยกับเขา คุณช่วยรายงานให้หน่อยได้ไหมคะ？” วารุณีเอ่ยถามไปอย่างสุภาพ
“ได้ครับ！”มารุตขยับแว่นของเขา
ในเมื่อมันเป็นเรื่องงาน เขาไม่มีเหตุผลที่จะปฏิเสธมัน
ไม่นาน มารุตก็เดินออกมาจากห้องทำงานของท่านประธาน และให้วารุณีเข้าไป
วารุณีโค้งตัวเพื่อแสดงความขอบคุณ แล้วจึงผลักประตูห้องของท่านประธาน
“ประธานนัทธี”
นัทธีเงยหน้าขึ้นจากจอคอมพิวเตอร์ และมองเธอเดินเข้ามา ดวงตาสับสนเล็กน้อย “มารุตบอกว่าคุณมีธุระต้องการพบผม เรื่องอะไร ？”
“เรื่องมันเป็นแบบนี้……”วารุณีบอกจุดประสงค์การมาของเธอออกไป
หลังจากที่นัทธีฟังจบ ปลายนิ้วก็คลิกไปบนหน้าจอคอม “คุณต้องการให้ผมออกหนังสือรับรอง ให้ฝ่ายบุคคลป้อนรหัสของคุณเข้าสู่ระบบ”
“ใช่ค่ะ！”วารุณีพยักหน้า
ก่อนที่เธอจะมาเธอได้สอบถามมาเรียบร้อยแล้ว เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นนี้ต้องให้หัวหน้าออกใบรับรองถึงจะลงทะเบียนใหม่ได้ และหัวหน้าของเธอก็คือพิชญา
และรหัสผ่านของเธอก็ถูกลบโดยพิชญา แล้วพิชญาจะออกใบรับรองให้เธอได้ยังไง เพราะฉะนั้นเธอจึงได้มาหาเขา
“เข้าใจแล้ว ผมจะให้มารุตพาคุณไปที่ฝ่ายบุคคล”นัทธียินยอมแล้ว
วารุณีดีใจมาก “ขอบคุณประธานนัทธีค่ะ งั้นฉันลงไปก่อนนะคะ”
“เดี๋ยวก่อน！”จู่ๆนัทธีก็เรียกเธอเอาไว้
