พิชิตใจหม่ามี๊ตัวแสบ - บทที่ 649 คอนเฟิร์มที่ตั้งของวารุณี
เนื่องจากตอนนี้คนที่เขารักคือวารุณี เขาสามารถปล่องวางบางสิ่งบางอย่างได้ เช่นความบาดหมางกับนัทธี และวันเฮิร์ท
เมื่อเห็นความคิดของ นิรุตติ์ นวิยาก็แตกสลายพร้อมส่ายหัว “คุณมันบ้าจริง ๆ คุณให้ความสำคัญกับวันเฮิร์ทมาก คุณเต็มใจที่จะปล่อยวางเพื่อวารุณี คุณ…… ”
เธอโกรธจนตัวสั่น
เธอไม่ได้โมโหเพราะคิดที่จะปล่อยวางทุกอย่างเพื่อผู้หญิง ตรงกันข้าม เธอรับไม่ได้ที่นิรุตติ์ปล่อยวาง
แต่ก็ไม่ใช่ตอนนี้ที่จะปล่อยวาง ถ้าเขาคิดที่จะปล่อยววางทั้งหมดในตอนนี้ และอยู่กับวารุณีที่นี่ แล้วเธอจะทำอย่างไร? เธอยังต้องการอำนาจและการปกป้องจากเขา
สิ่งสำคัญคือ เธอยังไม่ได้อำนาจจากเขา ตัวเองที่ไม่หวังให้เขาปล่อยวาง
เว้นเสียแต่ว่าเธอจะสามารถแย่งชิงอำนาจของนิรุตติ์ได้ในทันที แต่ไม่ได้ เธอไม่สามารถติดต่อกับองค์กรที่อยู่เบื้องหลังเขาได้ มิฉะนั้น เธอสามารถรายงานการทรยศของนิรุตติ์ในตอนนี้แล้วรับตำแหน่งระดับสูงของเขาต่อไป
น่าเสียดายที่เธอไม่สามารถรับการติดต่อขององค์กรนั้นได้
“ นี่คือการตัดสินใจของฉัน แกจะตื่นเต้นทำไม?” นิรุตติ์มองไปที่นวิยาและมุมปากของเขาเย้ยหยัน ” ถ้าไม่รู้ ฉันคิดว่าแกเป็นห่วงฉัน”
“ฉันไม่ได้เป็นห่วงคุณ ก็แค่……”
“ฉันรู้ดีว่าแกจะทำอะไร” นิรุตติ์พูดอย่างเย็นชา “แต่ฉันแนะนำให้แกสลัดความคิดของแกซะ ไม่เช่นนั้นเป้าหมายก็ไม่สำเร็จ และแกก็ต้องจบลงด้วยความโกลาหล ฉันพูเลยนะ อย่าแม้แต่จะคิด”
พูดจบ นิรุตติ์ลุกขึ้นและเดินออกจากห้องอาหารไป เหลือเพียงนวิยาที่นั่งโมโหแต่ไม่กล้าพูด
เธอบีบมือของเธออย่างแรงและจ้องไปทางนิรุตติ์ เธอโกรธจนหยิบมีดบนโต๊ะและแทงเข้าไป
แต่ไม่ได้ ตอนนี้ยังไม่ได้
ถ้าเธอแทงตอนนี้ เธอคงไม่รอด
ดังนั้นเธอจึงต้องอดทนแต่เธอก็ต้องเร่งมือพยายามหาวิธีติดต่อของนิรุตติ์กับองค์กร ด้วยวิธีนี้ เธอไม่ต้องอยู่ภายใต้นิรุตติ์อีกต่อไป เธอถึงจะได้แก้แค้นกับความอัปยศทั้งหมดที่นิรุตติ์ทำกับเธอในช่วงไม่กี่เดือนที่ผ่านมา
วารุณี และนัทธีด้วย เธอไม่ปล่อยใครไว้แน่
ใบหน้าของนวิยาบิดเบี้ยวและครุ่นคิด
อีกด้นหนึ่ง นัทธีมาถึงที่ผู้ผลิตใบพัดเฮลิคอปเตอร์แล้วและได้เรียนรู้เกี่ยวกับผู้ผลิตชิ้นส่วนทั้งหทดของเฮลิคอปเตอร์
โดยเฉพาะผู้ผลิตระบบติดตามตำแหน่งของเฮลิคอปเตอร์หลังจากที่เขารู้เกี่ยวกับมันแล้วเขาก็รีบไปทันที
พอไปถึงที่ตั้งของผู้ผลิตรายนั้น ก็เป็นเช้าของอีกวันแล้ว เนื่องจากที่ตั้งของผู้ผลิตนั้นอยู่อีกประเทศหนึ่ง
นัทธีถูกคอนรับเป็นการส่วนตัวโดยผู้บริหารระดับสูงของผู้ผลิตระบบติดตามตำแหน่ง หลังจากได้รู้ว่านัทธีจะมาผู้บริหารระดับสูงก็ตกลงที่จะช่วยเขาค้นหาเฮลิคอปเตอร์ลำนั้น
“นี่คือหมายเลขของเฮลิคอปเตอร์ลำนั้น พวกคุณอาจจะล็อคตำแหน่งของเฮลิคอปเตอร์ผ่านรหัสนี้ได้ใช่ไหม?” นัทธีมองไปที่ผู้บริหารระดับสูงด้วยสายตาที่เร่งรีบ
เขาต้องการหาวารุณีให้เจอ
เข้าวันที่สามแล้ว ไม่รู้ว่าวารุณีเป็นยังไงบ้าง
ผู้บริหารระดับสูงได้ดูภาพที่นัทธีเอาให้ “ประธานนัทธีเคยไปที่โรงงานผลิตลำตัวของเฮลิคอปเตอร์แล้วหรือครับ?”
“ใช่ ผมไปโรงงานผลิตใบพัดก่อน ซึ่งผมพบโรงงานผลิตหลักที่ประกอบเครื่องบินทั้งหมด รหัสของเฮลิคอปเตอร์นี้ทางผู้ผลิตเป็นคนให้มา” นัธทีพยักหน้าและตอบกลับ
ผู้บริหารยิ้มกลับ “เข้าใจแล้วครับ ผมจะให้ฝ่ายเทคนิคล็อกระบบติตามตำแหน่งของเฮลิคอปเตอร์เดี๋ยวนี้เลยครับ”
“ขอบคุณมาก” เมื่อนัทธีได้ยิน คิ้วที่ขมวดมาสามวัน ในที่สุดก็ผ่อนคลายได้หน่อย
กระบวนการล็อคระบบติดตามตำแหน่งของเฮลิคอปเตอร์นั้นช้ามาก เนื่องจากตำแหน่งของเฮลิคอปเตอร์อยู่ไกลเกินไป และบางครั้งสัญญาณก็ขาดหาย
แต่โชคดีที่ในที่สุดฟ้าก็ไม่ลังแกคนตั้งใจ นัทธีก็รอจนได้ผลที่เขาต้องการ
“ประธานนัทธี ค้นพบแล้วครับ” ผู้บริหารระดับสูงมาหานัทธีพร้อมกับเอกสาร “เฮลิคอปเตอร์ลำนั้นเข้าและออกจากดินแดนประเทศนิวซีในช่วงสามวันที่ผ่านมา”
“ประเทศนิวซี” นัทธีพูดพร้อมหรี่ตา ได้ยินชื่อประเทศนี้อีกแล้ว
ผู้บริหารระดับสูงพยักหน้า “ใช่ครับ และตอนนี้เฮลิคอปเตอร์ลำนี้ก็จอดอยู่บนพื้นที่ประเทศนิวซี”
ดังนั้นวารุณีอยู่ที่ประเทศนิวซี?
นัทธีกำหมัดแน่น
ไม่สิ อาจเป็นแค่กลอุบายที่นิรุตติ์ทิ้งไว้โดยตั้งใจ บางที เมื่อเขามาถึงประเทศนิวซีวารุณีก็ถูกส่งตัวไปด้วยวิธีอื่น
พอคิดแล้ นัทธีก็ถามต่อ “เมื่อไม่กี่วันมานี้เฮลิคอปเตอร์ลำนี้ไปที่ไหนมาบ้าง?”
“มีครับ ตามที่เฮลิคอปเตอร์ลำนี้หายไปเมื่อสามวันก่อนในพื้นที่ทะเลลึกของประเทศนิวซีพร้อมสัญญาณ แต่ไม่นานหลังจากที่หายไปไม่นาน ก็ปรากฏอีกครั้ง เพราะเฮลิคอปเตอร์กลับมายังพื้นที่ที่บอกไปเมื่อกี้ แต่เมื่อวาน เฮลิคอปเตอร์ลำนั้นก็บินไปทางทะเลอีกครั้ง และสัญญาณก็หายไปอีก และไม่นานก็กลับมา เลยสันนิษฐานว่าสัญญาณหายไปเพราะหมอกและสนามแม่เหล็กที่เหนือบริเวณทะเลที่เฮลิคอปเตอร์ผ่านไป” ผู้บริหารอธิบาย
ริมฝีปากบางของนัทธีกัดแน่น “นานแค่ไหนระหว่างการขาดหายของสัญญาณและกลับมาของเฮลิคอปเตอร์?”
“ประมาณครึ่งชั่วโมงครับ” ผู้บริหารตอบกลับ
สายตานัทธีเป็นประกายออกมา “ครึ่งชั่วโมง…ผมจำได้ว่าบริเวณทะเลลึกของ ประเทศนิวซีห่างจากการเดินทางทางบกประมาณ 5 ชั่วโมงใช่ไหม”
“ใช่ครับ”
หมัดที่กำแน่นของนัทธีสั่นและดวงตาของเขาไม่สามารถซ่อนความตื่นเต้นได้
การเดินทางห้าชั่วโมงแสดงให้เห็นว่าสถานที่ที่สัญญาณเฮลิคอปเตอร์หายไปนั้นอยู่ห่างจากแผ่นดินอย่างน้อยหนึ่งพันไมล์ทะเลในอีกด้านหนึ่ง
เฮลิคอปเตอร์ไม่สามารถบินได้ไกลขนาดนั้นเลย ที่สำคัญคือ ทุกครั้งที่เฮลิคอปเตอร์หายไปกลางทะเลลึก จะกลับมาอีกครึ่งชั่วโมง หมายความว่าอย่างไร
แสดงว่าเฮลิคอปเตอร์หยุดกลางทะเลลึก!
อย่างที่บอกไปเมื่อวานว่ามีหลายเกาะกลางทะเลลึกในประเทศนิวซีตอนนี้พิสูจน์แล้วว่าเฮลิคอปเตอร์หยุดที่เกาะแห่งหนึ่ง และวารุณีอยู่บนเกาะแห่งหนึ่งนั่น!
เมื่อคิดถึงเรื่องนี้ นัทธีต้องการตอนนี้ และขยับเฮลิคอปเตอร์และไปที่เกาะใต้ทะเลลึกทันทีเพื่อค้นหาวรุณี
แต่การมีเสติทำให้เขาสงบลง
เขาสูดหายใจเข้าลึกๆ และมองขึ้นไปข้างบน “สามารถตรวจสอบได้ไหมว่าเฮลิคอปเตอร์อยู่ที่ไหนหลังจากสัญญาณหายไป?”
“ไม่มีทางครับประธานนัทธี ระบบกำหนดตำแหน่งของเรานั้นก้าวหน้าที่สุดในโลกแล้ว และเราได้ร่วมมือกับกองทัพของหลายประเทศ แต่เทคโนโลยีนั้นด้อยกว่าพลังธรรมชาติมาโดยตลอด พื้นที่ทะเลลึกของ ประเทศนิวซีเต็มไปด้วยหมอกและ
สนามแม่เหล็กตลอดทั้งปี อุปกรณ์อิเล็กทรอนิกส์ทั้งหมดจะสูญเสียสัญญาณเมื่อไปถึงที่นั่น แม้แต่เทคโนโลยีชั้นสูงก็ไร้ประโยชน์ เราได้พยายามอย่างเต็มที่ในการตรวจจับการหายไปของสัญญาณของเฮลิคอปเตอร์แล้วครับ” ผู้บริหารกล่าวด้วยรอยยิ้มอย่างลำบาก
นัทธีก็รู้ว่าเขาไม่สามารถทำให้พวกเขาลำบากได้ และเขาก็ขมวดคิ้ว “ผมรู้แล้ว ขอบคุณมาก”
“ ยินดีครับประธานนัทธี มีเรื่องอะไรขอแค่พูดออกมาได้ทุกเมื่อครับ” ผู้บริหารยิ้ม
นัทธีหยักหน้า และขอตัวกลับ
เมื่อเขาเดินออกจากโรงงาน โทรศัพท์มือถือของเขาก็ดังขึ้นจากอารัณ “พ่อครับ สถานการณ์เป็นอย่างไรบ้าง?”
หายไปนานเลยไม่รู้ว่าพ่อเจอเบาะแสอะไรรึเปล่า
เมื่อได้ยินเสียงของลูกชาย คิ้วของนัทธีก็ขมวดเล็กน้อย “พ่อเจอที่อยู่ของแม่แล้ว อยู่บนเกาะแห่งหนึ่งในทะเลลึกของ ประเทศนิวซี”
“นั่นก็แปลว่าเมื่อวานผมเดาถูก!” ตาทั้งสองของอารัณเป็นประกาย
นัทธีตอบอืมและพูดชม “ถูกต้อง นายเดาถูกแล้ว”
“เยี่ยมเลย หลังจากทำงานหนักมาเป็นเวลานาน ในที่สุดก็เจอที่อยู่ของแม่” อารัณมีความสุขจนร้องไห้
