พิชิตใจหม่ามี๊ตัวแสบ - บทที่ 762 จุ๊บแจงจะรายงาน
เธอหยิบรูปถ่ายกองหนึ่งมาจากในกระเป๋า แล้ววางลงตรงหน้าผู้เข้าแข่งขันแรงๆ
ผู้เข้าแข่งขันมองลงมาอย่างสงสัย เห็นรูปภาพพวกนี้ล้วนเป็นแต่ภาพออกแบบทีละใบๆ
แต่ว่าทุกภาพจะแบ่งเป็นสองส่วน แบ่งเป็นสองภาพออกแบบ และระดับความเหมือนของสองรูปภาพนี้ก็สูงมาก สูงจนแทบจะเหมือนกันอยู่แล้ว
สรุปคือ นอกจากรายละเอียดเล็กๆน้อยๆแล้ว ก็เหมือนกันโดยสิ้นเชิง
มองดูรูปภาพเหล่านี้ มือของผู้เข้าแข่งขัน ก็กำลังสั่น
เพราะว่ารูปภาพเหล่านี้การออกแบบของด้านขวาเธอเคยเห็นแล้ว เป็นของคุณวารุณี
เธอเป็นแฟนคลับของคุณวารุณี จึงไปศึกษาผลงานทั้งหมดของคุณวารุณี ดังนั้นสำหรับผลงานเหล่านั้นของคุณวารุณีแล้ว เธอรู้หมด
ในเมื่อการออกแบบด้านขวาเป็นของคุณวารุณีหมด
งั้นด้านซ้าย จะเป็นของใคร？
เหมือนจะมองออกว่าในใจผู้เข้าแข่งขันกำลังคิดอะไร จุ๊บแจงกอดอก หัวเราะอย่างเยือกเย็น：“ทางขวา เป็นครูที่ปรึกษาวารุณีของเธอ ส่วนทางซ้าย เป็นผลงานของดีไซเนอร์ที่ชื่อ MN ผลงานของดีไซเนอร์คนนี้ ล้วนแต่โหลดลงอินเทอร์เน็ตตั้งนานแล้ว ส่วนผลงานครูที่ปรึกษาวารุณีของเธอ ล้วนแต่โหลดในภายหลัง ดังนั้นตอนนี้เธอยังจะกล้าพูดว่า ครูที่ปรึกษาวารุณีของเธอไม่ได้ลอกอีกเหรอ？”
ผู้เข้าแข่งขันได้ยินคำนี้ รูม่านตาหดลง มือสั่นแรงขึ้น
ชัดเจนมากว่า ในใจของเธอเริ่มไม่นิ่ง
แต่พอคิดถึงความนับถือที่มีต่อวารุณี เธอยังพูดให้วารุณี“ฉันไม่เชื่อว่านี่จะเป็นเรื่องจริง พรสวรรค์ของครูที่ปรึกษาวารุณีทุกคนรู้ดี เธอไม่มีทางลอกแน่ แล้วก็ เธอบอกว่าครูที่ปรึกษาวารุณีลอก MN นี้ งั้นเธอบอกฉันมาก่อนสิ MN นี้คือใคร？ในเมื่อครูที่ปรึกษาวารุณีลอกเธอได้ งั้นเธอจะต้องเป็นคนที่มีพรสวรรค์มากเลยนะ คนแบบนี้ จะไม่มีชื่อเสียงเลยเหรอ？แล้วยังไม่เอาผลงานเผยแพร่สู่สาธารณะอีก？แต่ว่าฉันไม่เคยได้ยินชื่อคนนี้เลย และก็ไม่เคยเห็นผลงานเหล่านี้ด้วย ดังนั้นเธอมีหลักฐานอะไรว่าคัดลอก เธอเรียก MN นี้ออกมาสิ！”
ใบหน้าจุ๊บแจงดูแย่ขึ้นมาทันที
เรียกเธอมา？
แน่นอนว่าเธอก็อยาก แค่เจ้าของเดิมของผลงานเหล่านี้ยืนออกมากล่าวหาวารุณี วารุณีก็ไม่มีโอกาสรอดไป
ก็แค่เธอไม่กล้าติดต่อ MN
เพราะว่า เธอก็เคยขโมยผลงานของ MN
เห็นจุ๊บแจงไม่พูด ผู้เข้าแข่งขันจึงหัวเราะอย่างภูมิใจ“จริงๆด้วย เธอไม่กล้าเรียก หมายความว่านี่เป็นเรื่องโกหก ไม่มี MN อยู่แล้ว ผลงานที่เรียกว่าคัดลอกเหล่านี้ เธอจะต้องให้คนเปลี่ยนตามผลงานของครูที่ปรึกษาวารุณีแน่ จากนั้นก็อ้างว่าเป็นคุณวารุณีคัดลอก เธอ……”
“ฉันพูดชัดเจนขนาดนั้นแล้ว เธอยังไม่ยอมเชื่อ ในเมื่อเป็นแบบนี้ งั้นฉันก็จะทำให้เธอมั่นใจ ฉันจะส่งลิงก์ให้เธอ แล้วเข้าไปดูเอง ว่าที่ฉันพูดน่ะจริงหรือโกหก！”จุ๊บแจงพูดไป ก็กดไปที่โทรศัพท์ ส่งลิงก์ให้ผู้เข้าแข่งขัน
พวกเธอเคยเป็นเพื่อนกันอยู่แล้ว ดังนั้นเลยมีช่องทางติดต่อกันปกติ
ผู้เข้าแข่งขันหยิบโทรศัพท์ออกมาดูอย่างไม่อยากจะเชื่อเท่าไหร่ ก็เห็นจุ๊บแจงส่งลิงก์ให้เธอ
เธอกดเข้าไปในลิงก์ ด้วยหัวใจที่วิตกกังวล จากนั้นเห็นหน้าหลักโซเชียลของบล็อกเกอร์ MN
จุ๊บแจงยิ้ม“ไถลงไป เธอก็จะรู้ ว่าฉันโกหกไหม！”
ผู้เข้าแข่งขันกำโทรศัพท์ไว้ แล้วเลื่อนลงมาอย่างสงสัย
เดิมทีเธอไม่เชื่อจริงๆว่าไอดอลตัวเองจะลอกเลียนแบบ แต่พอเลื่อนลงไปดู หัวใจของเธอ ก็ยิ่งเยือกเย็น และเงียบลง……
เพราะที่เธอเห็น เหมือนอย่างที่จุ๊บแจงพูดเลย
เธอเข้าใจครูที่ปรึกษาวารุณีดีที่สุด รู้ทุกผลงานของครูที่ปรึกษาวารุณี รวมทั้งวันเวลาที่ปล่อย วันที่ออกจำหน่ายเป็นต้น
แต่ผลงานของครูที่ปรึกษาวารุณีเหมือนกับ MN เลย และ MN ก็อัปโหลดลงก่อนจริง ผลงานของครูที่ปรึกษาวารุณีอัปโหลดภายหลัง
ดังนั้นครูที่ปรึกษาวารุณีคัดลอกผลงานจริงเหรอ？
ผู้เข้าแข่งขันไม่ใช่แค่มือสั่น แต่ตัวก็ยังสั่นด้วย
ไม่ เป็นไปไม่ได้！
ครูที่ปรึกษาวารุณีจะลอกผลงานได้ไง？
เธอทั้งมีความสามารถ และมีพรสวรรค์！
และเธอก็เคยเห็นการแข่งขันของครูที่ปรึกษาวารุณีกับตา และยังเคยเห็นครูที่ปรึกษาวารุณีออกแบบตรงนั้นเลย เสื้อผ้าที่สวยงามแบบนั้น ไม่มีทางที่จะเป็นคนที่ลอกเลียนแบบวาดได้
ดังนั้น เธอไม่อยากจะเชื่อว่าครูที่ปรึกษาวารุณีจะลอกผลงาน
แต่ผลงานของ MN นี้ เผยแพร่ในอินเทอร์เน็ตก่อนครูที่ปรึกษาวารุณีจริงๆ……
ผู้เข้าแข่งขันกัดริมฝีปาก ไม่รู้จะทำอย่างไร
จุ๊บแจงเห็นเธอก้มหน้า ท่าทางหดหู่ ก็ยิ้มอย่างภูมิใจขึ้นมา“เป็นไง？ตอนนี้รู้แล้วใช่ไหมฉันไม่ได้หลอกเธอ ครูที่ปรึกษาวารุณีที่เธอนับถือ ก็แค่คนขี้เลียนแบบ！”
“เหลวไหล”ผู้เข้าแข่งขันตาแดงก่ำ“ครูที่ปรึกษาวารุณีไม่ได้เลียนแบบ เธอไม่มีทางเลียนแบบแน่ MN คนนี้เปิดเผยผลงานก่อนครูที่ปรึกษาวารุณีจริงๆ แต่ครูที่ปรึกษาวารุณีเป็นคนที่มีชื่อเสียงมาก เธอไม่มีทางที่จะไม่รู้จักครูที่ปรึกษาวารุณี ถ้าเธอเห็นครูที่ปรึกษาวารุณีลอกผลงานของเธอ เธอคิดว่าเธอจะไม่โวยวายเหรอ？”
ยังไงซะถ้างานออกแบบของเธอถูกคนลอกเลียนแบบ และยังมีชื่อเสียง ทำเงินได้จำนวนมาก
เธอต้องหักหน้าคนที่ลอกผลงานนั่นแน่นอน และยังจะให้คนที่ลอกชดใช้ด้วยราคาที่เจ็บปวดอีกด้วย
อย่างไรก็ตามถ้าครูที่ปรึกษาวารุณีลอกงานจริง และยังลอกมานานแบบนี้ ทำไม MN นั่นไม่เคยโวยวายล่ะ
ชัดเจนว่าผิดปกติ
แต่จุ๊บแจงกลับพูด“ถ้าวารุณีขู่เธอ ทำให้เธอก่อความวุ่นวายไม่ได้ล่ะ？อย่าลืมล่ะ วารุณีเป็นใคร สำหรับเธอแล้ว เรื่องแบบนี้ทำได้ง่าย”
“นี่……”สีหน้าผู้เข้าแข่งขันซีดขาวไป พูดไม่ออกเลยทีเดียว
จุ๊บแจงส่งเสียงฮึดฮัด จากนั้นหยิบรูปขึ้นมา จ้องวารุณีตรงกรรมการตัดสิน แล้วหรี่ตาลง
ตอนนี้เอง การแข่งขันเริ่มขึ้น ผู้จัดงานถือไมโครโฟนขึ้นไปบนเวที กำลังจะประกาศธีมหัวข้อการแข่งขัน
แต่จู่ๆจุ๊บแจงกลับยืนขึ้นมา“เดี๋ยวค่ะ”
เธอพูดออกมา ภายในสถานที่แข่งขันอันใหญ่โตนั้นเงียบลงทันที ทุกคนต่างมองไปที่เธอ
ผู้จัดงานขมวดคิ้ว ชัดเจนว่าไปพอใจอย่างมากที่จุ๊บแจงตัดบทเขา แต่ก็ถามไปว่า：“ผู้เล่นคนนี้ คุณมีอะไรหรือเปล่า？”
“ฉันจะรายงาน！”จุ๊บแจงพูดสี่คำนี้ออกมา
สี่คำนี้ ทำให้ในงานเกิดความโกลาหลขึ้นทันที
ต้องรู้ว่า ในงานกว่าแปดสิบเปอร์เซ็นต์เป็นดีไซเนอร์หมด
ดังนั้นเธอจะรายงาน ก็ต้องรายงานเรื่องดีไซเนอร์แน่
และดีไซเนอร์มีอะไรให้รายงาน？
แน่นอนว่าต้องเป็นการลอกเลียนแบบ พฤติกรรมติดสินบนกรรมการเป็นต้น
ดังนั้นได้ยินว่าจุ๊บแจงจะรายงาน ก็มีดีไซเนอร์ ที่หัวใจเริ่มเต้นตึกตักทันที สีหน้าเริ่มดูแย่
ตรงกรรมการตัดสิน ลีน่าขมวดคิ้ว มองไปที่วารุณีที่อยู่ด้านข้าง“เธอว่ายัยนั่น จะเล่นงานพวกเราไหม？”
“เป็นไปได้มาก”วารุณีหรี่ตา“เธออย่าลืมล่ะ ก่อนเข้ามา คำพูดเหล่านั้นที่ยัยนั่นเคยพูดน่ะ และในนี้ จุ๊บแจงก็เกลียดฉันที่สุด ดังนั้นที่เธอจะ รายงาน น่าจะเป็นฉัน”
“แต่เธอมีอะไรให้ยัยนั่นต้องไปรายงานด้วย？”ลีน่าสับสน
วารุณีส่ายหน้า“ฉันก็ไม่รู้ ฉันก็กำลังคิดว่าฉันไปทำเรื่องอะไรไม่ดีมา แต่ฉันคิดไม่ออก ดังนั้นตอนนี้ฉันก็อยากรู้ ว่าเธอจะรายงานอะไรฉัน”
สรุปคือ เธอไม่คิดว่าตัวเองจะทำเรื่องไม่ดี
ดังนั้นถึงแม้จุ๊บแจงจะรายงานเธอจริง เธอก็ไม่กลัว
ผู้จัดงานมองจุ๊บแจง“คุณบอกว่าคุณจะรายงาน？”
“ใช่ ฉันจะรายงานว่ามีคนคัดลอกผลงานคนอื่นค่ะ”จุ๊บแจงเงยคางขึ้นพูดเสียงสูง
ในงานก็อึมครึมทันที
สีหน้าผู้จัดงานเคร่งขรึมทันที
ลอกเลียนแบบ！
เป็นคำที่อ่อนไหวมากแค่ไหน
พวกเขาล้วนเป็นคนในวงการดีไซน์ เกลียดคนที่ลอกเลียนแบบมากที่สุด
ขณะเดียวกัน พวกเขาในฐานะผู้จัดงานแข่งขัน ถ้าให้คนที่คัดลอกมาร่วมการแข่งขัน ก็ไม่ใช่เรื่องดีสำหรับพวกเขาผู้จัดงาน
เพราะโลกภายนอกอาจสงสัยสายตาคัดเลือกผู้เข้าแข่งขัน การตรวจสอบผู้เข้าแข่งขันก่อนการแข่งขันของพวกเขาที่เป็นผู้จัดงานได้
ดังนั้น ผู้จัดงานจึงให้ความสนใจขึ้นมา
