พิชิตใจหม่ามี๊ตัวแสบ - บทที่ 934 การมอบรางวัลเริ่มขึ้น

“ถึงยังไง ตั้งแต่พวกเธอแต่งงานกันมา นี่เป็นรางวัลใหญ่ที่มีค่ามากที่สุดครั้งแรกของเธอเลยนะ ถ้าไม่ทิ้งที่ระลึกไว้หน่อย ก็เสียดายแย่เลยสิ”

เมื่อวารุณีได้ยินที่ลีน่าพูด ก็เงยหน้า ยิ้มแล้วพูด “เขามาแน่นอนจ้ะ แต่ช้าหน่อย น่าจะตอนที่ฉันขึ้นเวทีคงมาถึงพอดี”

“แบบนี้นี่เอง” ลีน่าพยักหน้า “งั้นก็โอเค แต่ก็อย่างที่ฉันพูด งานรับรางวัลของภรรยาสุดที่รัก ประธานนัทธีจะพลาดได้ยังไงกัน”

“เมื่อกี้เธอยังถามอยู่ไม่ใช่เหรอว่าเขาจะมาหรือไม่มา พอมาตอนนี้ยังบอกอีกว่าเขาจะพลาดได้ไง นาน่า ฉันพบว่าเธอเนี่ยหักมุมเก่งมากนะ”

วารุณีหัวเราะแล้วมองที่เธอ

ลีน่าหัวเราะแหะๆ “ไอหย๋า ก็คนเนอะ ก็ต้องเรียนรู้เรื่องแบบนี้สิ ขอเพียงแค่เป็นทริคนี้ ไม่ว่าจะอยู่แวววงไหนก็อยู่ได้ อยู่เป็น”

“ก็จริงนั่นแหละ” วารุณีไม่ปฏิเสธ

ตากลมของลีน่ากลอกไปมา ก็นึกอะไรได้บางอย่าง ขยับเข้ามาใกล้เธอ” ใช่แล้ววารุณี วันเธอตื่นตั้งเที่ยงแหนะ แสดงว่าของขวัญที่ฉันให้ เมื่อคืนพวกเธอใช้กันแล้วล่ะสิ เป็นไง ผลลัพธ์ดีหรือเปล่า อารมณ์ของเธอกับประธานนัทธีดีดเลยทันทีหรือเปล่า?”

เมื่อได้ยินประโยคนี้ ใบหน้าของวารุณีก็ระเบิดขึ้น กลางเป็นหยดเลือดสีแดงทันที หลังจากนั้นก็ตีลีน่าอย่างทั้งอายทั้งโกรธ “เธอยังกล้าพูดถึงเรื่องนี้อีก ฉันลืมไปแล้วแท้ๆ ฉันก็ต้องพูดถึงสิ ในเมื่อพูดถึงแล้ว งั้นก็ดี งั้นฉันจะได้จัดการเธอ”

พูดอยู่ ทั้งสองมือของวารุณีก็กำเข้าที่คอของลีน่า แล้วเขย่าอย่างแรง

ลีน่าถูกเธอเขย่าจนวิงเวียนไปทั้งตัว จึงรีบขอให้เธอยกโทษให้ “วารุณี……วารุณีเธอใจเย็นก่อน เลิกเขย่าได้แล้ว ฉันเวียนหัว เดี๋ยวได้อ้วกกันพอดี”

“งั้นเธอก็สมควรแล้วล่ะ!” วารุณีพ่นเสียงออกทางจมูก

ถึงแม้ว่าปากเธอจะพูดแบบนี้ แต่ก็ปล่อยลีน่าไปด้วยความใจอ่อน “ฉันอุตส่าห์ตั้งหน้าตั้งตารอของขวัญจากเธอ แต่ไม่คิดเลยว่า สิ่งที่เธอส่งมาจะเป็นของพวกนั้น”

มองไปที่แก้มเล็กแดงๆ ของวารุณี ลีน่าก็หัวเราะแหะๆ “ฉันบอกแล้วไม่ใช่เหรอ เธอกับประธานนัทธีเพิ่งจะรวมตัวกันหลังสงครามเย็น ก็ต้องกระตุ้นอารมณ์หน่อย ฉันคิดอยู่ตั้งนาน ถึงได้ตัดสินใจซื้อนี่มา นี่คือที่ส่งต่ออารมณ์ได้โดยตรงมากที่สุด นี่ก็เพราะฉันหวังดีกับพวกเธอนะ เธอไม่ขอบคุณฉันยังไม่พอ ยังมาบีบคอฉันอีก”

“เธอยังจะมาพูดอีก” วารุณีค้อนเธอ “เธอรู้มั้ยว่าเมื่อวานตอนที่ฉันเห็น อายจนแทบตาย สรุป เธอห้ามพูดถึงเรื่องนี้อีก ไม่งั้นฉันจะไม่หยุด ได้ยินมั้ย”

เธอชี้ลีน่าแล้วสั่งอย่างโหดเหี้ยม

ลีน่าแลบลิ้น ตอบอย่างไม่เต็มใจ “โอเคๆๆ ฉันรู้แล้ว ไม่พูดก็ไม่พูด”

“รู้ก็ดี ไม่อย่างนั้นตอนเธอแต่งงาน ฉันก็จะส่งไอ้นี่ให้เธอเหมือนกัน” วารุณีใช้อำนาจ

ตอนแรกที่คิดว่าลีน่าจะอาย แล้วรีบปฏิเสธ ใครจะรู้ว่าดวงตาเธอกลับเป็นประกาย พยักหน้าอย่างตื่นเต้น “ดีเลยๆ”

“……” วารุณีเห็นท่าทางเธอแบบนี้ จึงหมดคำพูดทันที

ท้ายสุด เธอจะคุยกับคนไร้ยางอายได้ไงกัน?

ส่ายหน้าอย่างหมดคำพูด วารุณีขี้เกียจสนใจเธอแล้ว

ยิ่งให้ความสนใจเธอ เธอก็จะยิ่งไม่สำรวม ไม่งั้นเธอจะพูดเรื่องทำให้คนอื่นหน้าแดงแบบนี้ได้ยังไง

คิดอยู่ วารุณีก็ก้มหน้า แล้วดูโทรศัพท์ต่อ

ลีน่ารู้ว่าเธอไม่อยากสนใจเธอ แล้วก็ไม่โกรธด้วย เพราะเธอเองก็ชัดเจน ว่าเพื่อนรักน่ะหน้าบาง ไม่เหมือนเธอ

นิสัยตัวเองซุ่มซ่ามไม่สำรวม ตัวเธอเองก็รู้ดี เพื่อนรักก็รู้

เพื่อนรักกลัวว่าเธอจะพูดเรื่องไม่สุภาพต่อ จึงขี้เกียจสนใจเธอ เธอเข้าใจดี

ไม่ช้า ก็ถึงที่ทำการแข่งขัน ที่นี่คนเยอะแยะวุ่นวาย ผู้สื่อข่าวแต่ละสื่อใหญ่ต่างๆ แทบจะยึดครองสถานที่แข่งขัน

สื่อต่างไม่ได้มีแค่สื่อต่างประเทศ แถมยังมีสื่อในประเทศที่ตั้งใจมาอีกด้วย นั่นเพราะมาเพื่อวารุณีโดยเฉพาะ

เพราะวารุณีเป็นคนของประเทศ คนของประเทศได้รับรางวัลชนะเลิศ คว้าโอกาสในการออกแบบชุดให้กับบุคคลสำคัญจากประเทศต่างๆ ในการแข่งขันเวิลด์เกมส์ ซึ่งเป็นครั้งแรกตั้งแต่ก่อตั้งประเทศมา

ดังนั้น ในประเทศตอนนี้วารุณีและลีน่า จึงมีชื่อเสียงและตำแหน่งอย่างมากในประเทศ ทำให้คนในประเทศมีความภูมิใจและสามารถคุยโม้ได้เป็นทุนเดิม

ยังไงซะ เวิลด์เกมส์มีการจัดมากมายหลายครั้ง การออกแบบชุดให้กับบุคคลสำคัญในประเทศเหล่านั้น ต่างเป็นนักออกแบบจากประเทศอื่น นักออกแบบของประเทศยังไม่เคยได้มีโอกาสได้ทำมาก่อน

ตอนนี้มีโอกาสแล้ว ประเทศก็ต้องดีใจเป็นธรรมดา

ทั้งนี้ ทันทีที่วารุณีและลีน่าลงจากรถ ก็ถูกสื่อของประเทศตามตัวเจอ หลังจากนั้นก็ถูกล้อมจนแน่น

รอจนวารุณีและลีน่าสองคนสัมภาษณ์จากนักข่าวเสร็จ ก็ถูกช่วยชีวิตออกมาได้โดยบอดี้การ์ดหลังจากผ่านไปสองชั่วโมง

ทั้งสองอยู่ภายใต้การคุ้มกันของบอดี้การ์ด ในที่สุดก็เข้าไปในที่แข่งขัน ตอนนี้วารุณีและลีน่าต่างก็หัวฟู จากการถูกเบียด

แต่ทั้งสองกลับไม่รู้สึกไม่มีความสุข กลับกันกลับยิ้มตาหยี๋

พวกเขาเข้าใจดี พวกเธอนำเกียรติยศมาให้ประเทศ คว้าโอกาสแรกของประเทศในการออกแบบชุดให้กับบุคคลสำคัญจากทั่วทุกมุมโลก ดังนั้นเหล่านักข่าวจากสื่อต่างๆ จึงดีใจกันอย่างมาก จึงล้อมรอบพวกเขาอย่างมุทะลุ และสัมภาษณ์พวกเธอ จนทรงผมยุ่งไปหมด

แต่พวกเธอก็ไม่โทษพวกเขา เพราะพวกเขาดีใจกันมาก ดังนั้นพวกเธอจึงไม่โทษความตื่นเต้นของพวกเขาอยู่แล้ว

“ฮู้ว ในที่สุดก็ออกมาได้แล้ว” ลีน่าจัดทรงผม พร้อมกับแผ่ลมหายใจแล้วพูด

วารุณีเองก็กำลังจัดทรงผม เมื่อได้ยินที่เธอพูด ก็ยิ้ม “ใช่น่ะสิ โชคดีที่บิ๊กอยู่ไม่ห่างจากเขามาก ไม่อย่างนั้นตอนนี้ก็ยังคงอยู่ในวงล้อมอยู่

“พูดถูก ไปกันเถอะวารุณี สายแล้ว พิธีเปิดรับรางวัลจะเริ่มแล้ว” ลีน่ามองโทรศัพท์แล้วเร่ง

วารุณีอืมเพื่อตอบรับ แล้วหยิบกระเป๋าตามเธอไป

พิธีรับรางวัลเริ่มขึ้น อย่างง่ายๆ ผู้จัดการแข่งขัน เริ่มขึ้นเวทีกล่าวคำปราศรัย

หลังกล่าวคำปราศรัย จึงเป็นขั้นตอนมอบรางวัล เริ่มจากรางวัลลำดับที่สาม

แม้ว่าอันดับสามและอันดับสองจะไม่ได้รับรางวัลมากเท่ารางวัลชนะเลิศ แต่ก็ไม่ได้ต่างกันมากนัก

แม้แต่ผู้เข้าแข่งขันสิบอันดับแรก ต่างก็มีใบรับรางวัล ถึงแม่จะไม่มีถ้วยรางวัล แต่ก็มีคุณค่าไม่น้อย

วารุณีและลีน่านั่งอยู่ด้านล่างเวที มองอันดับที่สามขึ้นรับรางวัล หลังรับรางวัลก็ต้องกล่าวคำปราศรัย

ลีน่ามองไป พร้อมกับพูดแขวะไปอย่างอดไม่ได้ “ขั้นต้อนรับรางวัลนี้ก็ช้างเหมือนกันนะ รับรางวัลแล้วก็ลงไปสิ ทำไมต้องอยู่ปราศรัยต่อด้วย นักออกแบบชุดพูดเสร็จนักออกแบบเครื่องประดับก็ต้องพูดต่อ พูดยาวทุกคนขนาดนั้น ฉันฟังก็อดรำคาญไม่ได้ นี่อันดับสาม ต่อไปยังมีอันดับสองอีกสองคน แล้วยังมีสิบอันดับแรกอีก สุดท้ายถึงจะเป็นพวกเขา พระเจ้า กว่าจะถึงคิวพวกเธอ อย่างน้อยก็ต้องสองชั่วโมง”

วารุณีมองไปที่คนปราศรัยด้านบนแล้วสักพัก ยังมีนักออกแบบชุดที่ยังไม่ได้ปราศรัยอีก จึงพยักหน้าอย่างสนับสนุน “จริงๆ แต่การได้ขึ้นไปพูดแบบนี้ ก็เป็นโอกาสยากเหมือนกัน การที่พวกเขาจะพูดนานขนาดนี้ก็เป็นเรื่องปกติ”

“หึ แค่ดูก็รู้ว่าพวกเขาเตรียมร่างมา เราสองคนสิไม่ได้เตรียมอะไรมาเลย ถึงตอนนั้นพอขึ้นไปคงพูดแค่ขอบคุณแล้วก็คงจบ” ลีน่าพูด

วารุณียิ้มเบาๆ “พูดก็ถูก แบบนี้ เปรียบเทียบกับพวกเขา หรือเราสองคนทำชุ่ยเกินไป”

“ชุ่ยก็ชุ่ยนั่นแหละ เราสองคนคือรางวัลชนะเลิศ มีสิทธิ์ชุ่ย” ลีน่าโบกมืออย่างไม่เห็นด้วย แต่ความลำพองใจในสายตา กลับปกปิดยังไงก็ปกปิดไม่อยู่

วารุณีส่ายหน้าหัวเราะ หลังจากนั้นก็ไม่พูดต่อ ตั้งมองคนบนเวทีพูดปราศรัย

เวลาค่อยๆ ผ่านไปเป็นนาที สองชั่วโมงผ่านไป พิธีรับรางวัลก็เดินมาถึงคนที่ห้าของสิบอันดับแรก

อันดับที่สองสามได้รับรางวัลเสร็จ ก็ถึงรางวัลชนะเลิศของพวกเขา

ขอเพียงแค่อันดับที่ห้าผ่านไป สิ้นการรับรางวัลของอันดับที่สี่ ก็มาถึงการรับรางวัลชนะเลิศก่อนสุดท้ายของพวกเธอ