พ่อจอมผยอง / คุณพ่อสายเปย์ - บทที่ 106 เพียงหมัดเดียวเช่นกัน

บทที่ 106 เพียงหมัดเดียวเช่นกัน

ลู่เฉินสายตาแวววาว ความรวดเร็วของฮันเทียนสำหรับคนธรรมดาทั่วไปแล้วนั้นอาจจะบอกว่ารวดเร็วดั่งสายลม แต่สำหรับในสายตาเขาก็งั้นๆ

อย่างไรก็ตามพลังหมัดของฮันเทียนนั้น ไม่เบาเลยทีเดียว ดูเหมือนว่าเขาจะถูกคำพูดก่อนหน้านี้ของลู่เฉินทำให้เกิดความหงุดหงิด และต้องการจะเอาชนะลู่เฉินด้วยเพียงหมัดเดียว

ทุกคนเห็นพร้อมกันว่าหมัดของฮันเทียนที่ปล่อยออกไปในครั้งนี้ทั้งรุนแรงและดุร้าย รูปแบบการชกของเขาแข็งแกร่งไปกว่าเดิมและต่างคิดว่าลู่เฉินจบสิ้นแล้ว

เฉินหยางและคนอื่นๆหลับตาลง เขาไม่อยากมองเห็นภาพที่ลู่เฉินถูกฮันเทียนต่อยจนเละเช่นนั้น อีกทั้งลู่เฉินกลับไม่หลบเขา พวกเขายิ่งมั่นใจว่าลู่เฉินต้องตายแน่ๆ ครั้งนี้เป็นการต่อยที่ดุเดือดจริงๆ！

จางเซิงเฉียวยิ้มอย่างมีชัยแล้วพูดว่า “ผู้เฒ่าเฉิน เขาผู้นี้เป็นคนที่คุณเรียกว่าผู้มีความสามารถอย่างนั้นหรือ？ผมมองไม่ออกว่าเป็นแบบนั้นนะ เมื่ออยู่ต่อหน้าลู่เฉินเขาตกใจกลัวจนแทบจะบ้าเลยทีเดียว”

เพียงแต่เมื่อเขายังไม่ทันพูดจบ สีหน้าของเขาก็เปลี่ยนไปทันที

เมื่อหมัดของฮันเทียนกำลังจะฟาดเข้าสู่ใบหน้าของลู่เฉิน ลู่เฉินก็ขยับเท้าของเขาเล็กน้อย ขาของเขางอขึ้นจากนั้นเตะออกไปอย่างแรงตัวของเขาบัดนี้อยู่สูงเทียบเท่ากับหัวของฮันเทียน

หมัดของฮันเทียนที่ตั้งใจจะชกเข้ายังหน้าอกของลู่เฉินนั้นห่างออกไปหลายสิบเซนติเมตร

เมื่อผู้คนทั้งหลายเห็นภาพนี้ก็ตกตะลึงเบิกตากว้างด้วยความประหลาดใจ

พวกเขาแทบไม่อยากจะเชื่อเลยว่าลู่เฉินสามารถกระโดดได้สูงเช่นนี้ ทั้งร่างกายของเขาปลิวลอยขึ้นมาราวกับสายลมอย่างไม่น่าเชื่อ

เขาเขากระโดดได้สูงขนาดนี้เชียวหรือ？ เฉินจื่อหรานเต็มไปด้วยความแปลกใจและเหลือเชื่อ หัวใจของเธอเต้นแรงขึ้นแรงขึ้น

และในขณะนั้นเองลู่เฉินก็คว้าไหล่ทั้งสองข้างของฮันเทียนเอาไว้แล้วยกเขาขึ้น

ภาพนี้คล้ายกับการเล่นเทควันโด！！！

และในพริบตาตำแหน่งของลู่เฉินและฮันเทียนก็สลับกัน

เมื่อขาทั้งสองของลู่เฉินแตะลงที่พื้น เขาก็ปล่อยฮันเทียนลง จากนั้นก็ปล่อยหมัดไปยังท้องของฮันเทียน

“พลั่ก！！！”

ฮันเทียนที่ลอยอยู่ในอากาศไม่สามารถทำอะไรได้ ถึงแม้เขาจะรับรู้ถึงหมัดที่ลู่เฉินออกมา แต่เขาก็ไม่สามารถหลบได้ทันจึงได้แต่กระเด็นไปตามแรงต่อยของลู่เฉิน

“ตุบ！！！”

ร่างของฮันเทียนถูกทุ่มลงไปยังพื้นอย่างแรง ตรงบริเวณที่เขาตกลงไปกระเบื้องนั้นแตกเป็นเสี่ยงๆ เขาสลบไปทันที

เงียบสงัด

เงียบกริบไม่มีเสียงใดๆ

ทุกคนได้แต่เบิกตากว้าง แต่ไม่กล้าพูดอะไรออกมา

ซึ่งแม้แต่เฉินหยางและจางเซิงเฉียวเองก็เช่นกัน

โดยเฉพาะอย่างจางเซิงเฉียว เขาอุตส่าห์ไปไหว้วานเพื่อนเก่าให้หาผู้มีความสามารถมาให้สักคนหนึ่ง นั่นก็คือฮันเทียนนั่นเอง หลังจากได้ตัวเขามาก็ได้ทำการทดสอบกับผู้มีความสามารถหลากหลาย โดยไม่เคยแพ้แม้แต่ครั้งเดียว แต่เขากลับถูกชายหนุ่มที่สนอย่างเชิญมานี้ต่อยสลบเพียงหมัดเดียว

ก่อนหน้านี้ที่ลู่เฉินบอกว่าจะต่อยวิเชียรหารให้สลบภายในหมัดเดียวนั้น เขายังคิดอยู่ว่าลู่เฉินช่างพูดจาเกินความเป็นจริง ไม่รู้จักว่าอะไรความเป็นความตาย

แต่ตอนนี้ไม่ว่าใครก็ไม่กล้าแม้แต่จะเอ่ยอะไรออกมา

“คุณปู่คะ เขาเอาชนะฮันเทียนได้ เก่งจริงๆ เพียงแค่หมัดเดียวเท่านั้น！！！”

เฉินจื่อหรานตื่นเต้นมาก เธอดึงแขนของเฉินหยางเอาไว้และมองไปยังลู่เฉินด้วยสายตาแวววาว

เฉินหยางถอนหายใจออกมาและพูดด้วยใบหน้าขมขื่นว่า “นั่นน่ะสิเขาช่างเก่งจริงๆ ก่อนหน้านี้ปู่เองคงมองคนผิดไป คุณลู่ก็คือคุณลู่ ไม่ว่าจะเป็นด้านใดๆก็มักสร้างความประหลาดใจให้ผู้คนอยู่เสมอ”

แน่นอนว่าคำพูดของเขานี้รวมไปถึงการที่ลู่เฉินเป็นเจ้าของเทคโนโลยีอี้ฉีอีกด้วย เพียงแต่บรรดาคนอื่นๆฟังไม่เข้าใจเท่านั้นเอง

และบัดนี้ก็ไม่มีใครสนใจในคำพูดที่เขาพูดออกมา

เนื่องจากทุกคนยังไม่ได้สติกลับคืน

เฉินเสี่ยวปิงและหลี่ชุนมองดูลู่เฉินด้วยความเคารพนับถือ

ก่อนหน้านี้พวกเธอคิดว่าลู่เฉินเป็นเพียงแค่ไอ้กระจอกคนหนึ่ง คาดไม่ถึงว่าลู่เฉินนั้นไม่เพียงเป็นคนที่คุณปู่นับถืออีกทั้งยังเป็นผู้มีความสามารถอย่างแท้จริง

ไม่ว่าจะเป็นสมัยไหนๆ ผู้ที่แข็งแกร่งกว่าก็มักจะมีสตรีชื่นชอบเป็นเรื่องธรรมชาติ

ในสายตาเฉินเสี่ยวปิงและหลี่ชุน ลู่เฉินเป็นชายที่พวกเธอคิดว่าหล่อที่สุดเท่าที่เคยเจอมา

เมื่อได้สติกลับคืนมา จางเซิงเฉียวสีหน้าดูไม่ดีถึงขั้นที่สุด หมัดของลู่เฉินเมื่อครู่นี้ไม่เพียงแต่ทำให้การสู่ขอหลานสาวเฉินหยางให้แก่หลานชายของเขาต้องพังลง อีกทั้งยังทำให้พื้นที่กรีนทาวน์ของบ้านตระกูลจางถูกยึดไปด้วย

ก่อนหน้านี้เขาได้เช็คข้อมูลแล้วว่าบรรดาลูกศิษย์ของเฉินหยางไม่มีใครที่จะสู้ฮันเทียนได้เลย คาดไม่ถึงว่าเฉินหยางเก็บผู้มีความสามารถสูงเช่นนี้ไว้ เห็นได้ชัดว่าเขาจงใจทำแบบนี้

จางดาวเรนจ้องมองลู่เฉินด้วยสายตาอาฆาตแค้น

หมัดของลู่เฉินเมื่อครู่ทำให้การแต่งงานของเขาและเฉินจื่อหรานละลายหายไป เขาแทบทนไม่ได้ที่จะเอาชีวิตของลูกฉันมาในตอนนี้

“ผู้เฒ่าจาง คุณแพ้แล้วนะ” เมื่อเฉินหยางได้สติกลับคืนมา เขาก็ยักคิ้วยักไหล่แล้วพูดกับจางเซิงเฉียวด้วยความเจ้าเล่ห์

เฉินจื่อหรานแอบมองไปยังลู่เฉินที่เพิ่งเดินกลับมา ในสายตาของเธอนั้นมีอาการเขินอายเล็กน้อย เธอรีบมองไปทางอื่นเพื่อไม่ให้เป็นจุดสนใจ เธอหันไปพูดกับจางเซิงเฉียวว่า “คุณปู่จางยังจำการเดิมพันก่อนหน้านี้ได้ไหมคะ！”

จางเซิงเฉียวหัวเราะหึๆแล้วพูดกับเฉินหยางว่า “เฉินหยาง เขาไม่ใช่ลูกศิษย์คุณใช่ไหม？”

เฉินหยางหัวเราะอย่างพอใจแล้วตอบว่า “ผู้เฒ่าจาง พวกเราก็แก่จนจะเข้าโลงกันอยู่แล้ว ไม่ว่าจะพูดยังไงก็ควรที่จะไว้หน้าลูกหลานหน่อยไม่ใช่หรือ คุณลู่ไม่ใช่ลูกศิษย์ของผมก็จริง แต่ฮันเทียนนั้นเป็นคนบ้านตระกูลจางหรือ？”

“คุณปู่จางจะไม่คืนคำใช่ไหมคะ？ แน่นอนว่าต่อหน้าคนมากมายเช่นนี้ถ้าคุณปู่กลับคำ กลัวว่าจะเสียหน้าบ้านตระกูลจางแย่อยู่นะคะ” จื่อหรานเตือนด้วยความหวังดี

แน่นอนว่าจางเซิงเฉียวจะต้องเลือกรักษาหน้าของตนไว้ แต่เรื่องของความร่วมมือที่ว่านั้นก็สำคัญกับบ้านตระกูลจางยิ่งกว่า พวกเขาใช้สมบัติทั้งหมด ลงทุนไปกับพื้นที่กรีนทาวน์นั้น จะให้คนอื่นเอาไปได้อย่างไร？

“ผู้เฒ่าเฉิน เราจะได้เห็นดีกัน ครั้งหน้าผมจะทำให้คุณยอมแพ้อย่างไม่มีทางสู้” จางเซิงเฉียวพูดทิ้งท้ายประโยคไว้และให้จางดาวเรนพยุงฮันเทียนเดินตามออกไป

ฮันเทียนจ้องมาที่ลู่เฉิน ในสายตาเขามีแต่ความอาฆาตแค้น

เดิมทีเขาก็เป็นพวกอันธพาลอยู่แล้ว เพียงแค่วันนี้ไม่ระมัดระวังและทำให้ลู่เฉินได้ใจ จึงถูกลู่เฉินต่อยจนเป็นลมเช่นนี้ แค้นนี้เขาจะต้องชำระอย่างแน่นอน

ก่อนหน้านี้ลู่เฉินใช้พลังจากภายในต่อยเข้าไปที่ฮันเทียน หากเพียงใช้ทักษะการต่อสู้ธรรมดาคาดว่าไม่อาจเอาชนะฮันเทียนได้ง่ายๆแน่

ฮันเทียนก็เก่งอยู่พอควร

แม้ลู่เฉินจะไม่กลัวฮันเทียนกลับมาแก้แค้น แต่เขาก็กลัวฮันเทียนจะรู้ถึงฐานะตัวตนที่แท้จริงของเขาและมันอาจไม่ดีต่อภรรยาและลูกสาวเขา

“ต่อไปคงจะต้องถ่อมตนให้มากกว่านี้สักหน่อย” ลู่เฉินพูดออกมากับตัวเอง

ตอนนี้เขาไม่ใช่ตัวคนเดียว เขามีครอบครัว หากทำการกระทำใดที่บุ่มบ่ามไปอาจทำให้ครอบครัวของเขาได้รับอันตรายด้วย และพวกเขา 3 คนที่เพิ่งเดินออกไปจากบ้านตระกูลเฉินก็รู้สึกไม่พอใจมาก

“ผู้เฒ่าจาง ผมต้องการรู้ว่าไอ้หมอนั่นมันเป็นใคร？” ฮันเทียนพูดกับจางเซิงเฉียวด้วยแววตาอาฆาต

“วางใจได้ ภายใน 3 วันบ้านตระกูลจางจะต้องค้นหาให้ได้ว่ามันเป็นใคร” จางเซิงเฉียวพยักหน้า ลู่เฉินทำลายแผนการดีๆของเขาแบบนี้จะปล่อยเขาไปเช่นนี้ได้อย่างไร？

“ดาวเรน กลับไปแล้วช่วยสืบหาให้ทีว่ามันเป็นใคร ไม่ว่าจะใช้เงินหรือความสัมพันธ์มากมายเพียงใด ก็ต้องตรวจสอบออกมาให้ได้” จางเซิงเฉียวหันไปกำชับกับจางดาวเรน

จางดาวเรนพยักหน้า เรื่องนี้ไม่จำเป็นให้คุณปู่มากำชับเขา เขาก็ไม่ปล่อยลู่เฉินไปแน่ๆ