พ่อจอมผยอง / คุณพ่อสายเปย์ - บทที่ 245 คนไร้ประโยชน์

บทที่ 245 คนไร้ประโยชน์

“แกพาพี่น้องสองคนไปดูสิ”เมื่อเห็นว่าฝ่ายตรงข้ามยังโทรเบอร์ของโจวหูไม่ติด โจวซุนเฟยจึงพูดด้วยเสียงที่เย็นชา

ชายร่างใหญ่คนนั้นพยักหน้า จากนั้นก็พาสองคนออกจากชานชาลาหน้าสถานีรถไฟ

“โจวซุนเฟย ถ้าลูกสาวของฉันเกิดอันตรายใดๆขึ้นมานะ กูจะฆ่าแกในวันนี้แน่ๆ”ลู่เฉินตวาดใส่เขา

“แกมาคุกคามฉันเหรอ?”เดิมทีโจวซุนเฟยก็เป็นคนที่หยิ่งผยอง เมื่อเห็นว่าลู่เฉินคุกคามเขา สีหน้าเลยเปลี่ยนไปทันที

“แกนึกแบบนี้ก็ได้นะ แต่อย่ามาโทษว่าฉันไม่ได้เตือนแกไว้ก่อนนะ ดีสุดแกก็บอกมาตรงๆว่าลูกสาวของฉันตอนนี้อยู่ไหน ถ้าแกกล้ามาเล่นไม่ซื่อกับกูนะ นั้นกูก็จะนัดเดียวยิงแกตายเลย”ระหว่างที่พูดลู่เฉินก็หยิบปื้นพกออกมา และจ่อไปที่หัวข้อโจวซุนเฟย

เขารู้สึกว่าฉีฉีได้ประสบอุบัติเหตุขึ้นอีกแน่ๆ ถ้าหากตกอยู่ในมือของคนอื่น เขายังสามารถใช้เงินหรือของที่คนอื่นอยากได้แลกกับฉีฉี

แต่ถ้าตกอยู่ในมือของเสี่ยวเบชิง……

เขาไม่กล้าคิดลงไปอีก ยิ่งคิดมือขาของเขาก็ยิ่งหนาวสั่น

เมื่อเห็นว่าลู่เฉินเอาปืนจ่อไปบนหัวของโจวซุนเฟย พวกลูกน้องของโจวซุนเฟยก็ต่างเอาปืนเล็งไปที่ลู่เฉินและตู้เฟย ตู้เซฟยก็หยิบปืนพกออกมาเช่นกัน

“พวกแกเอาปืนลง ไม่นั้นกูจะฆ่ามันตายเลย!”ลู่เฉินตวาด

ทุกคนไม่กล้าขยับ โจวซุนเฟยไม่ได้ออกคำสั่ง พวกเขาก็ไม่กล้ายิง

“ให้พวกเขาเอาปืนลง”ลู่เฉินนำปืนจ่อติดกับหน้าผากของโจวซุนเฟย และตวาดใส่เขา

สีหน้าของโจวซุนเฟยแย่สุดๆ เขาคาดไม่ถึงว่าลู่เฉินจะลงมือบังคับเขาไว้ก่อน

แม้ว่าเขาเชื่อว่าลู่เฉินไม่กล้าฆ่าเขา

แต่นี่เป็นกรณีพิเศษ

ตอนนี้ลู่เฉินเป็นห่วงว่าลูกสาวของเขาจะประสบอุบัติเหตุ ใครจะไปรู้ว่าเขาจะมีพฤติกรรมบ้าคลั่งหรือเปล่าล่ะ

“ล้วนเอาปืนลง”โจวซุนเฟยหายใจเข้าลึกๆ แล้วสั่งกับลูกน้อง

ถ้ารู้ว่าลู่เฉินจะใจเด็ดขนาดนี้ เขาก็ไม่ควรที่จะเข้าใกล้ลู่เฉินตั้งแต่แรก ตอนนี้เขารู้สึกเสียใจภายหลังกับการอวดดีของตัวเองในเมื่อกี้นี้

แต่สิ่งที่เขาเป็นห่วงมากที่สุดก็คือ ตกลงฝั่งของโจวหูเกิดอะไรขึ้น ทำไมไปนานขนาดนี้ยังไม่กลับอีด โทรศัพท์ก็โทรไม่ติดด้วย

แต่ตอนนี้เขาตกอยู่ในมือของลู่เฉิน ถ้าลูกสาวของลู่เฉินเกิดอะไรขึ้นจริงๆ เขายังไม่รู้ว่าจะให้คำอธิบายได้ยังไงเลย

“หรือว่าตระกูลจั่วคิดจะได้ผลประโยชน์ไปฝั่งเดียว”โจวซุนเฟยนึกถึงจั่วชิงเฉิง

แผนของครั้งนี้คิดขึ้นมาโดยจั่วชิงเฉิง ก็คือจั่วชิงเฉิงที่บอกตำแห่นงของอนุบาลที่ฉีฉีเรียนอยู่นั้นให้เขา แต่ในที่สุดตระกูลจั่วกลับไม่มาร่วมแม้แต่คนหนึ่งเลย แค่ได้บอกว่าเดี๋ยวพอสำเร็จแล้วค่อยใช้เงิน100ล้านซื้อช่องทางหินหยาบจากมือเขาไป

โจวซุนเฟยก็เห็นด้วยกับเขา เพราะเขาชื่อว่าขอให้ฉีฉีอยู่ในมือเขา ลู่เฉินก็จะทำตามทุกอย่าง ดังนั้นเขาเลยไม่สนว่าตระกูลจั่วจะมาหรือเปล่า

แต่พอตอนนี้คิดดีๆแล้ว เขารู้สึกว่าตัวเองเหมือนโดนตระกูลจั่วหลอกใช้ไป

แต่เรื่องจริงก็คือเขาเองคิดมากไปแล้ว

ตระกูลจั่วถูกลู่เฉินหลอกไปหลายครั้งมากแล้ว ไม่ว่าเป็นจั่วชิงเฉิงหรือเป็นผู้นำของตระกูลจั่วล้วนมีความหวาดกลัวต่อลู่เฉินแล้ว แถมยังมีตระกูลจางเป็นต้นแบงอยู่ข้างหน้าอีก ดังนั้นเป็นไปไม่ได้ที่พวกเขาจะร้าวร้านกับลู่เฉินเพราะช่องทางหินหยาบอย่างเดียวเอง

เพื่อไม่ให้ลู่เฉินสงสัย พวกเขาเลยไม่กล้ามีส่วนร่วมเข้ามา ถ้าหากโจวซุนเฟยสำเร็จแล้ว พวกเขายอมใช้เงิน100ล้านซื้อช่องทางหินหยาบจากมือโจวซุนเฟยกลับมา แต่ไม่ยอมได้รับความเสี่ยงนี้

“เตะปืนมาที่กูเร็ว”ตู้เฟยใช้ปืนในมือชี้ไปที่ทุกคนในนี้และตวาดใส่พวกเขา

ทุกคนมองไปที่โจวซุนเฟย เห็นว่าโจวซุนเฟยพยักหน้า จึงล้วนเตะปืนเข้าไปหาตู้เฟย

ตู้เฟยเก็บปืนขึ้นมาหมด รวมทั้งหมดสิบกว่ากระบอก จากนั้นโทรไปให้คนพวกหูเปียว ให้พวกเขาไม่ต้องล้วนเฝ้ารออยู่ข้างนอก ให้เขาพาคนเข้ามาส่วนหนึ่ง

ไม่นานหูเปียวก็พาพี่น้องยี่สิบกว่าคนมาถึงที่สถานีรถไฟ เมื่อเห็นว่าคนมากันเยอะขนาดนี้ โจวซุนเฟยอดไม่ได้ที่จะมองไปที่ลู่เฉินอย่างประหลาดใจ

เดิมทีเขานึกว่าแม้ลู่เฉินมีเซ่ซูเจี๋ยเป็นเบื้องหลัง แต่น่าจะไม่มีความเกี่ยวข้องกับอำนาจใต้ดินหรอก

เห็นปุ๊บก็รู้ว่าคนพวกตู้เฟยเป็นคนของกลุ่มอำนาจใต้ดิน เหงื่อของเขาอดไม่ได้ที่จะไหลออกมา

เห็นได้ชัดว่าคนคนพวกนี้ซ่อนตัวอยู่ข้างนอกเพื่อจับพวกเขา แม้ว่าเขาได้ช่องทางหินหยาบมาในวันนี้ แต่ก็อย่าฝันไปเถอะว่าจะออกจากเมืองยวี่โจวได้อย่างปลอดภัย

ภายใต้การสะกิดของตู้เฟย คนพวกหูเปียวล้วนจับตัวโจวซุนเฟยและลูกน้องของเขาขึ้นมา

“รีบบอกมา ลูกสาวของฉันอยู่ไหน?”ลู่เฉินนำปากปืนจ่อที่หน้าผากของโจวซุนเฟย และพูดด้วยเสียงที่เย็นชา

หน้าผากของโจวซุนเฟยถูกปากปืนจ่อจนเจ็บปวด แต่เมื่อได้เห็นสายตาที่เย็นชาของลู่เฉิน เขาก็หวาดกลัวไม่กล้าทำอะไร

“ฉันพาคุณไป”โจวซุนเฟยพูดอย่างจนปัญญา

ตอนนี้คนเขามีอำนาจชี้ต้นตายชี้ปลายเป็น แต่เขาเองเป็นแค่เนื้อบนเขียง

โจวซุนเฟยไม่ได้เลือกที่จะนั่งรถไป แต่ได้เดินไปด้วยเท้าเปล่า ลู่เฉินก็เชื่อว่ามันไม่ไกลหรอก เลยไม่ได้ขับรถไป

ตู้เฟยสั่งให้หูเปียวเฝ้าดูหลายสิบคนนั้นไว้ จากนั้นเขาก็เดินตามไปกับลู่เฉิน

ถ้าหากมีอุบัติเหตุเกิดขึ้น พวกเขาสองคนอยู่ด้วยกันยังสามารถดูแลกันได้

หลายนาทีผ่านไป ทั้งสามคนก็ได้เห็นลูกน้องสามคนที่โจวซุนเฟยสั่งไปนั้นได้พาตัวโจวหูมา

หน้าผากของโจวหูในตอนนี้ยังมีเลือดไหลลงมาอยู่

แต่หลังจากผ่านการปฐมพยาบาลเบื้องต้น ก็ไม่มีอะไรมากแล้ว

พอทั้งสี่คนเห็นโจวซุนเฟยที่ถูกลู่เฉินใช้ปืนจ่อที่หน้าผาก สีหน้าก็ล้วนเปลี่ยนไปทันที จากนั้นก็ต่างหยิบปืนพกออกมา

ครั้งนี้ไม่ต้องรอให้ลู่เฉินพูด โจวซุนเฟยก็รีบตะโกนสั่งว่า”ล้วนเอาปืนลง และทิ้งปืนไว้กับพื้น!’

โจวซุนเฟยเห็นว่าโจวหูได้มาแล้ว แถมยังได้รับบาดเจ็บด้วย ก็รู้ว่าเกิดเหตุขึ้นแล้ว

ตอนนี้เขาตกอยู่ในมือของลู่เฉิน แต่ลูกสาวของลู่เฉินกลับหายไปในมือของเขา เรื่องนี้เขาต้องรับผิดชอบ ไม่แน่ลู่เฉินอาจยิงเขาตายทันทีก็เป็นไปได้

แน่นอนว่าเขาไม่สามารถให้ลูกน้องไปยั่วลู่เฉินอีก

โจวหูทั้งสี่คนได้ยินเช่นนี้ จึงต้องโยนปืนลงไปบนพื้นอย่างไม่เต็มใจ

“เตะมา”ตู้เฟยพูดด้วยเสียงที่เย็นชา

ทั้งสี่คนปฏิบัติตาม ตู้เฟยเลยเก็บปืนพกสี่กระบอกขึ้นมา

ส่วนลู่เฉินไม่ได้เห็นฉีฉี อารมณ์เสียทันที มือที่จับปืนนั้นมีเส้นเลือดดำโผล่ขึ้นมา ฆาตกรรมที่รุนแรงค่อยๆเกิดขึ้น

“เกิดอะไรขึ้น คนหายไปไหน?”โจวซุนเฟยมองไปที่หูเปียวอย่างเย็นชา สายตาเต็มไปด้วยความโกรธขรึม

โจวหูใจสั่นขึ้นมา หายใจเข้าลึกๆแล้วถึงพูดว่า”คุณชายเฟยครับ ขอประทานโทษครับ ผมประมาทไปครับ ทำตัวประกันหายไป”

“แกนี่ช่างไร้ประโยชน์หรือเกิน!ตกลงเกิดอะไรขึ้น?”โจวซุนเฟยตวาดอย่างโกรธ

สีหน้าของโจวหูแย่มาก รู้สึกโกรธขึ้นมาเช่นกัน และได้พูดอย่างน่าอับอายว่า”ตอนนั้นฉันรับสายของคุณเสร็จ ฉันก็เตรียมพาตัวประกันขึ้นรถแล้ว แต่ใครจะไปรู้ว่าบนพื้นที่ก่อสร้างตรงนั้นยังมีอีกคนหนึ่งอยู่ ฉันถูกเขาใช้ไม้ทุบจากด้านหลังขนสลบไป”

“มึงนี่ไร้ค่าจริงๆ!เรื่องเล็กน้อยยังทำไม่ดีเลย รอกลับไปก่อนกูจะเอามึงให้น่าดูแน่ๆ!”โจวซุนเฟยโกรธสุดๆ ถ้าหากไม่ใช่ว่าตอนนี้ถูกปืนของลู่เฉินจ่ออยู่บนหน้าผาก เขาก็จะวิ่งไปกระทืบสั่นสอนไอ้โจวหูสักหน่อย

“แกแน่ใจว่าเขาเป็นคนงานในพื้นที่ก่อสร้างหรือ?”ลู่เฉินถามด้วยเสียงที่เย็นชื่น

“แม่ง ทำไมกูต้องตอบคำถามของมึงวะ มึงเป็นใคร มีสิทธิ์อะไรให้กูตอบ?”ตอนนี้โจวหูกำลังหดหู่อยู่ พอได้ยินคำพูดของลู่เฉิน ก็เลยตวาดใส่เขาทันที

ปัง!

ลู่เฉินไม่รอรียิงกระสุนปืนไปที่เขาทันที