พ่อจอมผยอง / คุณพ่อสายเปย์ - บทที่ 74 ภาพถังโป๋หู่ของแท้

บทที่ 74 ภาพถังโป๋หู่ของแท้

ให้ตายสิ！！！

ข้างในยังมีอีกชั้นหนึ่ง

เมื่อลู่เฉินฉีกภาพนั้นออกมา ทุกคนก็มองเห็นว่าด้านในยังมีอีกชั้นหนึ่งถูกเก็บรักษาไว้อย่างดี เมื่อภาพโบราณนั้นถูกปรากฏต่อหน้าสายตาผู้คนก็ทำให้พวกเขาตื่นเต้นเป็นอย่างมาก

เฉพาะอย่างยิ่งหยูเจิ้งเทา เล่ยหมิงเฉาและหวงยาวจุนอาจารย์ทั้ง 3 คน พวกเขาคล้ายกับถูกมนต์สะกด สายตามองไปยังภาพนั้นโดยไม่อาจกระพริบตาได้ ขาทั้งสองก้าวเข้าไปโดยไม่รู้สึกตัว

“เสี่ยวลู่ เอามาให้ผมดูหน่อยได้ไหม？” หวงยาวจุนยื่นมือออกไปขอกับลู่เฉิน

“เชิญครับอาจารย์หวง” ลู่เฉินยื่นภาพนั้นส่งไปให้ด้วยความเคารพ

หวงยาวจุนรับภาพนั้นมาอย่างระมัดระวังยิ่ง สายตาของเขามองดูอย่างไม่กระพริบตาและสีหน้าปรากฏบางความรู้สึกที่แปลก ตลาดและอัศจรรย์ออกมา

หยูเจิ้งเทาและเล่ยหมิงเฉาเองก็รู้สึกชื่นชมกับรูปภาพนั้นยิ่งนัก

การแสดงออกของศาสตราจารย์ทั้งสามท่านนี้ แค่มองก็รู้ว่ารูปภาพนี้เป็นของจริงแน่นอน！

หลี่เหวินกวงและจ่าวเทียนหยู่รู้สึกไม่พอใจเป็นอย่างยิ่ง ถ้าหากภาพนี้เป็นของแท้ขึ้นมาพวกเขาคงแทบกระอักเลือด

“เอ่อ……อาจารย์หยูนี่มันรูปอะไรกันครับ？” จ่าวเทียนหยู่เอ่ยถามด้วยความระมัดระวัง

บรรดาผู้คนทั้งหลายก็ต้องมองไปที่อาจารย์หยูด้วยความประหลาดใจ

หยูเจิ้งเทาไม่ได้พูดอะไรออกมาคล้ายกับว่ากำลังตกตะลึงในสิ่งที่เห็นอยู่

ผ่านไปเป็นเวลากว่าครึ่งนาที หยูเจิ้งเทาเบิกตากว้างแล้วหันกลับไปมองเล่ยหมิงเฉากับหวงยาวจุน

“ภาพนี้น่าจะเป็นภาพโบราณเจียงถิง ผลงานของถังโป๋หู่ไม่มีผิดเพี้ยนแน่” หวงยาวจุนมองไปยังทั้งสองแล้วเอ่ยออกมา

ผลงานของถังโป๋หู่ของแท้！

บรรดาผู้คนทั้งหลายต่างหน้าปากค้างและไม่กล้าพูดอะไรออกมา

หากเป็นผลงานของถังโป๋หู่จริงๆ หลินดาไห่ก็ได้กำไรไม่น้อยเลยทีเดียว

ผู้ที่สนใจในของสะสมล้วนรู้ดีว่าภาพนี้มีมูลค่ากว่า 40 ล้าน อีกทั้งยังไม่รู้จะซื้อได้ที่ไหน

หลินดาไห่ตื่นเต้นมาก เขาเดินออกมาชื่นชมผลงานนั้น แม้ว่าความสามารถของเขาจะไม่แข็งแกร่งเท่ากับอาจารย์ทั้งสาม แต่บัดนี้เขาเพียงแค่มองดูก็รับรู้ได้ถึงความน่าดึงดูด

“ผมขอดูอีกครั้งหนึ่งสิ” หยูเจิ้งเทารับรูปภาพไปจากหวงยาวจุนและพิจารณาดูอีกครั้งหนึ่ง

ผ่านไปหลายนาที ในที่สุดหยูเจิ้งเทาก็แสดงสีหน้าตกตะลึงออกมา

ทำเอาผู้คนรอบข้างตกตะลึงไปตามกัน ในใจคิดว่าภาพนี้เป็นของแท้จริงๆใช่หรือไม่！

“ถูกต้องเป็นภาพโบราณเจียงถิงผลงานของถังโป๋หู่ของแท้ หากนำไปประมูลคาดว่าคงได้ราคาไม่ต่ำกว่า 40 ล้าน”หยูเจิ้งเทาพูดกับเล่ยหมิงเฉา

เล่ยหมิงเฉาพยักหน้าตอบรับและเอ่ยกลับไปว่า “นั่นสิ ตอนนี้ผลงานของถังโป๋หู่นับวันยิ่งน้อยขึ้นทุกทีๆอาจจะขายได้ถึง 50 ล้านเลยก็ว่าได้”

“ดาไห่ ยินดีด้วยนะเสียไปแสนห้ากลับได้ผลงานของแท้ของถังโป๋หู่มาไว้ในครอบครอง ลูกเขยของคุณนี่มีความสามารถเฉพาะด้านจริงๆ ผมเองยังต้องนับถือเลย” หวงยาวจุนยิ้มและพูดออกมาอย่างไม่เขินอาย

ในทางกลับกันแววตาของเขาชื่นชมลู่เฉินมากยิ่งนัก

ส่วนเล่ยหมิงเฉาและหยูเจิ้งเทาเพียงแต่แสดงความยินดีกับหลินดาไห่ แต่ไม่หันไปมองลู่เฉินแม้แต่น้อย

ถึงแม้พวกเขาจะรู้ว่าลู่เฉินเป็นคนมีความสามารถเพียงใด แต่การกระทำของเขานั้นก็หักหน้าของพวกเขาทั้งสองจริงๆ

“ศาสตราจารย์ทั้งสามครับ รูปภาพนี้เป็นผลงานถังโป๋หู่จริงๆใช่ไหม？” หลินดาไห่ถามและตื่นเต้นจนมือสั่น

เงินทุนแสนห้าขายได้กำไรหลายสิบล้านเชียว

จะไม่ให้เขาตื่นเต้นได้อย่างไร？

หวงยาวจุนหัวเราะและตอบว่า “ถึงแม้พวกเราทั้งสามคนจะไม่ใช่ผู้ประเมินสินค้าที่ดีที่สุดในประเทศ แต่เรื่องของการจำแนกของปลอมของแท้ไม่ผิดอย่างแน่นอน”

บรรดาผู้คนทั้งหลายก็คิดเช่นนั้นพวกเขามองผิดไปจริงๆ

เพราะภายนอกของรูปภาพนั้นไม่ได้งดงามเท่าไหร่นัก นี่เป็นเรื่องจริงทำให้พวกเขามองไม่ออก

เพียงแต่ว่า……

ใครจะไปรู้กันว่าภายในนั้นยังมีอีกชั้นซ่อนอยู่

ที่เป็นแบบนี้เพราะลู่เฉินโชคดีต่างหาก

หลินดาไห่ไม่สงสัยอีกต่อไป เขาตบเข้าที่ไหล่ของลู่เฉินแล้วพูดว่า “ลู่เฉิน เจ้าเป็นลูกเขยที่ดีของพ่อจริงๆ พ่อมีความสุขที่สุดเลย！”

“ลูกเขยอะไรกัน นี่ดีกว่าลูกชายแท้ๆด้วยซ้ำ” หวงยาวจุนหัวเราะขึ้น

หลินดาไห่ก็หัวเราะออกมาเช่นกัน แต่ภายในใจเขายังตื่นเต้นไม่หาย

“พี่เขยคะ สุดยอดไปเลย เดี๋ยวอย่าลืมหาของสะสมให้หนูสักชิ้นสองชิ้นด้วยล่ะ” หลินอี้เจียดึงมือลู่เฉินขึ้นมาแล้วเขย่าด้วยความตื่นเต้น

ตี๋ฟู่ที่อยู่ข้างๆรู้สึกเจ็บปวดเหมือนมีเข็มทิ่มแทงใจและอึดอัดใจยิ่งนัก

ส่วนด้านของหลี่เหวินกวงและจ่าวเทียนหยู่สีหน้าของพวกเขาเปลี่ยนทันที โดยเฉพาะอย่างยิ่งจ่าวเทียนหยู่ จ้องมองลู่เฉินโดยไม่กระพริบตาด้วยสายตาอาฆาต

เขากำมือทั้งสองไว้แน่นคล้ายกับจะเข้าโจมตีลู่เฉินได้ตลอดเวลา

ไอ้บ้าเอ๊ย！ได้กำไรเยอะขนาดนี้กลับไปอวดที่บ้านไม่ได้หรือไง！

นี่ตั้งใจทำให้เขาโมโหใช่ไหม！

“โชคดีเข้าข้างคนบ้าจริงๆ เหอะๆ เรื่องของโชคชะตานี่ไม่มีใครเกินเขาแล้ว”

“ก็นั่นน่ะสิรู้อย่างนี้ซื้อตั้งแต่แรกก็ดี ผิดหวังจริงๆ”

“แหมๆแค่นี้ทำเป็นพูด ดูเจ้านั่นสิโกรธโมโหจนหน้าเขียวหน้าแดงหมดแล้ว”

พวกเขาทั้งหลายมองไปทางจ่าวเทียนหยู่

“ลู่เฉินไอ้บ้า ไอ้โรคจิต” จ่าวเทียนหยู่ตะโกนออกมาอย่างอดไม่ได้

หลินดาไห่รีบเก็บรูปภาพนั้นกลัวว่าจ่าวเทียนหยู่จะแย่งเอากลับคืนไป

“ผมไปทำอะไรให้คุณไม่ทราบ？” ลู่เฉินถามด้วยความสงสัย

“แกรู้อยู่แล้วใช่ไหมว่าภายในนั้นมีอะไรซ่อนอยู่ ในเมื่อรู้อยู่แล้วแต่ยังตั้งใจพูดออกมาว่าเป็นแค่ขยะรูปหนึ่ง อีกทั้งให้ราคาแค่แสนห้าเท่านั้น แกยังบอกว่าแกไม่ได้ทำอะไรฉันอีกเหรอ？” จ่าวเทียนหยู่พูดออกมาด้วยอารมณ์แปรปรวน

ของแท้ราคา 40 ล้านเชียว！！！

“ลู่เฉินแกนี่มัน……อย่างน้อยพวกเราก็เรียนด้วยกันมาตั้ง 4 ปี แกทำอย่างนี้กับเพื่อนได้ยังไง น่าเกลียดสิ้นดี” จ่าวเทียนหยู่โมโหจนระงับอารมณ์ไม่ได้

“ก็ได้ ในเมื่อพวกคุณพูดอย่างนั้นถ้างั้น ผมก็แค่เห็นว่าไม่มีใครยอมเสียเงินซื้อภาพของคุณ ไม่อยากให้คุณต้องขาดทุนไปมากกว่านี้ก็เลยช่วยซื้อให้ กลับถูกพวกคุณใส่ร้ายซะขนาดนี้ พวกคุณสองคนเป็นเพื่อนผมจริงหรือเปล่า？เจ็บปวดใจจริงๆเลย”ลู่เฉินยกมือขึ้นโบกไปมาและแสดงท่าทีเจ็บปวดใจเป็นที่สุด

คนอื่นๆมองดูไม่ได้อีกต่อไป

สองคนนี้กำลังอิจฉาลู่เฉินมากจริงๆ

เนื่องจากลู่เฉินได้ชำระเงินให้แก่เขาแล้ว และเขาก็รับเงินไปแล้วการซื้อขายครั้งนี้สิ้นสุดลง บอกได้เพียงว่าลู่เฉินเป็นคนที่โชคดีมากเท่านั้นและจะโทษก็คงโทษที่ทั้งสองคนมีตาหามีแววไม่ มองไม่ออกว่าข้างในยังมีอีกหนึ่งชั้น

“เอาล่ะ ไม่ต้องเถียงกันแล้วเรื่องนี้เป็นเรื่องของความโชคดีเท่านั้น” จั่วชิงเฉิงที่นั่งดูเหตุการณ์ตั้งแต่ต้นจนจบโดยไม่ได้เอ่ยอะไร ในที่สุดก็เดินหน้าเข้ามาและพูดกับหลินดาไห่

เมื่อเขาพูดจบจ่าวเทียนหยู่และหลี่เหวินกวงก็หุบปากไป

อยู่ต่อหน้าจั่วชิงเฉิงแล้วพวกเขาเป็นแค่มดตัวเล็กๆเท่านั้น

“คุณหลินครับ รูปภาพนี้คุณขายไหม？ผมขอซื้อในราคา 35 ล้าน คุณคิดว่าอย่างไร？”จั่วชิงเฉิงยิ้ม

ภาพนี้เป็นภาพของถังโป๋หู่ของแท้ 100% หากนำไปประมูลแล้วก็คงได้ไม่ต่ำกว่า 40 ล้าน

จากผลงานของถังโป๋หู่น้อยลงทุกทีๆ ดังนั้นปัจจุบันจึงเหลืออยู่เพียงไม่กี่รูปแน่นอนว่าขายได้ราคาดีงาม

หลินดาไห่สับสนเล็กน้อยเขารู้สึกว่า 35 ล้านน้อยไปหน่อย

“40 ล้านไม่ขาดไม่เกิน！” หลินดาไห่คิดแล้วพูดออกมา

“โอเค！ตกลงตามนั้น” จั่วชิงเฉิงยิ้มเบาๆแล้วโบกมือเป็นสัญลักษณ์ให้แก่ผู้ที่อยู่ข้างหลัง ผู้หญิงคนหนึ่งในชุดทำงานเดินเข้ามา

สาวสวยคนนั้นขอเลขที่บัญชีกับหลินดาไห่และโอนเงินต่อหน้าสาธารณชน แน่นอนว่าเงินมากมายขนาดนี้จะต้องใช้เวลาในการอนุมัติ

“ลูกเขยของพ่อ เจ้าเป็นลูกเขยที่ดีจริงๆ เงินนี้เราสองคนพ่อลูกแบ่งกันคนละครึ่งนะ เดี๋ยวถ้าได้รับเงินแล้วพ่อจะโอนไปให้ 20 ล้านทันทีเลย” หลินดาไห่ตบที่บ่าลู่เฉินและยิ้มอย่างมีความสุข

วันนี้เป็นวันที่ดีจริงๆ